Archief Review per week
Week 49
Gwen Stefani - You Make Me Feel Like Ch
Label Label: Interscope / Universal
Beoordeling 7,5
Review De voormalige No Doubt zangeres Gwen Stefani is inmiddels beroemd geworden door alle activiteiten die ze naast haar zangcarriere is gestart. Toch weet ze zicht regelmatig in de picture te spelen als zangeres terwijl ze het afgelopen jaar haar album “This is What The Truth Feels Like” de eerste sinds 10 jaar uitbracht. Na de realisatieperiode van scheiden en opvoeden is het tijd voor een kerstalbum. Het doet al wat kitscherig aan door de cover. Een Marilyn Monroe look, rode achtergrond met allerlei sterretjes en een mistletoe . Het album kent vooral een commerciele kerstgedachte. De “Jingle Bells”, “White Christmas”, “Let It Snow” en “Silent Night” wordt op dit album aangevuld met de moderne kerstclassic “Last Christmas” en “Santa Baby”. Toch waagt Stefani ook aan het schrijven van kerstsongs en dat is dan ook wel geslaagd in de wat populaire gedacht. “Under The Christmas Lights“, “Christmas Eve” en “When I Was A Little Girl” zijn niet slechte songs, maar erg lang in het kerstgeheugen zal dit niet blijven. In zijn totaal is het een prima album dat je gerust kunt opzetten met de kerstdagen.
Te zien in Nederland
Gun Outfit – Out of Range
Label Paradise of Bachelors / Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De roodstenen rock in de death valley staat symbool voor de moderne westernsound van Gun Outfit. Een band dat een vorm heeft gevonden tussen de country, folk en een vleugje van Johnny Cash in de zangstijl . De traditionele bandjo klanken horen we in “The 101” waardoor je je in een filmscene waant. De snikhete zon op je lijf en het beeld van Once Upon a Time in the West voor ogen, is de woestijn lang en ver met de heldere stem van Carrie Keith als oase. Het vijfde album van de band weet een groot diversiteit van country te geven. “Strange insistence”, “Landscape Painter” of “Slow Realization” zijn mooi en ingetogen. Het is dan ook een prima album en rustgevend op een lome zondag ochtend. Of lekker diep in de nacht wanneer de wereld alleen maar om jou draait. Het is vooral een album dat naast lome songs wat uptempo “vrolijkheid” biedt met “Sally Rose” en “Ontological Intercourse”. Prima album om eens wat nieuws te ontdekken als je van country of folk houdt. Gun Outfit is te zien in Nederland op 15 februari OT301 te Amsterdam
Te zien in Nederland
Someday Jacob – Everybody Knows Somethin
Label Haldern rec. PIAS
Beoordeling 8
Review De Duitse band uit Bremen Someday Jacob, weten een prachtig album te brengen. Het overschrijdt de gedachte dat het een Duitse act is en men weet met de Americana sound akoestische pop te maken. Het album begint dan ook heerlijke met Leaving New York (was never easy aldus REM) maar weet het album echt te beginnen met “Hands of Love” dat in de sfeer van REM en the Jayhawks zit. Met “Slow Down” zit er een lekker vel gitaartje in verwerkt, dat the slow song lekker pittig maakt. Toch weet de band met “Hide Within You” ook een andere kant te laten zien. Met strijkers en ingetogen gitaartje is het vooral lief en intiem te noemen. Het zou me dan ook verrassen dat dit album de waardige promotie gaat krijgen wat het verdiend. Daar waar Venice de grote oversteek maakt om de Westcoast hier weer aan de man te krijgen, zijn deze oosterburen dichtbij en weten ze dezelfde sfeer te creëren. Wanneer je in de flow zit dan zijn alle songs heerlijk, wanneer je er niet in zit gaan de songs misschien wat op elkaar te klinken. Dat heeft dan wat meer draaiuren nodig. Dan zal het voor velen een heerlijk album zijn en een mooie verrassing voor onder de kerstboom!
Te zien in Nederland
Eminem – Revival
Label Interscope
Beoordeling 8
Review Als Slim Shady heeft Eminem een passende bijnaam. In de schaduw weet hij plotseling naar voren te komen en wereld songs te maken en menig artiest wil dan ook met hem werken. Maar inmiddels is het alweer 4 jaar geleden dat Eminem een album onder zijn naam op de markt bracht. Nu net voor kerst weet hij met een wederom maatschappelijk kritisch album te komen. Het album begin met een stichtelijk woordje van de man als duet met Beyonce “Walk On Water” waarna het “Believe” volgt. Het begint dan ook te lijken op een album vol hoop en kracht voor het leven. De hiphop is weer van grote kwaliteit. Zeker wanneer je Dr. Dre, Skylar Gray en Rick Rubin samen kritisch naar het geheel laat luisteren en de benodigde aanpassingen laat doen. Gray doet zelf nog even mee op het “Tragic Endings” terwijl de Alicia Keys met “Like Home” en Pink in “Need Me” de rapper ondersteund met melodieuze lijnen die vooral catchy te noemen zijn. De Dr. Dre producties zijn ook wat steviger en Ed Sheeran zou zijn gast optreden graag op zijn eigen album willen zien. Het is een verrassende combinatie dat erg goed uitpakt met “River”. Dat “I Love Rock and Roll” (Arrows) versie van Joan Jett in “Remind Me” zo ontzettend aanwezig is is wel een beetje gemakkelijk een nummer overnemen. Maar in het geheel past het wel en is het album meer dan een alleen hiphop album, maar een met grote muzikale diversiteit.
Te zien in Nederland
Nordgarden – Changes
Label GD records/ PIAS
Beoordeling 8
Review Het is de Noorse singer songwriter Terje Nordgarden die nog net voor het einde van het jaar een prachtig album op de markt brengt. Een heerlijk album met laidback popsongs die de aansluiting vindt bij de popsound van deze tijd. Het past bij de decembermaand. Met “Open Wide Spaces” of het titelstuk weet de man aan te sluiten wat het grote publiek wil. Meeslepend, drama met strijkers en aanstekelijk in het refrein. Met een jazzy late night shuffle wanen we met “I Ain’t Gonna Let Her” in de jaren 50 waarna we een hoog meezinggehalte kennen bij “You Must Be The Change”. Het mag dan ook best gezegd worden dat deze Noorse singer-songwriter een mooi album heeft gemaakt dat de grenzen ver over mag gaan. Het internationaal geluid sluit af met Come On Come In Come Along. Het is exact wat er moet gebeuren. Komop, neem dit album en bezoek mijn concert. De eerste twee onderdelen zijn snel te realiseren, dan zal het laatste ook lukken.
Te zien in Nederland
Stephan Meidell – Metrics
Label Hubro
Beoordeling 7
Review De Noorse gitarist uit Bergen studeerde enige jaren op het conservatorium van Amsterdam. Inmiddels heeft de man al diverse soorten album gemaakt. Van improviserende rock, pop en jazz. Inmiddels is hij volop in de jazz beland en weet met dit album zijn tweede solo album te maken. Het is een album dat past in de serie van Hubro jazz label. De onheilspellende klanken van “Borque 1 & 2” laten je beleven dat je alleen in de weide onherbergzame Noorse wereld, dat bedekt is met sneeuw loopt. De sneeuw dat geleidelijk overgaat in een wolkendek dat over je heen waant. Het is een thema voor het gehele instrumentale album. Niet dat het allemaal gitaarjazz is. Het merendeel is voornamelijk improviserende elektrojazz. Dit kan uitmonden in een 12 minuten durende “Biotop” terwijl “State” van bijna 13 minuten opgedeeld is in 3 staten. Met een album van 38 minuten hebben we met 2 nummers ruim de helft gehad. Maar wel lekker onheilspellend zo in de donkere dagen voor kerst.
Te zien in Nederland
Phonophani – Animal Imagination
Label Hubro.
Beoordeling 7
Review Onder de naam Phonophani weet de Noorse audiokunstenaar Espen Sommer Eide een album vol met geluiden te fabriceren. Het valt niet zo onder de jazz maar ook niet onder een genre. Laten we het maar een improviserend noise album noemen. Het is niet zozeer dat er muziek op dit album staat maar vooral een experiment van geluiden die terug te horen zijn in een dierenrijk. Wellicht ergens in de duistere bossen van Noorwegen waar verder geen hond komt. De primitieve geluiden worden ondersteund met elektrosounds. Het mag dan zeker knap gevonden worden, maar muzikaal is het verder niet. De vrije geluiden hebben de toegang tot de wereld en dat is wat we hier terug horen.
Te zien in Nederland
OCS – Memories of a Cut Off Head
Label Castle Face rec./ Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse garage rockers Thee Oh Sees, in het kort OCS, voorheen OCS 4, komen met hun twintigste album. Een album waarbij de switch wordt gemaakt van garage rock naar de popsound. Een album waarbij het duo bestaande uit John Dwyer en Brigid Dawson weten inmiddels een vaste band bezetting om zich heen te binden. Het album begint met het titelstuk lekker fris waardoor de nieuwsgierigheid alleen maar aanwakkert. Met het “Cannibal Planet” en “The Remote Viewer” zijn de songs nog even lekker en verrassend. Door gebruikt te maken van een klavecimbel in plaats van piano, weet men te verrassen. Maar de composities worden wat logger en mist de snelheid van de songs. De experimentele fase begint al in het vierde nummer “The Baron Sleeps and Dreams” waardoor er niets meer van de popsongs of garagerock over blijft. Gelukkig weet men dit te herstellen vanaf “On & On Corridor” al blijven de songs daarna wat melancholiek en lager in tempo. Het verschil is hierbij groot waardoor het publiek van de experimentele songs het album te poppy vindt starten en de popliefhebber de aandacht volledig kwijt is na het vierde nummer. Voorheen noemde men dit freak folkpop, misschien is dat toch de beste benaming voor dit album.
Te zien in Nederland
Week 48
Primal Fear – Best Of Fear
Label Frontiers rec. PIAS
Beoordeling 8
Review De powermetalband uit Duitsland draait inmiddels alweer twintig jaar mee. In deze twintig jaar hebben ze elf studioalbums, twee live-albums en hun eerste compilatiealbum Metal Is Forever – The Very Best Of Primal Fear (2006) uitgebracht. In 2018 zal hun nieuwe studioalbum Apocalypse uitkomen, maar eerst hebben ze afgelopen maand hun tweede compilatiealbum Best Of Fear uitgebracht. Het album bestaat uit twee discs die samen goed zijn voor bijna tweeënhalf uur aan heavy metal met veel power. De eerste disc bevat het meer heavier en straight-forward materiaal. Het begint met vier nieuwe nummers. ‘Area 16’ is een episch intro (zonder vocalen) die de spanning opbouwt tot het losbarst in ‘Predator’ met stevige gitaren en drums en de powervocalen van frontman Ralf Scheepers. Het derde “nieuwe” nummer is ‘If looks could kill’, een Heart cover. Het is altijd interessant om te horen hoe het uitpakt als een klassiek rocknummer en heavier geluid krijgt. Het pakt in dit geval goed uit. Het Primal Fear geluid past goed bij het nummer. Het nieuwe ‘Thrill of speed’ is een snel nummer en ook herkenbaar voor het geluid van Primal Fear. De tweede disc bevat de meer epische nummers. Er staan ook twee duetten op: ‘Everytime it rains’ met Simone Simons (Epica) en ‘Born with a broken heart’ met Live Kristine (Ex-Theatre of Tragedy, ex-Leaves’ Eyes). Het album is een goed overzicht van de afgelopen tien jaar met nieuw materiaal voor de fans die Primal Fear langer kennen en een goede introductie van de band voor de nieuwe luisteraars.
Te zien in Nederand
Radio string Quartet – In Between the Si
Label Jazzland rec. / PIAS
Beoordeling 7,5
Review Het Radio String Quartet uit Wenen heeft een andere route genomen dan de doorgaande strijkers uit de Oostenrijkse hoofdstad. Deze strijkers zoeken de ruimte in de jazz en willen wat uitstapjes maken naar de pop en rock. Dat het album van de strijkers van “Silence” naadloos overgaat in een zangpartij (met de toon aangevende na naa) van “Toto” is al een verrijking in beide genres. Het is niet nieuw, maar wordt ook erg weinig gedaan. Het zijn van dit soort subtiele overgangen waar dit kwartet zich buiten de gebaande paden begeeft. Dat maakt het kwartet even wat meer interessanter dan vele jazz klassieke albums. Natuurlijk geldt ook hier ook dat de stilte meer vorm geeft aan geluid. “Ardo” en “Echoes” zijn mooie stukken die zijn uitgewerkt voor dit album. Een mooi divers jazz album dat even iets meer geeft dan de doorgaande albums.
Te zien in Nederland
Adrian Crowley – Dark Eyed Messenger
Label Chemikal rec./ Konkurrent
Beoordeeling 7,5
Review De singer-songwriter Adrian Crowley uit Dublin behoort tot de laatbloeiers van het nieuwe talent uit Ierland. Inmiddels heeft de man al enkele albums op zijn naam staan en is Dark Eyed Messenger een geschikte plaat voor de donkere dagen voor kerst. De zanger weet een sfeer te maken dat doet denken aan Leonard Cohen en de latere Nick Cave. Met de cello’s song “Valley Of Tears” of “Little Breath”, de storytelling songs laten je langzaam dichter bij de speakers van de stereo schuiven. Luisterend naar wat de man te vertellen heeft en wat hij hiermee bedoeld. “Unhappy Seamstress” of “Lullaby To A Lost Astronaut” het mag allemaal zijn eigen verhaal kennen. Het album sluit met “Still This Desire”, alsof hij dit album al jaren lang had willen maken. Inmiddels is het gelukt en goed geslaagd. Zeker de moeite waard om dit te bekijken en te beluisteren in een een of andere kerk in Nederland.
Te zien in Nederland 23 januari Lutherse kerk te Groningen 24 januari De Waalse Kerk te Amsterdam 25 januari Paard te Den Haag 26 januari Doosgezinde kerk te Utrecht
Hogni - Two Trains
Label Erased Tapes/ Konkurrent
Beoordeling 7
Review Hogni, een naam waar je van kunt denken of dit uit de serie van Wicky de Vicking komt. Bijna goed. Ditmaal komt de Vicking uit Ijsland en niet uit Denemarken waar ook een Hogni (Lisberg) een muzikale scepter zwaait. Deze man kennen we van de indie rockers Hjaltialin en de elektro act Gus Gus. Met Two Trains weet Hogni een meer indie album te maken waar de elektro sounds weer volop aanwezig zijn. Het is dan ook een combinatie van de vorige bands waarin hij speelde. “Andadu” en “Komdu Med” klinken meer spannender met een IJslandse pop dan de elektro beats van “Crash” en de strijkers uit een systeem van “Dragdu Mig”. De variatie is zeker op dit album te vinden. De Gregoriaanse zangpartijen op “Ovedurssky” geven een mooie break in het geheel van het album. De ruimtelijke klanken maken alles tot een rustgevend album, terwijl er ook een vleugje aanstekelijke pop in is verwerkt. Hoewel de titels veelal IJslands is, zijn de teksten wel in het Engels.
Te zien in Nederland
Octave Lissner – Wildflower
Label 1 K rec
Beoordeling 8
Review De Franse muzikant Octave Lissner is van oorsprong een violist maar weet inmiddels een heerlijke popplaat in elkaar te brouwen. Inmiddels is hij 24 jaar en multi-instrumentalist. Met Wildflower zet hij de bloemen buiten en wordt het vanzelf een vrolijke dag. Vanaf het begin van het album weet Lissner je te pakken met het gelijknamige titelstuk. Het klinkt fris en catchy. Met “Hate To Love You” en “On Times” fluit je de nummers na een keer al bijna mee. Het is een kunst om dit als debuut te brengen. Dan is de voorgaande EP even niet meegerekend. De afwisseling van soulpop met een vleugje blues van “Corners”, “Little Mary” of “Waves of Time” doen denken aan Otis Redding meets John Mayer. Zeker een mooi album en een goede reden om het concert van dit jaar uit te stellen naar 2018.
Te zien in Nederland 18 februari Paradiso te Amsterdam
Neil Young - The Visitor
Label Reprise / Warner
Beoordeling 8,5
Review Neil Young weet als een ras muzikant van geen ophouden. De man is inmiddels ver in de 70 en heeft nu met de zonen van Willy Nelson het zoveelste album uitgebracht. The Promise of the Real met Lukas en Micah Nelson is inmiddels zijn vaste begeleidingsband geworden. Niet dat ze deel uitmaken van het componeren van de songs, maar het als alternatief van de beroemde Crazy Horse, klinkt dit weer fris en energierijk. Het album mag best worden betiteld als een van de betere Neil Young albums. Het is gevarieerder dan zijn The Monsanto Years waar The Promise of the Real ook Neil Young begeleid. Hoewel nieuwe bands toch 2 -3 jaar er over doen om een nieuw album op de markt te brengen, weet Young ieder jaar er een nieuwe te produceren. Dit jaar zijn er zelfs twee. De Hitchiker, dat tientallen jaren op de plank lag, werd dit jaar al eerder uitgebracht. Met The Visitor gaat Young er stevig tegenaan. De wat vierkante songs “Already Great” en “Fly By Night Deal” rocken als vanaouds. Maar ook de heldere akoestische singer songwritersongs waaronder “Almost Always” en “Change of Heart” karakteriseert Neil Young. Het “Carnival” valt op in zijn herkenbaar ritme en aanstekelijke tune dat zo een gitaarlikje van Santana had kunnen zijn. Kortom op de valreep van dit jaar een mooi album erbij!
Te zien in Nederland
The Dark Element – The Dark Element
Label Frontiers rec. PIAS
Beoordeling 7,5
Review The Dark Element is het nieuwe project van Zweedse zangeres Anette Olzon (Alyson Avenue, ex-Nightwish) en Finse gitarist Jani Liimatainen (Cain’s Offering, ex-Sonata Arctica). Nadat het rondom beiden eventjes stil is geweest qua muziek, hebben ze besloten hun krachten te bundelen en muziek te schrijven. Dit heeft geresulteerd in het gelijknamige album. De band is aangevuld met Jonas Kuhlberg op basgitaar en Jani Hurula op drums (beiden Cain’s Offering). Anette Olzon heeft tijdens haar periode met Nightwish veel kritiek gekregen op haar zangkwaliteiten. Dit is onterecht in mijn ogen. Het oudere werk van Nightwish kon ze niet aan, maar haar eigen albums met de band heeft ze goed gedaan. The Dark Element bevat misschien geen grote vocale hoogtepunten, maar ze laat ook hier horen een goede zangeres te zijn die op haar plek is. Haar powervoice komt bijvoorbeeld goed tot zijn recht op ‘My sweet mystery’. Haar warme en gevoelige stem is heel mooi op de ballads ‘Someone you used to know’ en ‘Heaven of your heart’. Het is mooi om Olzon terug te horen in het hardere genre. De zang valt goed samen met het muzikale werk. Zeker ook het strakke gitaarspel van Liimatainen, bijvoorbeeld op ‘The dark element’ en ‘The ghost and the reaper’. De nummers zijn zorgvuldig in elkaar gezet en bevatten allemaal een catchy melodie. Er is veelvuldig gebruikt van de synthesizer als melodielijn. Dit had mogelijk wat minder gekund. Het album zal zowel de metal- als rockfans kunnen trekken. ‘My sweet mystery’ en ‘Dead to me’ gaan meer richting metal, terwijl ‘Here’s to you’ en ‘Halo’ meer rocknummers zijn. Het is een energiek album en een mooie samenwerking tussen de muzikanten.
Te zien in Nederland
Walk The Moon - What If Nothing
Label RCA/ Sony
Beoordeling 7,5
Review Het is de indie rockband uit Cincinnatti die het nummer van The Police Walking On The Moon onderhanden nam en hier hun bandnaam aan ontleende. Nicholas Petricca start de band in 2008 en met twee indie rockalbums weet hij de band een commerciële richting in te duwen. Na het vertrouwde indie gitaargeluid van de opener “Press Restart” wordt het even steviger met “Headphones”. De gitaren vinden de distortion knop en de volume regelaar. Dan wordt het plotseling aanstekelijk en hitgevoelig met “One Foot”. De mix tussen Green Day en the Script voelt alsof de band hun indie status voldoende vinden en een sprong naar de grote podia wil maken. De synthesizers, beatboxen komen uit de kast en “Surrender”, “All I Want” en “All Night” worden songs die van beats van Depeche Mode naar popsongs van One Direction gaan. Het album wordt daardoor een album met te grote afwisselingen waardoor je de koers van de band mist. Prima om een commercieel tintje aan de songs te geven, maar van de stevige gitaarsound naar de poppy beats is wel erg groot. Daarbij valt wel te zeggen dat de songs allen los van elkaar prima songs zijn met een eigen karakter. Intiem, poppy, en dan weer met een Prince sausje. Het blijft allemaal verrassend, maar ik denk dat dit voor de rockfans te glad is en voor de pop liefhebber te stevig begint, voor de dance freaks te divers en voor de jonge fans een te grote mix van alles. We wachten nu al op het vervolg album, om te kijken voor welke sound met heeft gekozen.
Te zien in Nederland
Lankum – Between the Earth and Sky
Beschrijving Rough Trade
Beoordeling 7,5
Review De traditionele Ierse volksmuziek komt weer tot leven met het nieuwe album van Lankum. De voormalige band Lynched heeft zich omgevormd tot een meer toepasselijk en aardig klinkende naam Lankum. De harmonische vocalen van “Peat Bog Soldiers” zijn prachtig en door het instrument loos in te zingen hoor je de diversiteit van de verschillende klankkleuren in hun stemmen. Gewapend met harmonium, violen en fluit worden “The Townie Polka”, “The Turkish Reveille” en het “Willow Garden” bezongen. Het zijn geen Dubliners maar de rustige folksongs worden prachtig weergegeven.
Te zien in Nederland
Brutter – Reveal and Rise
Label Hubro
Beoordeling 7
Review Het Noorse duo Christian en Frederik Wallumrod (of zijn het de broertjes) weten met hun beats en klanken een spanning in de songs te maken dat je maar zelden hoort. Het spanningsveld tussen de elektro en jazz en met een uitgangspunt van less is more, kom je blijkbaar een heel eind. Het album Reveal and Rise is inmiddels al een poosje uit. Het heeft dan ook wat draaiuren nodig om de sence of the songs te leren begrijpen. Het valt dan ook meer onder de industrial sounds of elektro jazz. Met “Mi Tek No”, “Easier Listening” en “Push Push” zijn de woordgrapjes in de titels van de instrumentale songs verwerkt. Met de hoes met vol kratten oude elektrotroep is de rise tot een vernieuwing begonnen. Repeterende klanken aangevuld met heldere klanken die de vorm geeft aan de composities. Een album dat Han Reiziger van het programma Vrije Geluiden zeker had kunnen waarderen.
