de schijvenrij

De Schijvenrij is onderdeel van Noord Events
Tour- Event- & Communicatie management

Win het onderstaand album door te mailen naar info@noordevents.nl

Richard Perry (stryper) speaks

Bon Jovi

Ace of Cups

Leuk vinden

2021 Januari week 3

Axel Flóvent - You Stay By The Sea

Label Nettwerk Records

Beoordeling 8

Review Met een kleine 100.000 inwoners is IJsland één van de dunst bevolkte landen van Europa. Toch is dit land dat bekend staat om de prachtige natuur ook een prima voedingsbodem gebleken voor goede muziek; de Sugarcubes, Sigur Rós, Björk en Ásgeir zijn niet de minste namen. Tussen al die gevestigde artiesten is er nu het debuutalbum You Stay By The Sea van de IJslandse singer/songwriter Axel Flóvent. Na wat omzwervingen keerde Flóvent in 2018 terug naar R om zich daar te vestigen. Na wat singles en een EP is daar nu dat toch wel lang verwachte debuutalbum waarvoor hij samenwerkte met producer Ian Grimble (1975, Bear's Den, Mumford & Sons). De eerste drie nummers ‘Tonight’, ‘Tourist’ en ‘Driving Hours’ geven de sfeer van het album prima weer; zoals het misschien ook wel bij de IJslandse cultuur hoort; de liedjes zijn niet overdreven, bombastisch of met allerlei muzikale versieringen verfraaid; het is vooral de wat echoënde stem van Flóvent die de wat melancholische liedjes draagt met hier en daar stemmige blazers en strijkers. Gelukkig zijn er ook wat nummers waarin Flóvent op zoek gaat naar een wat meer Indie-achtig karakter; luister maar eens naar het vlotte ‘December Traffic’ dat gaat over vervaagde vriendschappen en relaties of naar ‘Indefinite’ met zijn mooie gitaarlijnen. Maar over het algemeen zijn het mooie, vloeiende melodielijnen waarbij Flóvent alle teksten uitgesponnen zingt en waarbij niets gehaast klinkt maar waarbij je wel de noodzaak hoort. Nummers als ‘Still Awake’, het gevoelige en sfeervolle ‘How Can I’, het donkere ‘Haunted’ en het prachtige ‘Fall Asleep’ luisteren in die wat dromerige ambiance lekker weg. En op zich past dat ook wel weer bij het karakter van het land waar de stilte van de natuur overheerst. Afsluiten doet hij met de mooie, innemende pianoballad en tevens titelsong en pianoballad waar de essentie van dit debuut nog één keer bij elkaar komt en waarvan Flóvent zelf zegt: “The song summarizes what I’m going through, looking at different kinds of anxieties I’ve carried with me and finding my way back home after all of it”. You Stay By The Sea is een prima debuutalbum waarmee Axel Flóvent bewijst een zeer talentvolle singer/songwriter te zijn. Het album vormt een mooi geheel maar het zou de IJslander sieren wat meer uit zijn comfortzone te treden. Wellicht gebeurt dat bij een volgend album. Veel luisterplezier.

