Archief Review per week
Week 49
Gwen Stefani - You Make Me Feel Like Ch
Label Label: Interscope / Universal
Beoordeling 7,5
Review De voormalige No Doubt zangeres Gwen Stefani is inmiddels beroemd geworden door alle activiteiten die ze naast haar zangcarriere is gestart. Toch weet ze zicht regelmatig in de picture te spelen als zangeres terwijl ze het afgelopen jaar haar album “This is What The Truth Feels Like” de eerste sinds 10 jaar uitbracht. Na de realisatieperiode van scheiden en opvoeden is het tijd voor een kerstalbum. Het doet al wat kitscherig aan door de cover. Een Marilyn Monroe look, rode achtergrond met allerlei sterretjes en een mistletoe . Het album kent vooral een commerciele kerstgedachte. De “Jingle Bells”, “White Christmas”, “Let It Snow” en “Silent Night” wordt op dit album aangevuld met de moderne kerstclassic “Last Christmas” en “Santa Baby”. Toch waagt Stefani ook aan het schrijven van kerstsongs en dat is dan ook wel geslaagd in de wat populaire gedacht. “Under The Christmas Lights“, “Christmas Eve” en “When I Was A Little Girl” zijn niet slechte songs, maar erg lang in het kerstgeheugen zal dit niet blijven. In zijn totaal is het een prima album dat je gerust kunt opzetten met de kerstdagen.
Te zien in Nederland
Gun Outfit – Out of Range
Label Paradise of Bachelors / Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De roodstenen rock in de death valley staat symbool voor de moderne westernsound van Gun Outfit. Een band dat een vorm heeft gevonden tussen de country, folk en een vleugje van Johnny Cash in de zangstijl . De traditionele bandjo klanken horen we in “The 101” waardoor je je in een filmscene waant. De snikhete zon op je lijf en het beeld van Once Upon a Time in the West voor ogen, is de woestijn lang en ver met de heldere stem van Carrie Keith als oase. Het vijfde album van de band weet een groot diversiteit van country te geven. “Strange insistence”, “Landscape Painter” of “Slow Realization” zijn mooi en ingetogen. Het is dan ook een prima album en rustgevend op een lome zondag ochtend. Of lekker diep in de nacht wanneer de wereld alleen maar om jou draait. Het is vooral een album dat naast lome songs wat uptempo “vrolijkheid” biedt met “Sally Rose” en “Ontological Intercourse”. Prima album om eens wat nieuws te ontdekken als je van country of folk houdt. Gun Outfit is te zien in Nederland op 15 februari OT301 te Amsterdam
Te zien in Nederland
Someday Jacob – Everybody Knows Somethin
Label Haldern rec. PIAS
Beoordeling 8
Review De Duitse band uit Bremen Someday Jacob, weten een prachtig album te brengen. Het overschrijdt de gedachte dat het een Duitse act is en men weet met de Americana sound akoestische pop te maken. Het album begint dan ook heerlijke met Leaving New York (was never easy aldus REM) maar weet het album echt te beginnen met “Hands of Love” dat in de sfeer van REM en the Jayhawks zit. Met “Slow Down” zit er een lekker vel gitaartje in verwerkt, dat the slow song lekker pittig maakt. Toch weet de band met “Hide Within You” ook een andere kant te laten zien. Met strijkers en ingetogen gitaartje is het vooral lief en intiem te noemen. Het zou me dan ook verrassen dat dit album de waardige promotie gaat krijgen wat het verdiend. Daar waar Venice de grote oversteek maakt om de Westcoast hier weer aan de man te krijgen, zijn deze oosterburen dichtbij en weten ze dezelfde sfeer te creëren. Wanneer je in de flow zit dan zijn alle songs heerlijk, wanneer je er niet in zit gaan de songs misschien wat op elkaar te klinken. Dat heeft dan wat meer draaiuren nodig. Dan zal het voor velen een heerlijk album zijn en een mooie verrassing voor onder de kerstboom!
Te zien in Nederland
Eminem – Revival
Label Interscope
Beoordeling 8
Review Als Slim Shady heeft Eminem een passende bijnaam. In de schaduw weet hij plotseling naar voren te komen en wereld songs te maken en menig artiest wil dan ook met hem werken. Maar inmiddels is het alweer 4 jaar geleden dat Eminem een album onder zijn naam op de markt bracht. Nu net voor kerst weet hij met een wederom maatschappelijk kritisch album te komen. Het album begin met een stichtelijk woordje van de man als duet met Beyonce “Walk On Water” waarna het “Believe” volgt. Het begint dan ook te lijken op een album vol hoop en kracht voor het leven. De hiphop is weer van grote kwaliteit. Zeker wanneer je Dr. Dre, Skylar Gray en Rick Rubin samen kritisch naar het geheel laat luisteren en de benodigde aanpassingen laat doen. Gray doet zelf nog even mee op het “Tragic Endings” terwijl de Alicia Keys met “Like Home” en Pink in “Need Me” de rapper ondersteund met melodieuze lijnen die vooral catchy te noemen zijn. De Dr. Dre producties zijn ook wat steviger en Ed Sheeran zou zijn gast optreden graag op zijn eigen album willen zien. Het is een verrassende combinatie dat erg goed uitpakt met “River”. Dat “I Love Rock and Roll” (Arrows) versie van Joan Jett in “Remind Me” zo ontzettend aanwezig is is wel een beetje gemakkelijk een nummer overnemen. Maar in het geheel past het wel en is het album meer dan een alleen hiphop album, maar een met grote muzikale diversiteit.
Te zien in Nederland
Nordgarden – Changes
Label GD records/ PIAS
Beoordeling 8
Review Het is de Noorse singer songwriter Terje Nordgarden die nog net voor het einde van het jaar een prachtig album op de markt brengt. Een heerlijk album met laidback popsongs die de aansluiting vindt bij de popsound van deze tijd. Het past bij de decembermaand. Met “Open Wide Spaces” of het titelstuk weet de man aan te sluiten wat het grote publiek wil. Meeslepend, drama met strijkers en aanstekelijk in het refrein. Met een jazzy late night shuffle wanen we met “I Ain’t Gonna Let Her” in de jaren 50 waarna we een hoog meezinggehalte kennen bij “You Must Be The Change”. Het mag dan ook best gezegd worden dat deze Noorse singer-songwriter een mooi album heeft gemaakt dat de grenzen ver over mag gaan. Het internationaal geluid sluit af met Come On Come In Come Along. Het is exact wat er moet gebeuren. Komop, neem dit album en bezoek mijn concert. De eerste twee onderdelen zijn snel te realiseren, dan zal het laatste ook lukken.
Te zien in Nederland
Stephan Meidell – Metrics
Label Hubro
Beoordeling 7
Review De Noorse gitarist uit Bergen studeerde enige jaren op het conservatorium van Amsterdam. Inmiddels heeft de man al diverse soorten album gemaakt. Van improviserende rock, pop en jazz. Inmiddels is hij volop in de jazz beland en weet met dit album zijn tweede solo album te maken. Het is een album dat past in de serie van Hubro jazz label. De onheilspellende klanken van “Borque 1 & 2” laten je beleven dat je alleen in de weide onherbergzame Noorse wereld, dat bedekt is met sneeuw loopt. De sneeuw dat geleidelijk overgaat in een wolkendek dat over je heen waant. Het is een thema voor het gehele instrumentale album. Niet dat het allemaal gitaarjazz is. Het merendeel is voornamelijk improviserende elektrojazz. Dit kan uitmonden in een 12 minuten durende “Biotop” terwijl “State” van bijna 13 minuten opgedeeld is in 3 staten. Met een album van 38 minuten hebben we met 2 nummers ruim de helft gehad. Maar wel lekker onheilspellend zo in de donkere dagen voor kerst.
Te zien in Nederland
Phonophani – Animal Imagination
Label Hubro.
Beoordeling 7
Review Onder de naam Phonophani weet de Noorse audiokunstenaar Espen Sommer Eide een album vol met geluiden te fabriceren. Het valt niet zo onder de jazz maar ook niet onder een genre. Laten we het maar een improviserend noise album noemen. Het is niet zozeer dat er muziek op dit album staat maar vooral een experiment van geluiden die terug te horen zijn in een dierenrijk. Wellicht ergens in de duistere bossen van Noorwegen waar verder geen hond komt. De primitieve geluiden worden ondersteund met elektrosounds. Het mag dan zeker knap gevonden worden, maar muzikaal is het verder niet. De vrije geluiden hebben de toegang tot de wereld en dat is wat we hier terug horen.
Te zien in Nederland
OCS – Memories of a Cut Off Head
Label Castle Face rec./ Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse garage rockers Thee Oh Sees, in het kort OCS, voorheen OCS 4, komen met hun twintigste album. Een album waarbij de switch wordt gemaakt van garage rock naar de popsound. Een album waarbij het duo bestaande uit John Dwyer en Brigid Dawson weten inmiddels een vaste band bezetting om zich heen te binden. Het album begint met het titelstuk lekker fris waardoor de nieuwsgierigheid alleen maar aanwakkert. Met het “Cannibal Planet” en “The Remote Viewer” zijn de songs nog even lekker en verrassend. Door gebruikt te maken van een klavecimbel in plaats van piano, weet men te verrassen. Maar de composities worden wat logger en mist de snelheid van de songs. De experimentele fase begint al in het vierde nummer “The Baron Sleeps and Dreams” waardoor er niets meer van de popsongs of garagerock over blijft. Gelukkig weet men dit te herstellen vanaf “On & On Corridor” al blijven de songs daarna wat melancholiek en lager in tempo. Het verschil is hierbij groot waardoor het publiek van de experimentele songs het album te poppy vindt starten en de popliefhebber de aandacht volledig kwijt is na het vierde nummer. Voorheen noemde men dit freak folkpop, misschien is dat toch de beste benaming voor dit album.
Te zien in Nederland
Week 48
Primal Fear – Best Of Fear
Label Frontiers rec. PIAS
Beoordeling 8
Review De powermetalband uit Duitsland draait inmiddels alweer twintig jaar mee. In deze twintig jaar hebben ze elf studioalbums, twee live-albums en hun eerste compilatiealbum Metal Is Forever – The Very Best Of Primal Fear (2006) uitgebracht. In 2018 zal hun nieuwe studioalbum Apocalypse uitkomen, maar eerst hebben ze afgelopen maand hun tweede compilatiealbum Best Of Fear uitgebracht. Het album bestaat uit twee discs die samen goed zijn voor bijna tweeënhalf uur aan heavy metal met veel power. De eerste disc bevat het meer heavier en straight-forward materiaal. Het begint met vier nieuwe nummers. ‘Area 16’ is een episch intro (zonder vocalen) die de spanning opbouwt tot het losbarst in ‘Predator’ met stevige gitaren en drums en de powervocalen van frontman Ralf Scheepers. Het derde “nieuwe” nummer is ‘If looks could kill’, een Heart cover. Het is altijd interessant om te horen hoe het uitpakt als een klassiek rocknummer en heavier geluid krijgt. Het pakt in dit geval goed uit. Het Primal Fear geluid past goed bij het nummer. Het nieuwe ‘Thrill of speed’ is een snel nummer en ook herkenbaar voor het geluid van Primal Fear. De tweede disc bevat de meer epische nummers. Er staan ook twee duetten op: ‘Everytime it rains’ met Simone Simons (Epica) en ‘Born with a broken heart’ met Live Kristine (Ex-Theatre of Tragedy, ex-Leaves’ Eyes). Het album is een goed overzicht van de afgelopen tien jaar met nieuw materiaal voor de fans die Primal Fear langer kennen en een goede introductie van de band voor de nieuwe luisteraars.
Te zien in Nederand
Radio string Quartet – In Between the Si
Label Jazzland rec. / PIAS
Beoordeling 7,5
Review Het Radio String Quartet uit Wenen heeft een andere route genomen dan de doorgaande strijkers uit de Oostenrijkse hoofdstad. Deze strijkers zoeken de ruimte in de jazz en willen wat uitstapjes maken naar de pop en rock. Dat het album van de strijkers van “Silence” naadloos overgaat in een zangpartij (met de toon aangevende na naa) van “Toto” is al een verrijking in beide genres. Het is niet nieuw, maar wordt ook erg weinig gedaan. Het zijn van dit soort subtiele overgangen waar dit kwartet zich buiten de gebaande paden begeeft. Dat maakt het kwartet even wat meer interessanter dan vele jazz klassieke albums. Natuurlijk geldt ook hier ook dat de stilte meer vorm geeft aan geluid. “Ardo” en “Echoes” zijn mooie stukken die zijn uitgewerkt voor dit album. Een mooi divers jazz album dat even iets meer geeft dan de doorgaande albums.
Te zien in Nederland
Adrian Crowley – Dark Eyed Messenger
Label Chemikal rec./ Konkurrent
Beoordeeling 7,5
Review De singer-songwriter Adrian Crowley uit Dublin behoort tot de laatbloeiers van het nieuwe talent uit Ierland. Inmiddels heeft de man al enkele albums op zijn naam staan en is Dark Eyed Messenger een geschikte plaat voor de donkere dagen voor kerst. De zanger weet een sfeer te maken dat doet denken aan Leonard Cohen en de latere Nick Cave. Met de cello’s song “Valley Of Tears” of “Little Breath”, de storytelling songs laten je langzaam dichter bij de speakers van de stereo schuiven. Luisterend naar wat de man te vertellen heeft en wat hij hiermee bedoeld. “Unhappy Seamstress” of “Lullaby To A Lost Astronaut” het mag allemaal zijn eigen verhaal kennen. Het album sluit met “Still This Desire”, alsof hij dit album al jaren lang had willen maken. Inmiddels is het gelukt en goed geslaagd. Zeker de moeite waard om dit te bekijken en te beluisteren in een een of andere kerk in Nederland.
Te zien in Nederland 23 januari Lutherse kerk te Groningen 24 januari De Waalse Kerk te Amsterdam 25 januari Paard te Den Haag 26 januari Doosgezinde kerk te Utrecht
Hogni - Two Trains
Label Erased Tapes/ Konkurrent
Beoordeling 7
Review Hogni, een naam waar je van kunt denken of dit uit de serie van Wicky de Vicking komt. Bijna goed. Ditmaal komt de Vicking uit Ijsland en niet uit Denemarken waar ook een Hogni (Lisberg) een muzikale scepter zwaait. Deze man kennen we van de indie rockers Hjaltialin en de elektro act Gus Gus. Met Two Trains weet Hogni een meer indie album te maken waar de elektro sounds weer volop aanwezig zijn. Het is dan ook een combinatie van de vorige bands waarin hij speelde. “Andadu” en “Komdu Med” klinken meer spannender met een IJslandse pop dan de elektro beats van “Crash” en de strijkers uit een systeem van “Dragdu Mig”. De variatie is zeker op dit album te vinden. De Gregoriaanse zangpartijen op “Ovedurssky” geven een mooie break in het geheel van het album. De ruimtelijke klanken maken alles tot een rustgevend album, terwijl er ook een vleugje aanstekelijke pop in is verwerkt. Hoewel de titels veelal IJslands is, zijn de teksten wel in het Engels.
Te zien in Nederland
Octave Lissner – Wildflower
Label 1 K rec
Beoordeling 8
Review De Franse muzikant Octave Lissner is van oorsprong een violist maar weet inmiddels een heerlijke popplaat in elkaar te brouwen. Inmiddels is hij 24 jaar en multi-instrumentalist. Met Wildflower zet hij de bloemen buiten en wordt het vanzelf een vrolijke dag. Vanaf het begin van het album weet Lissner je te pakken met het gelijknamige titelstuk. Het klinkt fris en catchy. Met “Hate To Love You” en “On Times” fluit je de nummers na een keer al bijna mee. Het is een kunst om dit als debuut te brengen. Dan is de voorgaande EP even niet meegerekend. De afwisseling van soulpop met een vleugje blues van “Corners”, “Little Mary” of “Waves of Time” doen denken aan Otis Redding meets John Mayer. Zeker een mooi album en een goede reden om het concert van dit jaar uit te stellen naar 2018.
Te zien in Nederland 18 februari Paradiso te Amsterdam
Neil Young - The Visitor
Label Reprise / Warner
Beoordeling 8,5
Review Neil Young weet als een ras muzikant van geen ophouden. De man is inmiddels ver in de 70 en heeft nu met de zonen van Willy Nelson het zoveelste album uitgebracht. The Promise of the Real met Lukas en Micah Nelson is inmiddels zijn vaste begeleidingsband geworden. Niet dat ze deel uitmaken van het componeren van de songs, maar het als alternatief van de beroemde Crazy Horse, klinkt dit weer fris en energierijk. Het album mag best worden betiteld als een van de betere Neil Young albums. Het is gevarieerder dan zijn The Monsanto Years waar The Promise of the Real ook Neil Young begeleid. Hoewel nieuwe bands toch 2 -3 jaar er over doen om een nieuw album op de markt te brengen, weet Young ieder jaar er een nieuwe te produceren. Dit jaar zijn er zelfs twee. De Hitchiker, dat tientallen jaren op de plank lag, werd dit jaar al eerder uitgebracht. Met The Visitor gaat Young er stevig tegenaan. De wat vierkante songs “Already Great” en “Fly By Night Deal” rocken als vanaouds. Maar ook de heldere akoestische singer songwritersongs waaronder “Almost Always” en “Change of Heart” karakteriseert Neil Young. Het “Carnival” valt op in zijn herkenbaar ritme en aanstekelijke tune dat zo een gitaarlikje van Santana had kunnen zijn. Kortom op de valreep van dit jaar een mooi album erbij!
Te zien in Nederland
The Dark Element – The Dark Element
Label Frontiers rec. PIAS
Beoordeling 7,5
Review The Dark Element is het nieuwe project van Zweedse zangeres Anette Olzon (Alyson Avenue, ex-Nightwish) en Finse gitarist Jani Liimatainen (Cain’s Offering, ex-Sonata Arctica). Nadat het rondom beiden eventjes stil is geweest qua muziek, hebben ze besloten hun krachten te bundelen en muziek te schrijven. Dit heeft geresulteerd in het gelijknamige album. De band is aangevuld met Jonas Kuhlberg op basgitaar en Jani Hurula op drums (beiden Cain’s Offering). Anette Olzon heeft tijdens haar periode met Nightwish veel kritiek gekregen op haar zangkwaliteiten. Dit is onterecht in mijn ogen. Het oudere werk van Nightwish kon ze niet aan, maar haar eigen albums met de band heeft ze goed gedaan. The Dark Element bevat misschien geen grote vocale hoogtepunten, maar ze laat ook hier horen een goede zangeres te zijn die op haar plek is. Haar powervoice komt bijvoorbeeld goed tot zijn recht op ‘My sweet mystery’. Haar warme en gevoelige stem is heel mooi op de ballads ‘Someone you used to know’ en ‘Heaven of your heart’. Het is mooi om Olzon terug te horen in het hardere genre. De zang valt goed samen met het muzikale werk. Zeker ook het strakke gitaarspel van Liimatainen, bijvoorbeeld op ‘The dark element’ en ‘The ghost and the reaper’. De nummers zijn zorgvuldig in elkaar gezet en bevatten allemaal een catchy melodie. Er is veelvuldig gebruikt van de synthesizer als melodielijn. Dit had mogelijk wat minder gekund. Het album zal zowel de metal- als rockfans kunnen trekken. ‘My sweet mystery’ en ‘Dead to me’ gaan meer richting metal, terwijl ‘Here’s to you’ en ‘Halo’ meer rocknummers zijn. Het is een energiek album en een mooie samenwerking tussen de muzikanten.
Te zien in Nederland
Walk The Moon - What If Nothing
Label RCA/ Sony
Beoordeling 7,5
Review Het is de indie rockband uit Cincinnatti die het nummer van The Police Walking On The Moon onderhanden nam en hier hun bandnaam aan ontleende. Nicholas Petricca start de band in 2008 en met twee indie rockalbums weet hij de band een commerciële richting in te duwen. Na het vertrouwde indie gitaargeluid van de opener “Press Restart” wordt het even steviger met “Headphones”. De gitaren vinden de distortion knop en de volume regelaar. Dan wordt het plotseling aanstekelijk en hitgevoelig met “One Foot”. De mix tussen Green Day en the Script voelt alsof de band hun indie status voldoende vinden en een sprong naar de grote podia wil maken. De synthesizers, beatboxen komen uit de kast en “Surrender”, “All I Want” en “All Night” worden songs die van beats van Depeche Mode naar popsongs van One Direction gaan. Het album wordt daardoor een album met te grote afwisselingen waardoor je de koers van de band mist. Prima om een commercieel tintje aan de songs te geven, maar van de stevige gitaarsound naar de poppy beats is wel erg groot. Daarbij valt wel te zeggen dat de songs allen los van elkaar prima songs zijn met een eigen karakter. Intiem, poppy, en dan weer met een Prince sausje. Het blijft allemaal verrassend, maar ik denk dat dit voor de rockfans te glad is en voor de pop liefhebber te stevig begint, voor de dance freaks te divers en voor de jonge fans een te grote mix van alles. We wachten nu al op het vervolg album, om te kijken voor welke sound met heeft gekozen.
Te zien in Nederland
Lankum – Between the Earth and Sky
Beschrijving Rough Trade
Beoordeling 7,5
Review De traditionele Ierse volksmuziek komt weer tot leven met het nieuwe album van Lankum. De voormalige band Lynched heeft zich omgevormd tot een meer toepasselijk en aardig klinkende naam Lankum. De harmonische vocalen van “Peat Bog Soldiers” zijn prachtig en door het instrument loos in te zingen hoor je de diversiteit van de verschillende klankkleuren in hun stemmen. Gewapend met harmonium, violen en fluit worden “The Townie Polka”, “The Turkish Reveille” en het “Willow Garden” bezongen. Het zijn geen Dubliners maar de rustige folksongs worden prachtig weergegeven.
Te zien in Nederland
Brutter – Reveal and Rise
Label Hubro
Beoordeling 7
Review Het Noorse duo Christian en Frederik Wallumrod (of zijn het de broertjes) weten met hun beats en klanken een spanning in de songs te maken dat je maar zelden hoort. Het spanningsveld tussen de elektro en jazz en met een uitgangspunt van less is more, kom je blijkbaar een heel eind. Het album Reveal and Rise is inmiddels al een poosje uit. Het heeft dan ook wat draaiuren nodig om de sence of the songs te leren begrijpen. Het valt dan ook meer onder de industrial sounds of elektro jazz. Met “Mi Tek No”, “Easier Listening” en “Push Push” zijn de woordgrapjes in de titels van de instrumentale songs verwerkt. Met de hoes met vol kratten oude elektrotroep is de rise tot een vernieuwing begonnen. Repeterende klanken aangevuld met heldere klanken die de vorm geeft aan de composities. Een album dat Han Reiziger van het programma Vrije Geluiden zeker had kunnen waarderen.
Te zien in Nederland
Dr. Bekken – Live at Bar Moskus
Label Blue Moon
Beoordeling 7,5
Review De Noorse pianist Einard Bekken is beter bekend onder de naam Dr. Bekken. Zijn naam is groot in de blues en jazz wereld. Daar waar hij onze Louis van Dijk zou kunnen zijn is Bekken een meester achter de piano. Zijn jazz invloed weet hij in eigen en covers te verwerken. Het live album kent dan ook diversiteit van stijlen. De improvisatie van “Moskus Blues” geeft de man de vrije hand naar wat hij live wil spelen. Geeft het een naam van van de plek waar je speelt en je hebt een nummer. Het doet vooral denken aan de New Orleans sound waar in ieder cafe iemand zich heerlijk uitleeft achter de piano. De ode aan Alan “Monsieur Tousan”, Valley of Tears van Fats Domino en Randy Newmand met “I’ll Be Home” geeft de sfeer van het album weer. Met de rock and roll van “Hound Dog” sluit hij een mooi avondje piano jazz af.