Te zien in Nederland
Dr. Bekken – Live at Bar Moskus
Label Blue Moon
Beoordeling 7,5
Review De Noorse pianist Einard Bekken is beter bekend onder de naam Dr. Bekken. Zijn naam is groot in de blues en jazz wereld. Daar waar hij onze Louis van Dijk zou kunnen zijn is Bekken een meester achter de piano. Zijn jazz invloed weet hij in eigen en covers te verwerken. Het live album kent dan ook diversiteit van stijlen. De improvisatie van “Moskus Blues” geeft de man de vrije hand naar wat hij live wil spelen. Geeft het een naam van van de plek waar je speelt en je hebt een nummer. Het doet vooral denken aan de New Orleans sound waar in ieder cafe iemand zich heerlijk uitleeft achter de piano. De ode aan Alan “Monsieur Tousan”, Valley of Tears van Fats Domino en Randy Newmand met “I’ll Be Home” geeft de sfeer van het album weer. Met de rock and roll van “Hound Dog” sluit hij een mooi avondje piano jazz af.
Te zien in Nederland
Sarah Walk - Little Black Book
Label One Little Indian
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse singer songwriter Sarah Walk debuteert met haar album Little Black Book. Het album is verrassend door de veelzijdigheid van pop rock en intense kleine songs. Het album begint al met de heldere klanken van de piano dat verdwijnt bij de zang dat de donkere wolken aan aankondigt. Sarah weet dan een prima manier ook de stevige accenten te laten klinken in het opzwepen van het nummer. Met “Bored To Death” kunnen we zeggen dat ze ook het moment heeft gekozen om bij de verveling de creativiteit te laten spreken. Het heeft meer inspiratie gegeven dan een nummer. Het is een volledig album geworden met prachtige songs waaronder het intieme “Maybe Someday”, Time” en “Still Frames”. Sarah mag dan nog in het onbekende gebied voor velen zitten. Wellicht zullen we haar op wat podia gaan zien en dan kan het zo zijn dat ze gaat doorbreken voor het grote publiek. “Verrassend album om zeker eens even te proberen.
Te zien in Nederland
Kyle Schutt -Doom Side of the Moon
Label Mascot
Beoordeling 7
Review De Amerikaanse gitarist Kyle Schutt kennen we van de metalact The Sword uit Texas. De stevige klanken weten ze nog steeds te produceren, maar Schutt zocht zijn heil even in de oude albums die als klassiekers door het leven gaan. The Dark Side of the Moon van Pink Floyd is een inspirerend album voor allerlei soorten muziek en waarom dan geen stevige versie hiervan te produceren. Met die gedachtegang is Schutt aan de slag gegaan. Met dit jubileums tribute van 50 jaar voor het origineel gaan de heren van The Sword en hun maatjes aan de slag. Het album kent de gelijke titels waaronder “Breathe”, “On the Run”, “Time” en “Money” als classic songs. Het album is zeker geen overkill aan metal geworden, waardoor de band zich eerder heeft ingeleefd hoe het origineel is opgenomen. De ingetogenheid is aanwezig maar gelijk worden de solo’s en enkele riffs zeker aangedikt met distortions etc. Het is een keus wat je wel of niet mooi vind. Persoonlijk houd ik van het origineel, zeker als het om legendarische albums gaat. Daar moet je dan vanaf blijven. Zeker wanneer je weet dat men het nu toch niet kan overtreffen. Maar aan de andere kant is het mooi om enkele songs te horen waarbij het randje metal is aangedikt omdat het ten tijde van de opname nog niet bestond. Dus ja, voor de stevige gitaarliefhebbers is het meer een album om eens te beluisteren en wellicht waardeer je enkele songs hierdoor iets meer.
Te zien in Nederland
Week 47
Wilco - A.M. / Being There re issue
Label Warner
Beoordeling 8
Review De voormalige leden van de band Uncle Tupelo vormden in 2006 de band Wilco. De verwachtingen waren hoog van de leden van de voormalige cult band, en we wisten dit om te zetten tot een nieuwe legendarische band. De gitaar rockact Wilco staat in een rijtje met The Jayhawks en REM. Met A.M. Wist de band te debuteren. Een lekkere gitaarplaat dat vermengd wordt met een vleugje country, wat alter een alternatieve rocksound werd genoemd. “Box Full of Letters”, “Pick Up The Change” en en It’s Just That Simple” zijn enkele songs die de band op hun debuut kleur gaven. Op het tweede album Being There krijgt de band Bob Egan en Max Johnston te gast. Bob speelt de steelgitaar bij Freakwater en doet zijn duit in het zakje voor dit nieuwe rockgeluid. Terwijl Max een grote diversiteit instrumenten weet te bespelen. Wilco krijgt op deze manier een hele schare fans op de been. Beide albums kennen in zijn originaliteit al vele songs (13 en 16) maar voor deze re release is het aangevuld tot 21 nummer voor het debuutalbum A.M. en Being There is omgezet tot een box met tot maar liefst 58 songs! Met zoveel songs kan het zijn dat het je verveelt, maar dit is wel een plaatje in zijn totaal!
Te zien in Nederland
U2 - Songs of Experience
Label Island
Beoordeling 8
Review Het is een moeizame periode geweest voor de Ierse rockact U2. Het recente album Songs of Innocence werd niet altijd even goed ontvangen, terwijl de maatschappij hen al eerder naar huis had gestuurd voor een beter product. Gelukkig kwam het jubileum van hun klassieke album Joshua Tree. Met een prachtige tour, gaf dit weer de inspiratie voor een nieuw album Songs of Experience. Het album kent maar liefst 17 nieuwe songs die een weergave geeft van hun carrière. Met de eerste songs “Lights of Home”, “You’re the Best Thing About Me” en “Love Is All We Have Left” komt het oude U2 sound weer naar voren. De cleane gitaarlicks en met een samenzang / koortje weet men pakkende refreintjes te geven. Wanneer de songs richting de periode van de albums Unforgettable Fire Joshua Tree en Rattle & Hum en Achtung Baby gaan, worden de songs en vooral de gitaren snerpender “American Soul”, “Red Flag Day” en het meer pop nummer “Summer of Love”. “The Showman”, The Little Things” of Landlady Passen meer in de periode van Zooropa, All That you Can Leave Behind en de How To Dismantal periode. Waarbij de band uiteindlijk afsluit met de dance song “You’re the Best Thing About Me” wat door de dj Kygo is gereproduceerd. Het album is een van de betere albums sinds jaren dat deze mega act heeft afgeleverd. Met een hoes van het jongetje dat is gegroeid vanaf de covers van de albums Boy, War etc. is hij nu in het stadium om samen te gaan met een meisje. The Experience wordt hier dan weer mooi in beeld gebracht. Dat is toch wel weer de kracht van de heren van U2. Muziek is niet alleen een akkoordenschema, maar tekstueel en visueel van een album hoort hier zeker bij. Mooi gedaan!
Te zien in Nederland
Morrissey – Low in High School
Label BMG
Beoordeling 8
Review Het is altijd mooi wanneer er iets actueel zich afspeelt en een release is van een artiest met een maatschappelijke boodschap. Nu de Engelse prins Harry zijn belofte doet aan Megan, is er ook het album van de voormalige zanger van the Smiths, Morrissey. Op de cover staat dan ook een jong met een bord waarop staat; Axe the Monarchy. Morrissey weet altijd de actuele maatschappelijke issues te verwerken in zijn songs. Met “Who Will Protect Us From The Police” waarbij de vraag en titel voor dit nummer alles omvat en het “Isreal” waar nog steeds veel om te doen is. Ook de liefde weet hij weer prachtig te vertolken met “My Love I’d Do Anything For You” en “Spent the day in Bed”. Nee, het zijn allemaal protest songs; Spent the day in bed STOP WATCHING THE NEWS of het Teach Your Children to reconize all the propaganda van het openingsnummer zegt dan ook voldoende wat de inhoud van dit album is. Het mag weer! In de jaren 80 wist men er wel wat mee te doen. De protestsongs van de punk en New Wave schalde door de radio, waaronder songs van The Smiths. Met dit album weet Morrissey wederom een mooi stukje protest hier aan toe te voegen en dan in de huidige tijd! Prima album met goede songs met inhoud,
Te zien in Nederland
Garciaphone – Dreameater
Label Tiny Room Rec
Beoordeling 8
Review In de donkere dagen voor kerst en Sinterklaas is het nieuwe album van Garciaphone een juweeltje om in te pakken. Voor de liefhebbers van singer songwritersgenre en Westcoast muziek, zij zullen dit zeker waarderen. De Franse band onder leiding van Olivier Pérez, is niet direct een act dat op de Nederlandse radio te horen is, dus is er een andere weg om dit mooie album aan het grote publiek te laten horen. De warme klankkleur van het openingsnummer “ Don’t Let It Die Like This” brengt direct de warmte in de frisse dagen. Het lome “Oh Sleepless World” pakt je bij het refrein. De samenzang is mooi door de delay die er in is verwerkt. Dit horen we later op dit album meer. Het nummer schuift als het ware door in het volgende nummer “Heirmet” dat hier en daar even steviger wordt aangezet. Met “I ll be A Riddle” gaat de Franse band over in een 70s sound van genoeglijkheid, terwijl de zoektocht naar het popsucces wordt gezocht met “Mourning of the Day”. Naast de warmte in het album, zijn de song divers maar toch een geheel. Het kan zijn dat je na enkele keren dit beluisteren het wel weet of het heeft je te pakken en komt het album maar niet meer uit de cd speler.
Te zien in Nederland
Bjork – Utopia
Label Label: One Little Indian Rec./ Konkurrent
Beoordeling 8
Review With love from Iceland is het motto van Bjork voor dit album. Utopia is het negende solo album van de voormalige zangeres van the Sugarcubes. Haar excentrieke voorkomen in combinatie met haar out of the box versies van songs, maakt haar interessant in de popmuziek. Voor het album Utopia vraagt ze Arca als producer. Zijn vindingrijkheid om de songs vol te stoppen met allerlei geluiden en klanken past volledig bij de ideeën van Bjork. Na de avances van “Arisen My Sences” wordt het “Blessing Me” volledig vol gepropt met allerlei geluiden. Het kost dan ook enkele malen luisteren om te horen wat er allemaal in dat nummer gebeurd. Met het intro van “the Gate” is het overzichtelijker. Het a-capella solozang is wellicht nadien opgevuld met allerlei begeleidende klanken waardoor het een ontzetten spannend nummer is geworden. Het titelstuk is als een klassiek stuk dat zou passen in de film voor de donkere dagen voor kerst. De spannende vrolijkheid komt je tegemoet, maar gelijk zijn de angstaanjagende klanken door het geheel gemixt. Prachtig gedaan. Met deze ingrediënten is het album tot een geheel opgebouwd. Het is een album waarbij de veelzijdigheid van Bjork op plaat is gekomen. Met topstukken als “Sue Me”, Tabula Rasa en het bijna tien minuten durende “Body Memory”. Alweer een prachtig album van Bjork en optioneel kadootje voor onder de kerstboom.
Te zien in Nederland
Cheap Trick – Christmas, Christmas
Label Big Machine rec. / Universal
Beoordeling 8
Review De kerst van 2017 kan er dit jaar wat anders uit gaan zien. Met dit album van Cheap Trick haal je de top kerstsongs in huis die de “Last Christmas”, “Jingle Bells” en “All I Want For Christmas” even doen vergeten. Het is een compilatie van oude klassiekers en nieuwe ineen. Alweer een album waarmee de oude rockers uit Amerika (I Want You To Want Me) een prachtig album afleveren en dat is al de derde in een korte tijd! Niet dat ze alleen maar in de studio zitten, nee de tours gaan maar door! De band heeft al eerder Xmas versies gemaakt waaronder “I want You for Xmas” en “Come On Christmas” Als opener weet de Amerikaanse rockact het eigen rockende “Merry Christmas Darlings” te serveren. Voormalig ELO lid en Wizzard lid Roy Wood is de eigenaar van het “I Wish It Could Be Christmas Every Day” en het beroemde Slade nummer “Merry Xmas Everybody” zijn covers die niet onder doen van het origineel. Net als een heerlijke bluesrock versie van “Run Rudolf Run” of the Kinks “Father Christmas”. Maar Cheap Trick zou Cheap Trick niet zijn wanneer ze de vooroordelen van de rockact niet even willen corrigeren. Het “Silent Night” is een prachtige versie en zeer mooi met rauw randje gezongen. Tot slot weet de band enkele prachtige kerst titels uit eigen hand toe te voegen. “Our Father of Life” en “Christmas Christmas” mogen tot de klassiekers voor de kerst wel worden toegevoegd. Heerlijk zo’n kerst album dat even wat andere tonen brengt.
Te zien in Nederland
Paloma Faith – The Architect
Label RCA / Sony
Beoordeling 8
Review De Britse zangeres en actrice Paloma Faith Blomfield weet haarzelf in de picture te plaatsen door haar excentrieke stijl van kleding. Het is bijna tien jaar geleden dat ze haar debuutalbum uitbracht. Een album vol hits waaronder “New York” en “Stone Cold Sober”. Met The Architect weet de jurylid van the Voice weer een pracht album te brengen. Het is een album waar pop meets jazz van de jaren 50. Met een introductie van Samuel L. Jackson is het nummer “The Architect” vanaf het begin spannend en weet ze je met dit album direct al te pakken. De onschuld is in “Guilty” ver te zoeken en refereert aan haar verleden. Het disco gerelateerde “Kings and Queens” en de single “Crybabe” waarmee ze de wereld veroverd. Catchy en glad, maar zeker niet het beste van het album. Het doet wat denken aan de cheesy sound van Kylie. Met John Legend weet ze een klef nummer “I’ll Be Gentle” te maken. Het doet beide partijen niet tot hun recht komen. Met “Surrender”, “Warrior” (geschreven door SIA) en het swingende “Til I m Done” weet ze zich weer te vinden. Hoewel het allemaal glad geproduceerd is pakken deze songs me wel. Faith weet met The Architect een vet commercieel album te brengen en de deluxe versie kent zelfs 4 extra songs. Dan is het zeker de moeite waard om deze versie te pakken.
Te zien in Nederland
Vreemde KostGangers – Nachtwerk
Label Universal
Beoordeling 8,5
Review Wanneer je met een creatief project start en hier lol en genoegen van hebt, dan wordt een project al snel kunstwerk. Wanneer dit project 3 jaar geleden werd gestart met het schrijven van de songs was het idee om dit eerst live te laten horen voordat het uitgebracht kon worden. Een soort testcase. Onder de naam Vreemde KostGangers gingen Vrienten, Kooymans en de Groot op pad. Drie iconische muzikanten van Nederlandse bodem. Het idee werd al een succes voordat men voor het eerst het podium op ging. Iedereen omarmde het zodat er een volledige tour werd gepland. Na de tour verscheen het debuutalbum. OP de terugweg van iedere show sprak men over het succes. Dit inspireerde. De nachtelijke ritten werden de inspiratiebron voor Boudewijn de Groot om de teksten van de plank te halen en wat te bewerken. Hennie Vrienten en George Kooymans zitten achter in de bus dat bereden wordt door de Groot. Met gitaar in hand begeleiden de heren de chauffeur die de teksten luidkeels door de bus schalt. Zo wordt het een jaar vol nachtwerk met nieuwe songs. Enkele songs worden al getest op het podium en aan het einde van de tour ligt er een tweede album. Een album bevat met maar liefst 16 nummers vol prachtige verhalen over de liefde “Een Eenzaam Avontuur”, de verloren liefdes “Schrijven” en het gemiste liefdes ‘De Afgesproken Plek”. Met prachtige woordspelingen en andere kijk op de Nederlandse taal met “Half Leeg = Half Vol” of directe taal van “Ik Heb Hekel Aan De Blues”, het zit er allemaal in. Muzikaal is het een heerlijke mix van wat de heren doen bij hun reguliere acts Een mix van Doe Maar, Golden Earring en de singer-songwriterssongs van Boudewijn de Groot. En zeker een kadootje voor de decembermaandfeesten.
Te zien in Nederland in vele theater in 2018
Elvis Presley - Christmas
Label RCA/ Sony
Beoordeling 7
Review De afgelopen jaren is het Royal Philharmonic Orchestra druk doende om de tapes van Elvis nog eens door te nemen. Ditmaal wordt het een kerst album dat onder handen wordt genomen. Dat Elvis nog steeds bij velen populair is, is wel te begrijpen. Het kerstalbum van Elvis was al een oude klassieker als het gaat om kerstalbums. De songs zijn goed gezongen en passen in de donkere dagen van december. Alle bekende kerstsongs zijn meegenomen en serieus opgenomen. Geen gekheid maar strak op de toon horen we “Santa Claus is Back in Town”, “White Christmas” en “Here Comes Santa Claus”. Met het orkest is het nog bombastischer. Merry “Christmas Baby”, “Silver Bells” en het “Winter Wonderland” klinken nog beter dan voorheen. Natuurlijk mogen “I’ll Be Home for Christmas”, “The First Noel” en “Silent Night” in dit verhaal niet ontbreken. Is het nieuw en waardevol?? Ach het is meer een kwestie van meer van het zelfde. Natuurlijk heeft Elvis al een prachtig kerst album gemaakt en dat is nu dubbel en dwars opgepoetst. Maar een prima album voor de kerstdagen!
Te zien in Nederland
Jeff Scott Soto – Retribution
Label Frontiers
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse zanger Jeff Scott Soto heeft het maar druk. Afgelopen maand bracht hij twee albums uit. Psychotic Symphony bracht hij uit met progressive metal supergroup Sons Of Apollo. Hiermee zal hij een groot deel van 2018 op tournee zijn, zo niet heel 2018. Ook bracht hij afgelopen maand zijn dertiende soloplaat Retribution uit. Voor dit album heeft hij opnieuw een team gevormd met voormalig JSS gitarist Howie Simon. Samen hebben ze het album geschreven en geproduceerd. Het is een album met melodieuze rock waarop verschillende invloeden te horen zijn. “Retribution”, “Rage of the year” en “Bullet for my baby” hebben een funky tintje. “Feels like forever” en “Autumn” hebben iets van een countrygevoel. Die laatste is overigens een akoestisch nummer. Er is een variatie aan emoties te horen op het album. “Song for Joey” is een emotioneel nummer en heeft een gevoelige piano-intro. “Reign again” en “Dedicate to you” hebben een positieve vibe. “Reign again” is ook een echte meezinger. Er is een prettige afwisseling tussen de snellere en stevige nummers, de midtempo nummers en de ballads. Het zijn goede nummers op zichzelf, maar zeker door de fantastische stem van Jeff Scott Soto. Elk nummer zingt hij vol overgave. Hij weet zijn stem goed en aan te passen op de nummers waardoor elk nummer een sfeer krijgt. “Inside out” bijvoorbeeld is een rocknummer, maar door de wat rustiger zanglijn, krijgt het een andere, maar mooie sfeer. Op “Rage of the year” heeft hij een meer rauwe stem. Op “Feels like forever” en “Song for Joey” klinkt de emotie in zijn stem door. Fans van Jeff Scott Soto zullen zeker blij worden van dit album en voor nieuwe luisteraars is dit album een mooie kennismaking met zijn muziek.
Te zien in Nederland
Pink Cream 69 – Headstrong
Label Frontiers rec.
Beoordeling 7,5
Review Voor de Duitse rockact Pink Cream is het dit jaar een jubileum jaar. 30 Jaar geleden verscheen het debuut album en met deze plaat weten ze de energieke rock wederom op de plaat te zetten. Bassist Dennis Ward kruipt achter de knoppen en weet hun twaalfde album heerlijk te beginnen. Met “We Bow To None” weet de band lekker uptempo nummer te produceren. “Walls Come Down” is wel een erg cliché matige song, zowel in tekst als compositie. Toch klinkt het heerlijk en krijgen ze zeker een hele veld vol Graspoppers in beweging. Dit geldt niet voor het gehele album. De drive van “Unite and Devide” is heerlijk te noemen en de ballad “Man in Sorrow” is prachtig Het gaat ook niet om de eureka in de muziek. Pink Cream 69 zoekt het vooral in de lekker melodieuze rocksound waar de band uit Karlsruhe ooit mee is begonnen. Natuurlijk is Andi Deris niet te vervangen en met alle respect is dat nu ook juist waar het hieraan ontbreekt. David Readman is inmiddels al 20 jaar de vaste zanger van deze band, maar het “One Size Fits All” met Deris is onvergetelijk.
Te zien in Nederland
Galactic Cowboys – Long Way Back To The
Label Macot
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse rockact Galactic Cowboys bestaat al bijna 30 jaar, al kent de band enkele tussenpauzes zullen we maar zeggen. Na een tussenpauze van 17 jaar is de band weer bij elkaar. Een heerlijke mix van metal en melodieuze rock. Het was dan ook een lange weg terug. Maar onderweg heeft Ben Huggins en de band weer heerlijke songs gefabriceerd. “Blood In My Eyes” en “Internal Masquerade” met de stevige metal riffs die in het straatje van Metallica liggen . De riff gaan over naar het melodieuze rock met meervoudige vocalen die doen denken aan Styx. Ja dat ligt nogal ver uit elkaar. Door Galactic Cowboys is die brug nu weer hersteld. Dit deed men eerder in 2000, maar toen was dit voor korte duur. Eigenlijk was het een soort mengeling van tribute/ coveralbum aangevuld met eigen songs. Ditmaal zijn het allemaal eigen nummers met dezelfde ingrediënten. Het is daardoor een unieke band waar zowel progrockers, metal liefhebbers en melodieuze rock fans dit kunnen waarderen. De band is wat op een zijspoor gekomen omdat de albums altijd zijn uitgebracht op ongelukkige tijden. Eerst was het Nirvana’s Nevermind die de aandacht trok , later Metallica en hopelijk is er nu wel de promotionele ruimte. Al zal de band eerder hierin berust zijn en lekker hun eigen songs waaronder “Drama”, “Agenda” en het titelstuk blijven spelen. Een vervolg album zou ook mooi zijn.
Te zien in Nederland
Week 46
Marco Borsato - Thuis
Label Universal
Beoordeling 7,5
Review Het nieuwe album van Marco Borsato is er weer een in de reeks van… John Ewbank weet met zijn composities weer prachtige afwisseling te brengen. Zijn sellingpoint van de anti-climax binnen de songs naar heftige power binnen een nummer. De beeldende teksten zijn daarnaast een van de ingrediënten die Borsato tot een van de populaire zangers van Nederland maakt. Na het album Evenwicht is het nu tijd voor Thuis. Een album met 10 nummer die het allemaal weer goed doen bij de fans (lees vrouwen). Het nummer “Alsof Je Vliegt” klinkt als een ander bekend nummer en de single “Thuis” past in het lijstje van eerdere songs die dezelfde ingrediënten kent. Het is dan ook een album dat volledig past in de serie van “niets veranderen” en de koper krijgt wat ie wil. Maar het past ook prima bij Borsato. Zijn stem past in de composities van Ewbank als Boudewijn de Groot als zanger van Lennart Nijgh songs. Hier is dan ook niets mis mee. Zijn stemtoon is bijna gelijk aan dat van Matt Simon, die op zijn beurt het lekker uptempo nummer “18 jaar” levert. Voor het nummer “Vrienden” is Paskal Jakobsen van Blof ingehuurd. Het zijn de nummer die ook afwijken van de rest. Het geeft even een andere sound en tekst klank in de nummers, wat in mijn ogen een aanwinst is binnen dit album. Het mag voor dan ook best dat Borsato een album maakt met Ewbank die alleen de songs mag maken met een ander. Dat brengt verrassend goede songs. Anders wordt het toch wel wat voorspelbaar, en in die hoek is Borsato al te vinden.