Hilang Child - Every Mover

Label Bella Union / PIAS

Beoordeling 7,5

Review Every Mover is de titel van het tweede album van de Britse muzikant Ed Riman aka Hilang Child. Ook nu pakt de Brit met roots uit Indonesië en Wales terug na een basis van elektronische muziek. Hilang Child leunt op dit tweede album dus regelmatig op de wat elektronische sound. Opener ‘Good To Be Young’ heeft een zware, wat donkere ondertoon en vormt een groot contrast met de korte en veel sprankelendere track ‘Shenley’. Dat Riman lang niet altijd voor de makkelijkste manier kiest blijkt wel uit tracks als ‘Seen The Boreal’ of ‘Pesawat Aeroplane’, die vol met tempowisselingen zitten en voorzien zijn van een rijk instrumentarium. Overigens is de video van laatstgenoemde wel de moeite waard om even te bekijken. Bij nummers als ‘The Next Hold’ en ‘Magical Fingertip’ krijgt Riman de gelegenheid zich vocaal iets meer te onderscheiden; de progtronica-achtige nummers zijn wat rustiger en de prima stem van de Brit komt goed uit de verf. Al luisterend krijg je het gevoel dat Riman steeds op zoek is naar een bepaalde balans en pas bij ‘Play ‘Til Evening’ heb je het gevoel dat hij de juiste ingrediënten en die juiste balans heeft gevonden. Na enkele luisterbeurten kan het zo maar zijn dat je de muziek van Coldplay hierin herkent. Ook bij ‘Anthropic (Cold Times)’ is het instrumentarium en de stem van Riman goed in evenwicht met een mooi vormgegeven break net na het midden. De grootste verrassing is misschien wel ‘Earthborne’, een mooie pianoballad waar de Brit eigenlijk echt terug keert naar de basis van singer/songwriter-genre. Dit bijna vijf minuten durende nummer is de absolute tegenhanger van de afsluiter ‘Steppe’ die doet denken aan de muziek van Sigur Rós; in een kleine twee minuten neemt Riman ons mee naar een soort v Ambient-achtige, dromerige soundscape waar stemmen en klanken diffuus met elkaar versmelten. Every Mover is een plaat die waarschijnlijk wat luisterbeurten nodig heeft om te landen. Uit alles kun je concluderen dat Hiland Child als artiest nog op zoek is waardoor de plaat misschien niet evenwichtig en consistent lijkt. Toch weet de Brit met de vele laagjes elektronica en vooral zijn aangename stemgeluid een prima album af te leveren. Veel luisterplezier.

2021, Januari Week 2

Jarrod Lawson - Be the Change

Label Dome Records

Beoordeling 8,5

Review Zes jaar hebben we moeten wachten op de opvolger van het succesvolle titelloze debuutalbum van de Amerikaanse singer/songwriter én pianovirtuoos Jarrod Lawson. Be The Change is de titel van zijn nieuwe album en gelukkig is hij na een afwezigheid van zes jaar weer helemaal terug. Lawson is opgegroeid met muziek. Als 2-jarige dartelde hij al in de studio van zijn vader rond en als tiener ontdekte hij in zijn vaders platencollectie de muziek van Soul-grootheden als Stevie Wonder en Donny Hathaway. De sound van deze twee bijzondere muzikanten vormde de inspiratie voor zijn eigen muzikale richting en daarbij ontwikkelde hij zich als pianist en toetsenist. De sound uit die jaren ’70 loopt als een rode draad door de muziek van Lawson waarbij de centrale noemer Soul is maar waar ook duidelijk invloeden van Funk, R&B, Jazz en Fusion terug te horen zijn. Naast het feit dat hij een virtuoos is op zowel piano als toetsen is de Amerikaan ook nog eens gezegend met een uiterst prettige stem. Het album opent met de titelsong waarbij je meteen door de warme, aanstekelijke Soulgroove gegrepen wordt. Een stem die doet denken aan een kruising van Al Jarreau en John Legend draagt deze soepele midtempo compositie waarbij hij onmiddellijk diverse stijlen met elkaar weet te verweven. Vervolgens is daar met ‘I’ll be Your Radio’ meteen één van de hoogtepunten van het album; het lome, Prince-achtige nummer waar we een bijdrage horen van Moonchild zangeres Amber Navran. De sample van een radio aan het begin van de track is overigens origineel gevonden. Vervolgens neemt hij ons aan de hand op een heerlijke muzikale reis waar Soul centraal staat. ‘Universal Chord’ heeft wat Jazzy-invloeden, ‘How Long’ krijgt door het spannende toetsenwerk een Fusion-achtige vibe mee terwijl hij op de broeierige ballad ‘Love Isn’t Always Enough’ bewijst Lawson ook écht een goede zanger te zijn. Zo is Be The Change een aaneenschakeling van sterke tracks want nergens zakt Lawson door de ondergrens waarbij hij overigens wel bijgestaan wordt door een aantal erg goede sessiemuzikanten. Een nummer als ‘Why Don’t You Call Me Baby Anymore’ zou je ook zo ergens op een afgestofte plaat van EW&F kunnen terugvinden; lekker losse Funk vol met een catchy beat, percussie en andere elementen. Ook het rustige en zwoele ‘Connected’ roept die associatie op, mede ingegeven door die wat hoge stem van Lawson. Op het tweede deel van dit album vinden we meer wat ingetogenere nummers terug als ‘’Evalee’, ‘Embrace What We Are’ en ‘Soul Symphony’ waar we de invloeden van D’Angelo terug horen. Op de met Jazz doorspekte afsluiter ‘How Long’ laat de Amerikaan nog maar eens horen waartoe hij op piano in staat is. Dat hij daarnaast ook sessiemuzikanten laat excelleren getuigt van pure muzikale klasse. Alles wat hij aanraakt ademt uiteindelijk soul; of het nu Funk, Jazz of R&B is, uiteindelijk weet Lawson het om te vormen tot soul. Waar hij tijdens zijn jeugd al door geïnspireerd raakte heeft uiteindelijk zijn muzikale DNA gevormd. Laten we hopen dat we niet weer zes jaar moeten wachten op een opvolger. Veel luisterplezier. .