Te zien in Nederland
Sarah Walk - Little Black Book
Label One Little Indian
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse singer songwriter Sarah Walk debuteert met haar album Little Black Book. Het album is verrassend door de veelzijdigheid van pop rock en intense kleine songs. Het album begint al met de heldere klanken van de piano dat verdwijnt bij de zang dat de donkere wolken aan aankondigt. Sarah weet dan een prima manier ook de stevige accenten te laten klinken in het opzwepen van het nummer. Met “Bored To Death” kunnen we zeggen dat ze ook het moment heeft gekozen om bij de verveling de creativiteit te laten spreken. Het heeft meer inspiratie gegeven dan een nummer. Het is een volledig album geworden met prachtige songs waaronder het intieme “Maybe Someday”, Time” en “Still Frames”. Sarah mag dan nog in het onbekende gebied voor velen zitten. Wellicht zullen we haar op wat podia gaan zien en dan kan het zo zijn dat ze gaat doorbreken voor het grote publiek. “Verrassend album om zeker eens even te proberen.
Te zien in Nederland
Kyle Schutt -Doom Side of the Moon
Label Mascot
Beoordeling 7
Review De Amerikaanse gitarist Kyle Schutt kennen we van de metalact The Sword uit Texas. De stevige klanken weten ze nog steeds te produceren, maar Schutt zocht zijn heil even in de oude albums die als klassiekers door het leven gaan. The Dark Side of the Moon van Pink Floyd is een inspirerend album voor allerlei soorten muziek en waarom dan geen stevige versie hiervan te produceren. Met die gedachtegang is Schutt aan de slag gegaan. Met dit jubileums tribute van 50 jaar voor het origineel gaan de heren van The Sword en hun maatjes aan de slag. Het album kent de gelijke titels waaronder “Breathe”, “On the Run”, “Time” en “Money” als classic songs. Het album is zeker geen overkill aan metal geworden, waardoor de band zich eerder heeft ingeleefd hoe het origineel is opgenomen. De ingetogenheid is aanwezig maar gelijk worden de solo’s en enkele riffs zeker aangedikt met distortions etc. Het is een keus wat je wel of niet mooi vind. Persoonlijk houd ik van het origineel, zeker als het om legendarische albums gaat. Daar moet je dan vanaf blijven. Zeker wanneer je weet dat men het nu toch niet kan overtreffen. Maar aan de andere kant is het mooi om enkele songs te horen waarbij het randje metal is aangedikt omdat het ten tijde van de opname nog niet bestond. Dus ja, voor de stevige gitaarliefhebbers is het meer een album om eens te beluisteren en wellicht waardeer je enkele songs hierdoor iets meer.
Te zien in Nederland
Week 47
Wilco - A.M. / Being There re issue
Label Warner
Beoordeling 8
Review De voormalige leden van de band Uncle Tupelo vormden in 2006 de band Wilco. De verwachtingen waren hoog van de leden van de voormalige cult band, en we wisten dit om te zetten tot een nieuwe legendarische band. De gitaar rockact Wilco staat in een rijtje met The Jayhawks en REM. Met A.M. Wist de band te debuteren. Een lekkere gitaarplaat dat vermengd wordt met een vleugje country, wat alter een alternatieve rocksound werd genoemd. “Box Full of Letters”, “Pick Up The Change” en en It’s Just That Simple” zijn enkele songs die de band op hun debuut kleur gaven. Op het tweede album Being There krijgt de band Bob Egan en Max Johnston te gast. Bob speelt de steelgitaar bij Freakwater en doet zijn duit in het zakje voor dit nieuwe rockgeluid. Terwijl Max een grote diversiteit instrumenten weet te bespelen. Wilco krijgt op deze manier een hele schare fans op de been. Beide albums kennen in zijn originaliteit al vele songs (13 en 16) maar voor deze re release is het aangevuld tot 21 nummer voor het debuutalbum A.M. en Being There is omgezet tot een box met tot maar liefst 58 songs! Met zoveel songs kan het zijn dat het je verveelt, maar dit is wel een plaatje in zijn totaal!
Te zien in Nederland
U2 - Songs of Experience
Label Island
Beoordeling 8
Review Het is een moeizame periode geweest voor de Ierse rockact U2. Het recente album Songs of Innocence werd niet altijd even goed ontvangen, terwijl de maatschappij hen al eerder naar huis had gestuurd voor een beter product. Gelukkig kwam het jubileum van hun klassieke album Joshua Tree. Met een prachtige tour, gaf dit weer de inspiratie voor een nieuw album Songs of Experience. Het album kent maar liefst 17 nieuwe songs die een weergave geeft van hun carrière. Met de eerste songs “Lights of Home”, “You’re the Best Thing About Me” en “Love Is All We Have Left” komt het oude U2 sound weer naar voren. De cleane gitaarlicks en met een samenzang / koortje weet men pakkende refreintjes te geven. Wanneer de songs richting de periode van de albums Unforgettable Fire Joshua Tree en Rattle & Hum en Achtung Baby gaan, worden de songs en vooral de gitaren snerpender “American Soul”, “Red Flag Day” en het meer pop nummer “Summer of Love”. “The Showman”, The Little Things” of Landlady Passen meer in de periode van Zooropa, All That you Can Leave Behind en de How To Dismantal periode. Waarbij de band uiteindlijk afsluit met de dance song “You’re the Best Thing About Me” wat door de dj Kygo is gereproduceerd. Het album is een van de betere albums sinds jaren dat deze mega act heeft afgeleverd. Met een hoes van het jongetje dat is gegroeid vanaf de covers van de albums Boy, War etc. is hij nu in het stadium om samen te gaan met een meisje. The Experience wordt hier dan weer mooi in beeld gebracht. Dat is toch wel weer de kracht van de heren van U2. Muziek is niet alleen een akkoordenschema, maar tekstueel en visueel van een album hoort hier zeker bij. Mooi gedaan!
Te zien in Nederland
Morrissey – Low in High School
Label BMG
Beoordeling 8
Review Het is altijd mooi wanneer er iets actueel zich afspeelt en een release is van een artiest met een maatschappelijke boodschap. Nu de Engelse prins Harry zijn belofte doet aan Megan, is er ook het album van de voormalige zanger van the Smiths, Morrissey. Op de cover staat dan ook een jong met een bord waarop staat; Axe the Monarchy. Morrissey weet altijd de actuele maatschappelijke issues te verwerken in zijn songs. Met “Who Will Protect Us From The Police” waarbij de vraag en titel voor dit nummer alles omvat en het “Isreal” waar nog steeds veel om te doen is. Ook de liefde weet hij weer prachtig te vertolken met “My Love I’d Do Anything For You” en “Spent the day in Bed”. Nee, het zijn allemaal protest songs; Spent the day in bed STOP WATCHING THE NEWS of het Teach Your Children to reconize all the propaganda van het openingsnummer zegt dan ook voldoende wat de inhoud van dit album is. Het mag weer! In de jaren 80 wist men er wel wat mee te doen. De protestsongs van de punk en New Wave schalde door de radio, waaronder songs van The Smiths. Met dit album weet Morrissey wederom een mooi stukje protest hier aan toe te voegen en dan in de huidige tijd! Prima album met goede songs met inhoud,
Te zien in Nederland
Garciaphone – Dreameater
Label Tiny Room Rec
Beoordeling 8
Review In de donkere dagen voor kerst en Sinterklaas is het nieuwe album van Garciaphone een juweeltje om in te pakken. Voor de liefhebbers van singer songwritersgenre en Westcoast muziek, zij zullen dit zeker waarderen. De Franse band onder leiding van Olivier Pérez, is niet direct een act dat op de Nederlandse radio te horen is, dus is er een andere weg om dit mooie album aan het grote publiek te laten horen. De warme klankkleur van het openingsnummer “ Don’t Let It Die Like This” brengt direct de warmte in de frisse dagen. Het lome “Oh Sleepless World” pakt je bij het refrein. De samenzang is mooi door de delay die er in is verwerkt. Dit horen we later op dit album meer. Het nummer schuift als het ware door in het volgende nummer “Heirmet” dat hier en daar even steviger wordt aangezet. Met “I ll be A Riddle” gaat de Franse band over in een 70s sound van genoeglijkheid, terwijl de zoektocht naar het popsucces wordt gezocht met “Mourning of the Day”. Naast de warmte in het album, zijn de song divers maar toch een geheel. Het kan zijn dat je na enkele keren dit beluisteren het wel weet of het heeft je te pakken en komt het album maar niet meer uit de cd speler.
Te zien in Nederland
Bjork – Utopia
Label Label: One Little Indian Rec./ Konkurrent
Beoordeling 8
Review With love from Iceland is het motto van Bjork voor dit album. Utopia is het negende solo album van de voormalige zangeres van the Sugarcubes. Haar excentrieke voorkomen in combinatie met haar out of the box versies van songs, maakt haar interessant in de popmuziek. Voor het album Utopia vraagt ze Arca als producer. Zijn vindingrijkheid om de songs vol te stoppen met allerlei geluiden en klanken past volledig bij de ideeën van Bjork. Na de avances van “Arisen My Sences” wordt het “Blessing Me” volledig vol gepropt met allerlei geluiden. Het kost dan ook enkele malen luisteren om te horen wat er allemaal in dat nummer gebeurd. Met het intro van “the Gate” is het overzichtelijker. Het a-capella solozang is wellicht nadien opgevuld met allerlei begeleidende klanken waardoor het een ontzetten spannend nummer is geworden. Het titelstuk is als een klassiek stuk dat zou passen in de film voor de donkere dagen voor kerst. De spannende vrolijkheid komt je tegemoet, maar gelijk zijn de angstaanjagende klanken door het geheel gemixt. Prachtig gedaan. Met deze ingrediënten is het album tot een geheel opgebouwd. Het is een album waarbij de veelzijdigheid van Bjork op plaat is gekomen. Met topstukken als “Sue Me”, Tabula Rasa en het bijna tien minuten durende “Body Memory”. Alweer een prachtig album van Bjork en optioneel kadootje voor onder de kerstboom.
Te zien in Nederland
Cheap Trick – Christmas, Christmas
Label Big Machine rec. / Universal
Beoordeling 8
Review De kerst van 2017 kan er dit jaar wat anders uit gaan zien. Met dit album van Cheap Trick haal je de top kerstsongs in huis die de “Last Christmas”, “Jingle Bells” en “All I Want For Christmas” even doen vergeten. Het is een compilatie van oude klassiekers en nieuwe ineen. Alweer een album waarmee de oude rockers uit Amerika (I Want You To Want Me) een prachtig album afleveren en dat is al de derde in een korte tijd! Niet dat ze alleen maar in de studio zitten, nee de tours gaan maar door! De band heeft al eerder Xmas versies gemaakt waaronder “I want You for Xmas” en “Come On Christmas” Als opener weet de Amerikaanse rockact het eigen rockende “Merry Christmas Darlings” te serveren. Voormalig ELO lid en Wizzard lid Roy Wood is de eigenaar van het “I Wish It Could Be Christmas Every Day” en het beroemde Slade nummer “Merry Xmas Everybody” zijn covers die niet onder doen van het origineel. Net als een heerlijke bluesrock versie van “Run Rudolf Run” of the Kinks “Father Christmas”. Maar Cheap Trick zou Cheap Trick niet zijn wanneer ze de vooroordelen van de rockact niet even willen corrigeren. Het “Silent Night” is een prachtige versie en zeer mooi met rauw randje gezongen. Tot slot weet de band enkele prachtige kerst titels uit eigen hand toe te voegen. “Our Father of Life” en “Christmas Christmas” mogen tot de klassiekers voor de kerst wel worden toegevoegd. Heerlijk zo’n kerst album dat even wat andere tonen brengt.
Te zien in Nederland
Paloma Faith – The Architect
Label RCA / Sony
Beoordeling 8
Review De Britse zangeres en actrice Paloma Faith Blomfield weet haarzelf in de picture te plaatsen door haar excentrieke stijl van kleding. Het is bijna tien jaar geleden dat ze haar debuutalbum uitbracht. Een album vol hits waaronder “New York” en “Stone Cold Sober”. Met The Architect weet de jurylid van the Voice weer een pracht album te brengen. Het is een album waar pop meets jazz van de jaren 50. Met een introductie van Samuel L. Jackson is het nummer “The Architect” vanaf het begin spannend en weet ze je met dit album direct al te pakken. De onschuld is in “Guilty” ver te zoeken en refereert aan haar verleden. Het disco gerelateerde “Kings and Queens” en de single “Crybabe” waarmee ze de wereld veroverd. Catchy en glad, maar zeker niet het beste van het album. Het doet wat denken aan de cheesy sound van Kylie. Met John Legend weet ze een klef nummer “I’ll Be Gentle” te maken. Het doet beide partijen niet tot hun recht komen. Met “Surrender”, “Warrior” (geschreven door SIA) en het swingende “Til I m Done” weet ze zich weer te vinden. Hoewel het allemaal glad geproduceerd is pakken deze songs me wel. Faith weet met The Architect een vet commercieel album te brengen en de deluxe versie kent zelfs 4 extra songs. Dan is het zeker de moeite waard om deze versie te pakken.
Te zien in Nederland
Vreemde KostGangers – Nachtwerk
Label Universal
Beoordeling 8,5
Review Wanneer je met een creatief project start en hier lol en genoegen van hebt, dan wordt een project al snel kunstwerk. Wanneer dit project 3 jaar geleden werd gestart met het schrijven van de songs was het idee om dit eerst live te laten horen voordat het uitgebracht kon worden. Een soort testcase. Onder de naam Vreemde KostGangers gingen Vrienten, Kooymans en de Groot op pad. Drie iconische muzikanten van Nederlandse bodem. Het idee werd al een succes voordat men voor het eerst het podium op ging. Iedereen omarmde het zodat er een volledige tour werd gepland. Na de tour verscheen het debuutalbum. OP de terugweg van iedere show sprak men over het succes. Dit inspireerde. De nachtelijke ritten werden de inspiratiebron voor Boudewijn de Groot om de teksten van de plank te halen en wat te bewerken. Hennie Vrienten en George Kooymans zitten achter in de bus dat bereden wordt door de Groot. Met gitaar in hand begeleiden de heren de chauffeur die de teksten luidkeels door de bus schalt. Zo wordt het een jaar vol nachtwerk met nieuwe songs. Enkele songs worden al getest op het podium en aan het einde van de tour ligt er een tweede album. Een album bevat met maar liefst 16 nummers vol prachtige verhalen over de liefde “Een Eenzaam Avontuur”, de verloren liefdes “Schrijven” en het gemiste liefdes ‘De Afgesproken Plek”. Met prachtige woordspelingen en andere kijk op de Nederlandse taal met “Half Leeg = Half Vol” of directe taal van “Ik Heb Hekel Aan De Blues”, het zit er allemaal in. Muzikaal is het een heerlijke mix van wat de heren doen bij hun reguliere acts Een mix van Doe Maar, Golden Earring en de singer-songwriterssongs van Boudewijn de Groot. En zeker een kadootje voor de decembermaandfeesten.
Te zien in Nederland in vele theater in 2018
Elvis Presley - Christmas
Label RCA/ Sony
Beoordeling 7
Review De afgelopen jaren is het Royal Philharmonic Orchestra druk doende om de tapes van Elvis nog eens door te nemen. Ditmaal wordt het een kerst album dat onder handen wordt genomen. Dat Elvis nog steeds bij velen populair is, is wel te begrijpen. Het kerstalbum van Elvis was al een oude klassieker als het gaat om kerstalbums. De songs zijn goed gezongen en passen in de donkere dagen van december. Alle bekende kerstsongs zijn meegenomen en serieus opgenomen. Geen gekheid maar strak op de toon horen we “Santa Claus is Back in Town”, “White Christmas” en “Here Comes Santa Claus”. Met het orkest is het nog bombastischer. Merry “Christmas Baby”, “Silver Bells” en het “Winter Wonderland” klinken nog beter dan voorheen. Natuurlijk mogen “I’ll Be Home for Christmas”, “The First Noel” en “Silent Night” in dit verhaal niet ontbreken. Is het nieuw en waardevol?? Ach het is meer een kwestie van meer van het zelfde. Natuurlijk heeft Elvis al een prachtig kerst album gemaakt en dat is nu dubbel en dwars opgepoetst. Maar een prima album voor de kerstdagen!
Te zien in Nederland
Jeff Scott Soto – Retribution
Label Frontiers
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse zanger Jeff Scott Soto heeft het maar druk. Afgelopen maand bracht hij twee albums uit. Psychotic Symphony bracht hij uit met progressive metal supergroup Sons Of Apollo. Hiermee zal hij een groot deel van 2018 op tournee zijn, zo niet heel 2018. Ook bracht hij afgelopen maand zijn dertiende soloplaat Retribution uit. Voor dit album heeft hij opnieuw een team gevormd met voormalig JSS gitarist Howie Simon. Samen hebben ze het album geschreven en geproduceerd. Het is een album met melodieuze rock waarop verschillende invloeden te horen zijn. “Retribution”, “Rage of the year” en “Bullet for my baby” hebben een funky tintje. “Feels like forever” en “Autumn” hebben iets van een countrygevoel. Die laatste is overigens een akoestisch nummer. Er is een variatie aan emoties te horen op het album. “Song for Joey” is een emotioneel nummer en heeft een gevoelige piano-intro. “Reign again” en “Dedicate to you” hebben een positieve vibe. “Reign again” is ook een echte meezinger. Er is een prettige afwisseling tussen de snellere en stevige nummers, de midtempo nummers en de ballads. Het zijn goede nummers op zichzelf, maar zeker door de fantastische stem van Jeff Scott Soto. Elk nummer zingt hij vol overgave. Hij weet zijn stem goed en aan te passen op de nummers waardoor elk nummer een sfeer krijgt. “Inside out” bijvoorbeeld is een rocknummer, maar door de wat rustiger zanglijn, krijgt het een andere, maar mooie sfeer. Op “Rage of the year” heeft hij een meer rauwe stem. Op “Feels like forever” en “Song for Joey” klinkt de emotie in zijn stem door. Fans van Jeff Scott Soto zullen zeker blij worden van dit album en voor nieuwe luisteraars is dit album een mooie kennismaking met zijn muziek.
Te zien in Nederland
Pink Cream 69 – Headstrong
Label Frontiers rec.
Beoordeling 7,5
Review Voor de Duitse rockact Pink Cream is het dit jaar een jubileum jaar. 30 Jaar geleden verscheen het debuut album en met deze plaat weten ze de energieke rock wederom op de plaat te zetten. Bassist Dennis Ward kruipt achter de knoppen en weet hun twaalfde album heerlijk te beginnen. Met “We Bow To None” weet de band lekker uptempo nummer te produceren. “Walls Come Down” is wel een erg cliché matige song, zowel in tekst als compositie. Toch klinkt het heerlijk en krijgen ze zeker een hele veld vol Graspoppers in beweging. Dit geldt niet voor het gehele album. De drive van “Unite and Devide” is heerlijk te noemen en de ballad “Man in Sorrow” is prachtig Het gaat ook niet om de eureka in de muziek. Pink Cream 69 zoekt het vooral in de lekker melodieuze rocksound waar de band uit Karlsruhe ooit mee is begonnen. Natuurlijk is Andi Deris niet te vervangen en met alle respect is dat nu ook juist waar het hieraan ontbreekt. David Readman is inmiddels al 20 jaar de vaste zanger van deze band, maar het “One Size Fits All” met Deris is onvergetelijk.
Te zien in Nederland
Galactic Cowboys – Long Way Back To The
Label Macot
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse rockact Galactic Cowboys bestaat al bijna 30 jaar, al kent de band enkele tussenpauzes zullen we maar zeggen. Na een tussenpauze van 17 jaar is de band weer bij elkaar. Een heerlijke mix van metal en melodieuze rock. Het was dan ook een lange weg terug. Maar onderweg heeft Ben Huggins en de band weer heerlijke songs gefabriceerd. “Blood In My Eyes” en “Internal Masquerade” met de stevige metal riffs die in het straatje van Metallica liggen . De riff gaan over naar het melodieuze rock met meervoudige vocalen die doen denken aan Styx. Ja dat ligt nogal ver uit elkaar. Door Galactic Cowboys is die brug nu weer hersteld. Dit deed men eerder in 2000, maar toen was dit voor korte duur. Eigenlijk was het een soort mengeling van tribute/ coveralbum aangevuld met eigen songs. Ditmaal zijn het allemaal eigen nummers met dezelfde ingrediënten. Het is daardoor een unieke band waar zowel progrockers, metal liefhebbers en melodieuze rock fans dit kunnen waarderen. De band is wat op een zijspoor gekomen omdat de albums altijd zijn uitgebracht op ongelukkige tijden. Eerst was het Nirvana’s Nevermind die de aandacht trok , later Metallica en hopelijk is er nu wel de promotionele ruimte. Al zal de band eerder hierin berust zijn en lekker hun eigen songs waaronder “Drama”, “Agenda” en het titelstuk blijven spelen. Een vervolg album zou ook mooi zijn.
Te zien in Nederland
Week 46
Marco Borsato - Thuis
Label Universal
Beoordeling 7,5
Review Het nieuwe album van Marco Borsato is er weer een in de reeks van… John Ewbank weet met zijn composities weer prachtige afwisseling te brengen. Zijn sellingpoint van de anti-climax binnen de songs naar heftige power binnen een nummer. De beeldende teksten zijn daarnaast een van de ingrediënten die Borsato tot een van de populaire zangers van Nederland maakt. Na het album Evenwicht is het nu tijd voor Thuis. Een album met 10 nummer die het allemaal weer goed doen bij de fans (lees vrouwen). Het nummer “Alsof Je Vliegt” klinkt als een ander bekend nummer en de single “Thuis” past in het lijstje van eerdere songs die dezelfde ingrediënten kent. Het is dan ook een album dat volledig past in de serie van “niets veranderen” en de koper krijgt wat ie wil. Maar het past ook prima bij Borsato. Zijn stem past in de composities van Ewbank als Boudewijn de Groot als zanger van Lennart Nijgh songs. Hier is dan ook niets mis mee. Zijn stemtoon is bijna gelijk aan dat van Matt Simon, die op zijn beurt het lekker uptempo nummer “18 jaar” levert. Voor het nummer “Vrienden” is Paskal Jakobsen van Blof ingehuurd. Het zijn de nummer die ook afwijken van de rest. Het geeft even een andere sound en tekst klank in de nummers, wat in mijn ogen een aanwinst is binnen dit album. Het mag voor dan ook best dat Borsato een album maakt met Ewbank die alleen de songs mag maken met een ander. Dat brengt verrassend goede songs. Anders wordt het toch wel wat voorspelbaar, en in die hoek is Borsato al te vinden.