Te zien in Nederland Diverse theaters in Nederland
Frank Boeijen Groep
Label Sony
Beoordeling 8
Review Sony is ooit begonnen met een serie The Golden Years of Dutch Music. Hiervan is er nu de eerste serie van uitgebracht. Het gaat om de classic Nederlandse acts weer in de spotlights te zetten. De tijd waar de Nederpop furore maakte komt nu weer tot leven. Frank Boeijen mag wel tot een van de beste singer songwriters van Nederland worden gerekend. Zijn huidige albums zijn misschien minder populair dan zijn tijd van de Frank Boeijen Groep, maar zeker niet minder in kwaliteit. Dit heeft hij door de jaren opgebouwd. Als duo start de Nijmegenaar met Wout Pennings zijn muziek carrière op toneel. De Bob Dylan fan weet zijn studie als Neerlandicus samen te smeden en dan krijg je prachtige teksten die in de muziek worden verweven. Het “Verjaardagsfeest” is dan ook een prachtig nummer dat de doorbraak van de FBG kende. Daarna vlogen de hits je voorbij. “Het Antwoord”, “Linda”, “Kontact” zijn maar enkele hits die voor de klassieker “Zwart Wit” voorgingen. Wanneer de idool meer serieuzere songs wil gaan maken komt hij met prachtige songs als “De Beloning”, “De Verzoening” en “Welkom in Utopia 1 & 2”. Ook deze verzamelalbum bewijst weer dat Frank Boeijen een van de beste songwriters van Nederland is en dat de songs hedendaags nog steeds goed mee kunnen. De eerste helft klinkt misschien wat gedateerd, maar het tweede deel kan zeker nu gewoon mee.
Te zien in Nederland
Madness – Full House
Label BMG
Beoordeling 8
Klant De Engelse Skaband Madness staat voor een periode dat eind jaren 80 tot een nieuwe stroming leidde. De band was met the Selecter en The Specials de feestnummers van deze stroming. Toch zat hier weldegelijk een maatschappelijk protest in verwerkt. De werkeloosheid vierde toen hoogtij en naast UB 40 kwamen deze acts naar voren. Ook Madness weet met de reggae verbastering tot een swingend geheel te maken. Het debuutalbum is legendarisch geworden door het intro. De vertelling tot het “One Step Beyond” wordt nog steeds gebruikt als opener voor de band. Daarna volgt een heerlijk ska moment dat een veld van 60.000 mensen totaal tot gekte brengt. Live is het dan ook een must om hen ooit te hebben gezien. Maar de hits “My Girl”, “Nightboat To Cairo” en het befaamde “Baggy Trousers” zijn regelrechte klassiekers te noemen. De begin jaren 80 werd gedomineerd met deze sound en de nasleep van de Punk met o.a. The Police en The Clash. Bob Marley deed zijn deel in het zakje, maar de fun kwam uit het Engelse Camden. “Cardiac Arrest”, “House of Fun” en nu nog steeds populaire reclamesong is “Our House”. Met dit album wordt deze periode op de eerste cd behandeld. Het tweede deel bestaat vooral uit de reunie periode van 1999 tot 2017. “Drip Fed Fred” uit 1999 met Ian Dury is een mooie herdenking aan de man. Tien jaar later wordt het album The Liberty of Norton Folgate met “Dust Devil” en “Sugar and Spice” uitgebracht Een goede plaat, maar niet passend in de tijd. Al snel verschijnen er de live en verzamelalbums. In 2012 weet de band met het album “Oui, Oui, Si, Si, Ja, Ja” weer een prima album te brengen. Echte hits scoort de band niet meer, al is de verkoop van het album in UK prima geslaagd. Met “La Luna” en “Misery” speelt de band zich weer in de spotlights. Toch volgen er meer verzamelalbums met hetzelfde. Tot het album dat vorig jaar verscheen. “Can’t Touch Us Now” is weer een erg goed album met “Mr Apples” en “Another Version of Me”. Al deze songs zijn nu terug te vinden op dit album. Hierdoor is het een volledig en goed verzamelalbum. Een kadootje voor onder de boom of bij de kachel!
Te zien in Nederland
Maroon 5 – Red Pill Blues
Label Interscope
Beoordeling 8
Review Na een afwezigheid van ruim drie jaar is Maroon 5 terug met een nieuw album én met een nieuw gezicht in de band, de multi-instrumentalist Sam Farrar. Red Pill Blues, met een regelrechte verwijzing naar de pil die Neo in de film de The Matrix moet nemen, is het zesde album van deze succesformatie uit Los Angeles. We kennen allemaal het verhaal van Maroon 5, de band uit Los Angeles. In 2002 was daar ineens het album Songs About Jane met hits als ‘This Love’ en ‘She Will Be Loved’. De lekkere rockachtige sound met de wat hoge, iele stem van frontman Adam Levine bracht de band wereldwijd succes. Daarna was alles wat de band uitbracht succesvol en herkennen we hits als ‘Misery’, ‘Daylight’ en ‘Moves Like Jagger’. Het laatste album echter, V, werd al gezien als een kleine muzikale koerswijziging en werd minder enthousiast ontvangen. Na V volgde een intensieve tour en had de band tijd (3 jaar) nodig om nieuw materiaal te schrijven. Vorig jaar werden al twee singles gereleased (‘Don’t Wanna Know’ en ‘Cold’) maar nu is er dat volwaardige album Red Pill Blues waar toch wel naar uitgekeken werd. De band laat horen een iets andere richting te hebben gekozen waarbij het nog steeds wel de eigen identiteit weet vast te houden. Bij de lancering van de hitsingle ‘What Lovers Do’ feat. SZA wordt dat meteen duidelijk. Iets meer elektronica, soul en R&B zijn de ingrediënten die zorgen voor een meer dan catchy, dansbaar nummer. De samenwerking met SZA is er overigens één van velen want op Red Pill Blues komen we meer andere artiesten tegen. Op maar liefst zes van de vijftien tracks horen we gastoptredens, een ongekend aantal op Maroon 5 albums. Zo horen we Julia Michaels op ‘Help Me Out’, een nummer waarbij frontman Adam Levine misschien nét één noot te hoog zit. Verder is daar het stemmige en ietwat rustige ‘Whiskey’ waar rapper A$AP Rocky een bijdrage levert en verder was natuurlijk het swingende ‘Don’t Wanna Know’ met Kendrick Lamar al vooruitgesneld.
Te zien in Nederland
Week 45
Gruppo Sportivo
Label Sony
Beoordeling 8
Review Back to 78, dat was het motto toen het prachtige album van Gruppo Sportivo uit kwam. De band had zich toen binnen de popscene bijna gevestigd. Insiders wisten dat deze band van Hans Vandenburg bijzondere songs maakte die zich scheidden van de disco sound van Anita Meijer, de singers-songwriters verhalen van Boudewijn de Groot en de rock van Herman Brood of Golden Earring. De Haagse band weet met de invalshoek van pop, punk, rock en zich zeker niet serieus nemen een andere klank binnen de toen opkomende Nederpop te brengen. “I Shot the Manager” ipv the Sheriff, de hoela hoops en petticoats van “Hoola Fever” van de film Grease of “Beeb Beep Love” zijn nog steeds mooi grappen als knipoog naar hoe mensen zich gedragen in de toenmalige maatschappij. Maar muzikaal was het ook lekker fris en zeker niet vol en belanden. De popsongs klonken luchtig en het achtergrond koortje genaamd de Bombita’s, van Herman Brood. Het mooie was de eerste albums werden geproduceerd door Barry Hay (Golden Earring) en Robert Jan Stips ( Golden Earring, Supersister en nu NITS). Hierdoor werd de kwaliteit van de productie en songs goed. “Rock n Roll”, “Disco Really Made It”, “Hey Girl” en “PS.78” grote internationale hits. Het was een mooi meenomen geintje. Het tweede deel bevat de mindere grote hit periode van de band. Toch weet VandenBurg nog prachtige songs te maken waar het album “Sucker of the Century” nog steeds een van mijn favoriete albums is. Een heerlijk album om even terug in de tijd te gaan. Tegenwoordig maakt Hans VandenBurg nog steeds mooie album waaronder het recente Dig It.
Te zien in Nederland
Gary Moore - Blues and Beyond
Label BMG
Beoordeling 8
Review Hij mag tot de legendarische gitaristen worden gerekend. Gary Moore, overleden in 2011 met een nalatenschap van prachtige rock en bluessongs waar menig iemand nog uit put. De voormalige gitarist van Thin Lizzy ging in de jaren 80 solo en scoorde hits waaronder “Out in the Fields” en het wonderschone “Empty Rooms”. Met het album en de single “Still Got The Blues For You” kreeg hij zijn succes waar hij op hoopte. Gewoon met de blues. En de blues kende hij maar al te goed. Moore kreeg een motorongeluk en was al gezegend dat hij weer op de buhne kon staan. Maar de druk van alles, gaf hem toch de loop naar de alcohol. Uiteindelijk is Gary Moore in februari 2011 door zijn vrouw op 58 jarige leeftijd dood gevonden tijdens een vakantietrip. Oorzaak; te veel alcohol in het lichaam, een dood dat zijn maatje Phill Lynott in de jaren 80 al overkwam. Nog steeds komen er mooie album van de Ier uit. Scars, Skid Row, Thin Lizzy of solo outtakes zijn van Moore met zijn Gibson gitaar altijd bijzonder. De passie en vuur voor de blues hoor je uit de gitaar klinken. De zang was voor hem dan ook maar een bijzaak. Dit is een album met een mooie verzameling, dat zijn bluessound weergeeft. De pre songs van “Still got the Blues” (“Picture of the Moon”) of de heerlijke live opnamen van vele songs. Natuurlijk mag het “Parisienne Walkways” niet ontbreken. Een van de vele juweeltjes van de linkshandige gitarist die met rechts speelde. Dat zegt dan alweer genoeg. Het album is zowel op 2 cd als 4 cd box als vinyl verkrijgbaar. Bij de box versie vind je nog niet uitgebrachte live songs en een mooi boekwerk.
Te zien in Nederland
Queen - News of the World reissue
Label Universal
Beoordeling 8
Review De band Queen hoeft verder geen verdere uitleg meer zou je zeggen, maar de band waar Freddy Mercury zanger was is voor de jongeren van vandaag een volledig nieuwe band. De hits kennen we allen, maar waar het echt om ging staat onder andere op dit album; News of the World. Het album kwam in 1977 uit en was het zesde album van de band. Inmiddels was “Bohemian Rapsody” een grote hit geworden en overschaduwde dit het album dat er op volgde A Day At The Races. Van News of the World kwam de klapper “We Will Rock You”. Het nummer kent de herkenbare drums die uit ten treure wordt na geklapt, maar ook het “We Are The Champions” wat uit ten treure wordt gezongen bij alle sportevenementen die je kunt verzinnen. Het geeft meer aan dat dit een album is dat belangrijk is gaan worden door de jaren heen. In onze maatschappij komen we op diverse tijden onverwacht met dit album in contact, of je nu wil of niet. Iedereen kent het. Maar het album kent meer en misschien betere songs waaronder ”Sheer Heart Attack” dat uiteindelijk werd uitgebracht na dat het jaren lang op de plank heeft gelegen. Het gelijknamige album kwam nl. al 4 jaar eerder uit. Het prachtige “Spread Your Wings” is nog steeds een juweeltje net als het spannende “Get Down, Make Love”. Deze box bevat niet alleen dit album maar ook de Bob Ludwig remix uit 2011. Dus nog steeds niets bijzonders, maar met de ruwe sessies zijn dezelfde songs een mooie weergave van de eerste opnamen. Met de bonus tracks zijn de songs live weergegeven. Het is een mooi pakket met veel diversiteit van hetzelfde zullen we maar zeggen. Dit keer is het wel de moeite waard. Met het mooie boekwerk en de dvd met een documentaire is dit een mooi cadeau voor de komende feestdagen.
Te zien in Nederland
Jeff Lynne’s ELO – Wembley of Bust
Label Columbia
Beoordeling 8
Review De reünie tussen Jeff Lynne en Richard Tandy bracht de jaren 70 rockact Electric Light Orchestra weer tezamen. Het is inmiddels 5 jaar geleden dat de eerste stappen hierin werden gezet. Afgelopen jaar werd er een volledige wereldtour afgewerkt. Dit jaar is er een registratie van de show in het Engelse Wembley Stadion op plaat en wordt vandaag met de release bekend gemaakt dat de band naar Amsterdam komt. Ooit vertelde John Lennon dat wanneer de Beatles nog bestonden, zij klonken als ELO. Inventief, rockend en met strijkers. Inmiddels weten we dat Jeff Lynne met ELO vele hits heeft gescoord. En eerlijk gezegd waren ze niet altijd van gewenste kwaliteit. Het disco gerelateerde Xanadu werd wel een dieptepunt. Dit kan niet op tegen de klassiekers die nog steeds hoog in de top 2000 staan. “Mr. Blue Sky”, “Turn To Stone”, “Don’t Bring Me Down”, “Living Thing” of “Don’t Bring Me Down” zijn maar enkele songs waar de band mee groot is geworden. Het was gemakkelijk in het gehoor liggend, kende een klassieke knipoog en was vooral goed door het stemgeluid van Lynne. Op dit album zijn ook de minder grote hits te horen, maar allen klassiekers geworden waardoor iedereen ze (her)kent; “Do Ya”, “Evil Woman”, “Telephone Line”, “Sweet Talking Woman”. Naast Bob Dylan is Jeff Lynne de enige levende Travelin’ Wilbury, nu George Harrison, Roy Orbison en Tom Petty er niet meer zijn. Met “Handle With Care” houdt hij dit nog onder de aandacht. Dit album is dan ook een aaneen schakeling van hits, die allen even goed zijn. Het album mag als voorloper van het concert in september worden beschouwd. Gewoon heerlijk 2 uur lang hits uit het verleden met orkest er door heen knallen. Heerlijk!
Te zien in Nederland 27 september 2018 Ziggo Dome te Amsterdam
Phantom 5 – Play To Win
Label Frontiers rec. PIAS
Beoordeling 8
Review Phantom 5 heette bij het formeren van de band (bestaande uit voormalige leden van o.a. Bonfire en Scorpions) nog Supremacy. Om verwarring met andere bands te voorkomen, hebben ze voor het uitbrengen van hun debuutalbum hun naam veranderd naar Phantom 5. Na het succesvolle gelijknamige debuutalbum uit 2016, hebben de melodieuze hardrockers uit Duitsland hun tweede album Play To Win uitgebracht. Op hun debuutalbum leken ze nog wat zoekende qua geluid. Die lijken ze nu gevonden te hebben. Het geluid doet denken aan de klassieke hardrock uit de jaren ’80. Het is een album geworden waarin de nummers allemaal op zichzelf staan. Elk nummer onderscheidt zich door een goede en herkenbare melodie. Door het hele album is stevig gitaar- en drumwerk te horen. Ook de keyboards en basgitaar komen goed tot hun recht. Voor de keyboards is dat bijvoorbeeld mooi te horen op “Crossfire” en “Read your mind”. De basgitaar komt bijvoorbeeld mooi door op “Baptised”. Zanger Claus Lessman heeft een warme en rauwe stem wat een mooie sfeer meegeeft aan het geluid op het album. De meest opvallende nummers zijn “The change in you” en “Child soldiers”. “The change in you” zet gelijk de toon van het album en “Child soldiers” wisselt de stevige en rustige stukken mooi af en houdt de spanning daar mooi mee vast. De volgorde van de tracklist had anders gekund. De eerste zes nummers zijn stevige rocknummers, daarna volgen drie powerballads, gevolg door een stevig rocknummer en om het album af te sluiten is er nog een powerballad. Het gevaar is dat het voor luisteraars een beetje in kan zakken daardoor. Wat overigens niet wil zeggen dat het geen goede nummers zijn.
Te zien in Nederland
When Airy Met Fairy - Glow
Label Believe
Beoordeling 8
Review De songs klinken als een nieuw van Bjork en Kate Bush. De heldere hoge stem is in alle songs leidend en opvallend zijn de helde speelgoed mobiel klanken van “Penniless” en “Sactify You”. Binnen de ingetogen popsong zijn deze klanken fris te noemen. Net als de handclap intro van “Bus” die overgaan in de bas drum en visa versa. De ritmesectie wordt aan het eind gemixt, al is dit helaas van korte duur. Met erg weinig middelen weet de band een mooi geluid van songs te maken “Intoxicated”, Carcass” en “Until Your Season Dries” zijn minstens inspirerend te noemen als het gaat om een less is more moment. Glow weet met hun debuutalbum dan ook een lekker verfrissend en divers ingetogen album te maken.
Te zien in Nederland
Nick Mulvey – Wake Up Now
Label Fiction / Caroline
Beoordeling 8,5
Review Na drie jaar is daar de opvolger van het titelloze debuut van Nick Mulvey. De inmiddels 32-jarige Britse singer/songwriter, die studeerde in Havana, was succesvol met zijn melancholische liedjes die vooral vorm kregen door zijn specifieke gitaargeluid. Nu is daar de opvolger die als titel Wake Up Now heeft meegekregen. Mulvey heeft voor dit tweede album zo ongeveer zelf alles geschreven en speelt daarbij op vrijwel alle snaarinstrumenten, percussie, synths en omnichord. Hij trapt af met ‘Unconditional’, een nummer dat als een logisch vervolg klinkt op de nummers van zijn debuut. Op zijn typerende wijze van gitaarspelen weet hij meteen een swingend en aanstekelijk nummer neer te zetten met invloeden uit de Latin- en Afrikaanse muziek. Deze sfeer bouwt hij op een nummer als ‘Transform Your Game (We Remain)’ subtiel nog verder uit en af en toe lijkt het alsof de melodie en de vocalen uit de pas lopen. Maar als je goed luistert is dat juist niet het geval, het is nu juist die combinatie van stijlen, instrumentarium die het geheel opwindend maken. De baslijn en percussie zorgen voor een opzwepend nummer en de blazers en de stem van Mulvey zorgen ervoor dat dit een topnummer is. Toch beheerst Mulvey ook de kunst van het ingetogene. Luister maar eens naar het prachtige ‘Imogen’. Vanuit een melodie die bestaat uit fingerpicking gitaarspel en zijn stemgeluid worden er langzaam strijkers toegevoegd en horen we gaandeweg een koor en wat percussie. Iets minder gecompliceerd en zelfs wat politiek getint is ‘We Are Never Apart’ waar Mulvey de Dakota Pipeline ter discussie stelt. Zoals bekend heeft het onnavolgbare (akoestische) gitaarspel van Mulvey deels in het buitenland vorm gekregen. Dat is ook te horen op ‘Moutain To Move’, ook weer zo’n heerlijk opgewekt nummer waar we ook de verwijzing naar de titel van dit album in terug horen (“And Wake Up Now”). Eén van de hoogtepunten is waarschijnlijk ‘In Your Hands’, een verfijnd midtempo nummer met was jazzy invloeden, waar bij elke luisterbeurt meer laagjes verschijnen. Op het bijna zes minuten durende nummer is het dan weer de percussie, dan weer de tweede stem en dan weer de gitaar die de volle aandacht trekt. Het slechts uit vier regels bestaande ‘Lullaby’ is een verrassing uit het niets en de afsluiter ‘Infinite Trees’ is het gedroomde liefdesliedje waar Mulvey nog eens laat horen waartoe hij in staat is als we hem alleen met zijn gitaar horen. Werkelijk adembenemend. Wake Up Now is niet vernieuwend en de sound en sfeer op het album zijn eerder herkenbaar. Toch is het meer dan een prima album waarbij Mulvey laat horen over een voortreffelijke gitaartechniek te beschikken en een prima singer/songwriter is. Voeg daarbij die typerende elementen uit andere continenten die hij zich eigen heeft gemaakt en je krijgt dit resultaat. Elf songs die allemaal bovengemiddeld zijn waarbij het album als één geheel klinkt. Het bijgevoegd boekje geeft je nog een inkijk in zijn teksten. Eentje voor de jaarlijstjes.
Te zien in Nederland
Von Hertzen Brothers - War Is Over
Label Mascot rec.
Beoordeling 8
Review Zo nu en dan komt er een band uit Finland die ver boven het maaiveld uitsteekt. Met Von Hertzen Brothers weten de Finnen weer een prachtige act naar voren te schuiven. De progrockers hebben al een staat van dienst en weten ze hun zevende album in ruim 15 jaar uit te brengen. Het is dan ook een goed geoliede machine dat de broeders Jonne, Mikko en Kie Van Hertzen hebben ontwikkeld. Heerlijke spanning in de songs met harmonische vocalen op “Who Are You” of uitgebalanceerde solo’s op “Frozen Butterflies” en “Jerusalem”. Met de titel geeft de band al een statement af. De oorlog is voorbij en men heeft geen behoefte aan nieuwe spanningen met hun buurland Rusland. De band stond ooit op het Noorderslag Eurosonic event toen Finland centraal stond. Inmiddels is de band uitgegroeid tot een volwaardig grote progrock act. De diversiteit binnen de songs is groot en met de beeldende teksten zijn de songs waaronder “Blindsight” en “Long Lost Soldier” prima te volgen. Het album is dan ook een heerlijke progrock album te noemen. Hopelijk breekt de band nu door om zich ook op grotere events zich te kunnen presenteren.
Te zien in Nederland
Taylor Swift – Reputation
Label Big Machine Records- Universal
Beoordeling 8
Review Het tieneridool Taylor Swift debuteerde met haar album op haar 16de . Inmiddels is ze na 11 jaar 6 albums, 3 films en vele Awards verder. Ze is van de country pop langzaam doorgeschoven naar de elektropop waar Reputation vol van staat. Kortom ze gaat met de tijd mee. Afgelopen week is ze wederom in de prijzen gevallen. Ditmaal ging het om de CMA Award voor het countrynummer “Better Man” van Little Big Town. Ze weet op allerlei fronten te winnen. Ze heeft Ed Sheeran en Future gestrikt voor het nummer “End Game”. De combinatie van de hiphop en elektropop weet ze interessant te maken door gebruik te maken van een grote diversiteit van tempowisselingen en aanstekelijke refreinen. Samen met Max Martin en Shellback weet ze iedere song tot een nummer met een eigen sound te brengen. Het openingsnummer “Ready for It” klinkt weer heel anders dan het “I Did Something Bad” of het meer spannende “Don’t Blame Me”. Het is de grote diversiteit dat een Madonna op haar album zou willen hebben en Swift dit nu realiseert. De voormalige tieneridool is inmiddels dus uitgegroeid tot een ster dat veel in haar mars heeft. Rondom de naam heerst nog een naam van mooie vrouw, maar het is met dit album duidelijk dat ze meer heeft te bieden dan een mooi uiterlijk. Het gaat om de reputatie zoals de titel beaamd.