Jarle Skavhellen - Beach Street

Label Nettwerk Records

Beoordeling 8,5

Review Na zijn debuutalbum The Ghost In Your Smile uit 2018 is Beech Street het tweede album van de uit Bergen afkomstige singer/songwriter Jarle Skavhellen. Voor dit album zocht de Noor de samenwerking met Tucker Martine (o.a. Sufjan Stevens, R.E.M.) en trok naar Portland. Het oorspronkelijke idee was om een “stipped-down” album te maken maar gaandeweg kregen de liedjes meer Americana-invloeden mee. De opener ‘Drive’ is geschreven in het licht van een roadtrip door California en Nevada die de Noor voor Covid maakte; een hele mooie en sfeervolle gitaarsong die we in één adem kunnen noemen met het uptempo ‘Crash & Burn’; liedjes die op de juiste momenten de vaart erin houden en voor balans op het album zorgen. Skavhellen wordt in het buitenland soms vergeleken met James Taylor, ook zo’n singer/songwriter van mooie, sfeervolle en vooral tijdloze liedjes. De Noor doet wat dat betreft ook een aardige duit in het zakje en we vinden dan ook een aantal hele mooie, kleine pareltjes terug op Beech Street. Luister maar eens naar ‘Lion’, ‘Just Not Ready To Let Go’ en het akoestische Back To Being Srangers’ Ook is zijn voorliefde van Bluegrass en Americana nergens heel ver weg. ‘Winnebago’ is één van de hoogtepunten in al zijn eenvoud; de Noor die fluitend door het liedje gaat met een hele subtiele banjo op de achtergrond. En dat gevoel weet hij regelmatig vast te houden want ook met ‘Home By 5’ voelt het alsof je met vrienden ergens in de Utah-woestijn rond een kampvuur zit en bij het akoestische “break-up” liedje ‘Montana’ horen we hem letterlijk zingen over die kampeerplek, maar dan in Montana. Akoestische gitaar, banjo en Skavhellen die we ‘Remember that day in Montana, the day we feel apart’ horen zingen. Een liedje kan zo mooi door eenvoud zijn. Dat de Noor veelzijdig is bewijst hij met het de retro Doo-Woop ’20 Fathoms Deep’ en de heel mooi opgebouwde afsluiter ‘Anyway / Anyhow’. Hoogtepunt van het album is waarschijnlijk ‘Northern Lights’; zelden zal een natuurverschijnsel zo mooi vertaald zijn in een prachtig gearrangeerd liedje. Beech Street is een mooi, tijdloos album geworden waar Skavhellen absoluut zijn eigen stempel drukt. De twaalf nummers zijn wat sober georkestreerd maar hebben meer dan voldoende karakter om boeiend te zijn en te blijven. Het gevaar om steeds de “repeat-knop” in te drukken ligt echt op de loer. Veel luisterplezier.