Te zien in Nederland Diverse theaters in Nederland
Frank Boeijen Groep
Label Sony
Beoordeling 8
Review Sony is ooit begonnen met een serie The Golden Years of Dutch Music. Hiervan is er nu de eerste serie van uitgebracht. Het gaat om de classic Nederlandse acts weer in de spotlights te zetten. De tijd waar de Nederpop furore maakte komt nu weer tot leven. Frank Boeijen mag wel tot een van de beste singer songwriters van Nederland worden gerekend. Zijn huidige albums zijn misschien minder populair dan zijn tijd van de Frank Boeijen Groep, maar zeker niet minder in kwaliteit. Dit heeft hij door de jaren opgebouwd. Als duo start de Nijmegenaar met Wout Pennings zijn muziek carrière op toneel. De Bob Dylan fan weet zijn studie als Neerlandicus samen te smeden en dan krijg je prachtige teksten die in de muziek worden verweven. Het “Verjaardagsfeest” is dan ook een prachtig nummer dat de doorbraak van de FBG kende. Daarna vlogen de hits je voorbij. “Het Antwoord”, “Linda”, “Kontact” zijn maar enkele hits die voor de klassieker “Zwart Wit” voorgingen. Wanneer de idool meer serieuzere songs wil gaan maken komt hij met prachtige songs als “De Beloning”, “De Verzoening” en “Welkom in Utopia 1 & 2”. Ook deze verzamelalbum bewijst weer dat Frank Boeijen een van de beste songwriters van Nederland is en dat de songs hedendaags nog steeds goed mee kunnen. De eerste helft klinkt misschien wat gedateerd, maar het tweede deel kan zeker nu gewoon mee.
Te zien in Nederland
Madness – Full House
Label BMG
Beoordeling 8
Klant De Engelse Skaband Madness staat voor een periode dat eind jaren 80 tot een nieuwe stroming leidde. De band was met the Selecter en The Specials de feestnummers van deze stroming. Toch zat hier weldegelijk een maatschappelijk protest in verwerkt. De werkeloosheid vierde toen hoogtij en naast UB 40 kwamen deze acts naar voren. Ook Madness weet met de reggae verbastering tot een swingend geheel te maken. Het debuutalbum is legendarisch geworden door het intro. De vertelling tot het “One Step Beyond” wordt nog steeds gebruikt als opener voor de band. Daarna volgt een heerlijk ska moment dat een veld van 60.000 mensen totaal tot gekte brengt. Live is het dan ook een must om hen ooit te hebben gezien. Maar de hits “My Girl”, “Nightboat To Cairo” en het befaamde “Baggy Trousers” zijn regelrechte klassiekers te noemen. De begin jaren 80 werd gedomineerd met deze sound en de nasleep van de Punk met o.a. The Police en The Clash. Bob Marley deed zijn deel in het zakje, maar de fun kwam uit het Engelse Camden. “Cardiac Arrest”, “House of Fun” en nu nog steeds populaire reclamesong is “Our House”. Met dit album wordt deze periode op de eerste cd behandeld. Het tweede deel bestaat vooral uit de reunie periode van 1999 tot 2017. “Drip Fed Fred” uit 1999 met Ian Dury is een mooie herdenking aan de man. Tien jaar later wordt het album The Liberty of Norton Folgate met “Dust Devil” en “Sugar and Spice” uitgebracht Een goede plaat, maar niet passend in de tijd. Al snel verschijnen er de live en verzamelalbums. In 2012 weet de band met het album “Oui, Oui, Si, Si, Ja, Ja” weer een prima album te brengen. Echte hits scoort de band niet meer, al is de verkoop van het album in UK prima geslaagd. Met “La Luna” en “Misery” speelt de band zich weer in de spotlights. Toch volgen er meer verzamelalbums met hetzelfde. Tot het album dat vorig jaar verscheen. “Can’t Touch Us Now” is weer een erg goed album met “Mr Apples” en “Another Version of Me”. Al deze songs zijn nu terug te vinden op dit album. Hierdoor is het een volledig en goed verzamelalbum. Een kadootje voor onder de boom of bij de kachel!
Te zien in Nederland
Maroon 5 – Red Pill Blues
Label Interscope
Beoordeling 8
Review Na een afwezigheid van ruim drie jaar is Maroon 5 terug met een nieuw album én met een nieuw gezicht in de band, de multi-instrumentalist Sam Farrar. Red Pill Blues, met een regelrechte verwijzing naar de pil die Neo in de film de The Matrix moet nemen, is het zesde album van deze succesformatie uit Los Angeles. We kennen allemaal het verhaal van Maroon 5, de band uit Los Angeles. In 2002 was daar ineens het album Songs About Jane met hits als ‘This Love’ en ‘She Will Be Loved’. De lekkere rockachtige sound met de wat hoge, iele stem van frontman Adam Levine bracht de band wereldwijd succes. Daarna was alles wat de band uitbracht succesvol en herkennen we hits als ‘Misery’, ‘Daylight’ en ‘Moves Like Jagger’. Het laatste album echter, V, werd al gezien als een kleine muzikale koerswijziging en werd minder enthousiast ontvangen. Na V volgde een intensieve tour en had de band tijd (3 jaar) nodig om nieuw materiaal te schrijven. Vorig jaar werden al twee singles gereleased (‘Don’t Wanna Know’ en ‘Cold’) maar nu is er dat volwaardige album Red Pill Blues waar toch wel naar uitgekeken werd. De band laat horen een iets andere richting te hebben gekozen waarbij het nog steeds wel de eigen identiteit weet vast te houden. Bij de lancering van de hitsingle ‘What Lovers Do’ feat. SZA wordt dat meteen duidelijk. Iets meer elektronica, soul en R&B zijn de ingrediënten die zorgen voor een meer dan catchy, dansbaar nummer. De samenwerking met SZA is er overigens één van velen want op Red Pill Blues komen we meer andere artiesten tegen. Op maar liefst zes van de vijftien tracks horen we gastoptredens, een ongekend aantal op Maroon 5 albums. Zo horen we Julia Michaels op ‘Help Me Out’, een nummer waarbij frontman Adam Levine misschien nét één noot te hoog zit. Verder is daar het stemmige en ietwat rustige ‘Whiskey’ waar rapper A$AP Rocky een bijdrage levert en verder was natuurlijk het swingende ‘Don’t Wanna Know’ met Kendrick Lamar al vooruitgesneld.
Te zien in Nederland
Week 45
Gruppo Sportivo
Label Sony
Beoordeling 8
Review Back to 78, dat was het motto toen het prachtige album van Gruppo Sportivo uit kwam. De band had zich toen binnen de popscene bijna gevestigd. Insiders wisten dat deze band van Hans Vandenburg bijzondere songs maakte die zich scheidden van de disco sound van Anita Meijer, de singers-songwriters verhalen van Boudewijn de Groot en de rock van Herman Brood of Golden Earring. De Haagse band weet met de invalshoek van pop, punk, rock en zich zeker niet serieus nemen een andere klank binnen de toen opkomende Nederpop te brengen. “I Shot the Manager” ipv the Sheriff, de hoela hoops en petticoats van “Hoola Fever” van de film Grease of “Beeb Beep Love” zijn nog steeds mooi grappen als knipoog naar hoe mensen zich gedragen in de toenmalige maatschappij. Maar muzikaal was het ook lekker fris en zeker niet vol en belanden. De popsongs klonken luchtig en het achtergrond koortje genaamd de Bombita’s, van Herman Brood. Het mooie was de eerste albums werden geproduceerd door Barry Hay (Golden Earring) en Robert Jan Stips ( Golden Earring, Supersister en nu NITS). Hierdoor werd de kwaliteit van de productie en songs goed. “Rock n Roll”, “Disco Really Made It”, “Hey Girl” en “PS.78” grote internationale hits. Het was een mooi meenomen geintje. Het tweede deel bevat de mindere grote hit periode van de band. Toch weet VandenBurg nog prachtige songs te maken waar het album “Sucker of the Century” nog steeds een van mijn favoriete albums is. Een heerlijk album om even terug in de tijd te gaan. Tegenwoordig maakt Hans VandenBurg nog steeds mooie album waaronder het recente Dig It.
Te zien in Nederland
Gary Moore - Blues and Beyond
Label BMG
Beoordeling 8
Review Hij mag tot de legendarische gitaristen worden gerekend. Gary Moore, overleden in 2011 met een nalatenschap van prachtige rock en bluessongs waar menig iemand nog uit put. De voormalige gitarist van Thin Lizzy ging in de jaren 80 solo en scoorde hits waaronder “Out in the Fields” en het wonderschone “Empty Rooms”. Met het album en de single “Still Got The Blues For You” kreeg hij zijn succes waar hij op hoopte. Gewoon met de blues. En de blues kende hij maar al te goed. Moore kreeg een motorongeluk en was al gezegend dat hij weer op de buhne kon staan. Maar de druk van alles, gaf hem toch de loop naar de alcohol. Uiteindelijk is Gary Moore in februari 2011 door zijn vrouw op 58 jarige leeftijd dood gevonden tijdens een vakantietrip. Oorzaak; te veel alcohol in het lichaam, een dood dat zijn maatje Phill Lynott in de jaren 80 al overkwam. Nog steeds komen er mooie album van de Ier uit. Scars, Skid Row, Thin Lizzy of solo outtakes zijn van Moore met zijn Gibson gitaar altijd bijzonder. De passie en vuur voor de blues hoor je uit de gitaar klinken. De zang was voor hem dan ook maar een bijzaak. Dit is een album met een mooie verzameling, dat zijn bluessound weergeeft. De pre songs van “Still got the Blues” (“Picture of the Moon”) of de heerlijke live opnamen van vele songs. Natuurlijk mag het “Parisienne Walkways” niet ontbreken. Een van de vele juweeltjes van de linkshandige gitarist die met rechts speelde. Dat zegt dan alweer genoeg. Het album is zowel op 2 cd als 4 cd box als vinyl verkrijgbaar. Bij de box versie vind je nog niet uitgebrachte live songs en een mooi boekwerk.
Te zien in Nederland
Queen - News of the World reissue
Label Universal
Beoordeling 8
Review De band Queen hoeft verder geen verdere uitleg meer zou je zeggen, maar de band waar Freddy Mercury zanger was is voor de jongeren van vandaag een volledig nieuwe band. De hits kennen we allen, maar waar het echt om ging staat onder andere op dit album; News of the World. Het album kwam in 1977 uit en was het zesde album van de band. Inmiddels was “Bohemian Rapsody” een grote hit geworden en overschaduwde dit het album dat er op volgde A Day At The Races. Van News of the World kwam de klapper “We Will Rock You”. Het nummer kent de herkenbare drums die uit ten treure wordt na geklapt, maar ook het “We Are The Champions” wat uit ten treure wordt gezongen bij alle sportevenementen die je kunt verzinnen. Het geeft meer aan dat dit een album is dat belangrijk is gaan worden door de jaren heen. In onze maatschappij komen we op diverse tijden onverwacht met dit album in contact, of je nu wil of niet. Iedereen kent het. Maar het album kent meer en misschien betere songs waaronder ”Sheer Heart Attack” dat uiteindelijk werd uitgebracht na dat het jaren lang op de plank heeft gelegen. Het gelijknamige album kwam nl. al 4 jaar eerder uit. Het prachtige “Spread Your Wings” is nog steeds een juweeltje net als het spannende “Get Down, Make Love”. Deze box bevat niet alleen dit album maar ook de Bob Ludwig remix uit 2011. Dus nog steeds niets bijzonders, maar met de ruwe sessies zijn dezelfde songs een mooie weergave van de eerste opnamen. Met de bonus tracks zijn de songs live weergegeven. Het is een mooi pakket met veel diversiteit van hetzelfde zullen we maar zeggen. Dit keer is het wel de moeite waard. Met het mooie boekwerk en de dvd met een documentaire is dit een mooi cadeau voor de komende feestdagen.
Te zien in Nederland
Jeff Lynne’s ELO – Wembley of Bust
Label Columbia
Beoordeling 8
Review De reünie tussen Jeff Lynne en Richard Tandy bracht de jaren 70 rockact Electric Light Orchestra weer tezamen. Het is inmiddels 5 jaar geleden dat de eerste stappen hierin werden gezet. Afgelopen jaar werd er een volledige wereldtour afgewerkt. Dit jaar is er een registratie van de show in het Engelse Wembley Stadion op plaat en wordt vandaag met de release bekend gemaakt dat de band naar Amsterdam komt. Ooit vertelde John Lennon dat wanneer de Beatles nog bestonden, zij klonken als ELO. Inventief, rockend en met strijkers. Inmiddels weten we dat Jeff Lynne met ELO vele hits heeft gescoord. En eerlijk gezegd waren ze niet altijd van gewenste kwaliteit. Het disco gerelateerde Xanadu werd wel een dieptepunt. Dit kan niet op tegen de klassiekers die nog steeds hoog in de top 2000 staan. “Mr. Blue Sky”, “Turn To Stone”, “Don’t Bring Me Down”, “Living Thing” of “Don’t Bring Me Down” zijn maar enkele songs waar de band mee groot is geworden. Het was gemakkelijk in het gehoor liggend, kende een klassieke knipoog en was vooral goed door het stemgeluid van Lynne. Op dit album zijn ook de minder grote hits te horen, maar allen klassiekers geworden waardoor iedereen ze (her)kent; “Do Ya”, “Evil Woman”, “Telephone Line”, “Sweet Talking Woman”. Naast Bob Dylan is Jeff Lynne de enige levende Travelin’ Wilbury, nu George Harrison, Roy Orbison en Tom Petty er niet meer zijn. Met “Handle With Care” houdt hij dit nog onder de aandacht. Dit album is dan ook een aaneen schakeling van hits, die allen even goed zijn. Het album mag als voorloper van het concert in september worden beschouwd. Gewoon heerlijk 2 uur lang hits uit het verleden met orkest er door heen knallen. Heerlijk!
Te zien in Nederland 27 september 2018 Ziggo Dome te Amsterdam
Phantom 5 – Play To Win
Label Frontiers rec. PIAS
Beoordeling 8
Review Phantom 5 heette bij het formeren van de band (bestaande uit voormalige leden van o.a. Bonfire en Scorpions) nog Supremacy. Om verwarring met andere bands te voorkomen, hebben ze voor het uitbrengen van hun debuutalbum hun naam veranderd naar Phantom 5. Na het succesvolle gelijknamige debuutalbum uit 2016, hebben de melodieuze hardrockers uit Duitsland hun tweede album Play To Win uitgebracht. Op hun debuutalbum leken ze nog wat zoekende qua geluid. Die lijken ze nu gevonden te hebben. Het geluid doet denken aan de klassieke hardrock uit de jaren ’80. Het is een album geworden waarin de nummers allemaal op zichzelf staan. Elk nummer onderscheidt zich door een goede en herkenbare melodie. Door het hele album is stevig gitaar- en drumwerk te horen. Ook de keyboards en basgitaar komen goed tot hun recht. Voor de keyboards is dat bijvoorbeeld mooi te horen op “Crossfire” en “Read your mind”. De basgitaar komt bijvoorbeeld mooi door op “Baptised”. Zanger Claus Lessman heeft een warme en rauwe stem wat een mooie sfeer meegeeft aan het geluid op het album. De meest opvallende nummers zijn “The change in you” en “Child soldiers”. “The change in you” zet gelijk de toon van het album en “Child soldiers” wisselt de stevige en rustige stukken mooi af en houdt de spanning daar mooi mee vast. De volgorde van de tracklist had anders gekund. De eerste zes nummers zijn stevige rocknummers, daarna volgen drie powerballads, gevolg door een stevig rocknummer en om het album af te sluiten is er nog een powerballad. Het gevaar is dat het voor luisteraars een beetje in kan zakken daardoor. Wat overigens niet wil zeggen dat het geen goede nummers zijn.
Te zien in Nederland
When Airy Met Fairy - Glow
Label Believe
Beoordeling 8
Review De songs klinken als een nieuw van Bjork en Kate Bush. De heldere hoge stem is in alle songs leidend en opvallend zijn de helde speelgoed mobiel klanken van “Penniless” en “Sactify You”. Binnen de ingetogen popsong zijn deze klanken fris te noemen. Net als de handclap intro van “Bus” die overgaan in de bas drum en visa versa. De ritmesectie wordt aan het eind gemixt, al is dit helaas van korte duur. Met erg weinig middelen weet de band een mooi geluid van songs te maken “Intoxicated”, Carcass” en “Until Your Season Dries” zijn minstens inspirerend te noemen als het gaat om een less is more moment. Glow weet met hun debuutalbum dan ook een lekker verfrissend en divers ingetogen album te maken.
Te zien in Nederland
Nick Mulvey – Wake Up Now
Label Fiction / Caroline
Beoordeling 8,5
Review Na drie jaar is daar de opvolger van het titelloze debuut van Nick Mulvey. De inmiddels 32-jarige Britse singer/songwriter, die studeerde in Havana, was succesvol met zijn melancholische liedjes die vooral vorm kregen door zijn specifieke gitaargeluid. Nu is daar de opvolger die als titel Wake Up Now heeft meegekregen. Mulvey heeft voor dit tweede album zo ongeveer zelf alles geschreven en speelt daarbij op vrijwel alle snaarinstrumenten, percussie, synths en omnichord. Hij trapt af met ‘Unconditional’, een nummer dat als een logisch vervolg klinkt op de nummers van zijn debuut. Op zijn typerende wijze van gitaarspelen weet hij meteen een swingend en aanstekelijk nummer neer te zetten met invloeden uit de Latin- en Afrikaanse muziek. Deze sfeer bouwt hij op een nummer als ‘Transform Your Game (We Remain)’ subtiel nog verder uit en af en toe lijkt het alsof de melodie en de vocalen uit de pas lopen. Maar als je goed luistert is dat juist niet het geval, het is nu juist die combinatie van stijlen, instrumentarium die het geheel opwindend maken. De baslijn en percussie zorgen voor een opzwepend nummer en de blazers en de stem van Mulvey zorgen ervoor dat dit een topnummer is. Toch beheerst Mulvey ook de kunst van het ingetogene. Luister maar eens naar het prachtige ‘Imogen’. Vanuit een melodie die bestaat uit fingerpicking gitaarspel en zijn stemgeluid worden er langzaam strijkers toegevoegd en horen we gaandeweg een koor en wat percussie. Iets minder gecompliceerd en zelfs wat politiek getint is ‘We Are Never Apart’ waar Mulvey de Dakota Pipeline ter discussie stelt. Zoals bekend heeft het onnavolgbare (akoestische) gitaarspel van Mulvey deels in het buitenland vorm gekregen. Dat is ook te horen op ‘Moutain To Move’, ook weer zo’n heerlijk opgewekt nummer waar we ook de verwijzing naar de titel van dit album in terug horen (“And Wake Up Now”). Eén van de hoogtepunten is waarschijnlijk ‘In Your Hands’, een verfijnd midtempo nummer met was jazzy invloeden, waar bij elke luisterbeurt meer laagjes verschijnen. Op het bijna zes minuten durende nummer is het dan weer de percussie, dan weer de tweede stem en dan weer de gitaar die de volle aandacht trekt. Het slechts uit vier regels bestaande ‘Lullaby’ is een verrassing uit het niets en de afsluiter ‘Infinite Trees’ is het gedroomde liefdesliedje waar Mulvey nog eens laat horen waartoe hij in staat is als we hem alleen met zijn gitaar horen. Werkelijk adembenemend. Wake Up Now is niet vernieuwend en de sound en sfeer op het album zijn eerder herkenbaar. Toch is het meer dan een prima album waarbij Mulvey laat horen over een voortreffelijke gitaartechniek te beschikken en een prima singer/songwriter is. Voeg daarbij die typerende elementen uit andere continenten die hij zich eigen heeft gemaakt en je krijgt dit resultaat. Elf songs die allemaal bovengemiddeld zijn waarbij het album als één geheel klinkt. Het bijgevoegd boekje geeft je nog een inkijk in zijn teksten. Eentje voor de jaarlijstjes.
Te zien in Nederland
Von Hertzen Brothers - War Is Over
Label Mascot rec.
Beoordeling 8
Review Zo nu en dan komt er een band uit Finland die ver boven het maaiveld uitsteekt. Met Von Hertzen Brothers weten de Finnen weer een prachtige act naar voren te schuiven. De progrockers hebben al een staat van dienst en weten ze hun zevende album in ruim 15 jaar uit te brengen. Het is dan ook een goed geoliede machine dat de broeders Jonne, Mikko en Kie Van Hertzen hebben ontwikkeld. Heerlijke spanning in de songs met harmonische vocalen op “Who Are You” of uitgebalanceerde solo’s op “Frozen Butterflies” en “Jerusalem”. Met de titel geeft de band al een statement af. De oorlog is voorbij en men heeft geen behoefte aan nieuwe spanningen met hun buurland Rusland. De band stond ooit op het Noorderslag Eurosonic event toen Finland centraal stond. Inmiddels is de band uitgegroeid tot een volwaardig grote progrock act. De diversiteit binnen de songs is groot en met de beeldende teksten zijn de songs waaronder “Blindsight” en “Long Lost Soldier” prima te volgen. Het album is dan ook een heerlijke progrock album te noemen. Hopelijk breekt de band nu door om zich ook op grotere events zich te kunnen presenteren.
Te zien in Nederland
Taylor Swift – Reputation
Label Big Machine Records- Universal
Beoordeling 8
Review Het tieneridool Taylor Swift debuteerde met haar album op haar 16de . Inmiddels is ze na 11 jaar 6 albums, 3 films en vele Awards verder. Ze is van de country pop langzaam doorgeschoven naar de elektropop waar Reputation vol van staat. Kortom ze gaat met de tijd mee. Afgelopen week is ze wederom in de prijzen gevallen. Ditmaal ging het om de CMA Award voor het countrynummer “Better Man” van Little Big Town. Ze weet op allerlei fronten te winnen. Ze heeft Ed Sheeran en Future gestrikt voor het nummer “End Game”. De combinatie van de hiphop en elektropop weet ze interessant te maken door gebruik te maken van een grote diversiteit van tempowisselingen en aanstekelijke refreinen. Samen met Max Martin en Shellback weet ze iedere song tot een nummer met een eigen sound te brengen. Het openingsnummer “Ready for It” klinkt weer heel anders dan het “I Did Something Bad” of het meer spannende “Don’t Blame Me”. Het is de grote diversiteit dat een Madonna op haar album zou willen hebben en Swift dit nu realiseert. De voormalige tieneridool is inmiddels dus uitgegroeid tot een ster dat veel in haar mars heeft. Rondom de naam heerst nog een naam van mooie vrouw, maar het is met dit album duidelijk dat ze meer heeft te bieden dan een mooi uiterlijk. Het gaat om de reputatie zoals de titel beaamd.