Te zien in Nederland
Stereophonics – Scream Above the Sounds
Label Parlophone
Beoordeling 8,5
Review De band uit Wales draait uiteindelijk om de gitarist en zanger Kelly Jones. De man weet met prachtige teksten zijn muziek aan te passen. De indie poprock is in Engeland groter dan op het Europese vaste land. Toch is het de moeite waard om dit te (ver)kennen. Je zult ze komend seizoen op vele festivals kunnen tegenkomen en het is weer een prachtig album geworden. De band weet met het album Dakota in 2005 door te breken en internationaal aanzien te genereren. Toch laat men zich niet leiden door verkoopcijfers en kiest men gewoon wat ze prettig vinden. Dat geldt ook weer op dit album. Van heerlijke poprock songs waaronder “Geronimo”, a la Muse of het meer hitgevoelige “All-in One Night”, dat een juweeltje op het album is. En daar zijn er meer van op dit album al is het meer een prachtig album in zijn geheel. Van stevige rock met “Chances Are”, meezingende soulpop “Would You Believe” tot de gevoelige klanken van pianostukken van “Before Anyone Knew Our Name”. Ze zijn allemaal prachtig, waardoor het album meedingt tot een album van het jaar. De deluxe uitvoering kent extra songs waaronder “Never Going Down” en unplugged songs “All-in One Night” en “Caught By the Wind”
Te zien in Nederland
Barely Autumn – Barely Autumn
Label Zeal / Konkurrent
Beoordeling 7
Review In België keken ze al een tijdje uit naar het debuutalbum van Barely Autumn, het muzikale project van Brusselaar Nico Kennes. Eerder was daar al de single ‘Losing Ground’, maar onlangs zag het gehele album, overigens titelloos, het daglicht en is uitgebracht door het Zeal Records platenlabel. Kennes heeft al een muziekverleden bij de band Mosquito, maar nadat die was “stilgevallen” zoals hij onlangs in een interview aangaf, had hij tijd voldoende om al zijn muzikale ideeën en demo’s verder uit te werken. Resultaat is een album et elf songs die dan weer richting singer/songwriter neigen en op sommige momenten een portie rock in zich hebben. Zeker is dat Kennes inspiratie opgedaan heeft uit de muziekarchieven waarbij namen als Neil Young, Eels en Elliot Smith prominent naar voren komen. Al die muzikale invloeden komen bij opener ‘All My Heroes Are Dead’ onmiddellijk bij elkaar. Een rustig melancholisch nummer, waarbij duidelijk wordt dat je uiteindelijk alleen op de wereld bent, hoe mooi vriendschappen ook lijken. Gitaar en cello zorgen voor de diepgang op deze sterke opener. Single ‘Losing Ground’ klinkt lekker maar kent niet de intensiteit die een duister nummer als ‘Go Your Way’ brengt. Wouter Kennes heeft voor dit album al het materiaal zelf geschreven en neemt naast de vocalen ook de gitaar en keys ter hand. Na een wat voortkabbelend deel met nummers als ‘Goodbye / Farewell’ en ‘Songs’ is daar ineens ‘Ronny’ waarbij Kennes tussen de coupletten het nodige geweld uit zijn elektrische gitaar weet te halen. Toch hebben de meeste nummers, en dat blijkt ook wel uit de titels, een wat droefgeestig, somber karakter. “All My Heroes Are Dead”, “Losing Ground”, “Leave This Place” en “Death Of Me” zijn geen titels waar bij voorbaat de zon doorkomt. Overigens doet dit niets af aan authenticiteit en het karakter van de plaat. ‘Innocence ‘ is waarschijnlijk één van de betere tracks waarbij Kennes gedurende het nummer een knappe spanningsboog weet op te bouwen. Zoals al eerder aangegeven is er op het album een haast constante stemming aanwezig met hier en daar een uitschieter. Een nummer zoals ‘Coming Home’ dat mooie overgangen kent en soms schuurt tegen postrock. Eén van de meest indringende nummers is waarschijnlijk ‘Fame’ waar Kennis te horen is met alleen de piano als begeleiding. Kennes zingt “I’ll Look For You Under Every Rock / I Will Tray To Make Myself A Slave….. Fame” en de vraag is natuurlijk of dit een persoonlijke .
Te zien in Nederland 16 november Tivoli/Vredenburg, Utrecht 18 november “Made In Belgium”, Bergen op Zoom
Demi Lovato – Tell Me You Love Me
Label Island rec. Universal
Beoordeling 8
Review Zoals ook andere sterren heeft Demi Lovato de Disney-Channel school doorlopen en dat heeft haar geen windeieren gelegd. Vooral haar rol in de Disney-productie Camp Rock (samen met o.a. Jonas Brothers) gaf haar carrière een boost. Dat ze niet alleen kan acteren, bewijst ze met haar vorige albums waarbij Confident (2013) zelfs een Grammy-nominatie opleverde. Verder is daar natuurlijk haar single ‘Let It Go’, de officiële soundtrack van de kaskraker Frozen. Nu is daar haar zesde album Tell Me You Love Me. Voor dit album werd er een hele vracht producers (o.a. Felder, Brown, Rush e.a.) en schrijvers uit de kast getrokken. Maar evengoed ook de credits aan Miss Lovato want ze schreef aan zo’n beetje alle tracks mee en laat duidelijk horen wat volwassener te zijn geworden. Waar het album Confident nog garant stond voor de vele onmogelijke vocale uithalen en hooks is Tell Me You Love Me vooral meer in balans en volwassener en krijgen we een combinatie van R&B en pop voorgeschoteld. Vooral het eerste deel van het album kent een aantal lekkere R&B songs zoals de inmiddels vooruitgesnelde single ‘Sorry, Not Sorry’. Titelsong past ook in dit kader en hier laat Demi horen waartoe ze vocaal in staat is. Bij deze energieke song zit ze op het randje maar het blijft loepzuiver. Het eerste deel wordt afgelopen met de ware floorfiller ‘Sexy Dirty Lover’. Hierna is er ruimte om wat “groovy” R&B songs ten gehore te brengen maar ook de nodige powerballads zoals ‘You Don’t Do It For Me Anymore’. Persoonlijk wordt ze ‘Daddy’s Issues’, dat vertelt over haar verstoorde relatie met haar vader (“Got your name on my wrist / Yeah, I get a little obsessive / a little aggressive, a little bit too invested”) en misschien ook wel bij ‘Ruin The Friendship’ waarin ze zingt dat ze bereid is haar vriendschap op te geven voor een nacht samen…… Ook laat Demi op dit album horen verschillende emoties te kunnen tonen. Woede en agressiviteit over een verbroken relatie (“Now I'm fucking lonely and you didn't want me”) dat duidelijk zijn stempel drukt op ‘Lonely’ wordt afgewisseld met de innemende powerballad ‘Cry Baby’. Zo blijkt Demi in staat het hoge niveau vast te houden en nummers als ‘Concentrate’ en afsluiter van de reguliere uitgave ‘Hitchhiker’ blijken lekkere “smooth”-klinkende R&B nummers te zijn. Ook nu is er een “deluxe”-versie uitgekomen met het uptempo en Latin-klinkende ‘Introduction’, ‘Sorry Not Sorry’ in een ander arrangement en het semi-akoestische ‘No Promises’, dat op het reguliere album ook niet misstaan had! Demi Lovato is zoals eerder gezegd volwassener geworden. Dat deze Amerikaanse singer/songwriter, actrice en alleskunner een dijk van een stem heeft is bekend. De winst op dit album is juist dat ze dat laat horen, maar wel gecodeerd, gevarieerd en altijd loepzuiver. R&B met uitstapjes naar andere stijlen zoals soul en pop en erg afwisselend. Omringd door een arsenaal van tekstschrijvers en producers is dit een prima plaat geworden. ‘Sorry Not Sorry’ doet het in de VS goed dus misschien zit er wel weer een Grammy-nominatie in. Of misschien zelfs wel winst.
Te zien in Nederland
Spock’s Beard – Snow Live
Label Metal Blade
Beoordeling 8
Review Binnen de prog rock is de Amerikaanse band Spock’s Beard een begrip. De boers Neal en Alan Morse beheersen deze tak van muziek als geen ander. De gitaristen weten met hun songs prima in de slipstream van TOTO en Marillion mee te kunnen. Het album Snow is een cruciaal album voor de band. Het was het laatste album dat Neil Morse in 2002 met de band maakte. Hij verlaat de band om zijn weg te volgen wegens religieuze redenen. Ondanks dat hij de schrijver is van dit fantastisch concept album is. Een album dat zich kan meten aan de klassiekers als The Lamb Lies Down On Broadway van Genesis en Misplaced Childhood van Marillion. De songs zijn aaneen geschreven zodat het een verhaal is met allerlei solo’s voor gitaar en toetsen. De zang van Ted Leonard is krachtig en pakt het prima op naast de zang van Neal Morse. Ja, die is terug gekeerd als de verloren zoon voor de tour en opname van dit album. Hierbij is het dan ook weer bewezen dat de religie in de muziek geen onnodige belemmering hoeft te zijn. Neal zijn solo carrière heeft hij inmiddels glans gegeven met prachtige album die verder gaan dan Snow, maar dit blijft een prachtig album om de draad weer op te pakken. De tour waar men dit album live heeft gepresenteerd kent nu de registratie met een live album incl. dvd/ blue ray Snow Live. Een prachtig album dat de sfeer van de studio uitvoering overtreft omdat het toch levendig is. Het zou mooi zijn dat de broers weer samen een definitief vervolg geven aan Spock’s Beard omdat ze elkaar nodig hebben voor het maken van een betere plaat.
Te zien in Nederland
Nordic Giants – Applify Human Vibration
Label Kscoop - Bertus
Beoordeling 8
Review Het duo van Nordic Giants is vooral bekend van hun extravagante live shows. Jake Reid en Cate Ferris werden als zangers gevraagd voor hun debuut Ep. Alles goed doordacht begonnen Loki en Roka uit Engeland hun loopbaan in 2010. De optredens waren in mystiek gehuld. De songs waren instrumentaal en inspirerend voor muzikanten en filmmakers. Dit is met het nieuwe album Amplify Human Vibration niet anders. Het album is een soundtrack voor een korte film met de gelijknamige titel. Met “Taxomony of Illusions” opent het duo het album vol verhaal en powerpop. Dat met de “First Light of Dawn” al meer zweverig en passend bij het nummer terug gaat naar waar het duo in gespecialiseerd is. De composities uitgewerkt op synthesizers vol klanken met spanning. Zo nu en dan met heldere en dringende pianostukken in “Spirit” en het mooie zanggeluid van Freya. Door haar zangpartijen breekt het album in een positieve zin met “Reawake”. Het album is alsof een War of the World verteller het album aan elkaar praat. Mooi, meeslepend en een goede opvolger van het al verrassende “A Seance of Dark Delusions”.
Te zien in Nederland 29 november W2 te Den Bosch
Big & Rich - Did It For The Party
Label Thirty Tigers/ Bertus
Beoordeling 8
Review In Amerika zijn het héle grote jongens, vooral binnen de countryscene van Nashville en omstreken. Tientallen nominaties maar en een aantal gewonnen prijzen (o.a. ACM Awards 2005 ‘Vocal Duo Of The Year) later, is daar nu het inmiddels zesde album Did It For The Party. Sinds 2004 maken de heren Big Kenny en John Rich samen countrymuziek en tussen 2009 en 2003 was er ook ruimte voor soloalbums die het in de VS ook erg goed deden. Na een stilte van een kleine drie jaar is daar nu het laatste album. Op de avond van 1 oktober speelden Big & Rich ook op het Route 91 Harvest Festival in Las Vegas waar ongeveer 2 uur na hun set het drama omtrent de schietpartij voltrok, waarbij 59 mensen het leven verloren. Het album opent met de inmiddels uitgebrachte single ‘California’. Een slimme keuze want het lekker soepele nummer schuurt tussen country en rock met ook nog een vleugje West Coast Sound en ademt één brok energie uit. Vervolgens is daar de titelsong dat ook weer alles in zich heeft om bij te blijven. Goed gekozen tempowisselingen in een nummer waar het zelfvertrouwen vanaf straalt (“Yeah man, we did everything just because / We we're bulletproof gonna live forever”). Zo weet de band het tempo er goed in te houden maar heeft de band ook altijd oog voor die elementen die countrymusic zo interessant maakt. Ook bij ‘Turns Me On’ wordt het gaspedaal ingedrukt en ondanks de alom aanwezigheid van elektrische gitaren en strakke drums weten de heren het ook nu binnen de lijntjes van de country te houden. Zo halverwege het album bewegen de heren zich subtiel richting West Coast Sound waarbij ook nu weer de “twang” en het countrygehalte aanwezig blijft. Verwijzingen naar bands als The Eagles en Jackson Browne zijn dan ook logisch. Luister maar eens naar ‘Smoke In Her Eyes’. Verrassend zijn zondermeer nummers als ‘No Sleep’ en ‘We Came To Rawk’ waarbij de heren laten horen écht muzikaal te zijn. Sterke troef van de heren is natuurlijk dat ze allebei zingen waardoor heel veel meerstemmig wordt uitgevoerd. Op ‘Funk In The Country’ zal in nodige bar gedanst worden in de steden als Nasvhille en ‘The Long Way Home’ ontpopt zich gaande weg tot misschien wel één van de sterkste nummers. Met ‘Freedom Road’ is daar de eerste moment van relatieve rust maar bij ‘My Son’, dat samen met John Rich wordt uitgevoerd, hebben we een absolute ballad te pakken. Misschien iets té ontroerend maar wel mooi, mede door de bijdrage van The Isaacs.
Te zien in Nederland
The Fiscus – Silly Fashion
Label eigen beheer
Beoordeling 7
Review Het is de jonge band The Fiscus die komende tijd voor reuring zorgt op de Nederlandse poppodia. De indie band heeft een lekker verrassend mini album uitgebracht om hun tour kracht bij te zetten. Randy Linskens weet met zijn maatjes direct aanstekelijk te beginnen met het “He’s a Hasbeen”. Het klinkt vrolijk en geestig. De band doet denken aan de begin periode van Gruppo Sportivo. De band uit de jaren 80 die naast hun vrolijke popsongs ook een maatschappelijk kritische noot kon kraken. “Hermits” zou dat ook zo van het album Back to ‘78 kunnen komen. Met de single “I’m A Animal” zoekt men weer een andere invalshoek van hun gitaar popsound. Het klinkt erg Brits en doet denken aan de nadagen van de New wave. Een leuke band voor de Nederlandse podia waar we hopelijk meer van gaan horen!
Te zien in Nederland 16 november Cul de Sac te Tilburg 18 november Pub Esser te Boxmeer 2 december Swaf te Hoorn 21 december Sugar Factory te Amsterdam 22 december O’Ceallaigh te Groningen 23 december Cafe Koos te Zwolle
Tine Thing Helseth – Never Going Back
Label Grappa - PIAS
Beoordeling Creatief werk / fotografie
Review De jonge Noorse trompettist Tine Helseth is vooral bekend door haar instrumentale jazz albums. Maar een uitdaging kan ze niet weerstaan en gaat nu voor een album dat ze zelf heeft ingezongen. Natuurlijk mag de trompet op het album niet ontbreken. Het dramatische “All The Places I’ve Cried” of het meer uptempo nummer “Because They Can”, ze weet in beide gevallen de sfeer van het nummer beïnvloeden door de blaaspartijen. Haar hoge stemgeluid is het zingen zeker waard, al hoor je, door de wetenschap dat ze trompettist is, de trompetgeschal hier door heen. Hierdoor wordt de klankkleur aan het eind van het album wat eentonig. Na het zesde nummer “I Am Safe” is het een herhaling van facetten. Dit is jammer, want Helseth heeft wel een mooie heldere stem. De songs zijn erg “Night of the Proms” gericht. Dit past haar wel, nu ze twee keer op de BBC Proms heeft gespeeld. Het is een nieuwe stap in haar loopbaan, dat ze moet smeden met haar succes als trompettist. We zullen moeten zien waar ze uiteindelijk voor kiest, maar met haar 30 jaar heeft ze nog veel om te kiezen.
Te zien in Nederland
10 Years – How to Live As Ghosts
Label Mascot rec.
Beoordeling 8
Review Het blijft als bandnaam altijd wat ongemakkelijk. 10 Years bestaat inmiddels bijna 20 jaar. Brian Vodinh is de enige bandlid die vanaf het begin in de band zit. Inmiddels is Matt Wantland weer teruggekeerd en staat Jesse Hasek al vele jaren te zingen. De Amerikaanse rockband weet heerlijk dit album te beginnen . Het pakt je direct vanaf de eerste tonen van “The Messenger”. Met de single “Novocaine” trekken ze deze powerrock lekker door. De aanstekelijke gitaarpartijen met heerlijke ruwe rocklijntjes zijn het vooral wat het mij doet. De stevige melodieuze zangpartijen geven dan dat extra wat het nodig heeft. Met de luchtige popklanken weet men met “Catacombs” ook een luchtigere versie van de melodieuze rock te pakken. Of de eerder laidback rocksound van “Ghosts”, dat met “Blood Red Sky” weer eerder een prog rocksound is. Hierdoor is het album vooral volwassen en divers te noemen.
Te zien in Nederland
Week 44
Sam Smith – The Thrill of it All
Label Capitol/ Universal
Beoordeling 7,5
Review Samuel Frederick Smith is de volledige naam van de Engelse zanger. In 2012 werd hij bekend door zijn single “Latch” en brak door met het “La La La”. Als voormalig lid van Disclosure heeft Smith het nu beter voor elkaar. Zijn debuutalbum In the Lonely Hour scoorde vele hits en nu mag het vervolg er ook zijn. The Thrill of it All is een titel dat slaat op alles wat zich de laatste jaren heeft afgespeeld. Voor de afgelopen Bond film werd Sam Smith gevraagd. Hierbij werd de inzending van Radiohead aan de kant gelegd. Inmiddels is er nogal wat commotie rond het nummer “Midnight Train”, dat door Yorke en vele Radiohead fans wordt gezien als plagiaat. Het klopt dat de gitaar dezelfde klankkleur heeft en de akkoorden verdacht veel hetzelfde zijn als dat van “Creep”. Het is een deel dat verdacht op elkaar lijkt maar Smith weet dit ook weer op zijn dramatische manier in te zingen en een andere wending aan te geven. Het is allemaal gladder en voorspelbaar Smith. Neem “Burning” met aan het eind een koor dat we ook weer bij “Him” terug horen. De Gospel en de zoektocht naar God is gevonden en horen we in zijn songs terug. De zanger scoort op dit moment een hit met “Too Good At Goodbyes”. De songs kennen een wat kitscherige vorm van de mannelijk diva’s zijn. Het is vol van klank en vooral vol van vocalen met een piano als basis voor de composities. Geen uitgesproken uptempo songs en geen dansbare pop. Het is hier vooral de luisterliedjes die het moeten doen. Zijn lichte stem past bij de songs en dan vooral op de plaat. Wellicht dat het live goed overkomt, maar op een festival viel het allemaal wat in het niet. Dat heeft wellicht meer met de sfeer te doen en komt hij in de zaal beter tot zijn recht.
Te zien in Nederland 2 mei Ziggo Dome te Amsterdam 5 mei Ziggo Dome te Amsterdam
Paal Flaata – “Love & Rain”
Label Blue Mood rec./ PIAS
Beoordeling 8
Review De afgelopen jaren heeft de Noorse zanger Paal Flaata (Midnight Choir) diverse tribute albums uitgebracht. Ze zijn zeker niet slecht en is voor ons altijd een aanbeveling geweest om te luisteren. Deze keer komt er een nieuwe bij. In plaats van een act een tribute te geven gaat Flaata nu over tot een serie songs. Good old guilty pleasures kunnen we wel zeggen. “The Comedians” van Elvis Costello, “For the Good Times” van Kris Kristofferson of het titelstuk van Chip Taylor. Alle songs klinken weer als een klok. De diepe volle stem van de maan is een uit duizenden. De afgelopen week heeft Flaata Amsterdam aangedaan voor een concert. Het album geeft dezelfde sfeer wat de jaren 70 songs vandaan komen. Het klinkt warm en vul van geluid zonder dat het druk in de composities wordt. Don McLean’s “And I Love You So” kent dezelfde warmte als het origineel en Flaata weet weer een verrassende song uit zijn archief te lanceren. Charlie Rich’s Feel Like Going Home is dan ook een mooie afsluiter voor dit album. Het is wederom een cover album, maar op een een of andere manier kan ik het van deze man hebben. Nu Johnny Cash er niet meer is, is dit zeker een prettig alternatief. Tevens komt er komende week een trilogy cd-box van Flaata uit.
Te zien in Nederland
Vandenberg’s Moonkings – MK II
Label Mascot rec.
Beoordeling 8
Review Een van Nederlands beste gitaristen, presenteerde enige jaren geleden zijn nieuwe band Moonkings. Inmiddels heeft Ad van den Berg zijn VandenBerg status uit de kast gehaald om dit voor de Moonkings te presenteren. De voormalige Whitesnake gitarist levert met dit album een heerlijke rockplaat dat we in tijden niet meer van Nederlandse bodem hebben gehoord. Kortom, VandenBerg is nog altijd een van de Jaguars gitaristen van Nederland, dan is de MK II een juweeltje. Het openingsnummer “Tightrope” knalt er heerlijk in. Of is het een open sollicitatie voor Ozzy, gezien het gitaarlijntje erg doet denken aan Ozzy’s “No More Tears”. Het meer rechttoe rechtaan “Reputation” houdt de snelheid in de plaat en neem de gitarist alle ruimte die er is, zowel muzikaal als tekstueel. Met “Angel in Black” komt de stem van Jan Hoving helemaal tot zijn recht. Het lange en hypnotiserende “The Fire” en “All Or Nothing” rocken stevig, al is op “Walk Away” en “What Doesn’t Kill You” meer de melodieuze kracht van Vandenberg en zijn invloed in Whitesnake te horen. Het tweede album van de band is duidelijke een stap in de goede richting om de band internationaal weer op de bühne te krijgen. Dit is de rock die we graag van Ad en zijn band willen horen. Verrassend goede rockplaat aan het einde van het jaar!!!
Te zien in Nederland VandenBerg’s Moonkings is de komende tijd te zien 11 November Atak te Enschede 17 November 013 te Tilburg 18 November De Boerderij te Zoetermeer 08 December Neushoorn te Leeuwarden 09 December Doornroosje te Nijmegen 15 December Victorie te Alkmaar 22 December Hedon te Zwolle 23 December Bosuil te Weert
Egil Olsen - You And Me Against the Worl
Label PIAS
Beoordeling 8
Review Dat Egil Olsen ook een Noorse voetbaltrainer is, is geheel niet van belang voor dit album. Hij draagt wel dezelfde naam als deze Noorse zanger. Al is hij als cartoontekenaar, blogger, componist, schrijver, artestiek ondersteuner voor games etc. ook werkzaam. Inmiddels heeft hij zijn vijfde album op in de winkels liggen en met zijn scherpe humor trekt hij een maatschappelijk georienteerd (Noors) publiek. Het album is meer dan een doorgaans album van een Noors multi talent. Het album is zeker de moeite waard om het over de Noorse grenzen te promoten. Het titelstuk is een heerlijk spannend nummer met accenten van trombone die de samenzang van het refrein even doorbreekt. Als openingsnummer wordt er voor het “Ooh Yeah Wow” (Goede titel om ergens mee te beginnen) dat over gaat in het jazzy “Better Man” gekozen. Heerlijk swingend en met de blazers weet hij dieper in de composities te duiken. Dat in tegenstelling tot het subtiele “All Ears” dat licht qua klankkleur is maar o zo effectief wanneer je de tekst hiervan goed beluisterd. Hier staat “less is more” centraal. Het geeft aan dat het album erg divers en beheerd doordacht is. Het is dan ook een heerlijk verrassend album dat meer aandacht mag hebben tussen al het bekende werk door.