Casper Clausen - Better Way

Label City Slang Records

Beoordeling 8

Review Casper Clausen is natuurlijk de zanger van de Deense Indie/rock formatie Efterklang die sinds 2004 regelmatig albums uitbrengt. De creatieve zanger besloot dat het tijd was om een soloalbum uit te brengen en Better Way is het eindresultaat. Dat Clausen creatief en vindingrijk is en niet bang is om buiten de lijntjes te kleuren blijkt wel uit de ruim acht minuten durende opener ‘Used To Think’. De eerst drie minuten krijg je het gevoel naar een Krautrock-achtige track, ergens opgenomen in Berlijn, te luisteren voordat Clausen daadwerkelijk met zijn stem het nummer naar zich toe trekt. Op dit nummer klinkt hij als een Ray Wilson op het Genesis-album Calling All Stations, waarbij de repeterende ritmes als het ware over elkaar duikelen en mooi is het contrast met de wat langgerekte vocalen van Clausen. Het is duidelijk dat de nadruk vooral op de elektronische elementen en synthesizers ligt, met als eindresultaat een mix van Krautrock en Ambient-achtige soundscapes waarbij Clausen bewijst vocaal ijzersterk te zijn. Na de opzwepende opener is er met het Ambient-achtige ‘Feel It Coming’ een rustmoment vol mystiek en mede door gebruik van de Vocoder komt hier de vergelijking met Bon Iver als vanzelf bovendrijven. Overigens schroeft Clausen halverwege het nummer ook hier weer het tempo op, geleid door strakke drums. ‘Dark Heart’ en ‘Snow White’ hebben ook weer dat ruwe randje en soms krijg je het gevoel dat je jezelf door een grote productiehal vol met pompende machines beweegt. Met ‘8 Bit Human’ is daar het meest experimentele nummer vol met verrassende wendingen waarbij Clausen vloeiende refreinen moeiteloos combineert met spacy-achtig klinkende ritmes. ‘Falling Apart Like You’ en ‘Little Words’ zijn wat rustigere nummers maar evengoed boeiend door de arrangementen die een constante spanningsboog hebben. De al eerder genoemde stem van Clausen doet de rest. De afsluiter is samen met de opener één van de langste tracks; het bijna acht minuten durende ‘Ocean Wave’ is een prachtig rustig nummer dat een soort van tevredenheid uitstraalt. Alsof de Deen achterom kijkt, reflecteert naar de overige zeven nummers en instemmend knikt. Casper Clausen bewijst dat hij naast zijn band Efterklang en het side-project Liima zijn grenzen kan en durft te verleggen. Met dit bijzondere debuutalbum geeft hij ook solo zijn visitekaartje af en neemt hij ons mee naar sommige muzikale grenzen. Soms experimenteel, vaak met een elektronische onderlaag, maar vooral intens en gepassioneerd is de essentie van Better Way. Een aanrader. Veel luisterplezier.