Te zien in Nederland
Stereophonics – Scream Above the Sounds
Label Parlophone
Beoordeling 8,5
Review De band uit Wales draait uiteindelijk om de gitarist en zanger Kelly Jones. De man weet met prachtige teksten zijn muziek aan te passen. De indie poprock is in Engeland groter dan op het Europese vaste land. Toch is het de moeite waard om dit te (ver)kennen. Je zult ze komend seizoen op vele festivals kunnen tegenkomen en het is weer een prachtig album geworden. De band weet met het album Dakota in 2005 door te breken en internationaal aanzien te genereren. Toch laat men zich niet leiden door verkoopcijfers en kiest men gewoon wat ze prettig vinden. Dat geldt ook weer op dit album. Van heerlijke poprock songs waaronder “Geronimo”, a la Muse of het meer hitgevoelige “All-in One Night”, dat een juweeltje op het album is. En daar zijn er meer van op dit album al is het meer een prachtig album in zijn geheel. Van stevige rock met “Chances Are”, meezingende soulpop “Would You Believe” tot de gevoelige klanken van pianostukken van “Before Anyone Knew Our Name”. Ze zijn allemaal prachtig, waardoor het album meedingt tot een album van het jaar. De deluxe uitvoering kent extra songs waaronder “Never Going Down” en unplugged songs “All-in One Night” en “Caught By the Wind”
Te zien in Nederland
Barely Autumn – Barely Autumn
Label Zeal / Konkurrent
Beoordeling 7
Review In België keken ze al een tijdje uit naar het debuutalbum van Barely Autumn, het muzikale project van Brusselaar Nico Kennes. Eerder was daar al de single ‘Losing Ground’, maar onlangs zag het gehele album, overigens titelloos, het daglicht en is uitgebracht door het Zeal Records platenlabel. Kennes heeft al een muziekverleden bij de band Mosquito, maar nadat die was “stilgevallen” zoals hij onlangs in een interview aangaf, had hij tijd voldoende om al zijn muzikale ideeën en demo’s verder uit te werken. Resultaat is een album et elf songs die dan weer richting singer/songwriter neigen en op sommige momenten een portie rock in zich hebben. Zeker is dat Kennes inspiratie opgedaan heeft uit de muziekarchieven waarbij namen als Neil Young, Eels en Elliot Smith prominent naar voren komen. Al die muzikale invloeden komen bij opener ‘All My Heroes Are Dead’ onmiddellijk bij elkaar. Een rustig melancholisch nummer, waarbij duidelijk wordt dat je uiteindelijk alleen op de wereld bent, hoe mooi vriendschappen ook lijken. Gitaar en cello zorgen voor de diepgang op deze sterke opener. Single ‘Losing Ground’ klinkt lekker maar kent niet de intensiteit die een duister nummer als ‘Go Your Way’ brengt. Wouter Kennes heeft voor dit album al het materiaal zelf geschreven en neemt naast de vocalen ook de gitaar en keys ter hand. Na een wat voortkabbelend deel met nummers als ‘Goodbye / Farewell’ en ‘Songs’ is daar ineens ‘Ronny’ waarbij Kennes tussen de coupletten het nodige geweld uit zijn elektrische gitaar weet te halen. Toch hebben de meeste nummers, en dat blijkt ook wel uit de titels, een wat droefgeestig, somber karakter. “All My Heroes Are Dead”, “Losing Ground”, “Leave This Place” en “Death Of Me” zijn geen titels waar bij voorbaat de zon doorkomt. Overigens doet dit niets af aan authenticiteit en het karakter van de plaat. ‘Innocence ‘ is waarschijnlijk één van de betere tracks waarbij Kennes gedurende het nummer een knappe spanningsboog weet op te bouwen. Zoals al eerder aangegeven is er op het album een haast constante stemming aanwezig met hier en daar een uitschieter. Een nummer zoals ‘Coming Home’ dat mooie overgangen kent en soms schuurt tegen postrock. Eén van de meest indringende nummers is waarschijnlijk ‘Fame’ waar Kennis te horen is met alleen de piano als begeleiding. Kennes zingt “I’ll Look For You Under Every Rock / I Will Tray To Make Myself A Slave….. Fame” en de vraag is natuurlijk of dit een persoonlijke .
Te zien in Nederland 16 november Tivoli/Vredenburg, Utrecht 18 november “Made In Belgium”, Bergen op Zoom
Demi Lovato – Tell Me You Love Me
Label Island rec. Universal
Beoordeling 8
Review Zoals ook andere sterren heeft Demi Lovato de Disney-Channel school doorlopen en dat heeft haar geen windeieren gelegd. Vooral haar rol in de Disney-productie Camp Rock (samen met o.a. Jonas Brothers) gaf haar carrière een boost. Dat ze niet alleen kan acteren, bewijst ze met haar vorige albums waarbij Confident (2013) zelfs een Grammy-nominatie opleverde. Verder is daar natuurlijk haar single ‘Let It Go’, de officiële soundtrack van de kaskraker Frozen. Nu is daar haar zesde album Tell Me You Love Me. Voor dit album werd er een hele vracht producers (o.a. Felder, Brown, Rush e.a.) en schrijvers uit de kast getrokken. Maar evengoed ook de credits aan Miss Lovato want ze schreef aan zo’n beetje alle tracks mee en laat duidelijk horen wat volwassener te zijn geworden. Waar het album Confident nog garant stond voor de vele onmogelijke vocale uithalen en hooks is Tell Me You Love Me vooral meer in balans en volwassener en krijgen we een combinatie van R&B en pop voorgeschoteld. Vooral het eerste deel van het album kent een aantal lekkere R&B songs zoals de inmiddels vooruitgesnelde single ‘Sorry, Not Sorry’. Titelsong past ook in dit kader en hier laat Demi horen waartoe ze vocaal in staat is. Bij deze energieke song zit ze op het randje maar het blijft loepzuiver. Het eerste deel wordt afgelopen met de ware floorfiller ‘Sexy Dirty Lover’. Hierna is er ruimte om wat “groovy” R&B songs ten gehore te brengen maar ook de nodige powerballads zoals ‘You Don’t Do It For Me Anymore’. Persoonlijk wordt ze ‘Daddy’s Issues’, dat vertelt over haar verstoorde relatie met haar vader (“Got your name on my wrist / Yeah, I get a little obsessive / a little aggressive, a little bit too invested”) en misschien ook wel bij ‘Ruin The Friendship’ waarin ze zingt dat ze bereid is haar vriendschap op te geven voor een nacht samen…… Ook laat Demi op dit album horen verschillende emoties te kunnen tonen. Woede en agressiviteit over een verbroken relatie (“Now I'm fucking lonely and you didn't want me”) dat duidelijk zijn stempel drukt op ‘Lonely’ wordt afgewisseld met de innemende powerballad ‘Cry Baby’. Zo blijkt Demi in staat het hoge niveau vast te houden en nummers als ‘Concentrate’ en afsluiter van de reguliere uitgave ‘Hitchhiker’ blijken lekkere “smooth”-klinkende R&B nummers te zijn. Ook nu is er een “deluxe”-versie uitgekomen met het uptempo en Latin-klinkende ‘Introduction’, ‘Sorry Not Sorry’ in een ander arrangement en het semi-akoestische ‘No Promises’, dat op het reguliere album ook niet misstaan had! Demi Lovato is zoals eerder gezegd volwassener geworden. Dat deze Amerikaanse singer/songwriter, actrice en alleskunner een dijk van een stem heeft is bekend. De winst op dit album is juist dat ze dat laat horen, maar wel gecodeerd, gevarieerd en altijd loepzuiver. R&B met uitstapjes naar andere stijlen zoals soul en pop en erg afwisselend. Omringd door een arsenaal van tekstschrijvers en producers is dit een prima plaat geworden. ‘Sorry Not Sorry’ doet het in de VS goed dus misschien zit er wel weer een Grammy-nominatie in. Of misschien zelfs wel winst.
Te zien in Nederland
Spock’s Beard – Snow Live
Label Metal Blade
Beoordeling 8
Review Binnen de prog rock is de Amerikaanse band Spock’s Beard een begrip. De boers Neal en Alan Morse beheersen deze tak van muziek als geen ander. De gitaristen weten met hun songs prima in de slipstream van TOTO en Marillion mee te kunnen. Het album Snow is een cruciaal album voor de band. Het was het laatste album dat Neil Morse in 2002 met de band maakte. Hij verlaat de band om zijn weg te volgen wegens religieuze redenen. Ondanks dat hij de schrijver is van dit fantastisch concept album is. Een album dat zich kan meten aan de klassiekers als The Lamb Lies Down On Broadway van Genesis en Misplaced Childhood van Marillion. De songs zijn aaneen geschreven zodat het een verhaal is met allerlei solo’s voor gitaar en toetsen. De zang van Ted Leonard is krachtig en pakt het prima op naast de zang van Neal Morse. Ja, die is terug gekeerd als de verloren zoon voor de tour en opname van dit album. Hierbij is het dan ook weer bewezen dat de religie in de muziek geen onnodige belemmering hoeft te zijn. Neal zijn solo carrière heeft hij inmiddels glans gegeven met prachtige album die verder gaan dan Snow, maar dit blijft een prachtig album om de draad weer op te pakken. De tour waar men dit album live heeft gepresenteerd kent nu de registratie met een live album incl. dvd/ blue ray Snow Live. Een prachtig album dat de sfeer van de studio uitvoering overtreft omdat het toch levendig is. Het zou mooi zijn dat de broers weer samen een definitief vervolg geven aan Spock’s Beard omdat ze elkaar nodig hebben voor het maken van een betere plaat.
Te zien in Nederland
Nordic Giants – Applify Human Vibration
Label Kscoop - Bertus
Beoordeling 8
Review Het duo van Nordic Giants is vooral bekend van hun extravagante live shows. Jake Reid en Cate Ferris werden als zangers gevraagd voor hun debuut Ep. Alles goed doordacht begonnen Loki en Roka uit Engeland hun loopbaan in 2010. De optredens waren in mystiek gehuld. De songs waren instrumentaal en inspirerend voor muzikanten en filmmakers. Dit is met het nieuwe album Amplify Human Vibration niet anders. Het album is een soundtrack voor een korte film met de gelijknamige titel. Met “Taxomony of Illusions” opent het duo het album vol verhaal en powerpop. Dat met de “First Light of Dawn” al meer zweverig en passend bij het nummer terug gaat naar waar het duo in gespecialiseerd is. De composities uitgewerkt op synthesizers vol klanken met spanning. Zo nu en dan met heldere en dringende pianostukken in “Spirit” en het mooie zanggeluid van Freya. Door haar zangpartijen breekt het album in een positieve zin met “Reawake”. Het album is alsof een War of the World verteller het album aan elkaar praat. Mooi, meeslepend en een goede opvolger van het al verrassende “A Seance of Dark Delusions”.
Te zien in Nederland 29 november W2 te Den Bosch
Big & Rich - Did It For The Party
Label Thirty Tigers/ Bertus
Beoordeling 8
Review In Amerika zijn het héle grote jongens, vooral binnen de countryscene van Nashville en omstreken. Tientallen nominaties maar en een aantal gewonnen prijzen (o.a. ACM Awards 2005 ‘Vocal Duo Of The Year) later, is daar nu het inmiddels zesde album Did It For The Party. Sinds 2004 maken de heren Big Kenny en John Rich samen countrymuziek en tussen 2009 en 2003 was er ook ruimte voor soloalbums die het in de VS ook erg goed deden. Na een stilte van een kleine drie jaar is daar nu het laatste album. Op de avond van 1 oktober speelden Big & Rich ook op het Route 91 Harvest Festival in Las Vegas waar ongeveer 2 uur na hun set het drama omtrent de schietpartij voltrok, waarbij 59 mensen het leven verloren. Het album opent met de inmiddels uitgebrachte single ‘California’. Een slimme keuze want het lekker soepele nummer schuurt tussen country en rock met ook nog een vleugje West Coast Sound en ademt één brok energie uit. Vervolgens is daar de titelsong dat ook weer alles in zich heeft om bij te blijven. Goed gekozen tempowisselingen in een nummer waar het zelfvertrouwen vanaf straalt (“Yeah man, we did everything just because / We we're bulletproof gonna live forever”). Zo weet de band het tempo er goed in te houden maar heeft de band ook altijd oog voor die elementen die countrymusic zo interessant maakt. Ook bij ‘Turns Me On’ wordt het gaspedaal ingedrukt en ondanks de alom aanwezigheid van elektrische gitaren en strakke drums weten de heren het ook nu binnen de lijntjes van de country te houden. Zo halverwege het album bewegen de heren zich subtiel richting West Coast Sound waarbij ook nu weer de “twang” en het countrygehalte aanwezig blijft. Verwijzingen naar bands als The Eagles en Jackson Browne zijn dan ook logisch. Luister maar eens naar ‘Smoke In Her Eyes’. Verrassend zijn zondermeer nummers als ‘No Sleep’ en ‘We Came To Rawk’ waarbij de heren laten horen écht muzikaal te zijn. Sterke troef van de heren is natuurlijk dat ze allebei zingen waardoor heel veel meerstemmig wordt uitgevoerd. Op ‘Funk In The Country’ zal in nodige bar gedanst worden in de steden als Nasvhille en ‘The Long Way Home’ ontpopt zich gaande weg tot misschien wel één van de sterkste nummers. Met ‘Freedom Road’ is daar de eerste moment van relatieve rust maar bij ‘My Son’, dat samen met John Rich wordt uitgevoerd, hebben we een absolute ballad te pakken. Misschien iets té ontroerend maar wel mooi, mede door de bijdrage van The Isaacs.
Te zien in Nederland
The Fiscus – Silly Fashion
Label eigen beheer
Beoordeling 7
Review Het is de jonge band The Fiscus die komende tijd voor reuring zorgt op de Nederlandse poppodia. De indie band heeft een lekker verrassend mini album uitgebracht om hun tour kracht bij te zetten. Randy Linskens weet met zijn maatjes direct aanstekelijk te beginnen met het “He’s a Hasbeen”. Het klinkt vrolijk en geestig. De band doet denken aan de begin periode van Gruppo Sportivo. De band uit de jaren 80 die naast hun vrolijke popsongs ook een maatschappelijk kritische noot kon kraken. “Hermits” zou dat ook zo van het album Back to ‘78 kunnen komen. Met de single “I’m A Animal” zoekt men weer een andere invalshoek van hun gitaar popsound. Het klinkt erg Brits en doet denken aan de nadagen van de New wave. Een leuke band voor de Nederlandse podia waar we hopelijk meer van gaan horen!
Te zien in Nederland 16 november Cul de Sac te Tilburg 18 november Pub Esser te Boxmeer 2 december Swaf te Hoorn 21 december Sugar Factory te Amsterdam 22 december O’Ceallaigh te Groningen 23 december Cafe Koos te Zwolle
Tine Thing Helseth – Never Going Back
Label Grappa - PIAS
Beoordeling Creatief werk / fotografie
Review De jonge Noorse trompettist Tine Helseth is vooral bekend door haar instrumentale jazz albums. Maar een uitdaging kan ze niet weerstaan en gaat nu voor een album dat ze zelf heeft ingezongen. Natuurlijk mag de trompet op het album niet ontbreken. Het dramatische “All The Places I’ve Cried” of het meer uptempo nummer “Because They Can”, ze weet in beide gevallen de sfeer van het nummer beïnvloeden door de blaaspartijen. Haar hoge stemgeluid is het zingen zeker waard, al hoor je, door de wetenschap dat ze trompettist is, de trompetgeschal hier door heen. Hierdoor wordt de klankkleur aan het eind van het album wat eentonig. Na het zesde nummer “I Am Safe” is het een herhaling van facetten. Dit is jammer, want Helseth heeft wel een mooie heldere stem. De songs zijn erg “Night of the Proms” gericht. Dit past haar wel, nu ze twee keer op de BBC Proms heeft gespeeld. Het is een nieuwe stap in haar loopbaan, dat ze moet smeden met haar succes als trompettist. We zullen moeten zien waar ze uiteindelijk voor kiest, maar met haar 30 jaar heeft ze nog veel om te kiezen.
Te zien in Nederland
10 Years – How to Live As Ghosts
Label Mascot rec.
Beoordeling 8
Review Het blijft als bandnaam altijd wat ongemakkelijk. 10 Years bestaat inmiddels bijna 20 jaar. Brian Vodinh is de enige bandlid die vanaf het begin in de band zit. Inmiddels is Matt Wantland weer teruggekeerd en staat Jesse Hasek al vele jaren te zingen. De Amerikaanse rockband weet heerlijk dit album te beginnen . Het pakt je direct vanaf de eerste tonen van “The Messenger”. Met de single “Novocaine” trekken ze deze powerrock lekker door. De aanstekelijke gitaarpartijen met heerlijke ruwe rocklijntjes zijn het vooral wat het mij doet. De stevige melodieuze zangpartijen geven dan dat extra wat het nodig heeft. Met de luchtige popklanken weet men met “Catacombs” ook een luchtigere versie van de melodieuze rock te pakken. Of de eerder laidback rocksound van “Ghosts”, dat met “Blood Red Sky” weer eerder een prog rocksound is. Hierdoor is het album vooral volwassen en divers te noemen.
Te zien in Nederland
Week 44
Sam Smith – The Thrill of it All
Label Capitol/ Universal
Beoordeling 7,5
Review Samuel Frederick Smith is de volledige naam van de Engelse zanger. In 2012 werd hij bekend door zijn single “Latch” en brak door met het “La La La”. Als voormalig lid van Disclosure heeft Smith het nu beter voor elkaar. Zijn debuutalbum In the Lonely Hour scoorde vele hits en nu mag het vervolg er ook zijn. The Thrill of it All is een titel dat slaat op alles wat zich de laatste jaren heeft afgespeeld. Voor de afgelopen Bond film werd Sam Smith gevraagd. Hierbij werd de inzending van Radiohead aan de kant gelegd. Inmiddels is er nogal wat commotie rond het nummer “Midnight Train”, dat door Yorke en vele Radiohead fans wordt gezien als plagiaat. Het klopt dat de gitaar dezelfde klankkleur heeft en de akkoorden verdacht veel hetzelfde zijn als dat van “Creep”. Het is een deel dat verdacht op elkaar lijkt maar Smith weet dit ook weer op zijn dramatische manier in te zingen en een andere wending aan te geven. Het is allemaal gladder en voorspelbaar Smith. Neem “Burning” met aan het eind een koor dat we ook weer bij “Him” terug horen. De Gospel en de zoektocht naar God is gevonden en horen we in zijn songs terug. De zanger scoort op dit moment een hit met “Too Good At Goodbyes”. De songs kennen een wat kitscherige vorm van de mannelijk diva’s zijn. Het is vol van klank en vooral vol van vocalen met een piano als basis voor de composities. Geen uitgesproken uptempo songs en geen dansbare pop. Het is hier vooral de luisterliedjes die het moeten doen. Zijn lichte stem past bij de songs en dan vooral op de plaat. Wellicht dat het live goed overkomt, maar op een festival viel het allemaal wat in het niet. Dat heeft wellicht meer met de sfeer te doen en komt hij in de zaal beter tot zijn recht.
Te zien in Nederland 2 mei Ziggo Dome te Amsterdam 5 mei Ziggo Dome te Amsterdam
Paal Flaata – “Love & Rain”
Label Blue Mood rec./ PIAS
Beoordeling 8
Review De afgelopen jaren heeft de Noorse zanger Paal Flaata (Midnight Choir) diverse tribute albums uitgebracht. Ze zijn zeker niet slecht en is voor ons altijd een aanbeveling geweest om te luisteren. Deze keer komt er een nieuwe bij. In plaats van een act een tribute te geven gaat Flaata nu over tot een serie songs. Good old guilty pleasures kunnen we wel zeggen. “The Comedians” van Elvis Costello, “For the Good Times” van Kris Kristofferson of het titelstuk van Chip Taylor. Alle songs klinken weer als een klok. De diepe volle stem van de maan is een uit duizenden. De afgelopen week heeft Flaata Amsterdam aangedaan voor een concert. Het album geeft dezelfde sfeer wat de jaren 70 songs vandaan komen. Het klinkt warm en vul van geluid zonder dat het druk in de composities wordt. Don McLean’s “And I Love You So” kent dezelfde warmte als het origineel en Flaata weet weer een verrassende song uit zijn archief te lanceren. Charlie Rich’s Feel Like Going Home is dan ook een mooie afsluiter voor dit album. Het is wederom een cover album, maar op een een of andere manier kan ik het van deze man hebben. Nu Johnny Cash er niet meer is, is dit zeker een prettig alternatief. Tevens komt er komende week een trilogy cd-box van Flaata uit.
Te zien in Nederland
Vandenberg’s Moonkings – MK II
Label Mascot rec.
Beoordeling 8
Review Een van Nederlands beste gitaristen, presenteerde enige jaren geleden zijn nieuwe band Moonkings. Inmiddels heeft Ad van den Berg zijn VandenBerg status uit de kast gehaald om dit voor de Moonkings te presenteren. De voormalige Whitesnake gitarist levert met dit album een heerlijke rockplaat dat we in tijden niet meer van Nederlandse bodem hebben gehoord. Kortom, VandenBerg is nog altijd een van de Jaguars gitaristen van Nederland, dan is de MK II een juweeltje. Het openingsnummer “Tightrope” knalt er heerlijk in. Of is het een open sollicitatie voor Ozzy, gezien het gitaarlijntje erg doet denken aan Ozzy’s “No More Tears”. Het meer rechttoe rechtaan “Reputation” houdt de snelheid in de plaat en neem de gitarist alle ruimte die er is, zowel muzikaal als tekstueel. Met “Angel in Black” komt de stem van Jan Hoving helemaal tot zijn recht. Het lange en hypnotiserende “The Fire” en “All Or Nothing” rocken stevig, al is op “Walk Away” en “What Doesn’t Kill You” meer de melodieuze kracht van Vandenberg en zijn invloed in Whitesnake te horen. Het tweede album van de band is duidelijke een stap in de goede richting om de band internationaal weer op de bühne te krijgen. Dit is de rock die we graag van Ad en zijn band willen horen. Verrassend goede rockplaat aan het einde van het jaar!!!
Te zien in Nederland VandenBerg’s Moonkings is de komende tijd te zien 11 November Atak te Enschede 17 November 013 te Tilburg 18 November De Boerderij te Zoetermeer 08 December Neushoorn te Leeuwarden 09 December Doornroosje te Nijmegen 15 December Victorie te Alkmaar 22 December Hedon te Zwolle 23 December Bosuil te Weert
Egil Olsen - You And Me Against the Worl
Label PIAS
Beoordeling 8
Review Dat Egil Olsen ook een Noorse voetbaltrainer is, is geheel niet van belang voor dit album. Hij draagt wel dezelfde naam als deze Noorse zanger. Al is hij als cartoontekenaar, blogger, componist, schrijver, artestiek ondersteuner voor games etc. ook werkzaam. Inmiddels heeft hij zijn vijfde album op in de winkels liggen en met zijn scherpe humor trekt hij een maatschappelijk georienteerd (Noors) publiek. Het album is meer dan een doorgaans album van een Noors multi talent. Het album is zeker de moeite waard om het over de Noorse grenzen te promoten. Het titelstuk is een heerlijk spannend nummer met accenten van trombone die de samenzang van het refrein even doorbreekt. Als openingsnummer wordt er voor het “Ooh Yeah Wow” (Goede titel om ergens mee te beginnen) dat over gaat in het jazzy “Better Man” gekozen. Heerlijk swingend en met de blazers weet hij dieper in de composities te duiken. Dat in tegenstelling tot het subtiele “All Ears” dat licht qua klankkleur is maar o zo effectief wanneer je de tekst hiervan goed beluisterd. Hier staat “less is more” centraal. Het geeft aan dat het album erg divers en beheerd doordacht is. Het is dan ook een heerlijk verrassend album dat meer aandacht mag hebben tussen al het bekende werk door.
Te zien in Nederland
Erlend Apneseth Trio – ARA
Label Hubro
Beoordeling 7,5
Review De Noorse muzikant Erlend Apneseth weet een unieke positie binnen de Noorse jazz te bezetten. Met zijn typische Noorse viool, een hardingsfele weet hij de bijzondere klankkleur de ruimte in de jazz te geven. Het is een instrument met 8 of 9 snaren waarvan er vier worden bespeeld als een viool. Daaronder zitten de snaren die als het ware resoneren met de klankkast. Hierdoor ontstaat er een vol geluid. Als solist weet Apneseth het instrument zo vorm te geven dat het leidend is in de composities. Bij andere producties wordt het ingebed in de begeleidingsvorm. Nu zijn de andere instrumenten begeleidend. De songs zijn vooral meeslepend en de klanken zijn subtiel. Het klinkt ter vergelijking met de traditionele Chinese muziek. Maar nu in het ingetogen en ligt er een andere percussie sound onder. “Tundra” en “Utferd” zijn enkele songs die in deze stijl worden weergegeven. Maar ook de westerse klanken van de gitaren op “Oyster” of het violenspel op “Sakura” en “Klokkespel” zijn terug te vinden op dit album. Een bijzondere man met een bijzonder instrument is altijd de moeite waard om hier even voor te gaan zitten.