Te zien in Nederland
Erlend Apneseth Trio – ARA
Label Hubro
Beoordeling 7,5
Review De Noorse muzikant Erlend Apneseth weet een unieke positie binnen de Noorse jazz te bezetten. Met zijn typische Noorse viool, een hardingsfele weet hij de bijzondere klankkleur de ruimte in de jazz te geven. Het is een instrument met 8 of 9 snaren waarvan er vier worden bespeeld als een viool. Daaronder zitten de snaren die als het ware resoneren met de klankkast. Hierdoor ontstaat er een vol geluid. Als solist weet Apneseth het instrument zo vorm te geven dat het leidend is in de composities. Bij andere producties wordt het ingebed in de begeleidingsvorm. Nu zijn de andere instrumenten begeleidend. De songs zijn vooral meeslepend en de klanken zijn subtiel. Het klinkt ter vergelijking met de traditionele Chinese muziek. Maar nu in het ingetogen en ligt er een andere percussie sound onder. “Tundra” en “Utferd” zijn enkele songs die in deze stijl worden weergegeven. Maar ook de westerse klanken van de gitaren op “Oyster” of het violenspel op “Sakura” en “Klokkespel” zijn terug te vinden op dit album. Een bijzondere man met een bijzonder instrument is altijd de moeite waard om hier even voor te gaan zitten.
Te zien in Nederland
Stein Urheim – Utopian Tales
Label Hubro
Beoordeling 7
Review De Noorse singer-songwriter Stein Urheim heeft zijn gitaartechnieken uitgewerkt in de jazz. Hij bracht zijn debuutalbum in 2009 en levert nu achtste album af. Als duo tourt hij met Mari Kvien Brunvoll waarmee hij 3 succesvolle albums heeft gemaakt. Nu is hij weer toe aan een eigen solo album. De man uit Bergen weet met de instrumentale songs een zweverige sound te maken. Door gebruik te maken van de Turkse klanken ontstaat dit effect in o.a. Mikrotonia. Hij weet met zijn begeleidingsband diverse sferen op de plaat te zetten waarbij de spanning over het algemeen een centraal geheel vormt. Het ruim 8 minuten durende “Just Intonation Island” of het daaropvolgend “Letter for Walden Two” zou als een geheel prima kunnen worden gezien. De intense spanning van het eerste deel klimt langzaam naar een meer uptempo deel van het tweede nummer. De vrijere jazz van “Trouble in Carniticala” is de opstap meer uptempo songs waaronder “Hear the People Sing" waar de vocalen functioneel aan toegevoegd zijn. Daarna valt het wederom in de donkere rokerige sfeer van een club met in een hoek een podium met een experimentele laid back jazz band.
Te zien in Nederland
Peter J. Faber-Jonker – The Faber Book o
Label PJPJ rec
Beoordeling 8
Review De singer songwriter uit Rotterdam presenteert hiermee zijn dubbel album dat alleen op vinyl verkrijgbaar is. Live zal hij dit project uitvoeren in het Lichtschip V11 in zijn woonplek. Het zal een bijzondere avond worden, want het is een mooie en bijzonder album. Faber- Jonker werkte met diverse mensen die we regelmatig in de Nederlandse popmuziek opduiken. De zanger van Spasmodique/ Nightporter Mark Ritsema weet nog steeds met zijn prachtige stem de luisteraar te betoveren, terwijl de heldere stem van Vera Jessen Juhrend als een elfje door de songs klinkt. New Romeo’s frontman Koop Hofman zorgt voor de soulstem die het geheel smeed. Met Ron Verbeek op drums en Chris van Velde achter de knoppen weet Faber- Jonker de popliedjes weer subtiel en kwetsbaar te maken. Het aanstekelijke “Mr. Mclane” of het lief en krachtige “Far Away” zijn al prachtige songs die in het begin van het album voorbij komen. Het mooie berispelijke verhaal van “The State You’re In” is voor velen herkenbaar net als het “Lost Love Again”. Toch zijn de laid backsongs waaronder “Shattered Rose” die de kroon spannen. Met “The Rescue” en het “Given Up” valt het tweede album in herhaling van de heerlijk aanstekelijke liedjes. “Seven Days” is een opvallend mooi en kwetsbaar duet dat ingetogen op de plaat staat. Het album is gevarieerd en mooi ingetogen zonder dat het kracht verliest.
Te zien in Nederland 24 november Lichtschip V11 te Rotterdam
Bob Dylan – Bootlegseries Vol. 13 Troubl
Label Legacy/ Sony
Beoordeling 8
Review Het is alweer het 13 deel van de befaamde bootleg series van de legendarische singer songwriter Bob Dylan. Dit keer gaat het over de songs van 1979- 1982 die nog op de plank liggen. De live shows die andere versies brengen van de religieuze periode van Bob Dylan. Door de jaren heen is er nogal wat kritiek geweest op deze periode van Dylan. Fans konden zich maar moeilijk verenigen met de gedachtegang van hun godheid. De herboren Christen start met “Gotte Serve Somebody” op de Slowtrain plaat. Hier start hij de show met het titelstuk, dat weer geeft dat al het goede langzaam komt. Ook dit album geeft weer dat de songs meer dan goed waren. Terugkijkend blijft deze periode voor mij nog steeds een van de favoriete en interessante periodes van Dylan. De gospel stijl en meervoudige vocalen in de songs, de soul in de bluesmuziek en zijn vertaling van een religieuze periode is verbluffend. “Ain’t Gonna Go To Hell For Anybody”, “I Believe in You”, “Saving Grace” en “Man Give Names To All The Animals” zijn prachtige teksten. Met Jim Keltner op drums en Spooner Oldham op hammond orgel had Dylan een fantastische band om zijn woord over de wereld te vertolken. Alleen werd het net als bij de kerk, de zalen leger. Toch weet Dylan met het Shot of Love album wederom een reliplaat uit te brengen. De deluxe cd en vinylbox bevat een verzameling van de beste songs van 25 shows. Aanvullend is er de box met extra cd’s met meer live materiaal, rare outtakes en een dvd.
Te zien in Nederland
Mama Earth - Mama Earth
Label Mascot / Provogue
Beoordeling 7,5
Review Met het project Mama Earth heeft Joscelyn Eve Stoker een band om haar heen gevormd, die er mag zijn. Je kunt dan ook gerust spreken over een superband. Met de sessiedrummer Jonathan Joseph , jazz & fushion bassist Etienne M’Bappe, toetsenist Jonathan Shorten en meester (jazz)gitarist Nitin Shawney staat er een band waar je u tegen zegt. Waarom dit een bijzondere formatie is? De heren uit de jazz wereld weten dat de combinatie van bassist en gitarist een duo vormt die in het verleden prachtige dingen hebben laten horen. Dit gecombineerd met de niet voor de hand liggende ritmesessies van Joseph en de onderliggende bed-sounds van Shorten is al een basis waar je muzikaal je handen bij af kunt likken. Daaroverheen horen we de soulstem van Joss Stone. Haar warme stem verbind de klanken die niet voor de hand liggen. Heerlijke funksoul met Afrikaanse ritmesecties. Het titelstuk opent het album direct swingend en zwoel. Met een wat jaren 70 soundje wordt de discofunk met soul aanstekelijk door de oooohs van het refrein. Stone krijgt al meer de ruimte op het “Waterfall” en het rustigere “Spring”. De drummer en gitarist krijgen de ruimte op het “What Would She Say?“ waar de jazz en fushion sound van Nitin hoorbaar aanwezig is. Het Afrikaanse “Breath” sluit het album na 30 minuten af. Om de songs te verbinden heeft men gekozen voor Afrikaans getinte “Intruludes”. Altijd leuk, maar om deze 5 te betitelen op een album van 6 songs komt je tot 11 songs op de hoes. Al gaat het hier om een album van 6 songs. Dat hoeft niets af te doen aan de kwaliteit van het album. Prima!
Te zien in Nederland
Lost Horizons – Ojala
Label Label: Bella Union / PIAS
Beoordeling 8
Review Het duo Lost Horizons is een samenwerking van twee individuen die even de weg kwijt zijn. Voormalige Cocteau Twins bassist Simon Raymonde en Dif Juzz/ Jesus & Mary Chains drummer Richi Thomas kennen elkaar omdat ze voor het zelfde label hun werk uitbrengen. In het verleden hebben de heren al eerdere samengewerkt. Ook ditmaal weet men met vele gasten waaronder Hazel Wilde, Karen Peris en Beth Cannon prachtige songs te maken. De dreampop is vooral kwetsbaar en aanstekelijk te noemen. “Amber Sky” met Soffie Viermosse of het klassiek georiënteerde “Frenzy Fear” met Ed Riman zijn zeker songs die de moeite waard zijn. De intense sfeer slepen je mee in de donkere avonden met kaarslicht. Dit zijn nog maar enkele songs die het album tot een heerlijk rustig licht album maken.
Te zien in Nederland 12 November Guess Who Fest te Utrecht
Autobahn - The Moral Crossing
Label Tough Love / Bertus
Beoordeling 7
Review Het klinkt alsof het een Duitse band zou zijn die in de voetsporen van Kraftwerk hun kunsten vertoont. Niets is minder waar. Autobahn is een postpunk act uit het Engelse Leeds. De snelle riffs en beukende drums zijn inmiddels ingeleverd en zanger Chraig Johnson heeft een vorm gekozen dat in het verlengde ligt. “The wait is now over” uit het nummer Low / High staat wel synoniem aan de sound. De donkere teksten worden zo ingezongen om het zo spooky mogelijk weer te geven. Of dat er geen touw aan te knopen valt. Met de hypnotiserende gitaar riffs van “Execution Rise” wordt aangevuld met de ritmesessie dat als een noise act in herhaling valt. Het past bij de punksound uit begin jaren 80 dat een transformatie naar de new wave bracht. Voor de liefhebbers die deze tijd in hun hart sluiten is het een prima plaat om de garage punk even weer herbeleven. Zeker de moeite waard om het eens te proberen. Wanneer dit album meer luisteruren krijgt hoor je telkens nieuwe geluiden en levert de plaat meer het gewenste resultaat. Het is altijd even afwachten hoe het met dit soort acts uitpakt. Nirvana is ooit ook zo begonnen.
Te zien in Nederland
The Deep Dark Woods – Yarrow
Label Thirty Tigers/ Bertus
Beoordeling 7
Review Wanneer we de eerste woorden over de Valley horen, klinkt het alsof de zoon van Bruce Springsteen een vervolg heeft gegeven aan The River, maar dan in een jasje van 2017. De toonklank van Ryan Boldt past in hetzelfde geluid al is de sfeer hier meer folk wat de klok slaat. De alternatieve folkband van Canada kennen inmiddels bijna hun 12,5 jarig jubileum. De songs over het milieu en het Canadees landschap wordt in “Up On the Mountain”, “Deep Flooding Waters” en “the Birds Will Stop Their Singing” bezongen. Dit naast de gebruikelijke titels als “Roll Julia”. Het geeft meer aan dat de inspiratie van de heren uit de omgeving wordt gepunt. Met de akoestische gitaar en de zanglijn van Shuyler Jansen als medezangeres wordt de countrysfeer op het album langzaam opgevoerd. Je voelt dat de paarden aan de bok wordt vastgezet en de cowboy de plaatselijke saloon binnen komt. De muziek veranderd daarbij en keert de band terug naar de sound waar het ooit begon. De onvervalste country.
Te zien in Nederland 7 april Gigant te Apeldoorn 13 april TivoliVredenburg te Utrecht 15 april Oosterpoort te Groningen
Bigfoot – Bigfoot
Label Frontiers
Beoordeling 7
Review De uit Engeland afkomstige hardrockband Bigfoot is pas in 2014 geformeerd. Toch zijn ze al aan hun derde release toe. Nadat ze zelf twee EP’s hebben uitgebracht, hebben ze getekend bij Frontiers Records. Onder dit platenlabel hebben ze nu hun gelijknamige debuutalbum uitgebracht die is binnengekomen in de UK top 40 rock albums. Het album ligt makkelijk in het gehoor. De band heeft een toegankelijk geluid. “Karma” en “Eat your words” hebben een catchy melodie en bevatten lekkere gitaarstukken. “The Fear” en “I dare you” bevatten een meer poprock geluid. Het album bevat ook meer stevige nummers als “Freakshow” en “Uninvited”. Met die laatste doet de band af en toe denken aan Guns ’N Roses net als op “Tell me a lie”. “Yours” is een mooie afsluiter op het album. Het is een lang en episch nummer en heeft een mooie op- en afbouw. Verschillende aspecten van eerdere nummers, zoals backing vocals en uitgebreide gitaarstukken, komen erin terug. Zanger Antony Ellis kan goed zingen. Hij laat horen dat hij zowel met power als mooi laag en rustig kan zingen. Dit is bijvoorbeeld te horen op “Uninvited” waarop hij lekker uithaalt en “Forever Alone” wat een ballad is. Af en toe mag de zang wat pittiger. Soms blijft een nummer wat vlak doordat er gelijkmatig wordt gezongen of dat er nergens echt een uithaal is. Daardoor knalt een nummer soms net niet helemaal.
Te zien in Nederland
36 Crazyfists
Label Spinefarm rec
Beoordeling 7,5
Review In de 23 jaar dat de Amerikaanse metal formatie 36 Crazyfists bestaat is Lanterns slechts hun achtste langspeler, maar de band levert met het album een plaat af waarop veel te genieten valt. Opener “Death Eater” hakt er meteen lekker in met een stevige riff, gevolgd door een diepe growl. Het nummer toont de veelzijdigheid van vocalist Brock Lindow, die gedurende het hele nummer blijft switchen tussen death metal growls, shouts en clean vocals, waarbij hij laat zien dat zijn stembereik uitstekend is. De band houdt het niveau van “Death Eater” gedurende het hele album vast. De gitaren zijn hard, de bas is diep en de ferme drums geven de nummers net even die extra bite die je van een volwassen metalband mag verwachten. Het niveau en de variatie van de vocalen is uitstekend, maar na enkele nummers is de nieuwigheid er wel vanaf en beginnen de nummers meer en meer in elkaar over te lopen. Net als je het moment bereikt dat je alles eigenlijk wel gehoord hebt, zet de band “Sea and Smoke” in. Dit nummer varieert tempo en laat een muzikaliteit zien die op eerdere nummers nog niet is waargenomen. Na het geweld van de eerste helft van de plaat volgt met “Where Revenge Ends” opeens een zachte ballad, waarin Lindow laat horen dat hij ook ingetogen kan zingen. Zijn stem heeft iets warms en rustigs, met het rauwe randje dat het metal maakt. Op de tweede helft van de plaat zijn vooral “Bandage for Promise” en “Dark Corners” noemenswaardig, de overige nummers klinken wederom als meer van hetzelfde. Opvallend is dat de band ervoor kiest een overwegend heavy plaat af te sluiten met de ballad “Dark Corners”, een nummer dat, zeker vergeleken bij het eerdere geweld, ingetogen en breekbaar mooi is. Al met al een goed album.
Te zien in Nederland
Week 43
Niall Horan – Flicker
Label Capitol/ Universal
Beoordeling 7,5
Review Ja, daar hebben we de andere One Direction zanger. De inmiddels 24 jarige Horan weet na het uiteenvallen van de band ook een solo album te produceren. Net als Harry Styles weet de Ierse zanger er een album van te maken met gladde songs vol ballads. Het is altijd prettig dat een act vanaf de eerste klanken je te pakken heeft. Het gitaartje van “On the Loose” is aanstekelijk. Met een gladde productie lijkt de rest van de instrumenten er in geplakt te zijn. Maar het is aanstekelijk om vrolijk van te worden. Het gaat dan al snel over tot commerciële powerballadpop als “This Town” en met een vleugje folk, het “Seeing Blind”, waar hij ondersteuning krijgt van de country zangeres Maren Morris. “Since We Are Alone”, het titelstuk “Flicker” of het “You and Me”, het zijn allemaal gemakkelijk in het gehoor liggende popsongs. Het is dan wel de vraag hoe lang deze songs blijven of dat het album snel in de mainstream vergetelheid raakt. De diversiteit is wat te zoeken en voor deze man is de energie op het album wat verdwenen. Wellicht om dat het voor hem, op deze jonge leeftijd, de zoveelste album is. Het vuur is wat uitgeflikkerd. Omdat dat weer te laten branden moet er volgens mij iets gebeuren om een goede spannend plaat te maken met inhoud. Al zijn de laatste songs het vuur wat terug komt.Dit heeft Styles toch iets beter voor elkaar. Maar wie weet…
Te zien in Nederland 28 april AFAS LIve te Amsterdam
The Weather Station – The Weather Statio
Label Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review Het weerstation wordt gerund door Tamara Lindeman. De Canadese weet folk met sings-songwriterspop te verenigen en met haar kwetsbare stem wordt het luisteren naar de songs intenser. Het leven van een dertigern in “Thirty” of het “You and I” zijn songs in het begin van het album waarbij je je gehoor direct activeert om te luisteren waar ze het nu over heeft. Om de binnenhoes volledig te vullen met letters van de teksten, wordt het zoeken naar de letters ook geactiveerd. We kunnen wel zeggen dat het luisteren naar deze plaat geen passieve houding vergt. Eenmaal gewend is het heerlijk om naar haar stem te luisteren. Met wat zuchten in haar zang en gebrabbel blijft ze in de sfeer van de muziek. Of het nu een uptempo song is als “Kept it All To Myself”, een song met een heerlijke drive, “Impossible” of het trage “Power” en “I Don’t Know”. Ze weet in alle sferen hetzelfde truukje uit te halen. Hierdoor wordt het voor mij wel een rustgevende auto cd, waarbij ik niet nodig op de teksten hoef te letten, terwijl ze heerlijk rustig doorkabbelt. De strijkers op hun tijde hun diensten doen en de drums geeft de afwisselingen van de songs door. Een prima luisterplaat!
Te zien in Nederland
The Dirty Denims – Back With A Bang
Label Handclaps rec.
Beoordeling 7
Review Exact zes maanden later is er een vervolg op het eerste deel van Back With A Bacng album van de Nederlandse rockband The Dirty Denims. Een album vol nieuwe eigen songs die vooral een knipoog geven aan the Runaways, AC/ DC en the Ramones. Het album is, net als het eerste deel energiek en powerful. Met songs die wel erg dicht bij hun idolen liggen waaronder het AC/DC riffjes van “Money Back Guarantee”, het Thunderstruck copy op “Make Us Look Good” en met de handclaps is het oude KISS geluid te horen in “Can’t Get Enough of Rock And Roll”. Het is aan een kant lekkere songs maar op een een of andere wijze zijn het allemaal wat b versies geworden van de originele versies. Niet dat de energie van deze band er niet in zit. In tegendeel. Songs als het post punk Ramones song “Virtual Reality” of het wederom AC/DC achtige “One Way Ticket” doet wel te veel denken aan diverse songs van de bands die deze inspiratie leveren. Om die reden gaan de gedachten veelal naar de andere bands en is de eigen identiteit van the Dirty Denims weer wat op de achtergrond geraakt.
Te zien in Nederland diverse zalen in Nederland
VUUR – In This Moment We Are Free – Citi
Label Inside Outside rec
Beoordeling 8
Review Na Annekes afscheid van The Gathering in 2007 is ze vooral bezig geweest met haar solocarrière en heeft ze natuurlijk haar medewerking verleend aan verschillende projecten, zoals The Gentle Storm uit 2015 met Arjen Lucassen. Haar solocarrière bestaat vooral uit rustige muziek, maar met The Gentle Storm zocht ze de heavy kant weer op. Ze leek de smaak te pakken te hebben en richtte de band VUUR (grotendeels bestaande uit leden van The Gentle Storm) op voor de heavy muziek die ze ook graag doet. Het is een album geworden waarop verschillende kanten van VUUR te horen zijn. Nummers als Days Go By en Sail Away zijn intens, maar ook heel melodieus waardoor ze goed zullen blijven hangen. Opvallend is ook het nummer Time doordat het een invloed van de doom metal heeft. De progressieve invloed is bijvoorbeeld mooi te horen op The Martyr And The Saint en Your Glorious Light Will Shine. Het gitaarwerk krijgt veel ruimte op het album en is in veel nummers terug te horen. Over het algemeen ligt het tempo van de nummers laag, maar hierdoor wordt je goed meegenomen in de muziek. Het album is zeker heavy geworden. Daardoor is er ook niet echt een rustpunt. Freedom en Reunite! lijken als ballads te beginnen, maar knallen halverwege ook los. De diversiteit van de vocalen van Anneke komen goed uit de verf op het album; van krachtig tot mooi en gevoelig. Het album bevat mooie zanglijnen. Op het nummer The Fire is het wel even goed bijblijven door de regelmatige afwisseling in zanglijnen. De vocalen worden ondersteund door een goede band. De muziek is ook mooi geproduceerd waardoor de details van de muziek goed tot zijn recht komen.
Te zien in Nederland 10 december Tivoli Vreden burg te Utrecht
Week 42
A Ha – MTV Unplugged Summer Solstice
Label Universal
Beoordeling 8
Review Het is de Noorse pop act A-ha die weer leven brengt in de MTV Unplugged sessies. Hierbij slaan we twee vliegen uit het verleden in een klap. De MTV unplugged series waren in de jaren 90 enorm populair. De muziekzender stelde de studio beschikbaar voor akoestische versies van acts. Hier zijn prachtige albums uit voortgekomen. Allen met de naam MTV unplugged, waarvan Nirvana, Bob Dylan, Neil Young en KISS memorabele albums zijn geworden. De band rondom Morten Harket wist met zijn vrienden in 1982 de oversteek te maken van Oslo naar muziekmekka London te gaan om hier hun carrière glans te geven. Toentertijd draaide het in Europa om London waar je moest zijn om iets in de wereld van muziek te betekenen. Het is de Noorse band gelukt door het nummer “Take On Me”, vooral de geanimeerde video clip werd wereld beroemd. Een gouden greep! Toch had de band meer in hun mars en scoorde vele hits hier na waar bands als Coldplay nog steeds uit putten. “Hunting High and Low”, “Stay On These Roads” en “the Sun Always Shines on TV” zijn titels die de hitlijsten van toen domineerden. Dan mag je van het James Bond comité ook een nummer voor de film leveren, “The Living Daylights”. Het staat allemaal op dit album en misschien ook wel beter dan de oudere versies. Dat wil zeggen dat het meer in deze tijd past. Het is dan ook een verrassend mooi album geworden. Songs waaronder “Analogue”, “A Break in the Clouds” en het Echo and the Bunnyman cover “The Killing Moon”. Ian McCulloch doet op zijn buurt mee met “Scoundrel Days” zijn mooie liedjes.