Aaron Frazer - .... Introducing

Label Easy Eye Sound

Beoordeling 8,5

Review Toen Aaron Frazer zijn telefoon opnam en “Hey, this is Dan Auerbach. I love your music, let’s make a record.” als vraag kreeg, hoefde de drummer/zanger van Durand Jones & the Indications waarschijnlijk niet lang na te denken. Introducing … Aaron Frazer dat vrijdag uitkwam is dan ook het logische gevolg van deze samenwerking met Auerbach die we natuurlijk ook kennen van The Black Keys. We kennen Frazer natuurlijk vanwege zijn rol als drummer/zanger in Duran Jones & The Indications maar ook vanwege zijn indrukwekkende falsetto-stem. Hij en Auerbach waren elkaar in het verleden al vaker gekomen en het materiaal voor dit debuutalbum werd in een kleine vier dagen geschreven en in zes dagen opgenomen. Frazer had al behoorlijk wat ruw materiaal geschreven, honderden voice-memo’s verzameld en andere muzikale ideeën ergens vastgelegd die tijdens die opnamedagen met Auerbach op zijn plek vielen. Resultaat is een heerlijk retro-soul-album dat het gevoel oproept van de jaren en ’60 en ’70 maar toch absoluut eigentijds klinkt. En dat mag een prestatie genoemd worden. De retro-soul, die toch al in de lift zit, krijgt mede vorm door de medewerking van meer dan gemiddelde sessiemuzikanten zoals enkele leden van The Memphis Boys (o.a. Dusty Springfield) percussionist Sam Bacco en anderen. De twee uitgebrachte singles ‘Bad News’ en ‘Over You’ zijn meteen richtinggevend. ‘Bad News’ is die funky, soulvolle dansplaat en ‘Over You’ heeft dat snelle tempo waardoor het heerlijk gepassioneerd klinkt. Dat het complete plaatje klopt wordt al snel duidelijk bij de lome opener ‘’You Don’t Wanna Be My Baby’; het strakke drumwerk en dito gitaarspel kleuren prachtig bij die hoge, zoetgevooisde stem van Frazer. Vervolgens is daar het soepele ‘If I Got It (Your Love Brought It)’, dat mede door de aanwezigheid van de blazers dat Motown-gevoel toch weer oproept. De brug tussen het Soul-verleden en de tegenwoordige tijd wordt misschien wel nergens duidelijk dan bij het uiterst dansbare ‘Can’t Leave It Alone’ dat een heerlijke groove kent. Bij ‘ Girl On The Phone’ horen we duidelijk de gospelinvloeden en zijn de blazers weer prominent aanwezig. ‘Done Lying’ is lekker luie funk, ‘Ride With Me’ doet weer denken aan die beroemde “Philly Sound” en met ‘Lover Girl’ heeft Frazer waarschijnlijk een hit-in-de-dop. ‘Have Mercy’ is een meer dan welkom rustpunt en ook hier past die hoge stem van Frazer weer perfect. Afsluiten doet Frazer met de met gospel doorspekte ‘Learnin’ On Your Everlastig Love’; een ijzersterke ballad die voor het nodige evenwicht op dit album zorgt. Dat er zo vroeg in het jaar al een album uitkomt waar je een vinkje achter kunt zetten voor het komend jaarlijstje is best bijzonder. Aaron Frazer behoefde al geen introductie meer maar toch weet hij met ….Introducing een tijdloos debuutalbum af te leveren dat ons onbedoeld weer meeneemt naar de hoogtij dagen van de Soul. Frazer levert met dit album vol met retrosoul een topplaat af en zelfs de albumcover is in stijl. Veel luisterplezier.

Passenger - Songs For The Drunk and

Label Cooking Vinyl

Beoordeling 8

Review Zijn relatie liep stuk en de releasedatum van zijn nieuwe album werd een keer of vijf uitgesteld vanwege de wereldwijde pandemie. Toch is daar nu het dertiende album van Mike Rosenberg, alias Passenger, een feit. Met Songs For The Drunk And The Broken Hearted levert de Britse singer/songwriter misschien wel zijn meest persoonlijke album af. Eén van de thema’s op dit album is natuurlijk zijn stukgelopen relatie. ‘The Way I Love You’ schreef hij toen hij nog samen was met zijn partner, maar achteraf beseft de sympathieke Brit dat hij met dit nummer eigenlijk al afscheid aan het nemen was. Toevallig of niet, zijn grote hit ‘Let Her Go’ uit 2012 schreef hij ook als “break-up” song en dat betekende zijn definitieve doorbraak. Ondanks dat hij de meeste liedjes na zijn relatiebreuk schreef is dit album geen droevig album; sterker nog het klinkt over het algemeen best opgewekt. Opener ‘Sword From The Stone’ zet meteen de toon en is zo’n typische Passenger-song; mooie melodie, goed arrangement en instrumentarium en die typische stem van Rosenberg. Vervolgens zijn er lekker uptempo nummers als ‘Tip Of My Tongue’, de titelsong en ‘What You’re Waiting For’ die ondanks wat zware thema’s toch luchtig klinken. In een interview gaf Rosenberg aan dat hij na zijn relatiebreuk te veel dronk. In ‘Remember To Forget’ is hij daar heel openhartig over als we hem “Well, I'm an overthinker / A daydreamer, a heavy drinker / An in-betweener / Proppin' up the bar, like it's gonna fall” down” horen zingen. Mooi zijn hier de blazers en ook hier weet hij het nummer niet té zwaar te laten klinken. Op dit nieuwe album vinden we ook weer enkele mooie, ingetogen nummers terug. Luister maar eens naar ‘Sandstorm’ met mooi akoestisch gitaarwerk en de ballad ‘Suzanne’. Het leukste nummer is misschien wel afsluiter ‘London In The Spring’; een soort muzikale ode aan deze prachtige stad. Eén van de belangrijkste eigenschappen van de liedjes van Rosenberg is dat ze zich meestal ook prima lenen voor een akoestische versie. Dat is bij Songs For The Drunk And Broken Hearted niet anders want de “de-luxe” versie is aangevuld met een extra schijfje met tien akoestische tracks. Songs for The Drunk and Broken Hearted is een onmiskenbaar Passenger-album geworden. De fans zullen dit dertiende album zeker met enthousiasme omarmen maar evengoed is het wel wat voorspelbaar geworden wordt Mike Rosenberg, alias Passenger, aflevert. Wel goed om dit album in het persoonlijke perspectief van de Brit te plaatsen. Mooie, sfeervolle en melodieuze liedjes in een persoonlijk jasje maar niet echt vernieuwend. Veel luisterplezier.