Te zien in Nederland
Stein Urheim – Utopian Tales
Label Hubro
Beoordeling 7
Review De Noorse singer-songwriter Stein Urheim heeft zijn gitaartechnieken uitgewerkt in de jazz. Hij bracht zijn debuutalbum in 2009 en levert nu achtste album af. Als duo tourt hij met Mari Kvien Brunvoll waarmee hij 3 succesvolle albums heeft gemaakt. Nu is hij weer toe aan een eigen solo album. De man uit Bergen weet met de instrumentale songs een zweverige sound te maken. Door gebruik te maken van de Turkse klanken ontstaat dit effect in o.a. Mikrotonia. Hij weet met zijn begeleidingsband diverse sferen op de plaat te zetten waarbij de spanning over het algemeen een centraal geheel vormt. Het ruim 8 minuten durende “Just Intonation Island” of het daaropvolgend “Letter for Walden Two” zou als een geheel prima kunnen worden gezien. De intense spanning van het eerste deel klimt langzaam naar een meer uptempo deel van het tweede nummer. De vrijere jazz van “Trouble in Carniticala” is de opstap meer uptempo songs waaronder “Hear the People Sing" waar de vocalen functioneel aan toegevoegd zijn. Daarna valt het wederom in de donkere rokerige sfeer van een club met in een hoek een podium met een experimentele laid back jazz band.
Te zien in Nederland
Peter J. Faber-Jonker – The Faber Book o
Label PJPJ rec
Beoordeling 8
Review De singer songwriter uit Rotterdam presenteert hiermee zijn dubbel album dat alleen op vinyl verkrijgbaar is. Live zal hij dit project uitvoeren in het Lichtschip V11 in zijn woonplek. Het zal een bijzondere avond worden, want het is een mooie en bijzonder album. Faber- Jonker werkte met diverse mensen die we regelmatig in de Nederlandse popmuziek opduiken. De zanger van Spasmodique/ Nightporter Mark Ritsema weet nog steeds met zijn prachtige stem de luisteraar te betoveren, terwijl de heldere stem van Vera Jessen Juhrend als een elfje door de songs klinkt. New Romeo’s frontman Koop Hofman zorgt voor de soulstem die het geheel smeed. Met Ron Verbeek op drums en Chris van Velde achter de knoppen weet Faber- Jonker de popliedjes weer subtiel en kwetsbaar te maken. Het aanstekelijke “Mr. Mclane” of het lief en krachtige “Far Away” zijn al prachtige songs die in het begin van het album voorbij komen. Het mooie berispelijke verhaal van “The State You’re In” is voor velen herkenbaar net als het “Lost Love Again”. Toch zijn de laid backsongs waaronder “Shattered Rose” die de kroon spannen. Met “The Rescue” en het “Given Up” valt het tweede album in herhaling van de heerlijk aanstekelijke liedjes. “Seven Days” is een opvallend mooi en kwetsbaar duet dat ingetogen op de plaat staat. Het album is gevarieerd en mooi ingetogen zonder dat het kracht verliest.
Te zien in Nederland 24 november Lichtschip V11 te Rotterdam
Bob Dylan – Bootlegseries Vol. 13 Troubl
Label Legacy/ Sony
Beoordeling 8
Review Het is alweer het 13 deel van de befaamde bootleg series van de legendarische singer songwriter Bob Dylan. Dit keer gaat het over de songs van 1979- 1982 die nog op de plank liggen. De live shows die andere versies brengen van de religieuze periode van Bob Dylan. Door de jaren heen is er nogal wat kritiek geweest op deze periode van Dylan. Fans konden zich maar moeilijk verenigen met de gedachtegang van hun godheid. De herboren Christen start met “Gotte Serve Somebody” op de Slowtrain plaat. Hier start hij de show met het titelstuk, dat weer geeft dat al het goede langzaam komt. Ook dit album geeft weer dat de songs meer dan goed waren. Terugkijkend blijft deze periode voor mij nog steeds een van de favoriete en interessante periodes van Dylan. De gospel stijl en meervoudige vocalen in de songs, de soul in de bluesmuziek en zijn vertaling van een religieuze periode is verbluffend. “Ain’t Gonna Go To Hell For Anybody”, “I Believe in You”, “Saving Grace” en “Man Give Names To All The Animals” zijn prachtige teksten. Met Jim Keltner op drums en Spooner Oldham op hammond orgel had Dylan een fantastische band om zijn woord over de wereld te vertolken. Alleen werd het net als bij de kerk, de zalen leger. Toch weet Dylan met het Shot of Love album wederom een reliplaat uit te brengen. De deluxe cd en vinylbox bevat een verzameling van de beste songs van 25 shows. Aanvullend is er de box met extra cd’s met meer live materiaal, rare outtakes en een dvd.
Te zien in Nederland
Mama Earth - Mama Earth
Label Mascot / Provogue
Beoordeling 7,5
Review Met het project Mama Earth heeft Joscelyn Eve Stoker een band om haar heen gevormd, die er mag zijn. Je kunt dan ook gerust spreken over een superband. Met de sessiedrummer Jonathan Joseph , jazz & fushion bassist Etienne M’Bappe, toetsenist Jonathan Shorten en meester (jazz)gitarist Nitin Shawney staat er een band waar je u tegen zegt. Waarom dit een bijzondere formatie is? De heren uit de jazz wereld weten dat de combinatie van bassist en gitarist een duo vormt die in het verleden prachtige dingen hebben laten horen. Dit gecombineerd met de niet voor de hand liggende ritmesessies van Joseph en de onderliggende bed-sounds van Shorten is al een basis waar je muzikaal je handen bij af kunt likken. Daaroverheen horen we de soulstem van Joss Stone. Haar warme stem verbind de klanken die niet voor de hand liggen. Heerlijke funksoul met Afrikaanse ritmesecties. Het titelstuk opent het album direct swingend en zwoel. Met een wat jaren 70 soundje wordt de discofunk met soul aanstekelijk door de oooohs van het refrein. Stone krijgt al meer de ruimte op het “Waterfall” en het rustigere “Spring”. De drummer en gitarist krijgen de ruimte op het “What Would She Say?“ waar de jazz en fushion sound van Nitin hoorbaar aanwezig is. Het Afrikaanse “Breath” sluit het album na 30 minuten af. Om de songs te verbinden heeft men gekozen voor Afrikaans getinte “Intruludes”. Altijd leuk, maar om deze 5 te betitelen op een album van 6 songs komt je tot 11 songs op de hoes. Al gaat het hier om een album van 6 songs. Dat hoeft niets af te doen aan de kwaliteit van het album. Prima!
Te zien in Nederland
Lost Horizons – Ojala
Label Label: Bella Union / PIAS
Beoordeling 8
Review Het duo Lost Horizons is een samenwerking van twee individuen die even de weg kwijt zijn. Voormalige Cocteau Twins bassist Simon Raymonde en Dif Juzz/ Jesus & Mary Chains drummer Richi Thomas kennen elkaar omdat ze voor het zelfde label hun werk uitbrengen. In het verleden hebben de heren al eerdere samengewerkt. Ook ditmaal weet men met vele gasten waaronder Hazel Wilde, Karen Peris en Beth Cannon prachtige songs te maken. De dreampop is vooral kwetsbaar en aanstekelijk te noemen. “Amber Sky” met Soffie Viermosse of het klassiek georiënteerde “Frenzy Fear” met Ed Riman zijn zeker songs die de moeite waard zijn. De intense sfeer slepen je mee in de donkere avonden met kaarslicht. Dit zijn nog maar enkele songs die het album tot een heerlijk rustig licht album maken.
Te zien in Nederland 12 November Guess Who Fest te Utrecht
Autobahn - The Moral Crossing
Label Tough Love / Bertus
Beoordeling 7
Review Het klinkt alsof het een Duitse band zou zijn die in de voetsporen van Kraftwerk hun kunsten vertoont. Niets is minder waar. Autobahn is een postpunk act uit het Engelse Leeds. De snelle riffs en beukende drums zijn inmiddels ingeleverd en zanger Chraig Johnson heeft een vorm gekozen dat in het verlengde ligt. “The wait is now over” uit het nummer Low / High staat wel synoniem aan de sound. De donkere teksten worden zo ingezongen om het zo spooky mogelijk weer te geven. Of dat er geen touw aan te knopen valt. Met de hypnotiserende gitaar riffs van “Execution Rise” wordt aangevuld met de ritmesessie dat als een noise act in herhaling valt. Het past bij de punksound uit begin jaren 80 dat een transformatie naar de new wave bracht. Voor de liefhebbers die deze tijd in hun hart sluiten is het een prima plaat om de garage punk even weer herbeleven. Zeker de moeite waard om het eens te proberen. Wanneer dit album meer luisteruren krijgt hoor je telkens nieuwe geluiden en levert de plaat meer het gewenste resultaat. Het is altijd even afwachten hoe het met dit soort acts uitpakt. Nirvana is ooit ook zo begonnen.
Te zien in Nederland
The Deep Dark Woods – Yarrow
Label Thirty Tigers/ Bertus
Beoordeling 7
Review Wanneer we de eerste woorden over de Valley horen, klinkt het alsof de zoon van Bruce Springsteen een vervolg heeft gegeven aan The River, maar dan in een jasje van 2017. De toonklank van Ryan Boldt past in hetzelfde geluid al is de sfeer hier meer folk wat de klok slaat. De alternatieve folkband van Canada kennen inmiddels bijna hun 12,5 jarig jubileum. De songs over het milieu en het Canadees landschap wordt in “Up On the Mountain”, “Deep Flooding Waters” en “the Birds Will Stop Their Singing” bezongen. Dit naast de gebruikelijke titels als “Roll Julia”. Het geeft meer aan dat de inspiratie van de heren uit de omgeving wordt gepunt. Met de akoestische gitaar en de zanglijn van Shuyler Jansen als medezangeres wordt de countrysfeer op het album langzaam opgevoerd. Je voelt dat de paarden aan de bok wordt vastgezet en de cowboy de plaatselijke saloon binnen komt. De muziek veranderd daarbij en keert de band terug naar de sound waar het ooit begon. De onvervalste country.
Te zien in Nederland 7 april Gigant te Apeldoorn 13 april TivoliVredenburg te Utrecht 15 april Oosterpoort te Groningen
Bigfoot – Bigfoot
Label Frontiers
Beoordeling 7
Review De uit Engeland afkomstige hardrockband Bigfoot is pas in 2014 geformeerd. Toch zijn ze al aan hun derde release toe. Nadat ze zelf twee EP’s hebben uitgebracht, hebben ze getekend bij Frontiers Records. Onder dit platenlabel hebben ze nu hun gelijknamige debuutalbum uitgebracht die is binnengekomen in de UK top 40 rock albums. Het album ligt makkelijk in het gehoor. De band heeft een toegankelijk geluid. “Karma” en “Eat your words” hebben een catchy melodie en bevatten lekkere gitaarstukken. “The Fear” en “I dare you” bevatten een meer poprock geluid. Het album bevat ook meer stevige nummers als “Freakshow” en “Uninvited”. Met die laatste doet de band af en toe denken aan Guns ’N Roses net als op “Tell me a lie”. “Yours” is een mooie afsluiter op het album. Het is een lang en episch nummer en heeft een mooie op- en afbouw. Verschillende aspecten van eerdere nummers, zoals backing vocals en uitgebreide gitaarstukken, komen erin terug. Zanger Antony Ellis kan goed zingen. Hij laat horen dat hij zowel met power als mooi laag en rustig kan zingen. Dit is bijvoorbeeld te horen op “Uninvited” waarop hij lekker uithaalt en “Forever Alone” wat een ballad is. Af en toe mag de zang wat pittiger. Soms blijft een nummer wat vlak doordat er gelijkmatig wordt gezongen of dat er nergens echt een uithaal is. Daardoor knalt een nummer soms net niet helemaal.
Te zien in Nederland
36 Crazyfists
Label Spinefarm rec
Beoordeling 7,5
Review In de 23 jaar dat de Amerikaanse metal formatie 36 Crazyfists bestaat is Lanterns slechts hun achtste langspeler, maar de band levert met het album een plaat af waarop veel te genieten valt. Opener “Death Eater” hakt er meteen lekker in met een stevige riff, gevolgd door een diepe growl. Het nummer toont de veelzijdigheid van vocalist Brock Lindow, die gedurende het hele nummer blijft switchen tussen death metal growls, shouts en clean vocals, waarbij hij laat zien dat zijn stembereik uitstekend is. De band houdt het niveau van “Death Eater” gedurende het hele album vast. De gitaren zijn hard, de bas is diep en de ferme drums geven de nummers net even die extra bite die je van een volwassen metalband mag verwachten. Het niveau en de variatie van de vocalen is uitstekend, maar na enkele nummers is de nieuwigheid er wel vanaf en beginnen de nummers meer en meer in elkaar over te lopen. Net als je het moment bereikt dat je alles eigenlijk wel gehoord hebt, zet de band “Sea and Smoke” in. Dit nummer varieert tempo en laat een muzikaliteit zien die op eerdere nummers nog niet is waargenomen. Na het geweld van de eerste helft van de plaat volgt met “Where Revenge Ends” opeens een zachte ballad, waarin Lindow laat horen dat hij ook ingetogen kan zingen. Zijn stem heeft iets warms en rustigs, met het rauwe randje dat het metal maakt. Op de tweede helft van de plaat zijn vooral “Bandage for Promise” en “Dark Corners” noemenswaardig, de overige nummers klinken wederom als meer van hetzelfde. Opvallend is dat de band ervoor kiest een overwegend heavy plaat af te sluiten met de ballad “Dark Corners”, een nummer dat, zeker vergeleken bij het eerdere geweld, ingetogen en breekbaar mooi is. Al met al een goed album.
Te zien in Nederland
Week 43
Niall Horan – Flicker
Label Capitol/ Universal
Beoordeling 7,5
Review Ja, daar hebben we de andere One Direction zanger. De inmiddels 24 jarige Horan weet na het uiteenvallen van de band ook een solo album te produceren. Net als Harry Styles weet de Ierse zanger er een album van te maken met gladde songs vol ballads. Het is altijd prettig dat een act vanaf de eerste klanken je te pakken heeft. Het gitaartje van “On the Loose” is aanstekelijk. Met een gladde productie lijkt de rest van de instrumenten er in geplakt te zijn. Maar het is aanstekelijk om vrolijk van te worden. Het gaat dan al snel over tot commerciële powerballadpop als “This Town” en met een vleugje folk, het “Seeing Blind”, waar hij ondersteuning krijgt van de country zangeres Maren Morris. “Since We Are Alone”, het titelstuk “Flicker” of het “You and Me”, het zijn allemaal gemakkelijk in het gehoor liggende popsongs. Het is dan wel de vraag hoe lang deze songs blijven of dat het album snel in de mainstream vergetelheid raakt. De diversiteit is wat te zoeken en voor deze man is de energie op het album wat verdwenen. Wellicht om dat het voor hem, op deze jonge leeftijd, de zoveelste album is. Het vuur is wat uitgeflikkerd. Omdat dat weer te laten branden moet er volgens mij iets gebeuren om een goede spannend plaat te maken met inhoud. Al zijn de laatste songs het vuur wat terug komt.Dit heeft Styles toch iets beter voor elkaar. Maar wie weet…
Te zien in Nederland 28 april AFAS LIve te Amsterdam
The Weather Station – The Weather Statio
Label Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review Het weerstation wordt gerund door Tamara Lindeman. De Canadese weet folk met sings-songwriterspop te verenigen en met haar kwetsbare stem wordt het luisteren naar de songs intenser. Het leven van een dertigern in “Thirty” of het “You and I” zijn songs in het begin van het album waarbij je je gehoor direct activeert om te luisteren waar ze het nu over heeft. Om de binnenhoes volledig te vullen met letters van de teksten, wordt het zoeken naar de letters ook geactiveerd. We kunnen wel zeggen dat het luisteren naar deze plaat geen passieve houding vergt. Eenmaal gewend is het heerlijk om naar haar stem te luisteren. Met wat zuchten in haar zang en gebrabbel blijft ze in de sfeer van de muziek. Of het nu een uptempo song is als “Kept it All To Myself”, een song met een heerlijke drive, “Impossible” of het trage “Power” en “I Don’t Know”. Ze weet in alle sferen hetzelfde truukje uit te halen. Hierdoor wordt het voor mij wel een rustgevende auto cd, waarbij ik niet nodig op de teksten hoef te letten, terwijl ze heerlijk rustig doorkabbelt. De strijkers op hun tijde hun diensten doen en de drums geeft de afwisselingen van de songs door. Een prima luisterplaat!
Te zien in Nederland
The Dirty Denims – Back With A Bang
Label Handclaps rec.
Beoordeling 7
Review Exact zes maanden later is er een vervolg op het eerste deel van Back With A Bacng album van de Nederlandse rockband The Dirty Denims. Een album vol nieuwe eigen songs die vooral een knipoog geven aan the Runaways, AC/ DC en the Ramones. Het album is, net als het eerste deel energiek en powerful. Met songs die wel erg dicht bij hun idolen liggen waaronder het AC/DC riffjes van “Money Back Guarantee”, het Thunderstruck copy op “Make Us Look Good” en met de handclaps is het oude KISS geluid te horen in “Can’t Get Enough of Rock And Roll”. Het is aan een kant lekkere songs maar op een een of andere wijze zijn het allemaal wat b versies geworden van de originele versies. Niet dat de energie van deze band er niet in zit. In tegendeel. Songs als het post punk Ramones song “Virtual Reality” of het wederom AC/DC achtige “One Way Ticket” doet wel te veel denken aan diverse songs van de bands die deze inspiratie leveren. Om die reden gaan de gedachten veelal naar de andere bands en is de eigen identiteit van the Dirty Denims weer wat op de achtergrond geraakt.
Te zien in Nederland diverse zalen in Nederland
VUUR – In This Moment We Are Free – Citi
Label Inside Outside rec
Beoordeling 8
Review Na Annekes afscheid van The Gathering in 2007 is ze vooral bezig geweest met haar solocarrière en heeft ze natuurlijk haar medewerking verleend aan verschillende projecten, zoals The Gentle Storm uit 2015 met Arjen Lucassen. Haar solocarrière bestaat vooral uit rustige muziek, maar met The Gentle Storm zocht ze de heavy kant weer op. Ze leek de smaak te pakken te hebben en richtte de band VUUR (grotendeels bestaande uit leden van The Gentle Storm) op voor de heavy muziek die ze ook graag doet. Het is een album geworden waarop verschillende kanten van VUUR te horen zijn. Nummers als Days Go By en Sail Away zijn intens, maar ook heel melodieus waardoor ze goed zullen blijven hangen. Opvallend is ook het nummer Time doordat het een invloed van de doom metal heeft. De progressieve invloed is bijvoorbeeld mooi te horen op The Martyr And The Saint en Your Glorious Light Will Shine. Het gitaarwerk krijgt veel ruimte op het album en is in veel nummers terug te horen. Over het algemeen ligt het tempo van de nummers laag, maar hierdoor wordt je goed meegenomen in de muziek. Het album is zeker heavy geworden. Daardoor is er ook niet echt een rustpunt. Freedom en Reunite! lijken als ballads te beginnen, maar knallen halverwege ook los. De diversiteit van de vocalen van Anneke komen goed uit de verf op het album; van krachtig tot mooi en gevoelig. Het album bevat mooie zanglijnen. Op het nummer The Fire is het wel even goed bijblijven door de regelmatige afwisseling in zanglijnen. De vocalen worden ondersteund door een goede band. De muziek is ook mooi geproduceerd waardoor de details van de muziek goed tot zijn recht komen.
Te zien in Nederland 10 december Tivoli Vreden burg te Utrecht
Week 42
A Ha – MTV Unplugged Summer Solstice
Label Universal
Beoordeling 8
Review Het is de Noorse pop act A-ha die weer leven brengt in de MTV Unplugged sessies. Hierbij slaan we twee vliegen uit het verleden in een klap. De MTV unplugged series waren in de jaren 90 enorm populair. De muziekzender stelde de studio beschikbaar voor akoestische versies van acts. Hier zijn prachtige albums uit voortgekomen. Allen met de naam MTV unplugged, waarvan Nirvana, Bob Dylan, Neil Young en KISS memorabele albums zijn geworden. De band rondom Morten Harket wist met zijn vrienden in 1982 de oversteek te maken van Oslo naar muziekmekka London te gaan om hier hun carrière glans te geven. Toentertijd draaide het in Europa om London waar je moest zijn om iets in de wereld van muziek te betekenen. Het is de Noorse band gelukt door het nummer “Take On Me”, vooral de geanimeerde video clip werd wereld beroemd. Een gouden greep! Toch had de band meer in hun mars en scoorde vele hits hier na waar bands als Coldplay nog steeds uit putten. “Hunting High and Low”, “Stay On These Roads” en “the Sun Always Shines on TV” zijn titels die de hitlijsten van toen domineerden. Dan mag je van het James Bond comité ook een nummer voor de film leveren, “The Living Daylights”. Het staat allemaal op dit album en misschien ook wel beter dan de oudere versies. Dat wil zeggen dat het meer in deze tijd past. Het is dan ook een verrassend mooi album geworden. Songs waaronder “Analogue”, “A Break in the Clouds” en het Echo and the Bunnyman cover “The Killing Moon”. Ian McCulloch doet op zijn buurt mee met “Scoundrel Days” zijn mooie liedjes.
Te zien in Nederland
Roy Orbison & the Royal Philharmonic Orc
Label Legacy / Sony
Beoordeling 7,5
Review Wanneer de herfst de druilige dagen inluidt, is het weer tijd voor de dramatische zanglijnen van Roy Orbison. De familie heeft ditmaal gekozen voor een album met het Royal Philharmonic Orchestra. Een album waarbij de zang aan de orkestrale muziek is toegevoegd. Het is een verzamel album met alle hits die Orbison heeft voortgebracht. “Crying”, “Oh Pretty Woman” en “You Got It” zijn wellicht de meest bekende. Toch wist Orbison een scala aan prachtige songs te brengen. Het jaren 60 deuntje van “I’m Hurting” krijgt hier een mooiere invulling. Voor de fans is het favoriete “Drove All Night” en “A Love So Beautiful” toegevoegd. Opvallend is dat enkele kinderen en kleinkinderen van Orbison deelnemen aan het album. Toch blijft het een van de vele verzamel albums die op zijn naam zijn uitgebracht. Songs die inmiddels is vele versies op plaat zijn verschenen en er komt nog een Essential Recordings album aan. Al blijven het mooie liedjes.
Te zien in Nederland
Tyketto - Live From Milan
Label Frontiers rec. / PIAS
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse rockact Tyketto was een verrassing in de jaren 90. De band rondom zanger Danny Vaughn bracht een debuutalbum “Don’t Come Easy” dat insloeg als een bom. Met de huidige tour staat het album in zijn geheel weer centraal. Aangevuld met songs van het recente album “Reach” dat het afgelopen jaar is verschenen. Dat Danny Vaughn nog een dijk van een stem heeftn kennen we van zijn Ultimate Eagles tribute band en is op dit album wel te horen. Omdat de singles van het debuut album “Forever Young”, “Wings” en “Standing Alone” in het begin van het album staan, heeft men bedacht om het gehele album van achter naar voren te spelen. Deze volgorde geeft de sound wat anders neer, maar de songs zijn allen nog heerlijk om naar te luisteren. Powerful rocksongs die het nog steeds goed doen qua energie en rock riffjes. Prima om even weer terug in de tijd te gaan.