Te zien in Nederland
Roy Orbison & the Royal Philharmonic Orc
Label Legacy / Sony
Beoordeling 7,5
Review Wanneer de herfst de druilige dagen inluidt, is het weer tijd voor de dramatische zanglijnen van Roy Orbison. De familie heeft ditmaal gekozen voor een album met het Royal Philharmonic Orchestra. Een album waarbij de zang aan de orkestrale muziek is toegevoegd. Het is een verzamel album met alle hits die Orbison heeft voortgebracht. “Crying”, “Oh Pretty Woman” en “You Got It” zijn wellicht de meest bekende. Toch wist Orbison een scala aan prachtige songs te brengen. Het jaren 60 deuntje van “I’m Hurting” krijgt hier een mooiere invulling. Voor de fans is het favoriete “Drove All Night” en “A Love So Beautiful” toegevoegd. Opvallend is dat enkele kinderen en kleinkinderen van Orbison deelnemen aan het album. Toch blijft het een van de vele verzamel albums die op zijn naam zijn uitgebracht. Songs die inmiddels is vele versies op plaat zijn verschenen en er komt nog een Essential Recordings album aan. Al blijven het mooie liedjes.
Te zien in Nederland
Tyketto - Live From Milan
Label Frontiers rec. / PIAS
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse rockact Tyketto was een verrassing in de jaren 90. De band rondom zanger Danny Vaughn bracht een debuutalbum “Don’t Come Easy” dat insloeg als een bom. Met de huidige tour staat het album in zijn geheel weer centraal. Aangevuld met songs van het recente album “Reach” dat het afgelopen jaar is verschenen. Dat Danny Vaughn nog een dijk van een stem heeftn kennen we van zijn Ultimate Eagles tribute band en is op dit album wel te horen. Omdat de singles van het debuut album “Forever Young”, “Wings” en “Standing Alone” in het begin van het album staan, heeft men bedacht om het gehele album van achter naar voren te spelen. Deze volgorde geeft de sound wat anders neer, maar de songs zijn allen nog heerlijk om naar te luisteren. Powerful rocksongs die het nog steeds goed doen qua energie en rock riffjes. Prima om even weer terug in de tijd te gaan.
Te zien in Nederland 30 november Boerderij te Zoetermeer
Tears for Fear – Rule the World Greatest
Label Mercury Universal
Beoordeling 7,5
Review Het tweede album van Tears For Fears bracht in de jaren 80 vele hits met zich mee. Het therapeutische “Shout” was al een meegiller eerste klas. “Let it All Out” danwel laat het maar gaan geeft de opluchting om daarna de tranen te laten lopen. Tears for Fears staat dus geheel in het teken van deze geboorte therapie, vandaar de titel van het album “Songs from the Big Chair”. Het duo Roland Orzabel en Curt Smith scoorden hits met “Everybody Wants to Rule the World” en “Change”. Het album is een van de vele greatest hits albums die er van de band zijn uitgebracht. Ditmaal is er een mooie toevoeging. Met “I Love You But I’m Lost” en “Stay” zijn er twee nieuwe songs toegevoegd. De titels geven misschien aan dat het niet zo goed met Orzabel gaat. Met hun optredens bij de NIght of the Proms zijn de heren weer even in beeld. En met dit album is het best heerlijk om de good oldies waaronder “Woman in Chains”, “Sowing the Seeds of Love” en “Mad World” weer eens te beluisteren.
Te zien in Nederland
Yello – Live in Berlin
Label Polydor / Universal
Beoordeling 8,5
Review Het Zwitserse duo Dieter Meier en Boris Blank weet al van af de begin jaren 80 de dance sound te brengen waar veel danceplaten op zijn gebaseerd. Deze electro pop was voor die tijd een prettige verrassing en nu heeft Yello de status van legendarisch excentrieke dance duo. Afgelopen jaar tourde het duo voor een enkele keer. Ditmaal ter ondersteuning van het album ”Toy”. Het is dan ook logisch dat dit album sterk vertegenwoordigd is op dit album. “Limbo”. “Blue Biscuit”, en “Tool of Love” zijn enkele songs van het album. Door de electro pop met band is het soms moeilijk een oordeel te geven aan de voorprogrammeerde popsongs die live worden gepresenteerd. Het is een act dat je in dit geval moet zien zodat de bandsound door de samples heen spelen. Yello weet direct te beginnen met hun grote hit “Do It” dat toch een energie oproept van een spanning voor de show. Het album is dan ook een volledige registratie van deze show op 30 oktober 2016 in het passende Kraftwerk zaal van Berlijn Natuurlijk is de show aangevuld met de hits “Oh Yeah” en “The Race”. Een mooi document van een bijzondere act!.
Te zien in Nederland
Gregory Porter – Nat King Cole and Me
Label Blue Note rec. Universal
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse zanger Gregory Porter wist met zijn recente albums een Grammy te winnen voor de Best Jazz zanger van deze tijd. Nu weet hij zijn held Nat King Cole te eren. Dit doet de man erg goed en schaart hij zich bij de grote theater zangers. Nat King Cole was een van de beste zangers uit de jaren 40-50. Uiteindelijk stierf hij in 1965 aan longkanker. Naast het musiceren, waren de zanger in die tijd veelvuldig op het witte doek te zien en als acteur, met liedjes, had men een goede afzetmarkt. Wanneer het trio van Nat King Cole tekent bij Capitol records wordt er zoveel winst gemaakt dat de maatschappij een kantoor laat bouwen dat tot de dag van vandaag een trekpleister is voor touristen. De Capitol Building in Los Angeles prijkt nog steeds boven vele gebouwen uit. Met songs als “Miss Otis Regrets”, “When Love Was King”, Nature Boy” en “LOVE” zijn veel muzikanten geïnspireerd en zo ging het ook bij Porter. Samen met Vince Mendoza zijn de arrangementen opgemaakt en is het een album voor intense liedjes en uitbarstingen van het orkest te horen. Veel dimensie in alle songs en prachtig gezongen. Als bonus wordt op de deluxe versie 4 songs bijgeperst waaronder het The Christmas Song.
Lees meer
Te zien in Nederland Gregory Porter komt volgend jaar naar Nederland en speelt met het Metropole Orkest op 19 en 20 maart Carre te Amsterdam
Musica Extrema – Club Vaudeville
Label JWA Jazz Records
Beoordeling 7,5
Review Met de band Musica Extrema wanen we ons plotseling in de jaren 20. De tijd dat Club Vaudeville, ergens net even buiten het centrum van de stad, hun rode velours theaterdoek iedere donderdag avond opent voor een nieuwe act. Een act met jazz, dixieland of Franse chansons. In die tijd was dat de doorgaans de donderdagavond voorstelling zoals we nu de band in de local poppodia kennen. Plaatsen we deze muziek in de huidige tijd dat noemen we het bijna Musica Extrema. Op dit album horen we de songs uit die tijd. Bewerkt tot een geheel zodat het loopt op de plaat maar de sfeer is erg goed neer gezet. Zonder dat het direct oubollig is geworden. Muzikale klassiekers waaronder “Ramona”, “My Blue Heaven” of “La Vie en Rose”. Gewapend met een accordeon, violen en saxofoon weet de band al ruim 15 jaar de podia te bespelen. Ditmaal met met o.a Joris Lutz, Vincent Koning en Gijs Dijkhuizen als gasten. Het is een fijne afwisseling binnen de poprocksongs.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland Na hun tour door Rusland is de band veelvuldig te zien in de Nederlandse theaters.
Nai Palm – Needle Paw
Label sony
Beoordeling 7
Review De Australische zangeres Naomi Saalfield kennen we van de band Hiatus Kaiyote. Haar excentrieke verschijning is om zijn minst opvallend te noemen en met haar naam Nai Palm zet ze hier nog even kracht bij. Nu heeft ze haar band achter gelaten en gaat ze gewapend met gitaar de wereld door. Haar album Neelde Paw geeft niet de stevige sound weer wat je van haar uiterlijk verwacht. Met haar band weet ze de soul en funk te combineren en de Grammy’s voor de RnB in de wacht te slepen. Nu weet ze de soulstem te combineren met de singer-songwriters genre. Het vol harmonieus gezang in “Have You Ever Been” komt al in de richting van de gospel , terwijl ze haar gitaar op “Homebody” koesterend aanslaat en haar stem het werk laat doen. Uiteindelijk komen er weer meerdere stemmen bij. De diversiteit van de stemmen brengen het tot een geheel. Een ander geluid krijgen we te horen op “Mobius”, daar waar de Maori’s al hun zangstemmen hebben verenigd, doet Nai Palm het op een andere wijze even dunnetjes over.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland 12 november Melkweg te Amsterdam
Melanie de Biasio – Lilies
Label PIAS.
Beoordeling 7,5
Review De Belgische Italiaanse zangeres Melanie de Biasio weet met haar warme stem de sound van jazz en pop aan elkaar te smeden. Naast haar stem gebruikt ze de dwarsfluit om extra dynamiek aan haar songs toe te voegen. De zweem van romantiek en van een nachtclub gaan op dit album hand in hand gepaard. Met “Your Freedom is the End of Me” zet ze de eerste toon al voor dit album. Het is uitdagend en spannend tegelijk. Het album geeft een sfeer weer waar De Biasio op haar vorig album mee is gestart. Nu horen we dat de songs meer ontwikkeld zijn en dat er meer ruimte is ontstaan voor de instrumenten en harmonische backing vocals. “Gold Junkies” krijgt een swingende sound door de tamboerijn. Wanneer die er niet in zou zitten is het nog spannender en uitdagender. Maar het titelstuk heeft deze sfeer al aan zich hangen, waardoor het anders too much zo zijn. Het authentieke “Sitting in the Stairwell” met handclaps en intense zang en wat achtergrond vocalen. Hier laat De Biasio horen dat haar stem het geheel draagt en dat er weinig of niets voor nodig is om haar kunsten te laten ondersteunen. Het is de kracht van de zangeres die op dit album een pracht plaat maakt en live dit zeker waarmaakt.
Lees meer
Te zien in Nederland
Week 41
LA Guns - The Missing Peace
Label Frontiers rec./ PIAS
Beoordeling 8,5
Review Zoals velen weten is Axel Rose de Rose van Guns & Roses, maar wat veel mensen niet weten is dat de Guns van de oorspronkelijke gitarist Tracii Guns afkomt. Samen start het duo een band Guns & Roses. Na een periode bleek al snel dat Axel Rose iemand is met gebruiksaanwijzing en Guns verlaat de band. Het is dan ook de belangrijkste Missing Piece van GnR. Wanneer Phil Lewis (Girls) Phill Collen ziet vertrekken naar Def Leppard is zijn muzikale carrière ook zo zo. Het telefoontje van Guns kwam als geroepen. Met Faster Pussycat bassist Kelly Nickels en WASP drummer Steve Riley was het feest compleet. Een verrassend goed debuutalbum verschijnt er. (Deze wordt tevens nu op vinyl opnieuw uitgebracht). Maar dit is inmiddels 30 jaar geleden en LA Guns is nog steeds een band met verrassend goede American rock albums. Ondanks het vertrek en terugkeer na 15 jaar van Lewis & Guns in LA Guns noemt men deze band bezetting the Second Gun. (the Missing Peace) Nu met Endeverafter gitarist Michael Grant. Het album bevat weer heerlijke rocksongs als Sticky Fingers”, “Speed” en “Kill It Or Die”. Het zijn niet de doorsnee rocksongs. Hier gaat het meer om een diversiteit in de composities, de drumpartijen en de hooks. Het maakt de band daarom juist interessant. Het album doet wat denken aan hun top album Hollywood Vampires, waar later de band met Alice Cooper naar is vernoemd. De rock past ook in de lijn van Cooper. “Don’t Bring The Knife” en “The Devil Made Me Do it” (waar kennen we die titel van). Het is Tracii Guns wel gegund om het succes binnen te halen. Hier heeft hij met zijn band de eerste stap al gezet.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland
Revolution Saints – Light in the Dark
Label Frontiers rec./ PIAS
Beoordeling 8,5
Review Na het zeer goede debuutalbum kon er een vervolg maar moeilijk uitblijven. De Revolution Saints mag dan voor velen nog een onbekende act zijn, maar het is een superband. Met een wereld drummer Deen Castronovo (Journey, Bad English, Ozzy), een gitaarbeest Doug Aldrich (Dio, Whitesnake, Dead Daisies) en meester bassist/ zanger Jack Blades ( Nightranger, Damn Yankees). Met een drummer als basis zanger is een band altijd geinig om te zien. Om dit ook live te kunnen is nog te vraag. Maar het gaat Castronovo goed af. Zijn zangstijl is passend in het plaatje van Journey. Met de ondersteuning van Jack Blades de goede vocalen gewaarborgd. Het is ook hoorbaar dat we te maken hebben met doorgewinterde rockmuzikanten. Het project is wederom geproduceerd door de Frontiers huis producer De Vecchio. Ditmaal is het zeker hoorbaar dat de kracht bij de band ligt. “Freedom”, “The Storm Inside” en het titelnummer zijn hoorbaar beter op plaat gezet dat de producties van Del Vecchio, waarbij hij ook nog tekent voor de songs. Ditmaal zijn de composities door de gehele ballotagecommissie van de band gegaan. Lekker uptempo songs als “Ride On”, “Don’t Surrender” en “Running on the Edge” passen in de lijn van Whitesnake. Al mogen de classic ballads als “I Wouldn’t Change a Thing” en “Can’t Run Away” zeker niet ontbreken. De band weet wederom een van de betere American rock albums van het jaar te maken.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland
Marilyn Manson – Heaven Upside Down
Label Loma Vista / Caroline rec.
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse shockrocker Brian Werner verkeerd in zware tijden. De titel van het nieuwe album en de release loopt samen met het overlijden van zijn voormalige gitarist Scott Putesky, oftewel Daisy Berkowitz. Samen richtten de heren de band Marilyn Manson op. Maar dit wort tegenwoordig alleen maar toegeschreven aan de zanger. De excentrieke zanger weet met zijn make up en vertoning continu in staat van sterrendom te bewegen. De voormalige popjournalist was geinspireerd door Nine Inch Nails man Trent Reznor en schoot met zijn glamrock wat door. Inmiddels staat de man ruim 20 jaar op het podium en maakt zijn reputatie op zijn tiende album ook weer waar. Een uitdagende hoes, in combinatie met de titel en belangrijker Manson keert qua sound meer terug naar de melodieuze industrie rocksound van “AntiChrist Superstar” en “Mechanica Animals” De nummer “Saturnalia”, “Say 10” en het openingsnummer “Revelation #12” brengen een betere Manson naar voren. Samen met gitarist/ producer Tyler Bates en drummer Gil Sharone heeft Manson een keerpunt bereikt, waar vele fans op hadden gehoopt. Natuurlijk is de shockrock met “Jesus Crises”, “Bloody Honey” en “Threats of Romance” volop aanwezig. Het brengt Manson in zijn element en live tot een passend toneelstuk. Toch blijven we John 5 nog in het geheel missen. Zijn bijdrage werd tot iets typerend voor Manson zijn songs. Dit is tenminste het beste werk van Manson sinds jaren . Goede plaat!
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland 28 november Klokgebouw te Eindhoven
Bully – Losing
Beschrijving Subpop/ Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse zangeres Alicia Bognanno weet Steve Albini te verleiden om zijn studio af te staan en vervolgens met Clayton Parker en Reece Lazarus een prima grunge album te maken. Ze heeft het album zelf in haar hoofd, dus ook zo geproduceerd hoe ze het zou willen hebben. Het doet denken aan de punkperiode van Blondie die even buiten haar comfortzone duikt en als het ware bij the Runaways aanschuift. “Kills to Be Resistance”, “Running” en “Not the Way”, allen kennen ze een oploop van spanning om daarna los te kunnen gaan. Met een meegil refrein wordt er even kracht bijgezet. “Seeing It”, “ Guess There” en “Blame” kennen ook een andere kant van de band. Het is dan allemaal wat rustiger qua tempo. Maar de riffjes van de gitaren en de drums blijven gelijk. Door de composities wat identiek te houden, wordt het gedurende het album wat voorspelbaar. Net als de naam is het een doorsnee album, maar deze jonge club is zeker een stel om in de gaten te houden voor de toekomst. Ooit is Nirvana ook zo begonnen, en dat begin hebben ze nu al overtroffen.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Rock Candy Funk Party – The Groove Cubed
Label Mascot / Provogue
Beoordeling 7,5
Review Onder leiding van drummer Tal Bergman, duikt de band met Joe Bonamassa, Mike Merritt (Conan O’Brien band) en Ron DeJesus weer de studio in om wat funky jazz partijen op te nemen. Het is voor mij een van de mindere projecten van Bonamassa. Toch weet hij hier ook een stempel op de sound te drukken. De songs zijn voornamelijk instrumentaal en vol met solo’s van alle bandleden. “Gothic Orleans” ,“Drunk on Bourbon on Bourbonstreet” en “Two Guys and Stanley Kubrick walk Into A Jazz Club” zijn songs waarbij het duidelijk is dat het ergens in New Orleans zijn bedacht. Door de zanger Ty Taylor van Vintage Trouble en Mahalia Barnes (dochter van Jimmy Barnes) te strikken zijn de songs “Don’t Even Try It” en “I Got The Feeling” ingezongen. Het album bevat prima funky groove songs met een jazzy invulling, al blijft het een bijproduct voor Bonamassa.
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland
Ten Years After – A Sting In The Tale
Label Butler/ Bertus
Beoordeling 8
Review De Britse blues rock act Ten Years After viert dit jaar hun vijftig jarig bestaan met een nieuw album “A Sting In The Tale”. De band behoorde tot de classic Woodstock line up. Met Alvin Lee als frontman en gitarist wist de band zich te onderscheiden in al het blues rock geweld van de jaren 60 en 70. Wanneer Lee het Ribs & Blues festival 2012 in het Overijsselse Raalte de sterren van de hemel speelt, wist niemand dat dit zijn laatste optreden was. In 2013 overleed de man. Ten Years After tourt al enige jaren met Joe Gooch en die enkele jaren geleden is vervangen door sessie gitarist Marcus Bonfanti o.a. (Van Morrison, Ron Wood) . Met hem en Colin Hodgkinson (Peter Green, Chris Rea) is het nieuwe album opgenomen. Het album heeft net als de band geen concessies gedaan en is levendiger dan ooit. Met Ric Lee en Chick Churchill als originele leden, weten de band nog steeds prachtige slepende bluessongs te maken. “Up in Smoke”, “Iron Horse” en de oerblues van “Retired Hurt” zegt alles. De uptempo songs “Suranne Suranne” en het heerlijke “Last Night of the Bottle” geven al weer dat deze band op hun 50ste nog niet klaar is voor het pensioen.
Lees meer npodia.nl
Te zien in Nederland 12 december Metropool te Hengelo
The Covenant – Into Her Arms
Label Dutch and Dregs
Beoordeling 7,5
Review Het is het laatste deel van de drieluik van de rockopera “The Story of Bloody Stupid Cash”. The Covenant klinkt dan ook als een soundtrack en loopt in zijn geheel lekker door. Onder leiding van Frank van der Reep is het project in 2013 begonnen en heeft nu zijn sluitstuk gevonden. Muzikaal is het allemaal mainstream rock, maar wel met overgave. De melodische rocksongs zijn opgebouwd naar het verhaal over Bloody Cash. Met “Here Comes The Sun” en “Moonchild” wordt de rock even uit de kast gehaald, maar horen we al snel dat het niet geheel uniek is. Het mainstream rock verhaal blijft mainstream. Al zitten er muzikaal best mooie stukken tussen waaronder “Freund”, “Impossible Human Being” en “End of the Summer”. “The Getaway Car”, “Heading For A Fall” of “You’re My Last Friend” zijn wat easy songs die het album wat naar beneden halen. Maar ja met zoveel songs is het ook zo dat er wel eens een mindere song tussen zit. Door het maken van video’s is het verhaal in zijn geheel uitgelegd en past de muziek misschien beter bij het verhaal. Met “No Ordinary Guy” is het helder dat van der Reep een uitzinnig project gestalte heeft gegeven. Dat is alleen al toe te juichen. Het album bestaat uit drie titeldelen die misschien synoniem staan voor het geheel “And On The Run”, “Still On The Run” en “End Of The Run”.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Spotlights – Seismic
Label I Ipecac
Beoordeling 7,5
Review Het is de metalband Spotlights dat zich afgelopen jaar zich in de kijker speelde met hun debuut album Tidels. Nu weet de metalact hier een prima vervolg aan te geven. Metal met doordachte composities en veel anti climax in de songs. “The Size of the Planet”, “Ghost of a Glowing Forest” of het openingsnummer en titeltrack “Seismic” zijn allen heerlijk deinende songs van Mario en Sarah Quintero. Met het nummer “Under the Earth” overtreffen ze zich zelf binnen de kaders waar men opereert. Het gaat vooral om de dynamiek en de power dat het uitstraalt. De hynotisterende drum en gitaar lijntjes duren net niet te lang en houdt men de vaart er in. Maar het zware geluid van het debuut album is er ook nog. Het nummer “The Opening” is log en zwaarder dan zijn voorgangers. Het is daardoor duidelijk dat de band is gegroeid en weet welke richting men op wil gaan. Prima album voor de metal en stevige progmetal fans
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 40
Beck - Colors
Label Capitol/ Caroline
Beoordeling 8,5
Review De Amerikaanse zanger Beck Hansen mag gerust een duizendpoot worden genoemd. Vanaf zijn hit uit 1994,“Loser”, dat hij schreef omdat hij zich een waardeloze rapper vond, is het allemaal goed gekomen. Hij weet een passende band om zich te vormen, naar de muziekstijl dat hij op dat moment wil spelen. Dat zijn de afgelopen periode vele stijlen geweest, met nu zijn dertiende album vol pop, dance en swingende rock zoals hij ooit begon. Alleen nu in een nieuw jasje. Als duizendpoot en kleurrijk persoon start hij zijn nieuwe album met een dance song dat de titeltrack van het album is geworden. De dance met experimentele geluiden staat voor de gehele plaat. Het swingt met “Seventh Heaven” en “I’m So Free”. Het is een en al vrolijkheid bij Beck en dat is wel eens anders geweest. Het is dan ook een positieve plaat geworden. Dit is mede, omdat hij zijn voormalig muziekmaatje Gregg Kinstin heeft opgezocht. Hij was voorheen een bandlid van de liveshows en heeft inmiddels een goede boterham verdient als producer van Adele, Kelly Clarkson en SIA. Het is dan ook niet verrassend dat dit album heerlijke popsongs bevat. De jaren 80/ 90 sound van “No Distraction” of het gitaarpop nummer “Dreams” met de vele koortjes zijn swingend en poppy maar gelijk ook uitgebalanceerd in de composities. Het maakt Beck op en top gespitst naar zijn kunsten en met zijn tweeën blijkt dat ze beide het beste van elkaar omhoog te halen. Het album is dan ook zeker een vermelding waard dat het een van de betere albums van dit jaar is. Voor pop-, dance- en ook rockliefhebbers zeker de moeite waard en voor de festivalgangers een must. Ik voorspel alvast dat Beck in 2018 op alle belangrijke festivals van Europa staat!
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Robin Beck - Love is Coming
Label Frontiers rec .