Nils Frahm - Tripping With Nils Frahm

Label Erased Tapes

Beoordeling 8

Review De Duitse componist Nils Frahm is allang geen onbekende meer. Zowel solo als in samenwerkingsverbanden (o.a. Peter Broderick, Ólafur Arnalds ) heeft de uit Berlijn afkomstige artiest een indrukwekkende carrière opgebouwd en is hij de één van de meest toonaangevende artiesten op dit moment in de instrumentale muziekwereld; zijn schetsen van ingetogen, ontspannen composities brengen emoties los bij muziekliefhebbers over de hele wereld. In januari 2018 begon de Duitser met een concert in het Funkhaus in Berlijn aan zijn wereldtournee naar aanleiding van het fantastische album All Melody. Na een reis rond de wereld waarin hij 180 uitverkochte concerten gaf in aansprekende locaties als het Sydney Opera House en het Barbican in Londen kon het niet anders zijn dat Frahm ook zou afsluiten in het Funkhaus. Nog een keer vier uitverkochte concerten waren het logische gevolg en van deze concerten is nu een cd-registratie verschenen én een concertfilm, gemaakt door regisseur Benoit Toulemonde waarmee de Duitser al sinds 2011 samenwerkt. Frahm weet als geen ander moderne, instrumentale elektronische muziek te combineren met neoklassieke invloeden met vaak een wat spiritueel en experimenteel karakter. Natuurlijk vormen nummers van het album All Melody en zo horen we hier bijzondere uitvoeringen van ‘Sunson’, ‘Fundamental Values’, ‘#2’ en de titelsong ‘All Melody’’ en ‘My Friend The Forest’. Soms blijft hij dicht bij het origineel maar soms maakt Frahm er ogenschijnlijk een totaal nieuwe compositie van zoals bij ‘Fundamental Values’. Deze live-uitvoering zorgt voor een maar liefst ruim veertien minuten durende unieke luisterervaring. Laagje voor laagje, instrument voor instrument, alles wordt in perfecte balans en harmonie uitgevoerd met natuurlijk het originele pianostuk als centraal deel. ‘The Dane’ (Encores I), ‘Ode/Our Own Roof’ en setopener ‘Enters’ completeren dit bijzondere album. Zelf zegt Frahm over deze bijzondere concertregistratie: ”It was about time to document my concerts in picture and sound, trying to freeze a moment of this period where my team and I were nomads, using any method of travel to play yet another show the next day. Maybe tonight is the night where everything works out perfectly and things fall into place? Normally things go wrong with concerts, but by combining our favorite moments of four performances, we were able to achieve what I was trying to do in these two years of touring: getting it right!” Tripping With Nils Frahm is een intrigerend live-album geworden waarin je heerlijk kunt verdwalen in die bijzondere composities van Frahm. De Duitser bewijst dat je neoklassiek klinkende pianostukken moeiteloos kunt combineren met moderne synthesizer composities met een verbluffend eindresultaat. Deze live-registratie is dan ook een mooie schets van een bijzondere muziekwereld die Frahm heft gecreëerd. Veel luisterplezier.

Een wereld waar muziek in zit.

stuur een mail voor naar info@noordevents.nl

Getwitter & kabaal