Te zien in Nederland 30 november Boerderij te Zoetermeer
Tears for Fear – Rule the World Greatest
Label Mercury Universal
Beoordeling 7,5
Review Het tweede album van Tears For Fears bracht in de jaren 80 vele hits met zich mee. Het therapeutische “Shout” was al een meegiller eerste klas. “Let it All Out” danwel laat het maar gaan geeft de opluchting om daarna de tranen te laten lopen. Tears for Fears staat dus geheel in het teken van deze geboorte therapie, vandaar de titel van het album “Songs from the Big Chair”. Het duo Roland Orzabel en Curt Smith scoorden hits met “Everybody Wants to Rule the World” en “Change”. Het album is een van de vele greatest hits albums die er van de band zijn uitgebracht. Ditmaal is er een mooie toevoeging. Met “I Love You But I’m Lost” en “Stay” zijn er twee nieuwe songs toegevoegd. De titels geven misschien aan dat het niet zo goed met Orzabel gaat. Met hun optredens bij de NIght of the Proms zijn de heren weer even in beeld. En met dit album is het best heerlijk om de good oldies waaronder “Woman in Chains”, “Sowing the Seeds of Love” en “Mad World” weer eens te beluisteren.
Te zien in Nederland
Yello – Live in Berlin
Label Polydor / Universal
Beoordeling 8,5
Review Het Zwitserse duo Dieter Meier en Boris Blank weet al van af de begin jaren 80 de dance sound te brengen waar veel danceplaten op zijn gebaseerd. Deze electro pop was voor die tijd een prettige verrassing en nu heeft Yello de status van legendarisch excentrieke dance duo. Afgelopen jaar tourde het duo voor een enkele keer. Ditmaal ter ondersteuning van het album ”Toy”. Het is dan ook logisch dat dit album sterk vertegenwoordigd is op dit album. “Limbo”. “Blue Biscuit”, en “Tool of Love” zijn enkele songs van het album. Door de electro pop met band is het soms moeilijk een oordeel te geven aan de voorprogrammeerde popsongs die live worden gepresenteerd. Het is een act dat je in dit geval moet zien zodat de bandsound door de samples heen spelen. Yello weet direct te beginnen met hun grote hit “Do It” dat toch een energie oproept van een spanning voor de show. Het album is dan ook een volledige registratie van deze show op 30 oktober 2016 in het passende Kraftwerk zaal van Berlijn Natuurlijk is de show aangevuld met de hits “Oh Yeah” en “The Race”. Een mooi document van een bijzondere act!.
Te zien in Nederland
Gregory Porter – Nat King Cole and Me
Label Blue Note rec. Universal
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse zanger Gregory Porter wist met zijn recente albums een Grammy te winnen voor de Best Jazz zanger van deze tijd. Nu weet hij zijn held Nat King Cole te eren. Dit doet de man erg goed en schaart hij zich bij de grote theater zangers. Nat King Cole was een van de beste zangers uit de jaren 40-50. Uiteindelijk stierf hij in 1965 aan longkanker. Naast het musiceren, waren de zanger in die tijd veelvuldig op het witte doek te zien en als acteur, met liedjes, had men een goede afzetmarkt. Wanneer het trio van Nat King Cole tekent bij Capitol records wordt er zoveel winst gemaakt dat de maatschappij een kantoor laat bouwen dat tot de dag van vandaag een trekpleister is voor touristen. De Capitol Building in Los Angeles prijkt nog steeds boven vele gebouwen uit. Met songs als “Miss Otis Regrets”, “When Love Was King”, Nature Boy” en “LOVE” zijn veel muzikanten geïnspireerd en zo ging het ook bij Porter. Samen met Vince Mendoza zijn de arrangementen opgemaakt en is het een album voor intense liedjes en uitbarstingen van het orkest te horen. Veel dimensie in alle songs en prachtig gezongen. Als bonus wordt op de deluxe versie 4 songs bijgeperst waaronder het The Christmas Song.
Lees meer
Te zien in Nederland Gregory Porter komt volgend jaar naar Nederland en speelt met het Metropole Orkest op 19 en 20 maart Carre te Amsterdam
Musica Extrema – Club Vaudeville
Label JWA Jazz Records
Beoordeling 7,5
Review Met de band Musica Extrema wanen we ons plotseling in de jaren 20. De tijd dat Club Vaudeville, ergens net even buiten het centrum van de stad, hun rode velours theaterdoek iedere donderdag avond opent voor een nieuwe act. Een act met jazz, dixieland of Franse chansons. In die tijd was dat de doorgaans de donderdagavond voorstelling zoals we nu de band in de local poppodia kennen. Plaatsen we deze muziek in de huidige tijd dat noemen we het bijna Musica Extrema. Op dit album horen we de songs uit die tijd. Bewerkt tot een geheel zodat het loopt op de plaat maar de sfeer is erg goed neer gezet. Zonder dat het direct oubollig is geworden. Muzikale klassiekers waaronder “Ramona”, “My Blue Heaven” of “La Vie en Rose”. Gewapend met een accordeon, violen en saxofoon weet de band al ruim 15 jaar de podia te bespelen. Ditmaal met met o.a Joris Lutz, Vincent Koning en Gijs Dijkhuizen als gasten. Het is een fijne afwisseling binnen de poprocksongs.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland Na hun tour door Rusland is de band veelvuldig te zien in de Nederlandse theaters.
Nai Palm – Needle Paw
Label sony
Beoordeling 7
Review De Australische zangeres Naomi Saalfield kennen we van de band Hiatus Kaiyote. Haar excentrieke verschijning is om zijn minst opvallend te noemen en met haar naam Nai Palm zet ze hier nog even kracht bij. Nu heeft ze haar band achter gelaten en gaat ze gewapend met gitaar de wereld door. Haar album Neelde Paw geeft niet de stevige sound weer wat je van haar uiterlijk verwacht. Met haar band weet ze de soul en funk te combineren en de Grammy’s voor de RnB in de wacht te slepen. Nu weet ze de soulstem te combineren met de singer-songwriters genre. Het vol harmonieus gezang in “Have You Ever Been” komt al in de richting van de gospel , terwijl ze haar gitaar op “Homebody” koesterend aanslaat en haar stem het werk laat doen. Uiteindelijk komen er weer meerdere stemmen bij. De diversiteit van de stemmen brengen het tot een geheel. Een ander geluid krijgen we te horen op “Mobius”, daar waar de Maori’s al hun zangstemmen hebben verenigd, doet Nai Palm het op een andere wijze even dunnetjes over.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland 12 november Melkweg te Amsterdam
Melanie de Biasio – Lilies
Label PIAS.
Beoordeling 7,5
Review De Belgische Italiaanse zangeres Melanie de Biasio weet met haar warme stem de sound van jazz en pop aan elkaar te smeden. Naast haar stem gebruikt ze de dwarsfluit om extra dynamiek aan haar songs toe te voegen. De zweem van romantiek en van een nachtclub gaan op dit album hand in hand gepaard. Met “Your Freedom is the End of Me” zet ze de eerste toon al voor dit album. Het is uitdagend en spannend tegelijk. Het album geeft een sfeer weer waar De Biasio op haar vorig album mee is gestart. Nu horen we dat de songs meer ontwikkeld zijn en dat er meer ruimte is ontstaan voor de instrumenten en harmonische backing vocals. “Gold Junkies” krijgt een swingende sound door de tamboerijn. Wanneer die er niet in zou zitten is het nog spannender en uitdagender. Maar het titelstuk heeft deze sfeer al aan zich hangen, waardoor het anders too much zo zijn. Het authentieke “Sitting in the Stairwell” met handclaps en intense zang en wat achtergrond vocalen. Hier laat De Biasio horen dat haar stem het geheel draagt en dat er weinig of niets voor nodig is om haar kunsten te laten ondersteunen. Het is de kracht van de zangeres die op dit album een pracht plaat maakt en live dit zeker waarmaakt.
Lees meer
Te zien in Nederland
Week 41
LA Guns - The Missing Peace
Label Frontiers rec./ PIAS
Beoordeling 8,5
Review Zoals velen weten is Axel Rose de Rose van Guns & Roses, maar wat veel mensen niet weten is dat de Guns van de oorspronkelijke gitarist Tracii Guns afkomt. Samen start het duo een band Guns & Roses. Na een periode bleek al snel dat Axel Rose iemand is met gebruiksaanwijzing en Guns verlaat de band. Het is dan ook de belangrijkste Missing Piece van GnR. Wanneer Phil Lewis (Girls) Phill Collen ziet vertrekken naar Def Leppard is zijn muzikale carrière ook zo zo. Het telefoontje van Guns kwam als geroepen. Met Faster Pussycat bassist Kelly Nickels en WASP drummer Steve Riley was het feest compleet. Een verrassend goed debuutalbum verschijnt er. (Deze wordt tevens nu op vinyl opnieuw uitgebracht). Maar dit is inmiddels 30 jaar geleden en LA Guns is nog steeds een band met verrassend goede American rock albums. Ondanks het vertrek en terugkeer na 15 jaar van Lewis & Guns in LA Guns noemt men deze band bezetting the Second Gun. (the Missing Peace) Nu met Endeverafter gitarist Michael Grant. Het album bevat weer heerlijke rocksongs als Sticky Fingers”, “Speed” en “Kill It Or Die”. Het zijn niet de doorsnee rocksongs. Hier gaat het meer om een diversiteit in de composities, de drumpartijen en de hooks. Het maakt de band daarom juist interessant. Het album doet wat denken aan hun top album Hollywood Vampires, waar later de band met Alice Cooper naar is vernoemd. De rock past ook in de lijn van Cooper. “Don’t Bring The Knife” en “The Devil Made Me Do it” (waar kennen we die titel van). Het is Tracii Guns wel gegund om het succes binnen te halen. Hier heeft hij met zijn band de eerste stap al gezet.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland
Revolution Saints – Light in the Dark
Label Frontiers rec./ PIAS
Beoordeling 8,5
Review Na het zeer goede debuutalbum kon er een vervolg maar moeilijk uitblijven. De Revolution Saints mag dan voor velen nog een onbekende act zijn, maar het is een superband. Met een wereld drummer Deen Castronovo (Journey, Bad English, Ozzy), een gitaarbeest Doug Aldrich (Dio, Whitesnake, Dead Daisies) en meester bassist/ zanger Jack Blades ( Nightranger, Damn Yankees). Met een drummer als basis zanger is een band altijd geinig om te zien. Om dit ook live te kunnen is nog te vraag. Maar het gaat Castronovo goed af. Zijn zangstijl is passend in het plaatje van Journey. Met de ondersteuning van Jack Blades de goede vocalen gewaarborgd. Het is ook hoorbaar dat we te maken hebben met doorgewinterde rockmuzikanten. Het project is wederom geproduceerd door de Frontiers huis producer De Vecchio. Ditmaal is het zeker hoorbaar dat de kracht bij de band ligt. “Freedom”, “The Storm Inside” en het titelnummer zijn hoorbaar beter op plaat gezet dat de producties van Del Vecchio, waarbij hij ook nog tekent voor de songs. Ditmaal zijn de composities door de gehele ballotagecommissie van de band gegaan. Lekker uptempo songs als “Ride On”, “Don’t Surrender” en “Running on the Edge” passen in de lijn van Whitesnake. Al mogen de classic ballads als “I Wouldn’t Change a Thing” en “Can’t Run Away” zeker niet ontbreken. De band weet wederom een van de betere American rock albums van het jaar te maken.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland
Marilyn Manson – Heaven Upside Down
Label Loma Vista / Caroline rec.
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse shockrocker Brian Werner verkeerd in zware tijden. De titel van het nieuwe album en de release loopt samen met het overlijden van zijn voormalige gitarist Scott Putesky, oftewel Daisy Berkowitz. Samen richtten de heren de band Marilyn Manson op. Maar dit wort tegenwoordig alleen maar toegeschreven aan de zanger. De excentrieke zanger weet met zijn make up en vertoning continu in staat van sterrendom te bewegen. De voormalige popjournalist was geinspireerd door Nine Inch Nails man Trent Reznor en schoot met zijn glamrock wat door. Inmiddels staat de man ruim 20 jaar op het podium en maakt zijn reputatie op zijn tiende album ook weer waar. Een uitdagende hoes, in combinatie met de titel en belangrijker Manson keert qua sound meer terug naar de melodieuze industrie rocksound van “AntiChrist Superstar” en “Mechanica Animals” De nummer “Saturnalia”, “Say 10” en het openingsnummer “Revelation #12” brengen een betere Manson naar voren. Samen met gitarist/ producer Tyler Bates en drummer Gil Sharone heeft Manson een keerpunt bereikt, waar vele fans op hadden gehoopt. Natuurlijk is de shockrock met “Jesus Crises”, “Bloody Honey” en “Threats of Romance” volop aanwezig. Het brengt Manson in zijn element en live tot een passend toneelstuk. Toch blijven we John 5 nog in het geheel missen. Zijn bijdrage werd tot iets typerend voor Manson zijn songs. Dit is tenminste het beste werk van Manson sinds jaren . Goede plaat!
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland 28 november Klokgebouw te Eindhoven
Bully – Losing
Beschrijving Subpop/ Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse zangeres Alicia Bognanno weet Steve Albini te verleiden om zijn studio af te staan en vervolgens met Clayton Parker en Reece Lazarus een prima grunge album te maken. Ze heeft het album zelf in haar hoofd, dus ook zo geproduceerd hoe ze het zou willen hebben. Het doet denken aan de punkperiode van Blondie die even buiten haar comfortzone duikt en als het ware bij the Runaways aanschuift. “Kills to Be Resistance”, “Running” en “Not the Way”, allen kennen ze een oploop van spanning om daarna los te kunnen gaan. Met een meegil refrein wordt er even kracht bijgezet. “Seeing It”, “ Guess There” en “Blame” kennen ook een andere kant van de band. Het is dan allemaal wat rustiger qua tempo. Maar de riffjes van de gitaren en de drums blijven gelijk. Door de composities wat identiek te houden, wordt het gedurende het album wat voorspelbaar. Net als de naam is het een doorsnee album, maar deze jonge club is zeker een stel om in de gaten te houden voor de toekomst. Ooit is Nirvana ook zo begonnen, en dat begin hebben ze nu al overtroffen.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Rock Candy Funk Party – The Groove Cubed
Label Mascot / Provogue
Beoordeling 7,5
Review Onder leiding van drummer Tal Bergman, duikt de band met Joe Bonamassa, Mike Merritt (Conan O’Brien band) en Ron DeJesus weer de studio in om wat funky jazz partijen op te nemen. Het is voor mij een van de mindere projecten van Bonamassa. Toch weet hij hier ook een stempel op de sound te drukken. De songs zijn voornamelijk instrumentaal en vol met solo’s van alle bandleden. “Gothic Orleans” ,“Drunk on Bourbon on Bourbonstreet” en “Two Guys and Stanley Kubrick walk Into A Jazz Club” zijn songs waarbij het duidelijk is dat het ergens in New Orleans zijn bedacht. Door de zanger Ty Taylor van Vintage Trouble en Mahalia Barnes (dochter van Jimmy Barnes) te strikken zijn de songs “Don’t Even Try It” en “I Got The Feeling” ingezongen. Het album bevat prima funky groove songs met een jazzy invulling, al blijft het een bijproduct voor Bonamassa.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland
Ten Years After – A Sting In The Tale
Label Butler/ Bertus
Beoordeling 8
Review De Britse blues rock act Ten Years After viert dit jaar hun vijftig jarig bestaan met een nieuw album “A Sting In The Tale”. De band behoorde tot de classic Woodstock line up. Met Alvin Lee als frontman en gitarist wist de band zich te onderscheiden in al het blues rock geweld van de jaren 60 en 70. Wanneer Lee het Ribs & Blues festival 2012 in het Overijsselse Raalte de sterren van de hemel speelt, wist niemand dat dit zijn laatste optreden was. In 2013 overleed de man. Ten Years After tourt al enige jaren met Joe Gooch en die enkele jaren geleden is vervangen door sessie gitarist Marcus Bonfanti o.a. (Van Morrison, Ron Wood) . Met hem en Colin Hodgkinson (Peter Green, Chris Rea) is het nieuwe album opgenomen. Het album heeft net als de band geen concessies gedaan en is levendiger dan ooit. Met Ric Lee en Chick Churchill als originele leden, weten de band nog steeds prachtige slepende bluessongs te maken. “Up in Smoke”, “Iron Horse” en de oerblues van “Retired Hurt” zegt alles. De uptempo songs “Suranne Suranne” en het heerlijke “Last Night of the Bottle” geven al weer dat deze band op hun 50ste nog niet klaar is voor het pensioen.
Lees meer npodia.nl
Te zien in Nederland 12 december Metropool te Hengelo
The Covenant – Into Her Arms
Label Dutch and Dregs
Beoordeling 7,5
Review Het is het laatste deel van de drieluik van de rockopera “The Story of Bloody Stupid Cash”. The Covenant klinkt dan ook als een soundtrack en loopt in zijn geheel lekker door. Onder leiding van Frank van der Reep is het project in 2013 begonnen en heeft nu zijn sluitstuk gevonden. Muzikaal is het allemaal mainstream rock, maar wel met overgave. De melodische rocksongs zijn opgebouwd naar het verhaal over Bloody Cash. Met “Here Comes The Sun” en “Moonchild” wordt de rock even uit de kast gehaald, maar horen we al snel dat het niet geheel uniek is. Het mainstream rock verhaal blijft mainstream. Al zitten er muzikaal best mooie stukken tussen waaronder “Freund”, “Impossible Human Being” en “End of the Summer”. “The Getaway Car”, “Heading For A Fall” of “You’re My Last Friend” zijn wat easy songs die het album wat naar beneden halen. Maar ja met zoveel songs is het ook zo dat er wel eens een mindere song tussen zit. Door het maken van video’s is het verhaal in zijn geheel uitgelegd en past de muziek misschien beter bij het verhaal. Met “No Ordinary Guy” is het helder dat van der Reep een uitzinnig project gestalte heeft gegeven. Dat is alleen al toe te juichen. Het album bestaat uit drie titeldelen die misschien synoniem staan voor het geheel “And On The Run”, “Still On The Run” en “End Of The Run”.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Spotlights – Seismic
Label I Ipecac
Beoordeling 7,5
Review Het is de metalband Spotlights dat zich afgelopen jaar zich in de kijker speelde met hun debuut album Tidels. Nu weet de metalact hier een prima vervolg aan te geven. Metal met doordachte composities en veel anti climax in de songs. “The Size of the Planet”, “Ghost of a Glowing Forest” of het openingsnummer en titeltrack “Seismic” zijn allen heerlijk deinende songs van Mario en Sarah Quintero. Met het nummer “Under the Earth” overtreffen ze zich zelf binnen de kaders waar men opereert. Het gaat vooral om de dynamiek en de power dat het uitstraalt. De hynotisterende drum en gitaar lijntjes duren net niet te lang en houdt men de vaart er in. Maar het zware geluid van het debuut album is er ook nog. Het nummer “The Opening” is log en zwaarder dan zijn voorgangers. Het is daardoor duidelijk dat de band is gegroeid en weet welke richting men op wil gaan. Prima album voor de metal en stevige progmetal fans
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 40
Beck - Colors
Label Capitol/ Caroline
Beoordeling 8,5
Review De Amerikaanse zanger Beck Hansen mag gerust een duizendpoot worden genoemd. Vanaf zijn hit uit 1994,“Loser”, dat hij schreef omdat hij zich een waardeloze rapper vond, is het allemaal goed gekomen. Hij weet een passende band om zich te vormen, naar de muziekstijl dat hij op dat moment wil spelen. Dat zijn de afgelopen periode vele stijlen geweest, met nu zijn dertiende album vol pop, dance en swingende rock zoals hij ooit begon. Alleen nu in een nieuw jasje. Als duizendpoot en kleurrijk persoon start hij zijn nieuwe album met een dance song dat de titeltrack van het album is geworden. De dance met experimentele geluiden staat voor de gehele plaat. Het swingt met “Seventh Heaven” en “I’m So Free”. Het is een en al vrolijkheid bij Beck en dat is wel eens anders geweest. Het is dan ook een positieve plaat geworden. Dit is mede, omdat hij zijn voormalig muziekmaatje Gregg Kinstin heeft opgezocht. Hij was voorheen een bandlid van de liveshows en heeft inmiddels een goede boterham verdient als producer van Adele, Kelly Clarkson en SIA. Het is dan ook niet verrassend dat dit album heerlijke popsongs bevat. De jaren 80/ 90 sound van “No Distraction” of het gitaarpop nummer “Dreams” met de vele koortjes zijn swingend en poppy maar gelijk ook uitgebalanceerd in de composities. Het maakt Beck op en top gespitst naar zijn kunsten en met zijn tweeën blijkt dat ze beide het beste van elkaar omhoog te halen. Het album is dan ook zeker een vermelding waard dat het een van de betere albums van dit jaar is. Voor pop-, dance- en ook rockliefhebbers zeker de moeite waard en voor de festivalgangers een must. Ik voorspel alvast dat Beck in 2018 op alle belangrijke festivals van Europa staat!
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Robin Beck - Love is Coming
Label Frontiers rec .
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse rockzangeres Robin Beck scoorde een enorme hit met “First Time”. Dat ook mede de coca cola campagne. Als achtergrond zangeres van Chaca Kahn en Leo Sayer wist ze door te dringen om een eigen album te maken. Al bleef de solo hit uit, werd dit later met de cola reclame goed gemaakt. De rockzangeres zong als background vocalist voor Cher’s “If I Could Turn Back Time” en trouwde met James Christian van the House of Lords halverwege de jaren 90. Ze zijn nog steeds samen en Christian produceert haar albums. Ook “Love is Coming” is een familie traditie. Het kan wel eens verkeerd uitpakken, maar dit is een prachtig couple dat het muzikaal ook goed kan vinden. Lekkere felle funkyrock met “Me Just Being Me” , stevig powerful met Island en “On the Bright Side” of een rockpop van “On To Something”. Alle songs zijn lekkere melodieuze rocksongs en goed geproduceerd. Je hoort de liefde voor de rocksound van de plaat spatten. Robin Beck weet zich met dit album zeker weer in de spotlight te zetten. Ze past in het lijstje van Melissa Etheridge, Bonnie Tyler en Heart. Maar ja, of ze echt live een tour voltooid en überhaupt als zangeres naar Nederland komt, is een kleine kans. Inmiddels is het alweer bijna 4 jaar geleden dat ze een kleine tour deed in Europa en dan is Duitsland het meest dichtbij. Dus we moeten optimaal genieten van het album met heerlijke American rocksongs- juweeltjes waaronder “Crave The Touch”, “Girl Like Me” en “Warrior”. Het mag allemaal niet nieuw zijn maar zeker lekkerrrr!
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Pale Grey – Waves
Label JauneOrange
Beoordeling 7,5
Review De Belgische droompop komt tot leven op het album Waves. Samen met Air Producer is de band uit Luik de studio in gedoken. Een album vol aanstekelijke laid back indiepop vol elektronica. Het zijn vooral songs met warme klanken die de band weet te maken. Met “Loos” en “Grace” weet men de synthersizers prettig te combineren met de gitaren en drums. Terwijl “Late Night” en “Billy” een andere kant van de band laat zien. Hiermee weet de band prettige vrolijke dance songs creeeren en met “violen” de songs op te leuken. Het geeft de variatie aan van de songs, terwijl er toch een soort van eenheid in zit dat halverwege wat matig wordt. Met “Seasons” weet men even een extra accent te geven en met het titelstuk weer rustiger af te sluiten. Het is allemaal wel lekker dromerig en wellicht heeft het nog wat draaiuren nodig om het allemaal op zijn plek te laten vallen. Maar de productie en de songs zijn allen van goede kwaliteit en lekker naar te luisteren. Misschien is het dat ik in de droom van Pale Grey bent beland en wat nummers telkens hebt gemist. Maar het is zeker geen verkeerde plaat!