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse rockzangeres Robin Beck scoorde een enorme hit met “First Time”. Dat ook mede de coca cola campagne. Als achtergrond zangeres van Chaca Kahn en Leo Sayer wist ze door te dringen om een eigen album te maken. Al bleef de solo hit uit, werd dit later met de cola reclame goed gemaakt. De rockzangeres zong als background vocalist voor Cher’s “If I Could Turn Back Time” en trouwde met James Christian van the House of Lords halverwege de jaren 90. Ze zijn nog steeds samen en Christian produceert haar albums. Ook “Love is Coming” is een familie traditie. Het kan wel eens verkeerd uitpakken, maar dit is een prachtig couple dat het muzikaal ook goed kan vinden. Lekkere felle funkyrock met “Me Just Being Me” , stevig powerful met Island en “On the Bright Side” of een rockpop van “On To Something”. Alle songs zijn lekkere melodieuze rocksongs en goed geproduceerd. Je hoort de liefde voor de rocksound van de plaat spatten. Robin Beck weet zich met dit album zeker weer in de spotlight te zetten. Ze past in het lijstje van Melissa Etheridge, Bonnie Tyler en Heart. Maar ja, of ze echt live een tour voltooid en überhaupt als zangeres naar Nederland komt, is een kleine kans. Inmiddels is het alweer bijna 4 jaar geleden dat ze een kleine tour deed in Europa en dan is Duitsland het meest dichtbij. Dus we moeten optimaal genieten van het album met heerlijke American rocksongs- juweeltjes waaronder “Crave The Touch”, “Girl Like Me” en “Warrior”. Het mag allemaal niet nieuw zijn maar zeker lekkerrrr!
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Pale Grey – Waves
Label JauneOrange
Beoordeling 7,5
Review De Belgische droompop komt tot leven op het album Waves. Samen met Air Producer is de band uit Luik de studio in gedoken. Een album vol aanstekelijke laid back indiepop vol elektronica. Het zijn vooral songs met warme klanken die de band weet te maken. Met “Loos” en “Grace” weet men de synthersizers prettig te combineren met de gitaren en drums. Terwijl “Late Night” en “Billy” een andere kant van de band laat zien. Hiermee weet de band prettige vrolijke dance songs creeeren en met “violen” de songs op te leuken. Het geeft de variatie aan van de songs, terwijl er toch een soort van eenheid in zit dat halverwege wat matig wordt. Met “Seasons” weet men even een extra accent te geven en met het titelstuk weer rustiger af te sluiten. Het is allemaal wel lekker dromerig en wellicht heeft het nog wat draaiuren nodig om het allemaal op zijn plek te laten vallen. Maar de productie en de songs zijn allen van goede kwaliteit en lekker naar te luisteren. Misschien is het dat ik in de droom van Pale Grey bent beland en wat nummers telkens hebt gemist. Maar het is zeker geen verkeerde plaat!
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
JP Cooper – Raised Under the Grey Skies
Label universal
Beoordeling 8,5
Review De singer-songwriter John Paul Cooper presenteert zich als een reggae zanger. Zijn dreadlocks en passend rastahoedje doet alles vermoeden dat de man uit Manchester een tropische klanken weergeeft. Maar opgegroeid onder de grijze wolken van de industriestad, is het voor hem een droom op een eiland met palmbomen te leven. Toch weet hij de zonnige sound te raken. Als singer songwriter weet hij een heerlijke soul sound vermengd met pop te produceren. Het nummer “September Song” weet inmiddels de status van een hit bereiken. Met Jonas Blue’s “Perfect Strangers” wist hij al een enorme hit te scoren, dus dat is voor hem niet nieuw. Nu mag hij zijn eigen songs ter ore brengen. Op “The Only Reason” en “Wait” hoor je zijn emotionele soulstem prachtig weergeven. Omdat het juist een rustig nummer is, hoor je de kwaliteit van de man. Maar in de swingende sound van “All This Love”, “She’s On My Mind” of het gospel achtige “Passport Home” doet hij net zo goed. Wanneer hij een piano versie van het laatste nummer en een een kleine versie van “September Song” als bonus brengt horen we de kracht van zijn warme stem. Je mag gerust stellen dat dit een van de mooiere debuutalbum van het jaar is geworden.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland 27 november Paradiso te Amsterdam
The Lone Bellow – Walk Into A Storm
Label Sony Masterworks
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse band The Lone Bellow is begonnen als een solo project van Zach Williams. Dit naar aanleiding van het ziekte herstel van zijn vrouw. Maar Williams pakte dit zo goed op dat hij zijn creatieve uitspattingen niet meer kon tegen houden. Inmiddels is zijn solo project uitgebreid tot een trio en komt men met hun derde album zelf op de foto als kwintet. Het album valt op door de volle klanken en de volle zang harmonieën. Het openingsnummer “Deeper in the Water” is direct al pakkend en weet men dit een vervolg te geven aan het country nummer “Is It Ever Gonna Be Easy”. De folk sound hoor je door het gehele album terwijl het wel pop georiënteerd is. Met het emotioneel en dramatisch gezongen “May You Be Well” is de roep tot herstel wel overdone gevraagd. Muziek is emotie en dat is hier wel erg gelukt. Het drama spat van de plaat. Voordat het allemaal in herhaling valt is Feather even een prettige afwisseling, Kanene Pipkin neemt de zang over en dat doet ze in dezelfde powerful emoties als Williams. Het swingt door de tamboerijn en dat als contrast prima werkt ten opzichte van het rustige titelnummer dat hierop volgt. Het album vervolgt zich met de country pop waar het allemaal mee begon. Catchy American country songs daar zijn er meerdere van, maar dat het zo vol overgave wordt gespeeld hoor je maar weinig.
Lees meer mpdoia.nl
Te zien in Nederland 26 januari 2018 Paradiso te Amsterdam
Black Stone Cherry – Black And Blues
Label Mascot
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse bluesrockers uit Edmonton zijn na het heerlijke album “Kentucky” weer de studio in gedoken. Dit maal om de onvervalste blues songs van Willy Dixon, Muddy Waters of Albert King in een stevig rock jasje te steken. Black and Blues is dan ook meer een mini album dan een volwaardige cd. Met zes songs van een gemiddelde 3,5 minuten is het feest snel voorbij. Maar met prachtige versies van “Hoochie Coochie Man”, “Palace for the King” of het zwaardere “Born Under the Bad Sign”. De stevige rocksound wordt aangevuld met blazers die alles nog even voller maken. Het doet denken aan Gary Moore zijn blues periode, al is dit wederom een portie heavier en zwaarder. Maar o zo lekkerrrr.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Gill Landry – Love Rides A Dark Horse
Label Loose / Bertus
Beoordeling 7
Review De Amerikaanse singer songwriter Gill Landry kennen we van de folk bandk Old Crow Medicine Show. De heerlijk uptempo swingende songs van die band zijn hier even ver te vinden. Daartegen krijgen we een solide country man die doet denken aan Johnny Cash terug. Zijn lage story-telling songs “Brid in A Cage”, “Denver Girls” en “Broken Hearts & Things We’ll Never Know” zijn meeslepend en beeldend. Maar vooral traag. Gelukkig dient zich met “Berlin” en “The Only Game in Town” wat meer uptempo songs aan. Maar iets meer uptempo dan he, niet dat we denken dat het nu een feest gaat worden. Het blijft een traag album. Niet dat dit erg hoeft te zijn. De songs zijn wel intens en mooi vertolkt, al is er na 6 songs wel een soort van maximum bereikt wanneer je er bewust naar luistert. Wanneer het als achtergrond op staat, terwijl je iets doet is het een prettig doorbabbelend album. Met de rustgevende stem van Landry is het een mooi zondag ochtend album.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Supersonic Bluesmachine – Californisoul
Label Provogue / Mascot
Beoordeling 8
Review Het was een beetje vreemd om deze band te zien op een middag in een klein dorp boven Hoogeveen, met weinig mensen . De band met Fabrizio Grossi (Starbreaker), Kenny Aronoff (Mellencamp, Stevie Wonder, Meatloaf e.v.a.) en gitarist Lance Lopez (sessies) kunnen we rustig betitelen als een super act. Het is dan ook niet vreemd dat hier vele bekende musici een bijdrage aan willen leveren. Het debuut album was al een juweeltje als het gaat om blues rock. Met Californisoul wordt er wat meervoudige vocalen bij gegooid en met een swingende sound opent de band verrassend met “In Am Don Missing You”. De gospelsoul is hier in de bluesrock verwerkt en klinkt direct als een klok. Het concept is helder, de gasten komen terug of hebben dit al eerder opgenomen. ZZ Top Billy Gibbons weet zijn ZZ Top sound in “Broken Heart” te brengen, terwijl Robben Ford zijn gitaar laat spreken in “Somebody’s Fool”. Door de songs af te wisselen van eigen nummer dan weer een met een gast is het album divers en vooral stuwend te noemen. De eigen songs zijn op dit album vooral swingend te noemen “Bad Boys” en “The One” kennen een andere sfeer dan “Elevate” met Eric Gates en Walter Trout’s “What’s Wrong”. Bekende klanken en daar wordt Steve Lukather van TOTO op “Hard Times” aan toegevoegd. Rasechte gitaristen die de blues hoog hebben en de kwaliteit ook mee brengen. We kunnen gerust stellen dat deze heren weer een heerlijk bluesrock album hebben afgeleverd.
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland 3 november KLokgebouw te Eindhoven
Wyclef Jean – Carnival III
Label Legacy
Beoordeling 8
Review De man was het brein achter de hiphop formatie The Fugees. Naast het rappen weet hij zich al producer te presenteren en met Lauryn Hill twee prima albums te leveren. De singles ” Fu Gee La”, “Ready or Not” en de Roberta Flag cover “Killing Me Softly” werden enorme hits. Met Shakira en Mary J. Blige scoorde Wyclef Jean zijn hits. De man uit Haiti wist zich op te werpen tot woordvoerder. Met ” the Fall and Rise of a Refugee” levert Jean het derde deel van zijn “Carnival” album serie. Hiermee laat de meester nog even horen hoe de hiphop, soul, jazz en reggea prachtig kan worden verbonden. De single “Fela Kuti“ kent een aanstekelijke jazz beat, terwijl de smooth “Worrier” song je heerlijk meeneemt in de sound en verhaal. Met Emeli Sande weet hij het popnummer “Carry On” op te nemen terwijl hij met de akoestische gitaren worden afgewisseld met de hiphip beat en rap op “Shotta Boys”. Om daarna een onvervalste rap te doen op “Double Dutch”. Het is de kracht van de meester om iets meer te maken van de hiphop en wel op een positief muzikale wijze.
Lees meer
Te zien in Nederland
Teme Tan - Teme Tan
Label PIAS
Beoordeling 7
Review De singer- songwriter uit Belgie is van Congolese afkomst en groeide op tussen Kinshasa en Brussel. Zijn opvoeding is een mix tussen de traditionele Congolese muziek en Amerikaanse hiphip en rap. Na het bezoeken van een concert van The Beasty Boys wist hij het zeker. Hij zou muziek gaan maken, alleen de vorm pakte even ander uit. Op het Eurosonic festival weet Teme Tan zich al in de picture te spelen. Het is nu tijd om de samenwerkingen die daar zijn afgesproken nu in te lossen met een volledig album. Het is een album dat Franstalig is en vooral ontspannend qua songs is. Het is een aanstekelijk rumba ritme dat ingevuld wordt met diverse ritmes waardoor het een lekkere dansbare plaat is. Het is dan ook niet vreemd dat Teme Tan op de dance festivals staat om een stukje rust in de stevige beats te brengen. Teme Tan is te zien in Nederland op 18 oktober ADE te Amsterdam 25 oktober Stathe TivoliVredenburg te Utrecht 7 december Paradiso te Amsterdam
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
The Roseline – Blood
Label King Forward
Beoordeling 7,5
Review Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Dat is de rode draad van het nieuwe album van Colin Halliburton alias The Roseline. Het album kent voor al beeldende teksten en als muzikant staat hij zelf centraal in wat hij beleefd. Wanneer hij met muziek maken stopt is de drang groot om het on-the road gevoel weer op te pakken. De Amerlkaanse singer- songwriter uit Kansas weet met zijn band een sfeer neer te zetten dat doet denken aan the Jayhawks en Calexico. De harmonische vocalen zijn aanstekelijk in veel songs. Samen met de akoestische gitaren en de country inslag op enkele songs en geven een rustige sound dat prettig is om naar te luisteren. Met “Hurry Up & Wait”, Held Your Hair” en “Moving In A Dress” zijn hij de sound voor de rest van het album al neer. Met wat extra gastbijdrage van Vera Valentine op viool en Lesleie Butsch op saxofoon geven wat extra sjeu aan de songs. Wanneer we halverwege zijn dan valt het album wat in herhaling. Of misschien is het een herhaling van de sound dat lekker in het gehoor ligt. Het album mist wat aan diversiteit, dat is wat jammer. Verder klinkt het allemaal als een klok!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 4 November Wim’s Muziekkelder te Doetinchem (15.00 u) 4 November Cafe Merleyn te Doetinchem ( 20.00 u)
Pink – Beautiful Trauma
Label RCA
Beoordeling 8
Review Het alweer een poos geleden dat we iets hebben gehoord van de Amerikaanse zangeres Pink. Haar recente album The Truth About Love komt uit 2012 en haar tour heeft ruim 2 jaar geduurd. Wanneer ze het album onder de naam You and Me met haar eigen naam Alecia Beth Moore uitbrengt, horen we even een andere Pink. Iemand die mooie ingetogen songs op een akoestische gitaar voortbrengt. Daar waar haar vorig album de gestrande relatie een centrale plek krijgt weet ze met dit album haar proces voort te zetten met Revenge (met Eminem) en het titelstuk. Het geeft aan hoe ze terug kijkt op de relatie die toen stuk liep. Maar inmiddels is Pink met Corey Hart een tweede leven begonnen en heeft ze een tweede kind. “What About Us”, “Where We Go” en “Secrets” zijn weer titels de beeldend haar leven weergeven. Muzikaal is het bij Pink deels hetzelfde gebleven. De bekende popsongs krijgen nu meer een akoestisch gitaartje in de songs (Whatever You Want) en is de intense ingetogenheid met “But We Lost”, “Barbies” en “I Am Here” ook op deze plaat vaker te horen. De laatste met een heerlijk overgedubd koortje daar de popsound inluidt. Met het intense “You Get My Love” horen we haar als een Witney Houston galmen met de muziekleraar die achter een piano zit. Laat haar dat maar doen waar ze zangles krijgt. Dan is het” Wild Hearts Can’t Be Broken” intenser en mooier en passender bij Pink.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Miley Cyrus - Younger Now
Label RCA
Beoordeling 8
Review Het is Amerikaanse tienerpop idool Miley Cyrus die deze week ons doet verassen met haar nieuwe album Younger Now. Het is inmiddels 4 jaar geleden dat haar laatste album Bangerz uitkwam en dat was al een stap naar de volwassen popsongs bracht. Het is alsof haar vader en beroemde country zanger Billy Ray Cyrus tegen haar had verteld om eens een tandje erbij te doen. Het ontbreekt Miley niet aan creativiteit en performance vermogen. Dat heeft ze al geleerd in de begin jaren wanneer ze actrice was. Nu weet ze deze creativiteit in de muziek te brengen. En eerlijk is eerlijk, het is een prachtig album geworden. Met het “Younger Now” weet ze al sterk te openen en met het aanstekelijke “Malibu” is het muzikaal sterker dan de tekst maar toch. Met het wat te blije “Rainbowland” geeft ze een knipoog aan Dolly Parton die luidkeels meebrult in de wereld van de country. Met een “Week Without You” laat Miley haar van haar uitdagende poppy kant horen. Wanneer de kat van huis is … maar als die terug komt zingt ze een andere toon met “Miss You So Much”. Het is een toon waar ze inmiddels beter in thuis voelt. De ingetogen popsongs met een countrysausje is perfect voor Miley en komt ze goed tot haar recht. Het lijkt dat ze dit zelf ook heeft ervaren en trekt dit soort songs door met “I Would Die For You” en het mooie “Bad Moon”. Om de ruige kant nog even aandacht te geven zijn de felle gitaren op “Thinking” en “Love Someone” ingezet. Het laatste klinkt wat op de U2 versie van “All Along the Watchtower” al verdwijnt dit snel met het refrein. Met “She’s Not Him” wordt het wat klef, maar weet ze wel met een mooi “Inspired” te eindigen. Hopelijk houdt ze dit vast voor het nieuwe album, dat dan ook wel wat eerder mag komen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Frankie Goes To Hollywood – Welcome to t
Label ZTT - BMG
Beoordeling 7,5
Review “The World Is My Oyster”, zo begint het succesvolle album van de band uit Liverpool Frankie Goes To Hollywood. Het album brak direct met de release door. Wanneer een half jaar eerder de single “Relax” spontaan op de BBC werd gedraaid, kwam de dj er later achter dat het om een tekst met gay erotische inslag. Het probleempje werd een doorbraak en “Relax” werd een hit. Holly Johnson en de club brengen het album in 1984 uit. In die periode werd de wereld geregeerd door Reagan en Gorbatsjov die een einde wilden maken aan de koude oorlog. Het is een tijd dat soms doet denken. Het is ook een tijd wanneer de MTV met hun videoclips een groot bereik onder de jongeren kent. Wanneer 2 worstelende presidenten in te grote poppen vorm in de ring vechten en Two Tribes go to war de achterliggende klanken zijn wordt ook dit een grote hit. Maar de band heeft meer in huis. Het prachtige Power of Love is nog steeds een van de mooiste liefdesliedjes die er zijn gemaakt. Of een cover van Born to Run van Bruce Springsteen past in het geheel van het album. Een classic zoals met dat noemt. Met deze re-issue is het album geheel hetzelfde gebleven. Met deze cd zit er een boekwerk bij dat toen bij het album werd geleverd. Hierdoor is het album wat teleurstellend. Geen bonus tracks terwijl er nogal wat remixen van de songs zijn gemaakt. Ook geen bonus songs die het album niet hebben gehaald. Kortom een kopie van het origineel maar nu op cd. Toch stiekem heerlijk om dit album weer in de cd speler te beluisteren.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Kim Churchill – Weight Falls
Label Warner Australia
Beoordeling 8
Review Het is de Australische singer-songwriter die weet te verrassen met een prachtig album. Inmiddels is dit zijn zesde album van de nog hier onbekende muzikant. Als kind leerde hij al met de gitaar om te gaan, onder een belofte; “dat hij goed zijn best op school deed” aldus zijn vader. Inmiddels tourt Kim de wereld rond met zijn vrolijk getinte songs als “Hearts of You” en “Whole Entintire”. Wanneer Churchill met de Britse Folkzanger Billy Bragg tourt, kreeg hij de waardering en doorbraak in Europa. Althans in UK. Met Warne Livesey (Midnight Oil, Deacon Blue) als producer neemt hij Silence Win op. Nu is Ian Prichett (o.a. The Beautiful Girls) die achter de knoppen zit. Hij weet Churchill te laten swingen met “Breakneck Speed” en Second hand Car. Hier zal wellicht spoedig een dance mixer dit onder handen nemen om hier een hitremix van te maken. Het titelnummer is een prachtige mix van akoestische gitaar en dance sound. Een van de meerdere juweeltjes, net als “Rosemary” op dit album. Met “Golden” en “CYGO” stuurt hij aan op een eigen hit. Het doet meer denken aan een Australische versie van Ed Sheeran. Ditmaal is het een stoere blonde surfer dit vanaf zijn plank rechtstreeks het podium op gaat en met zijn knipoog de vrouwen versierd om daarover weer een liedje over te kunnen schrijven.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 2 november Bitterzoet te Amsterdam
Terra Lightfoot – New Mistakes
Label Factor / Canada
Beoordeling 7
Review Terra Lightfoot was voormalig gitarist en zangeres bij de country band Dinner Belles, maar wist de country achter zich te laten en de meer rocksound te vinden. Inmiddels heeft ze met het vallen en opstaan nu haar derde album op de plank. New Mistakes bevat prima rocksongs al zullen ze niet snel gaan opvallen. “Paradise” en “Pinball King” zijn prima songs maar haar kracht ligt vooral bij de subtiele countrypop songs als ”You Get High” en een mengeling van country met rocksongs waaronder “Stars Over Dakota”. Hier weet ze haar zangstijl prima toe te passen. De doorsnee rocksongs “Hold You” en “Slick Back Kid” die ze probeert te maken zijn dan vooral vlak van aard en inspiratieloos. Nee ze komt beter tot haar recht wanneer ze beeldende verhalen verteld met daarbij de muziek in een ondersteunende rol zoals “Norma Gale” en “Drifter”.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Otherkin - OK
Label Rubyworks rec.
Beoordeling 7,5
Review Het is allemaal OK met de Ierse grungerockers van Otherkin. Het debuut album is inmiddels gelanceerd en krijgt een positieve respons. Dat is dan ook terecht. Het album is vanaf de eerste songs lekker energierijk en aanstekelijk. “Come on, Hello” is het tweede nummer dat uit de speakers dendert. Ook dit nummer ligt dicht bij de Nirvana songs van Nevermind en the Libertines. Het Hello is wel een trigger om dit naast de Teenage song van het Nevermind album te leggen. Net als “Treat Me So Bad” is “Ay Ay“ lekker rockend en aanstekelijk. De catchy melodielijnen van de ruwe gitaren geven de power van de songs weer. Daaronder de heerlijk pompende bassen en het stevige drumwerk. De band zoekt het allemaal in de veilige kant van de grunge maar daardoor is het allemaal voorspelbaar lekker. Of het nu “’89”, “Yeah, I KNow” of REACT als titel heeft. De opzet is dat er in alle songs een lekkere drive moet zitten en dan rustig beginnen zodat het na het intro met tekst los kan gaan. Tekstueel is het nog niet zo doordacht als Cobainm maar muzikaal is het een lekkere aanwinst op de poppodia en festivals. En de drive hebben ze voor alle songs ook gevonden hoor, het is dreigend, fris en dan weer pompend als of hun leven er vanaf hangt. Het geeft de energie weer dat van de plaat spat en live zal de band dit goed overbrengen .