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
JP Cooper – Raised Under the Grey Skies
Label universal
Beoordeling 8,5
Review De singer-songwriter John Paul Cooper presenteert zich als een reggae zanger. Zijn dreadlocks en passend rastahoedje doet alles vermoeden dat de man uit Manchester een tropische klanken weergeeft. Maar opgegroeid onder de grijze wolken van de industriestad, is het voor hem een droom op een eiland met palmbomen te leven. Toch weet hij de zonnige sound te raken. Als singer songwriter weet hij een heerlijke soul sound vermengd met pop te produceren. Het nummer “September Song” weet inmiddels de status van een hit bereiken. Met Jonas Blue’s “Perfect Strangers” wist hij al een enorme hit te scoren, dus dat is voor hem niet nieuw. Nu mag hij zijn eigen songs ter ore brengen. Op “The Only Reason” en “Wait” hoor je zijn emotionele soulstem prachtig weergeven. Omdat het juist een rustig nummer is, hoor je de kwaliteit van de man. Maar in de swingende sound van “All This Love”, “She’s On My Mind” of het gospel achtige “Passport Home” doet hij net zo goed. Wanneer hij een piano versie van het laatste nummer en een een kleine versie van “September Song” als bonus brengt horen we de kracht van zijn warme stem. Je mag gerust stellen dat dit een van de mooiere debuutalbum van het jaar is geworden.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland 27 november Paradiso te Amsterdam
The Lone Bellow – Walk Into A Storm
Label Sony Masterworks
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse band The Lone Bellow is begonnen als een solo project van Zach Williams. Dit naar aanleiding van het ziekte herstel van zijn vrouw. Maar Williams pakte dit zo goed op dat hij zijn creatieve uitspattingen niet meer kon tegen houden. Inmiddels is zijn solo project uitgebreid tot een trio en komt men met hun derde album zelf op de foto als kwintet. Het album valt op door de volle klanken en de volle zang harmonieën. Het openingsnummer “Deeper in the Water” is direct al pakkend en weet men dit een vervolg te geven aan het country nummer “Is It Ever Gonna Be Easy”. De folk sound hoor je door het gehele album terwijl het wel pop georiënteerd is. Met het emotioneel en dramatisch gezongen “May You Be Well” is de roep tot herstel wel overdone gevraagd. Muziek is emotie en dat is hier wel erg gelukt. Het drama spat van de plaat. Voordat het allemaal in herhaling valt is Feather even een prettige afwisseling, Kanene Pipkin neemt de zang over en dat doet ze in dezelfde powerful emoties als Williams. Het swingt door de tamboerijn en dat als contrast prima werkt ten opzichte van het rustige titelnummer dat hierop volgt. Het album vervolgt zich met de country pop waar het allemaal mee begon. Catchy American country songs daar zijn er meerdere van, maar dat het zo vol overgave wordt gespeeld hoor je maar weinig.
Lees meer mpdoia.nl
Te zien in Nederland 26 januari 2018 Paradiso te Amsterdam
Black Stone Cherry – Black And Blues
Label Mascot
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse bluesrockers uit Edmonton zijn na het heerlijke album “Kentucky” weer de studio in gedoken. Dit maal om de onvervalste blues songs van Willy Dixon, Muddy Waters of Albert King in een stevig rock jasje te steken. Black and Blues is dan ook meer een mini album dan een volwaardige cd. Met zes songs van een gemiddelde 3,5 minuten is het feest snel voorbij. Maar met prachtige versies van “Hoochie Coochie Man”, “Palace for the King” of het zwaardere “Born Under the Bad Sign”. De stevige rocksound wordt aangevuld met blazers die alles nog even voller maken. Het doet denken aan Gary Moore zijn blues periode, al is dit wederom een portie heavier en zwaarder. Maar o zo lekkerrrr.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Gill Landry – Love Rides A Dark Horse
Label Loose / Bertus
Beoordeling 7
Review De Amerikaanse singer songwriter Gill Landry kennen we van de folk bandk Old Crow Medicine Show. De heerlijk uptempo swingende songs van die band zijn hier even ver te vinden. Daartegen krijgen we een solide country man die doet denken aan Johnny Cash terug. Zijn lage story-telling songs “Brid in A Cage”, “Denver Girls” en “Broken Hearts & Things We’ll Never Know” zijn meeslepend en beeldend. Maar vooral traag. Gelukkig dient zich met “Berlin” en “The Only Game in Town” wat meer uptempo songs aan. Maar iets meer uptempo dan he, niet dat we denken dat het nu een feest gaat worden. Het blijft een traag album. Niet dat dit erg hoeft te zijn. De songs zijn wel intens en mooi vertolkt, al is er na 6 songs wel een soort van maximum bereikt wanneer je er bewust naar luistert. Wanneer het als achtergrond op staat, terwijl je iets doet is het een prettig doorbabbelend album. Met de rustgevende stem van Landry is het een mooi zondag ochtend album.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Supersonic Bluesmachine – Californisoul
Label Provogue / Mascot
Beoordeling 8
Review Het was een beetje vreemd om deze band te zien op een middag in een klein dorp boven Hoogeveen, met weinig mensen . De band met Fabrizio Grossi (Starbreaker), Kenny Aronoff (Mellencamp, Stevie Wonder, Meatloaf e.v.a.) en gitarist Lance Lopez (sessies) kunnen we rustig betitelen als een super act. Het is dan ook niet vreemd dat hier vele bekende musici een bijdrage aan willen leveren. Het debuut album was al een juweeltje als het gaat om blues rock. Met Californisoul wordt er wat meervoudige vocalen bij gegooid en met een swingende sound opent de band verrassend met “In Am Don Missing You”. De gospelsoul is hier in de bluesrock verwerkt en klinkt direct als een klok. Het concept is helder, de gasten komen terug of hebben dit al eerder opgenomen. ZZ Top Billy Gibbons weet zijn ZZ Top sound in “Broken Heart” te brengen, terwijl Robben Ford zijn gitaar laat spreken in “Somebody’s Fool”. Door de songs af te wisselen van eigen nummer dan weer een met een gast is het album divers en vooral stuwend te noemen. De eigen songs zijn op dit album vooral swingend te noemen “Bad Boys” en “The One” kennen een andere sfeer dan “Elevate” met Eric Gates en Walter Trout’s “What’s Wrong”. Bekende klanken en daar wordt Steve Lukather van TOTO op “Hard Times” aan toegevoegd. Rasechte gitaristen die de blues hoog hebben en de kwaliteit ook mee brengen. We kunnen gerust stellen dat deze heren weer een heerlijk bluesrock album hebben afgeleverd.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland 3 november KLokgebouw te Eindhoven
Wyclef Jean – Carnival III
Label Legacy
Beoordeling 8
Review De man was het brein achter de hiphop formatie The Fugees. Naast het rappen weet hij zich al producer te presenteren en met Lauryn Hill twee prima albums te leveren. De singles ” Fu Gee La”, “Ready or Not” en de Roberta Flag cover “Killing Me Softly” werden enorme hits. Met Shakira en Mary J. Blige scoorde Wyclef Jean zijn hits. De man uit Haiti wist zich op te werpen tot woordvoerder. Met ” the Fall and Rise of a Refugee” levert Jean het derde deel van zijn “Carnival” album serie. Hiermee laat de meester nog even horen hoe de hiphop, soul, jazz en reggea prachtig kan worden verbonden. De single “Fela Kuti“ kent een aanstekelijke jazz beat, terwijl de smooth “Worrier” song je heerlijk meeneemt in de sound en verhaal. Met Emeli Sande weet hij het popnummer “Carry On” op te nemen terwijl hij met de akoestische gitaren worden afgewisseld met de hiphip beat en rap op “Shotta Boys”. Om daarna een onvervalste rap te doen op “Double Dutch”. Het is de kracht van de meester om iets meer te maken van de hiphop en wel op een positief muzikale wijze.
Lees meer
Te zien in Nederland
Teme Tan - Teme Tan
Label PIAS
Beoordeling 7
Review De singer- songwriter uit Belgie is van Congolese afkomst en groeide op tussen Kinshasa en Brussel. Zijn opvoeding is een mix tussen de traditionele Congolese muziek en Amerikaanse hiphip en rap. Na het bezoeken van een concert van The Beasty Boys wist hij het zeker. Hij zou muziek gaan maken, alleen de vorm pakte even ander uit. Op het Eurosonic festival weet Teme Tan zich al in de picture te spelen. Het is nu tijd om de samenwerkingen die daar zijn afgesproken nu in te lossen met een volledig album. Het is een album dat Franstalig is en vooral ontspannend qua songs is. Het is een aanstekelijk rumba ritme dat ingevuld wordt met diverse ritmes waardoor het een lekkere dansbare plaat is. Het is dan ook niet vreemd dat Teme Tan op de dance festivals staat om een stukje rust in de stevige beats te brengen. Teme Tan is te zien in Nederland op 18 oktober ADE te Amsterdam 25 oktober Stathe TivoliVredenburg te Utrecht 7 december Paradiso te Amsterdam
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
The Roseline – Blood
Label King Forward
Beoordeling 7,5
Review Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dat is de rode draad van het nieuwe album van Colin Halliburton alias The Roseline. Het album kent voor al beeldende teksten en als muzikant staat hij zelf centraal in wat hij beleefd. Wanneer hij met muziek maken stopt is de drang groot om het on-the road gevoel weer op te pakken. De Amerlkaanse singer- songwriter uit Kansas weet met zijn band een sfeer neer te zetten dat doet denken aan the Jayhawks en Calexico. De harmonische vocalen zijn aanstekelijk in veel songs. Samen met de akoestische gitaren en de country inslag op enkele songs en geven een rustige sound dat prettig is om naar te luisteren. Met “Hurry Up & Wait”, Held Your Hair” en “Moving In A Dress” zijn hij de sound voor de rest van het album al neer. Met wat extra gastbijdrage van Vera Valentine op viool en Lesleie Butsch op saxofoon geven wat extra sjeu aan de songs. Wanneer we halverwege zijn dan valt het album wat in herhaling. Of misschien is het een herhaling van de sound dat lekker in het gehoor ligt. Het album mist wat aan diversiteit, dat is wat jammer. Verder klinkt het allemaal als een klok!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 4 November Wim’s Muziekkelder te Doetinchem (15.00 u) 4 November Cafe Merleyn te Doetinchem ( 20.00 u)
Pink – Beautiful Trauma
Label RCA
Beoordeling 8
Review Het alweer een poos geleden dat we iets hebben gehoord van de Amerikaanse zangeres Pink. Haar recente album The Truth About Love komt uit 2012 en haar tour heeft ruim 2 jaar geduurd. Wanneer ze het album onder de naam You and Me met haar eigen naam Alecia Beth Moore uitbrengt, horen we even een andere Pink. Iemand die mooie ingetogen songs op een akoestische gitaar voortbrengt. Daar waar haar vorig album de gestrande relatie een centrale plek krijgt weet ze met dit album haar proces voort te zetten met Revenge (met Eminem) en het titelstuk. Het geeft aan hoe ze terug kijkt op de relatie die toen stuk liep. Maar inmiddels is Pink met Corey Hart een tweede leven begonnen en heeft ze een tweede kind. “What About Us”, “Where We Go” en “Secrets” zijn weer titels de beeldend haar leven weergeven. Muzikaal is het bij Pink deels hetzelfde gebleven. De bekende popsongs krijgen nu meer een akoestisch gitaartje in de songs (Whatever You Want) en is de intense ingetogenheid met “But We Lost”, “Barbies” en “I Am Here” ook op deze plaat vaker te horen. De laatste met een heerlijk overgedubd koortje daar de popsound inluidt. Met het intense “You Get My Love” horen we haar als een Witney Houston galmen met de muziekleraar die achter een piano zit. Laat haar dat maar doen waar ze zangles krijgt. Dan is het” Wild Hearts Can’t Be Broken” intenser en mooier en passender bij Pink.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Miley Cyrus - Younger Now
Label RCA
Beoordeling 8
Review Het is Amerikaanse tienerpop idool Miley Cyrus die deze week ons doet verassen met haar nieuwe album Younger Now. Het is inmiddels 4 jaar geleden dat haar laatste album Bangerz uitkwam en dat was al een stap naar de volwassen popsongs bracht. Het is alsof haar vader en beroemde country zanger Billy Ray Cyrus tegen haar had verteld om eens een tandje erbij te doen. Het ontbreekt Miley niet aan creativiteit en performance vermogen. Dat heeft ze al geleerd in de begin jaren wanneer ze actrice was. Nu weet ze deze creativiteit in de muziek te brengen. En eerlijk is eerlijk, het is een prachtig album geworden. Met het “Younger Now” weet ze al sterk te openen en met het aanstekelijke “Malibu” is het muzikaal sterker dan de tekst maar toch. Met het wat te blije “Rainbowland” geeft ze een knipoog aan Dolly Parton die luidkeels meebrult in de wereld van de country. Met een “Week Without You” laat Miley haar van haar uitdagende poppy kant horen. Wanneer de kat van huis is … maar als die terug komt zingt ze een andere toon met “Miss You So Much”. Het is een toon waar ze inmiddels beter in thuis voelt. De ingetogen popsongs met een countrysausje is perfect voor Miley en komt ze goed tot haar recht. Het lijkt dat ze dit zelf ook heeft ervaren en trekt dit soort songs door met “I Would Die For You” en het mooie “Bad Moon”. Om de ruige kant nog even aandacht te geven zijn de felle gitaren op “Thinking” en “Love Someone” ingezet. Het laatste klinkt wat op de U2 versie van “All Along the Watchtower” al verdwijnt dit snel met het refrein. Met “She’s Not Him” wordt het wat klef, maar weet ze wel met een mooi “Inspired” te eindigen. Hopelijk houdt ze dit vast voor het nieuwe album, dat dan ook wel wat eerder mag komen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Frankie Goes To Hollywood – Welcome to t
Label ZTT - BMG
Beoordeling 7,5
Review “The World Is My Oyster”, zo begint het succesvolle album van de band uit Liverpool Frankie Goes To Hollywood. Het album brak direct met de release door. Wanneer een half jaar eerder de single “Relax” spontaan op de BBC werd gedraaid, kwam de dj er later achter dat het om een tekst met gay erotische inslag. Het probleempje werd een doorbraak en “Relax” werd een hit. Holly Johnson en de club brengen het album in 1984 uit. In die periode werd de wereld geregeerd door Reagan en Gorbatsjov die een einde wilden maken aan de koude oorlog. Het is een tijd dat soms doet denken. Het is ook een tijd wanneer de MTV met hun videoclips een groot bereik onder de jongeren kent. Wanneer 2 worstelende presidenten in te grote poppen vorm in de ring vechten en Two Tribes go to war de achterliggende klanken zijn wordt ook dit een grote hit. Maar de band heeft meer in huis. Het prachtige Power of Love is nog steeds een van de mooiste liefdesliedjes die er zijn gemaakt. Of een cover van Born to Run van Bruce Springsteen past in het geheel van het album. Een classic zoals met dat noemt. Met deze re-issue is het album geheel hetzelfde gebleven. Met deze cd zit er een boekwerk bij dat toen bij het album werd geleverd. Hierdoor is het album wat teleurstellend. Geen bonus tracks terwijl er nogal wat remixen van de songs zijn gemaakt. Ook geen bonus songs die het album niet hebben gehaald. Kortom een kopie van het origineel maar nu op cd. Toch stiekem heerlijk om dit album weer in de cd speler te beluisteren.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Kim Churchill – Weight Falls
Label Warner Australia
Beoordeling 8
Review Het is de Australische singer-songwriter die weet te verrassen met een prachtig album. Inmiddels is dit zijn zesde album van de nog hier onbekende muzikant. Als kind leerde hij al met de gitaar om te gaan, onder een belofte; “dat hij goed zijn best op school deed” aldus zijn vader. Inmiddels tourt Kim de wereld rond met zijn vrolijk getinte songs als “Hearts of You” en “Whole Entintire”. Wanneer Churchill met de Britse Folkzanger Billy Bragg tourt, kreeg hij de waardering en doorbraak in Europa. Althans in UK. Met Warne Livesey (Midnight Oil, Deacon Blue) als producer neemt hij Silence Win op. Nu is Ian Prichett (o.a. The Beautiful Girls) die achter de knoppen zit. Hij weet Churchill te laten swingen met “Breakneck Speed” en Second hand Car. Hier zal wellicht spoedig een dance mixer dit onder handen nemen om hier een hitremix van te maken. Het titelnummer is een prachtige mix van akoestische gitaar en dance sound. Een van de meerdere juweeltjes, net als “Rosemary” op dit album. Met “Golden” en “CYGO” stuurt hij aan op een eigen hit. Het doet meer denken aan een Australische versie van Ed Sheeran. Ditmaal is het een stoere blonde surfer dit vanaf zijn plank rechtstreeks het podium op gaat en met zijn knipoog de vrouwen versierd om daarover weer een liedje over te kunnen schrijven.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 2 november Bitterzoet te Amsterdam
Terra Lightfoot – New Mistakes
Label Factor / Canada
Beoordeling 7
Review Terra Lightfoot was voormalig gitarist en zangeres bij de country band Dinner Belles, maar wist de country achter zich te laten en de meer rocksound te vinden. Inmiddels heeft ze met het vallen en opstaan nu haar derde album op de plank. New Mistakes bevat prima rocksongs al zullen ze niet snel gaan opvallen. “Paradise” en “Pinball King” zijn prima songs maar haar kracht ligt vooral bij de subtiele countrypop songs als ”You Get High” en een mengeling van country met rocksongs waaronder “Stars Over Dakota”. Hier weet ze haar zangstijl prima toe te passen. De doorsnee rocksongs “Hold You” en “Slick Back Kid” die ze probeert te maken zijn dan vooral vlak van aard en inspiratieloos. Nee ze komt beter tot haar recht wanneer ze beeldende verhalen verteld met daarbij de muziek in een ondersteunende rol zoals “Norma Gale” en “Drifter”.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Otherkin - OK
Label Rubyworks rec.
Beoordeling 7,5
Review Het is allemaal OK met de Ierse grungerockers van Otherkin. Het debuut album is inmiddels gelanceerd en krijgt een positieve respons. Dat is dan ook terecht. Het album is vanaf de eerste songs lekker energierijk en aanstekelijk. “Come on, Hello” is het tweede nummer dat uit de speakers dendert. Ook dit nummer ligt dicht bij de Nirvana songs van Nevermind en the Libertines. Het Hello is wel een trigger om dit naast de Teenage song van het Nevermind album te leggen. Net als “Treat Me So Bad” is “Ay Ay“ lekker rockend en aanstekelijk. De catchy melodielijnen van de ruwe gitaren geven de power van de songs weer. Daaronder de heerlijk pompende bassen en het stevige drumwerk. De band zoekt het allemaal in de veilige kant van de grunge maar daardoor is het allemaal voorspelbaar lekker. Of het nu “’89”, “Yeah, I KNow” of REACT als titel heeft. De opzet is dat er in alle songs een lekkere drive moet zitten en dan rustig beginnen zodat het na het intro met tekst los kan gaan. Tekstueel is het nog niet zo doordacht als Cobainm maar muzikaal is het een lekkere aanwinst op de poppodia en festivals. En de drive hebben ze voor alle songs ook gevonden hoor, het is dreigend, fris en dan weer pompend als of hun leven er vanaf hangt. Het geeft de energie weer dat van de plaat spat en live zal de band dit goed overbrengen .
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 3 november Sugar Factory te Amsterdam 4 november Vera te Groningen
Racoon – Look Ahead and See the Distance
Label PIAS
Beoordeling 7,5
Review Het geluid van de Zeeuwse band Racoon is te herkennen uit duizenden. Inmiddels heeft Bart van der Heide en de rest van de band vele hits op hun naam. Kortom de band zit gebeiteld in de Nederlandse popindustrie. Het maakt het dan ook wat gemakkelijker om de tijd te nemen voor het opnemen van een album. Na Liverpool Rain uit 2011 kwam geruisloos in 2015 het album All-in Good Times voorbij. Dit is het zevende album en de band gaat gedoseerd het land in. Vanaf de eerste klanken van “Bottle of Waiting Whiskey” klinkt het allemaal vertrouwd. Inclusief de vorm van de teksten die als beeldende poëzie verhalen door het album klinkt. Het is beeldend door te staren naar de wisheyfles en een net geleegd glas. Het overdenken hoe het leven er uit ziet tijdens een persoonlijk drama. Dat is tekenend voor de band en dit album. Het verlies van je dierbare horen we door alle songs. “Stay Little”, “Soon”, “Battle of Springtime”, “Motherfather” zijn enkele titels. Behalve het herkenbare Led Zeppelin soundje van “Bring in On” zijn de songs vooral ingetogen. Het past Racoon in hun muziekstijl maar wat meer uptempo songs had dit album meer kunnen sieren. Kortom het is een album om met de band mee te leven en voor de band een verwerkingsperiode om het verlies een plek te geven.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 24 november Klokgebouw te Eindhoven 2 december Martiniplaza te Groningen 28 april Ziggo Dome te Amsterdam
The Selecter - Daylight
Label DMF rec./ Bertus
Beoordeling 7,5
Review Het tijdperk van de Ska ligt alweer een poosje achter ons, maar het lijkt dat we een revival van deze acts krijgen. Inmiddels is Madness al goed op weg. De hereniging van the Beat was al verrassend en met een mooi album ook aangesloten bij de club en The Selecter weet met Daylight ook weer aansluiting te vinden. De band rond de zangeres Pauline Black Vickers werd eind jaren 70 opgericht en in de jaren 80 werd ze actrice en dj in Engeland. Met de grote hit “On My Radio” weet de band nog steeds veel mensen in beweging te brengen. Samen met Arthur Hendrickson is Pauline de enige originele leden. Met het album Daylight is de sound veranderd naar meer een popsound zoals de titelsong klinkt. Toch zit overal wel een herkenbaar ska deuntje in verwerkt. Zo blijven songs als “Frontline”, “Remember Me” en “The Big Badoof” vertrouwd swingen alsof we deels in Jamaica zijn. Het album is in zijn totaal heerlijk om iets bij te doen. Live zal de band meer de interactie zoeken met het publiek waardoor de songs meer gaan leven dan op dit album. Maar ze doen weer mee!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland The Selecter en The Beat is met een ska- avond te zien 27 oktober Melkweg te Amsterdam 29 oktober 013 te Tilburg
Lost Bear – Donkey Shot
Label Tiny Room Rec
Beoordeling 7
Review Het is een nieuw hoofdstuk voor de heren van de Utrechtse act Lost Bear. De in die rock van de jaren 90 liggen inmiddels ver achter hun. Nu is de alternatieve indie songs waren al te horen op het album Inside The Dragon en wordt dit voortgezet met het album Donkey Shot. De releaseparty van enkele dagen geleden gaf men aan dat dit een van de weinig optredens van de band zou zijn, Het schrijven en opnemen van songs staat meer centraal bij Casper Steenhuizen. Na een wat wankele opener “Carnivoor Plankton”, dat bij de band past weet de band na “Muscovy” de songs gemakkelijk in het gehoor te krijgen, of je raakt er als luisteraar aan gewend. “Rap Song” is een prima popsong te noemen en met “Little Big Adventure” gaat men het avonturen pad op. Het is duidelijk dat de band zich niet in een hokje wil plaatsen en niet voor een groot publiek concessies wil doen. Het is allemaal even eigen gerijd, experimenteel en uitdagend. “Starlings”, “White Grubs” en “Bull Drool” zijn allen even verschillend, maar gelijk ook weer gelijk. De drumsound dat met regelmaat de toms van links naar rechts neemt en de hoge gitaarsound dat snerpend door de songs glijdt wordt overstemd met een slepende zang. Al is de spanning halverwege het album weggeëbd waardoor mijn aandacht is verloren.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 40
Wolf Parade – Cry Cry Cry
Label Subpop
Beoordeling 8
Review De Canadese indierockers uit Montreal weten in 2014 zich als supportact voor Arcade Fire te presenteren. Het gevolg was dat het de aandacht kreeg wat nodig was, maar dat gaf iets van een averechts effect bij de band zelve. Nu na 12 jaar doet men het kunstje nog een keer, weer met Arcade Fire en hopelijk met een langere uithoudingsvermogen. Het album Cry Cry Cry is vooral een vrolijk opgewekt album als het gaat op de songs. Het lijkt alsof Lazarus na het Blackstar album van David Bowie is opgestaan. Ook Wolf Parade begint met een song genaamd “Lazarus”. Heerlijk en aanstekelijk begin waar je direct vrolijk van wordt als het gaat om de muziek. De vrolijke klanken en het toetsendeuntje op “Baby Blue” en “You’re Dreaming” een het Smithereens achtige nummer “Valley Boy” is wederom aanstekelijk. Hierdoor wordt het al een zonnig album binnen de eerste 10 minuten. Dat zet zich het gehele album door. Het klinkt niet ingewikkeld maar het zijn heerlijke popsongs met het accent op de gitaar en de toetsen die vrolijk door de songs heen danst . Producer John Goodmanson (Bikini Kill, Sleater-Kinney) weet hier ook weer een heerlijk album van te maken. Zijn stem hoor je tussen de songs door terwijl hij de band in zijn waarde laat. Who Are ya is even een wat meer garage rockend momentje maar overwegend is het een album vol vrolijke indiepopsongs!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 15 november Melkweg te Amsterdam
Wolf Alice – Vision of A Life
Label Dirty Hit
Beoordeling 7,5
Review De alternatieve pop van de Noord Londense band Wolf Alice krijgt steeds meer voet aan Europese vaste wal. Het debuutalbum My Love is Cool werd als een van de betere albums betiteld, waardoor Wolf Alice als een van de meest talentvolle alternatieve Britpop acts te boek staat. Hoewel zangeres Ellie Roswell behoorlijk van wal kan steken, begint ze dit album met “Heavenward” bescheiden en ingetogen. Dit veranderd snel met het Yuk Foo. Of Fuck You wat men in Engeland nog niet echt op de hoezen mag zetten. Het album bevat toch meer de gedoseerde songs waarbij de melodie in de composities meer de overhand krijgt. Hier over is de lichte zang gebracht waardoor de songs prettig in het gehoor liggen en een progressie is ten opzichte van het debuutalbum. “Don’t Delete The Kisses”, “Beautifully Unvonventional” en het ingetogen “Planet Hunter” zijn dan ook heerlijke songs die je in je autoradio blijft draaien. Het tweede deel van de cd of wellicht de andere kant van het vinyl staat de stevige songs meer centraal “Space & Time”, “Sky Musings” en “Sadboy” zijn iets meer uptempo dan hun voorgaande songs. Met het titelstuk weet men qua compositie het meeste er uit te halen. Het 7 minuut durende nummer is het plaatje op de cd en sluit weer naadloos aan bij het openingsnummer “Heavenward”…
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 3 november Melkweg te Amsterdam
Hurts - Desire
Label Sony
Beoordeling 7,5
Review Desire in het nieuwe album van het Engelse synthpop duo Theo Huthccraft en Adam Anderson, danwel Hurts. Het duo brak door in 2010 een duistere synthpop debuut Happiness genaamd. Maar met het vierde album Desire staat vol vrolijke dansbare pop. Het album is de opvolger van het poppulaire Surrender album. Het is dan ook voorspelbaar dat de heren hier een passend vervolg aan geven. Natuurlijk mag de donkere humor in de teksten niet ontbreken. When You Die I will Be “Ready To Go” Het jaren 80/90 soundje zit weer in diverse songs verweven. “Thinking of You” en “Something I Need To Know” kunnen zo hits zijn uit het verleden en aansluiten bij Sky Radio. Met “Chaperone” weet men een prachtig popliedje vol humor te brengen. Door vooral alleen gebruik te maken van piano en zang, springt dit nummer er uit. Door de teksten persoonlijk karakter te geven staat het allemaal ook dichter bij de luisteraar en zal die zich ook beter in de songs kunnen identificeren dan op hun vorige albums. Dat de heren een zwak hebben voor Prince horen we in het “BoyFriend” en “Wait Up”. Wellicht wordt dit wederom een goede verkoop cd, al blijft het voor mij allemaal wat te glad geproduceerd.
Lees meer www.mpodia
Te zien in Nederland 6 december Tivoli Vredenburg te Utrecht
Nothing But Thievers – Broken Machine
Label RCA/ Sony
Beoordeling 8
Review De Engelse indie rockers uit Essex doen in middels alweer vijf jaar mee. Met hun stevige melodieuze gitaarrock kunnen Conor Mason en de zijnen zich goed meten met o.a. Muse, waarmee ze als support act hebben getourd. De afwisseling van stem en kopstem is hierbij ook herkenbaar. Na het titelloos debuut uit 2015 horen we nu dat de band gegroeid is tot een zelfverzekerde rockact die de festivals en stadions kan bespelen. Broken Machine is dan ook een heerlijk album dat al begint met het heerlijke “I Was Just A Kid” en daaropvolgende single “Amsterdam” waarmee de band met gemak een hele schare festivalgangers mee in beweging krijgt. Met het meer intensere “Sorry” weet de band de popballad dicht bij de luisteraar te krijgen en krijgt het een sfeer dat doet denken aan de popsongs van Pink, wat men even doorzet in het aanstekelijke titelnummer ”Broken Machine” en “Soda”. Na een stevig begin wordt de band geleidelijk door het album meer commericieler met zachte songs die erg pakkend zijn. Het is dan ook een nieuwe band waar we rekening mee moeten houden als het gaat om de hitpotentie en als hoofdact voor festivals voor 2018.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 24 november Ziggo Dome te Amsterdam
Van Morrison – Roll With The Punches
Label Caroline rec.
Beoordeling 7,5
Review Inmiddels behoort Van Morrison ook tot de club van 75. De meester van de singer- songwriters uit Ierland schuift nog steeds aan bij Bob Dylan en Stones als het gaat om de leeftijd. Afgelopen zomer stond hij nog in Paleis Soestdijk en het North Sea Jazz festival te Rotterdam waar hij een prima optreden gaf. Een optreden met al zijn hits en klassiekers. Met het album Roll With The Punches duikt Van Morrison in zijn platencollectie en komt hij uit op de oude bluessongs waar hij ooit mee begon. Net als de Rolling Stones weet ook Van Morrison enkele covers uit het verre verleden op te nemen. Zo zijn songs van zijn helden waaronder Sam Cooke (“Bring it on Home to Me”) , Ruth Brown (“Teardrops From My Eyes”) en Bo Diddley (“I Can Tell”& “Ride On Josephine”) op dit album vertolkt. Het is een inspriatiebron van The Man dat met “Transformation”, “Fame” en “Too Much Trouble” zijn eigen herkenbare invulling van de blues geeft. Warm, met een swing . Het album is te vergelijken met de Blue & Someone van de Rolling Stones. Ook Van Morrison weet hiermee een album te vullen met vijf song van zich zelf en 10 covers. Wellicht dat hij de bedoeling had om hier een klein aantal van op plaat te zetten en dat deze serie zo goed is gelukt dat alles maar op plaat is gezet. Hoe dan ook, het is een mooi blues album geworden dat best kan meten aan zijn Engelse broeders.
Lees meer
Te zien in Nederland
Lana Wolf – Fireflies in Nashville
Label JL rec.
Beoordeling 7,5
Review Lana Wolf is een zangeres van Nederlandse bodem. Wellicht dat ze in het hoekje van de Country wordt geplaatst omdat ze het nieuwe album in Nashville heeft opgenomen. Of omdat ze zich in de countrystijl weet te manifesteren. Toch kan deze zangeres veel meer en is het zonde dat ze in een hokje is gestopt. Met Fireflies in Nashville weet ze prachtige ballads als “Another Time Or Place” en “One in A Million Man” voor te brengen. Gitarist Michael Baker weet op dit album zich prima te presenteren. De grote diversiteit van zijn spel siert het album. Natuurlijk is de kader de country en met “Where Are You Now” en “Dream Chaser” weet ze hier ook een punt mee te maken. Ook al is het maar het gitaarlikje dat er bovenop ligt. Toch hoor je in alles dat ze met deze band meer kan. Het meer poprockende “Live Being a 70’s Child” en “Bobby Joe” zou men iets anders kunnen aanvliegen waardoor er meer power in komt en wat stevigere sound ontstaat. Het riekt er steeds naar, maar men blijft gevangen in de countrystijl. Wanneer men buiten de kaders de songs speelt, wordt het bereik van hun publiek ook groter. Het “Biggest Fan in Town” is een smetje op het album. Terwijl “Heartlock” weer een juweeltje van het album is. Het album is opgenomen in Nashville, daar is men terecht trots op. Het nieuwe album mag gerust worden opgenomen in de bergen van Zweden. Hier zal haar talenten nog meer gaan uitkomen, hoewel ze genoeg als gast optredens doet. Komende tijd zal ze touren in Nederland het The American Country Legends tour. Een tour met zeer goede muzikanten en vol energieke country songs waar toch haar hart ligt.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland diverse locaties en theaters
Week 39
Moses Sumney – Aromanticism
Label JagJaguwar/ Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De singer songwriter Moses Sumney woont in Los Angeles waar hij binnen de drukte van de stad de rust weet te vinden in het maken van de songs. Zijn jazz soul georiënteerde liedjes stalen de wereld van rust uit. De rust die hij heeft gevonden binnen de hectiek, door niet in te gaan op de romantische verleidingen om zich heen. Dit is Sumney zijn derde album waar hij als titel de a romanticus wil uitstralen, maar wellicht het tegenovergestelde is. De songs zijn hierop gebaseerd en met de heerlijk meeslepende songs vol lichte electronica en strijkers zijn “Quarrel”, “Plastic” en “Lonely World” mooie liedjes. Met “Man on the Moon”, “Stoicism” en “The Cocoon-Eyed Baby” weet Sumney de cd op te vullen met titels, maar deze titels duren maar een minuut. Op een aantal van 11 songs blijven er gelukkig genoeg songs over die wel het geluid van Sumney kan weergeven.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 4 nov Rec Festival te Rotterdam
Marble Sounds – Live with Casco Phil
Label ZEAL/ Konkurrent
Beoordeling 8
Review Het recente album Tautou van Marble Sounds kreeg al goede kritieken en de Belgische band weet het niveau van Elbow prima te raken. De band uit Leuven heeft hier al de strijkers en blazers in de songs verwerkt en wil dit plaatje live te horen brengen. Dan is er in Belgie het orkest van Casco Phil dat hier gehoor aan geeft. De songs op het album stralen allen rust uit, vanaf de eerste klanken van “Present Continuous” brengt men de luisteraar in de sfeer dat dit al een speciaal optreden is. De nieuwe popsongs “The Frist Try” “Ten Seconds to Count Down” en “K.V.” krijgen hier met het orkest een mooie dimensie. Het klinkt warm en echt, wat een live show moet geven. De songs brengen de klassiek en pop bijelkaar waardoor dit voor een nieuw publiek zorg vanuit beide partijen beluisterd. Met de kwetsbare heldere stem van Brecht Plasschaert brengt “Sky High” tot een van de hoogtepunten van het album. Een album met melancholisch liedjes met een aanstekelijk popsausje, dat Belgie weer even muzikaal op de kaart zet. Erg mooi gedaan!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Michael Jackson - Scream
Label Legacy / Sony
Beoordeling 7,5
Review Het is inmiddels 8 jaar geleden dat de King of Pop plotseling kwam te overlijden. In het kader van het komende Halloweenfeest past de titel. Deze verzamelaar geef een overzicht van songs weer die elders op zijn album zijn te vinden. Vandaar is het hier niets nieuws aan en is het hooguit een hebbeding voor de fans en voor degene die de songs van Jackson niet goed kennen, een mooi overzicht van zijn werk. De epic songs “Thriller“, “Blood on the Dancefloor” en “Dirty Diana” prijken op dit album. Toch heeft men gekozen om de “Billy Jean”, “Beat it” etc niet op het album te zetten. Dat is wel eens fijn, omdat we hier altijd over struikelen. Nu is er gekozen voor het tijdperk waar Jackson worstelde met de pers en rechtzaken. Naast “Torture” van de Jacksons Victory en het fantastische “Scream”, was hier het enige weerwoord op dat nog steeds wordt onderschat in muzikaal en tekstueel opzicht. Daarna volgen songs waarbij de titels veel zeggend zijn. “Xscape”, “UnBreakable”, “Leave Me Alone”, “Threatened”, “Dangerous” en “Ghosts”. Bij het luisteren van deze songs achter elkaar aan weten we weer hoe Michael zich voelde wanneer hij er met de film THIS IS IT een punt achter wilden zetten. Wat men er ook van denkt, met deze collectie blijkt maar weer dat Michael Jackson in staat was om fantastische songs te leveren, met of zonder een maatschappelijke invulling.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Hiss Golden Messenger -Halleluja Anyhow
Label Merge records
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse singer songwriter Mc Taylor gaat schuil achter de naam van Hiss Golden Messenger. Met zijn 10 jarig jubileum onder deze naam, weet hij zijn nieuwe album een toepasselijke titel te geven. Halleluja Anyhow is zijn 9de album en staat weer vol prachtige country & folksongs. Vanaf de eerste song “Jenny Of the Roses” weet Taylor direct de stempel op het album te drukken. De songs zijn warm en liefdevol. Met “Lost Out in the Darkness” en “Jaw” trekt hij deze sfeer moeiteloos door. Het laid back “Harder Rain” brengt je in een dromenland van zijn kijk op de wereld. Het is de stijl die we horen bij Ryan Adams en de laatste solo albums van Tom Petty. Met I Am the Song weet hij de Petty stijl geheel over te nemen waardoor de kracht van Taylor nog beter tot zijn recht komt. Van een singer songwriter met een akoestische gitaar tot een volledige band met harmonica’s en andere blaas instrumenten worden de songs er alleen maar volwassener van. Toch hoor je dat de basis van de liedjes goed zijn en kan in vele variaties worden toegepast. Het meer rockende Domino (Time Will Tell) is geeft een tempoversnelling dat het album even nodig heeft om bij de les te blijven. Uiteindelijk weet Taylor het in zijn eigen storytelling stijl het album met “When The Walls Comes Down” af te sluiten. Het album is vooral een luisterplaat dat swingt!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Pearl Jam - Let´s Play Two
Label : Republic / Universal
Beoordeling 7,5
Review Het is dit jaar 25 jaar geleden dat het debuut album Ten met stip in de lijsten kwam. Het bleek dan ook een schot in de roos en na jaren een classic album te zijn. Eddie Vedder is uitgegroeid tot een legendarische zanger die Kurt Cobain en Chris Cornell heeft overleefd. Met zijn band Pearl Jam weet men een heerlijk stuwende sound te maken en op de dag van vandaag prima albums te produceren. Dit mag allemaal gevierd worden met een film “Let’s Play Two” dat de komende weken in de bioscoop van Kinepolis is te bezichtigen. Daarbij hoort een passende soundtrack. In dit geval is het niet erg moeilijk, omdat het om een live registratie gaat. De film gaat over het verhaal van “Ten” naar het recente “Lightning Bowl”. Hun band met Chicago en hun honkbalclub waar het hart van de leden van Pearl Jam ligt. Het album is een prima overzicht van de tijd en de songs die hier aan gelinkt zijn. Spannend is het allemaal niet, omdat er wel meerdere live albums van Pearl Jam zijn verschenen. Met “Light Bowl”, “Given To Fly” en “Lightning Bowl” zijn de respectievelijke nieuwere songs uitgekozen. De klassiekers “Jeremy”, “Alive”, “Elderly Woman”, “Go” en “Black” mogen op dit album niet ontbreken.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Sven Hammond – Rapture
Label Caroline
Beoordeling 7
Review De afgelopen tijd heeft Sven Hammond zich netjes in de kijker gespeeld. Samen met de DWDD wisten de heren hun debuutalbum prima te presenteren en stond men op vele festivals. Het resultaat is dat er een levendige live album werd opgenomen en nu is er het vervolg; Rapture. Het feestje van Sven Hammond kan bijna hun 12,5 jarig jubileum vieren. De soul en dance met een vleugje jazz en veel Hammond geluid geeft een swingende sound dat door Nederland klinkt. Ditmaal heeft de band gekozen om het album vooral live op te nemen en liefst met een take. Of anders gezegd, de band is gaan spelen met de recordknop aan en hier heeft men de interacties en improvisaties direct kunnen behouden. Het doet levendig aan. De met sax solo opgenomen“A Reicht Pickle” of “Choosy Lover” zijn heerlijk. Toch is het ook wat voorspelbaar als je Caesar en I’ll Wait hoort. Terwijl de band juist met het nummer Lazarus een frisse indruk maakt. Met het laidback bluesy “Raven” wordt het allemaal wat voorspelbaar en klinkt het alsof iedereen op elkaar zit te wachten. Het is het nadeel om het in een keer op te nemen. De flow dat alles goed is, is soms beter om het nadien laat te gaan beluisteren. Dan hoor je dat de soul wat uit de sound gaat en dat we eerder terug keren naar de vorige albums.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Chris Hillman – Biding My Time
Label Rounder / Proper/ Bertus
Beoordeling 8
Review Chris Hillman is inmiddels de 70 gepasseerd en weet met dit album terug te kijken in de tijd. De voormalig bassist van the Byrds weet met de mandoline en gitaren ook raad. Met Gram Parsonson richt hij The Flying Burritos op en weet aan te sluiten bij Stephen Stills Manassas. Met oud band leden Roger McGuinn en Gene Clark start hij nog een trio. Als ontdekker van Emmelou Harris speelt hij op haar albums en weet met dit album een prima country singer- songwriters pop album te maken. En dat allemaal onder leiding van juist overleden Tom Petty. Dat is ook op dit album te horen. Naast dat David Crosby, Roger McGuinn is ook Tom Petty die zijn gitaar pakt om dit album kleur te genen. Hoewel de songs zijn geschreven door Hillman met diverse weet hij ook het Wallflower van Petty te coveren. “Here She Comes Again”, “Given All I Can See”, het country nummer “Walk Right Back” en “She Dont Care About Time” (b – kant van de hitsingel (Turn Turn Turn”) zijn dan ook weer herkenbare Byrds songs en dan in een nieuw jasje.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Metz – Strange Peace
Beschrijving Subpop/ Konkurrent
Beoordeling 7
Review Bij de eerste klanken is het alsof we een powerful Public Image Limited horen. De punksound van Pixies in combinatie met de stem van Johnny Rotten, zou een vertaling kunnen zijn van de Canadese noise punkers METZ kunnen zijn. Ditmaal is de band met de producere Steve Albini de studio ingedoken. Met een drumsound dat sterk aanwezig is en de ruwe songs rommelige gitaren geven de power van een post punkband en komt het openingsnummer “Mess of Wires” wel binnen. Met “Drained Lake” schuiven de bijgeluiden nog aan waardoor het psychedelische punksound wordt. De songs van Alex Edkins, Hayden Menzies en Chris Slorach zijn vooral dreigend en als een blok beton boven je hoofd te noemen. Met de melodielijnen weet men de ruimte in dit soms mototoom gitaar en noise geluid ruimte te vormen. “Catarpillar” is op een andere wijze monotoon als een lichtpuntje binnen de songs gebracht, waarna er wordt afgetikt voor een donkere songs “Lost in the Blank City”.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
David Gilmour – Live at Pompeii
Label Sony
Beoordeling 8,5
Review David Gilmour brengt zijn live album wanneer zijn Pink Floyd maatje zijn live tournee aankondigt. Nee, Pink Floyd zullen we nooit meer op de bühne zien en moeten het doen met deze twee uitermate perfectionisten. Afgelopen jaar stond Gilmour o.a. in Tienen (België) met de Rattle That Lock tour en reisde al eerder naar Pompeii, om hier de video op te nemen. Het legendarisch live concert van Pink Floyd in Pompeii is een prachtige video waar nog steeds veel nostalgie omheen zit. Een juweeltje dat Gilmour graag over wil gaan doen. De setting in Tienen zag er indrukwekkender uit met het plein en de oude huizen. Toch gaat het allemaal om de show en de perfectie van de weergave van de muziek. Het concert begint zoals het recente album begint, de spanning ten top en het aanstekelijke titelsong van dat album wordt prachtig weergegeven. Ja, dan ga je er wel weer even voor zitten. Naast de solo songs van dat album,7 stuks waaronder “Today” en “Faces of Stone”, komen “On an Island” en “the Blue” van Gilmours On An Island album. De rest van de set zijn de voor de hand liggende Pink Floyd songs waaronder “Money”, “Shine on You Crazy Diamonds”, “Wish You Where Here” en “Run Like Hell”. Met als extra op de dvd een documentaire over Pompeii “Then & Now”, is het album als cd dvd blue ray en een box van 4 albums en een mooi boekwerk verkrijgbaar.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Prophets of Rage – Prophets of Rage
Label Fearless / Caroline
Beoordeling 8,5
Review De Amerikaanse rap hiphop rockers Prophets of Rage is niet zomaar een band. Zoals de naam aan doet is het een afsplitsing van Rage Against the Machine/ Audioslave met de Public Enemy leden DJ Lord en Chuck D. en Cypress Hill rapper B-Real. Het is dan ook bij voorbaat een uniek album, met hoge verwachtingen. Deze verwachtingen maken ze volwaardig waar. Nu is de samenstelling van Tom Morello, Brad Wilk en Tim Commerford van RATM/ Audioslave wel vaker in voor iets anders. Met Chris Cornell wist men de rock van Audioslave tot grote hoogte te stuwen. Nu is het aan de rap power en hun maatschappelijke teksten die binnen de rocksound zich vereeuwigen. “Ligalize Me”, “Unfuck The World” en “Hail To The Chief” zijn al titels waarbij het “omdenken” is verscholen. We hebben al feeling good movies, maar hier probeert de band fans op een nadere mindset te brengen. Het voor de hand liggende negatief maatschappelijk gerelateerde teksten brengen een twee splijt van hun en wij, al zou de waarheid nog steeds zo helder zijn. Door het op een andere wijze te benoemen wordt het ook anders aangevlogen. De informatie blijft hetzelfde en is hier meer doordacht. Daarnaast hebben we de heerlijke rockdrive van Morello op “Living on the 110”(hope & pray for democracy), de DJ trucks van “Counteroffensive”. De drones die in allerlei vormen op je afkomen bespreken de rappers op “Take Me Higher” en met “Fired A Shot” wordt het allemaal weer erg actueel. Een band dat erg actueel is en nieuwe maatschappelijke items aan de kaak stelt. Een band die de jonge en oudere generatie kan verenigen in stijl en woord.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 16 november 013 te Tilburg