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 3 november Sugar Factory te Amsterdam 4 november Vera te Groningen
Racoon – Look Ahead and See the Distance
Label PIAS
Beoordeling 7,5
Review Het geluid van de Zeeuwse band Racoon is te herkennen uit duizenden. Inmiddels heeft Bart van der Heide en de rest van de band vele hits op hun naam. Kortom de band zit gebeiteld in de Nederlandse popindustrie. Het maakt het dan ook wat gemakkelijker om de tijd te nemen voor het opnemen van een album. Na Liverpool Rain uit 2011 kwam geruisloos in 2015 het album All-in Good Times voorbij. Dit is het zevende album en de band gaat gedoseerd het land in. Vanaf de eerste klanken van “Bottle of Waiting Whiskey” klinkt het allemaal vertrouwd. Inclusief de vorm van de teksten die als beeldende poëzie verhalen door het album klinkt. Het is beeldend door te staren naar de wisheyfles en een net geleegd glas. Het overdenken hoe het leven er uit ziet tijdens een persoonlijk drama. Dat is tekenend voor de band en dit album. Het verlies van je dierbare horen we door alle songs. “Stay Little”, “Soon”, “Battle of Springtime”, “Motherfather” zijn enkele titels. Behalve het herkenbare Led Zeppelin soundje van “Bring in On” zijn de songs vooral ingetogen. Het past Racoon in hun muziekstijl maar wat meer uptempo songs had dit album meer kunnen sieren. Kortom het is een album om met de band mee te leven en voor de band een verwerkingsperiode om het verlies een plek te geven.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 24 november Klokgebouw te Eindhoven 2 december Martiniplaza te Groningen 28 april Ziggo Dome te Amsterdam
The Selecter - Daylight
Label DMF rec./ Bertus
Beoordeling 7,5
Review Het tijdperk van de Ska ligt alweer een poosje achter ons, maar het lijkt dat we een revival van deze acts krijgen. Inmiddels is Madness al goed op weg. De hereniging van the Beat was al verrassend en met een mooi album ook aangesloten bij de club en The Selecter weet met Daylight ook weer aansluiting te vinden. De band rond de zangeres Pauline Black Vickers werd eind jaren 70 opgericht en in de jaren 80 werd ze actrice en dj in Engeland. Met de grote hit “On My Radio” weet de band nog steeds veel mensen in beweging te brengen. Samen met Arthur Hendrickson is Pauline de enige originele leden. Met het album Daylight is de sound veranderd naar meer een popsound zoals de titelsong klinkt. Toch zit overal wel een herkenbaar ska deuntje in verwerkt. Zo blijven songs als “Frontline”, “Remember Me” en “The Big Badoof” vertrouwd swingen alsof we deels in Jamaica zijn. Het album is in zijn totaal heerlijk om iets bij te doen. Live zal de band meer de interactie zoeken met het publiek waardoor de songs meer gaan leven dan op dit album. Maar ze doen weer mee!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland The Selecter en The Beat is met een ska- avond te zien 27 oktober Melkweg te Amsterdam 29 oktober 013 te Tilburg
Lost Bear – Donkey Shot
Label Tiny Room Rec
Beoordeling 7
Review Het is een nieuw hoofdstuk voor de heren van de Utrechtse act Lost Bear. De in die rock van de jaren 90 liggen inmiddels ver achter hun. Nu is de alternatieve indie songs waren al te horen op het album Inside The Dragon en wordt dit voortgezet met het album Donkey Shot. De releaseparty van enkele dagen geleden gaf men aan dat dit een van de weinig optredens van de band zou zijn, Het schrijven en opnemen van songs staat meer centraal bij Casper Steenhuizen. Na een wat wankele opener “Carnivoor Plankton”, dat bij de band past weet de band na “Muscovy” de songs gemakkelijk in het gehoor te krijgen, of je raakt er als luisteraar aan gewend. “Rap Song” is een prima popsong te noemen en met “Little Big Adventure” gaat men het avonturen pad op. Het is duidelijk dat de band zich niet in een hokje wil plaatsen en niet voor een groot publiek concessies wil doen. Het is allemaal even eigen gerijd, experimenteel en uitdagend. “Starlings”, “White Grubs” en “Bull Drool” zijn allen even verschillend, maar gelijk ook weer gelijk. De drumsound dat met regelmaat de toms van links naar rechts neemt en de hoge gitaarsound dat snerpend door de songs glijdt wordt overstemd met een slepende zang. Al is de spanning halverwege het album weggeëbd waardoor mijn aandacht is verloren.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 40
Wolf Parade – Cry Cry Cry
Label Subpop
Beoordeling 8
Review De Canadese indierockers uit Montreal weten in 2014 zich als supportact voor Arcade Fire te presenteren. Het gevolg was dat het de aandacht kreeg wat nodig was, maar dat gaf iets van een averechts effect bij de band zelve. Nu na 12 jaar doet men het kunstje nog een keer, weer met Arcade Fire en hopelijk met een langere uithoudingsvermogen. Het album Cry Cry Cry is vooral een vrolijk opgewekt album als het gaat op de songs. Het lijkt alsof Lazarus na het Blackstar album van David Bowie is opgestaan. Ook Wolf Parade begint met een song genaamd “Lazarus”. Heerlijk en aanstekelijk begin waar je direct vrolijk van wordt als het gaat om de muziek. De vrolijke klanken en het toetsendeuntje op “Baby Blue” en “You’re Dreaming” een het Smithereens achtige nummer “Valley Boy” is wederom aanstekelijk. Hierdoor wordt het al een zonnig album binnen de eerste 10 minuten. Dat zet zich het gehele album door. Het klinkt niet ingewikkeld maar het zijn heerlijke popsongs met het accent op de gitaar en de toetsen die vrolijk door de songs heen danst . Producer John Goodmanson (Bikini Kill, Sleater-Kinney) weet hier ook weer een heerlijk album van te maken. Zijn stem hoor je tussen de songs door terwijl hij de band in zijn waarde laat. Who Are ya is even een wat meer garage rockend momentje maar overwegend is het een album vol vrolijke indiepopsongs!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 15 november Melkweg te Amsterdam
Wolf Alice – Vision of A Life
Label Dirty Hit
Beoordeling 7,5
Review De alternatieve pop van de Noord Londense band Wolf Alice krijgt steeds meer voet aan Europese vaste wal. Het debuutalbum My Love is Cool werd als een van de betere albums betiteld, waardoor Wolf Alice als een van de meest talentvolle alternatieve Britpop acts te boek staat. Hoewel zangeres Ellie Roswell behoorlijk van wal kan steken, begint ze dit album met “Heavenward” bescheiden en ingetogen. Dit veranderd snel met het Yuk Foo. Of Fuck You wat men in Engeland nog niet echt op de hoezen mag zetten. Het album bevat toch meer de gedoseerde songs waarbij de melodie in de composities meer de overhand krijgt. Hier over is de lichte zang gebracht waardoor de songs prettig in het gehoor liggen en een progressie is ten opzichte van het debuutalbum. “Don’t Delete The Kisses”, “Beautifully Unvonventional” en het ingetogen “Planet Hunter” zijn dan ook heerlijke songs die je in je autoradio blijft draaien. Het tweede deel van de cd of wellicht de andere kant van het vinyl staat de stevige songs meer centraal “Space & Time”, “Sky Musings” en “Sadboy” zijn iets meer uptempo dan hun voorgaande songs. Met het titelstuk weet men qua compositie het meeste er uit te halen. Het 7 minuut durende nummer is het plaatje op de cd en sluit weer naadloos aan bij het openingsnummer “Heavenward”…
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 3 november Melkweg te Amsterdam
Hurts - Desire
Label Sony
Beoordeling 7,5
Review Desire in het nieuwe album van het Engelse synthpop duo Theo Huthccraft en Adam Anderson, danwel Hurts. Het duo brak door in 2010 een duistere synthpop debuut Happiness genaamd. Maar met het vierde album Desire staat vol vrolijke dansbare pop. Het album is de opvolger van het poppulaire Surrender album. Het is dan ook voorspelbaar dat de heren hier een passend vervolg aan geven. Natuurlijk mag de donkere humor in de teksten niet ontbreken. When You Die I will Be “Ready To Go” Het jaren 80/90 soundje zit weer in diverse songs verweven. “Thinking of You” en “Something I Need To Know” kunnen zo hits zijn uit het verleden en aansluiten bij Sky Radio. Met “Chaperone” weet men een prachtig popliedje vol humor te brengen. Door vooral alleen gebruik te maken van piano en zang, springt dit nummer er uit. Door de teksten persoonlijk karakter te geven staat het allemaal ook dichter bij de luisteraar en zal die zich ook beter in de songs kunnen identificeren dan op hun vorige albums. Dat de heren een zwak hebben voor Prince horen we in het “BoyFriend” en “Wait Up”. Wellicht wordt dit wederom een goede verkoop cd, al blijft het voor mij allemaal wat te glad geproduceerd.
Lees meer www.mpodia
Te zien in Nederland 6 december Tivoli Vredenburg te Utrecht
Nothing But Thievers – Broken Machine
Label RCA/ Sony
Beoordeling 8
Review De Engelse indie rockers uit Essex doen in middels alweer vijf jaar mee. Met hun stevige melodieuze gitaarrock kunnen Conor Mason en de zijnen zich goed meten met o.a. Muse, waarmee ze als support act hebben getourd. De afwisseling van stem en kopstem is hierbij ook herkenbaar. Na het titelloos debuut uit 2015 horen we nu dat de band gegroeid is tot een zelfverzekerde rockact die de festivals en stadions kan bespelen. Broken Machine is dan ook een heerlijk album dat al begint met het heerlijke “I Was Just A Kid” en daaropvolgende single “Amsterdam” waarmee de band met gemak een hele schare festivalgangers mee in beweging krijgt. Met het meer intensere “Sorry” weet de band de popballad dicht bij de luisteraar te krijgen en krijgt het een sfeer dat doet denken aan de popsongs van Pink, wat men even doorzet in het aanstekelijke titelnummer ”Broken Machine” en “Soda”. Na een stevig begin wordt de band geleidelijk door het album meer commericieler met zachte songs die erg pakkend zijn. Het is dan ook een nieuwe band waar we rekening mee moeten houden als het gaat om de hitpotentie en als hoofdact voor festivals voor 2018.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 24 november Ziggo Dome te Amsterdam
Van Morrison – Roll With The Punches
Label Caroline rec.
Beoordeling 7,5
Review Inmiddels behoort Van Morrison ook tot de club van 75. De meester van de singer- songwriters uit Ierland schuift nog steeds aan bij Bob Dylan en Stones als het gaat om de leeftijd. Afgelopen zomer stond hij nog in Paleis Soestdijk en het North Sea Jazz festival te Rotterdam waar hij een prima optreden gaf. Een optreden met al zijn hits en klassiekers. Met het album Roll With The Punches duikt Van Morrison in zijn platencollectie en komt hij uit op de oude bluessongs waar hij ooit mee begon. Net als de Rolling Stones weet ook Van Morrison enkele covers uit het verre verleden op te nemen. Zo zijn songs van zijn helden waaronder Sam Cooke (“Bring it on Home to Me”) , Ruth Brown (“Teardrops From My Eyes”) en Bo Diddley (“I Can Tell”& “Ride On Josephine”) op dit album vertolkt. Het is een inspriatiebron van The Man dat met “Transformation”, “Fame” en “Too Much Trouble” zijn eigen herkenbare invulling van de blues geeft. Warm, met een swing . Het album is te vergelijken met de Blue & Someone van de Rolling Stones. Ook Van Morrison weet hiermee een album te vullen met vijf song van zich zelf en 10 covers. Wellicht dat hij de bedoeling had om hier een klein aantal van op plaat te zetten en dat deze serie zo goed is gelukt dat alles maar op plaat is gezet. Hoe dan ook, het is een mooi blues album geworden dat best kan meten aan zijn Engelse broeders.
Lees meer
Te zien in Nederland
Lana Wolf – Fireflies in Nashville
Label JL rec.
Beoordeling 7,5
Review Lana Wolf is een zangeres van Nederlandse bodem. Wellicht dat ze in het hoekje van de Country wordt geplaatst omdat ze het nieuwe album in Nashville heeft opgenomen. Of omdat ze zich in de countrystijl weet te manifesteren. Toch kan deze zangeres veel meer en is het zonde dat ze in een hokje is gestopt. Met Fireflies in Nashville weet ze prachtige ballads als “Another Time Or Place” en “One in A Million Man” voor te brengen. Gitarist Michael Baker weet op dit album zich prima te presenteren. De grote diversiteit van zijn spel siert het album. Natuurlijk is de kader de country en met “Where Are You Now” en “Dream Chaser” weet ze hier ook een punt mee te maken. Ook al is het maar het gitaarlikje dat er bovenop ligt. Toch hoor je in alles dat ze met deze band meer kan. Het meer poprockende “Live Being a 70’s Child” en “Bobby Joe” zou men iets anders kunnen aanvliegen waardoor er meer power in komt en wat stevigere sound ontstaat. Het riekt er steeds naar, maar men blijft gevangen in de countrystijl. Wanneer men buiten de kaders de songs speelt, wordt het bereik van hun publiek ook groter. Het “Biggest Fan in Town” is een smetje op het album. Terwijl “Heartlock” weer een juweeltje van het album is. Het album is opgenomen in Nashville, daar is men terecht trots op. Het nieuwe album mag gerust worden opgenomen in de bergen van Zweden. Hier zal haar talenten nog meer gaan uitkomen, hoewel ze genoeg als gast optredens doet. Komende tijd zal ze touren in Nederland het The American Country Legends tour. Een tour met zeer goede muzikanten en vol energieke country songs waar toch haar hart ligt.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland diverse locaties en theaters
Week 39
Moses Sumney – Aromanticism
Label JagJaguwar/ Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De singer songwriter Moses Sumney woont in Los Angeles waar hij binnen de drukte van de stad de rust weet te vinden in het maken van de songs. Zijn jazz soul georiënteerde liedjes stalen de wereld van rust uit. De rust die hij heeft gevonden binnen de hectiek, door niet in te gaan op de romantische verleidingen om zich heen. Dit is Sumney zijn derde album waar hij als titel de a romanticus wil uitstralen, maar wellicht het tegenovergestelde is. De songs zijn hierop gebaseerd en met de heerlijk meeslepende songs vol lichte electronica en strijkers zijn “Quarrel”, “Plastic” en “Lonely World” mooie liedjes. Met “Man on the Moon”, “Stoicism” en “The Cocoon-Eyed Baby” weet Sumney de cd op te vullen met titels, maar deze titels duren maar een minuut. Op een aantal van 11 songs blijven er gelukkig genoeg songs over die wel het geluid van Sumney kan weergeven.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 4 nov Rec Festival te Rotterdam
Marble Sounds – Live with Casco Phil
Label ZEAL/ Konkurrent
Beoordeling 8
Review Het recente album Tautou van Marble Sounds kreeg al goede kritieken en de Belgische band weet het niveau van Elbow prima te raken. De band uit Leuven heeft hier al de strijkers en blazers in de songs verwerkt en wil dit plaatje live te horen brengen. Dan is er in Belgie het orkest van Casco Phil dat hier gehoor aan geeft. De songs op het album stralen allen rust uit, vanaf de eerste klanken van “Present Continuous” brengt men de luisteraar in de sfeer dat dit al een speciaal optreden is. De nieuwe popsongs “The Frist Try” “Ten Seconds to Count Down” en “K.V.” krijgen hier met het orkest een mooie dimensie. Het klinkt warm en echt, wat een live show moet geven. De songs brengen de klassiek en pop bijelkaar waardoor dit voor een nieuw publiek zorg vanuit beide partijen beluisterd. Met de kwetsbare heldere stem van Brecht Plasschaert brengt “Sky High” tot een van de hoogtepunten van het album. Een album met melancholisch liedjes met een aanstekelijk popsausje, dat Belgie weer even muzikaal op de kaart zet. Erg mooi gedaan!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Michael Jackson - Scream
Label Legacy / Sony
Beoordeling 7,5
Review Het is inmiddels 8 jaar geleden dat de King of Pop plotseling kwam te overlijden. In het kader van het komende Halloweenfeest past de titel. Deze verzamelaar geef een overzicht van songs weer die elders op zijn album zijn te vinden. Vandaar is het hier niets nieuws aan en is het hooguit een hebbeding voor de fans en voor degene die de songs van Jackson niet goed kennen, een mooi overzicht van zijn werk. De epic songs “Thriller“, “Blood on the Dancefloor” en “Dirty Diana” prijken op dit album. Toch heeft men gekozen om de “Billy Jean”, “Beat it” etc niet op het album te zetten. Dat is wel eens fijn, omdat we hier altijd over struikelen. Nu is er gekozen voor het tijdperk waar Jackson worstelde met de pers en rechtzaken. Naast “Torture” van de Jacksons Victory en het fantastische “Scream”, was hier het enige weerwoord op dat nog steeds wordt onderschat in muzikaal en tekstueel opzicht. Daarna volgen songs waarbij de titels veel zeggend zijn. “Xscape”, “UnBreakable”, “Leave Me Alone”, “Threatened”, “Dangerous” en “Ghosts”. Bij het luisteren van deze songs achter elkaar aan weten we weer hoe Michael zich voelde wanneer hij er met de film THIS IS IT een punt achter wilden zetten. Wat men er ook van denkt, met deze collectie blijkt maar weer dat Michael Jackson in staat was om fantastische songs te leveren, met of zonder een maatschappelijke invulling.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Hiss Golden Messenger -Halleluja Anyhow
Label Merge records
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse singer songwriter Mc Taylor gaat schuil achter de naam van Hiss Golden Messenger. Met zijn 10 jarig jubileum onder deze naam, weet hij zijn nieuwe album een toepasselijke titel te geven. Halleluja Anyhow is zijn 9de album en staat weer vol prachtige country & folksongs. Vanaf de eerste song “Jenny Of the Roses” weet Taylor direct de stempel op het album te drukken. De songs zijn warm en liefdevol. Met “Lost Out in the Darkness” en “Jaw” trekt hij deze sfeer moeiteloos door. Het laid back “Harder Rain” brengt je in een dromenland van zijn kijk op de wereld. Het is de stijl die we horen bij Ryan Adams en de laatste solo albums van Tom Petty. Met I Am the Song weet hij de Petty stijl geheel over te nemen waardoor de kracht van Taylor nog beter tot zijn recht komt. Van een singer songwriter met een akoestische gitaar tot een volledige band met harmonica’s en andere blaas instrumenten worden de songs er alleen maar volwassener van. Toch hoor je dat de basis van de liedjes goed zijn en kan in vele variaties worden toegepast. Het meer rockende Domino (Time Will Tell) is geeft een tempoversnelling dat het album even nodig heeft om bij de les te blijven. Uiteindelijk weet Taylor het in zijn eigen storytelling stijl het album met “When The Walls Comes Down” af te sluiten. Het album is vooral een luisterplaat dat swingt!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Pearl Jam - Let´s Play Two
Label : Republic / Universal
Beoordeling 7,5
Review Het is dit jaar 25 jaar geleden dat het debuut album Ten met stip in de lijsten kwam. Het bleek dan ook een schot in de roos en na jaren een classic album te zijn. Eddie Vedder is uitgegroeid tot een legendarische zanger die Kurt Cobain en Chris Cornell heeft overleefd. Met zijn band Pearl Jam weet men een heerlijk stuwende sound te maken en op de dag van vandaag prima albums te produceren. Dit mag allemaal gevierd worden met een film “Let’s Play Two” dat de komende weken in de bioscoop van Kinepolis is te bezichtigen. Daarbij hoort een passende soundtrack. In dit geval is het niet erg moeilijk, omdat het om een live registratie gaat. De film gaat over het verhaal van “Ten” naar het recente “Lightning Bowl”. Hun band met Chicago en hun honkbalclub waar het hart van de leden van Pearl Jam ligt. Het album is een prima overzicht van de tijd en de songs die hier aan gelinkt zijn. Spannend is het allemaal niet, omdat er wel meerdere live albums van Pearl Jam zijn verschenen. Met “Light Bowl”, “Given To Fly” en “Lightning Bowl” zijn de respectievelijke nieuwere songs uitgekozen. De klassiekers “Jeremy”, “Alive”, “Elderly Woman”, “Go” en “Black” mogen op dit album niet ontbreken.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Sven Hammond – Rapture
Label Caroline
Beoordeling 7
Review De afgelopen tijd heeft Sven Hammond zich netjes in de kijker gespeeld. Samen met de DWDD wisten de heren hun debuutalbum prima te presenteren en stond men op vele festivals. Het resultaat is dat er een levendige live album werd opgenomen en nu is er het vervolg; Rapture. Het feestje van Sven Hammond kan bijna hun 12,5 jarig jubileum vieren. De soul en dance met een vleugje jazz en veel Hammond geluid geeft een swingende sound dat door Nederland klinkt. Ditmaal heeft de band gekozen om het album vooral live op te nemen en liefst met een take. Of anders gezegd, de band is gaan spelen met de recordknop aan en hier heeft men de interacties en improvisaties direct kunnen behouden. Het doet levendig aan. De met sax solo opgenomen“A Reicht Pickle” of “Choosy Lover” zijn heerlijk. Toch is het ook wat voorspelbaar als je Caesar en I’ll Wait hoort. Terwijl de band juist met het nummer Lazarus een frisse indruk maakt. Met het laidback bluesy “Raven” wordt het allemaal wat voorspelbaar en klinkt het alsof iedereen op elkaar zit te wachten. Het is het nadeel om het in een keer op te nemen. De flow dat alles goed is, is soms beter om het nadien laat te gaan beluisteren. Dan hoor je dat de soul wat uit de sound gaat en dat we eerder terug keren naar de vorige albums.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Chris Hillman – Biding My Time
Label Rounder / Proper/ Bertus
Beoordeling 8
Review Chris Hillman is inmiddels de 70 gepasseerd en weet met dit album terug te kijken in de tijd. De voormalig bassist van the Byrds weet met de mandoline en gitaren ook raad. Met Gram Parsonson richt hij The Flying Burritos op en weet aan te sluiten bij Stephen Stills Manassas. Met oud band leden Roger McGuinn en Gene Clark start hij nog een trio. Als ontdekker van Emmelou Harris speelt hij op haar albums en weet met dit album een prima country singer- songwriters pop album te maken. En dat allemaal onder leiding van juist overleden Tom Petty. Dat is ook op dit album te horen. Naast dat David Crosby, Roger McGuinn is ook Tom Petty die zijn gitaar pakt om dit album kleur te genen. Hoewel de songs zijn geschreven door Hillman met diverse weet hij ook het Wallflower van Petty te coveren. “Here She Comes Again”, “Given All I Can See”, het country nummer “Walk Right Back” en “She Dont Care About Time” (b – kant van de hitsingel (Turn Turn Turn”) zijn dan ook weer herkenbare Byrds songs en dan in een nieuw jasje.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Metz – Strange Peace
Beschrijving Subpop/ Konkurrent
Beoordeling 7
Review Bij de eerste klanken is het alsof we een powerful Public Image Limited horen. De punksound van Pixies in combinatie met de stem van Johnny Rotten, zou een vertaling kunnen zijn van de Canadese noise punkers METZ kunnen zijn. Ditmaal is de band met de producere Steve Albini de studio ingedoken. Met een drumsound dat sterk aanwezig is en de ruwe songs rommelige gitaren geven de power van een post punkband en komt het openingsnummer “Mess of Wires” wel binnen. Met “Drained Lake” schuiven de bijgeluiden nog aan waardoor het psychedelische punksound wordt. De songs van Alex Edkins, Hayden Menzies en Chris Slorach zijn vooral dreigend en als een blok beton boven je hoofd te noemen. Met de melodielijnen weet men de ruimte in dit soms mototoom gitaar en noise geluid ruimte te vormen. “Catarpillar” is op een andere wijze monotoon als een lichtpuntje binnen de songs gebracht, waarna er wordt afgetikt voor een donkere songs “Lost in the Blank City”.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
David Gilmour – Live at Pompeii
Label Sony
Beoordeling 8,5
Review David Gilmour brengt zijn live album wanneer zijn Pink Floyd maatje zijn live tournee aankondigt. Nee, Pink Floyd zullen we nooit meer op de bühne zien en moeten het doen met deze twee uitermate perfectionisten. Afgelopen jaar stond Gilmour o.a. in Tienen (België) met de Rattle That Lock tour en reisde al eerder naar Pompeii, om hier de video op te nemen. Het legendarisch live concert van Pink Floyd in Pompeii is een prachtige video waar nog steeds veel nostalgie omheen zit. Een juweeltje dat Gilmour graag over wil gaan doen. De setting in Tienen zag er indrukwekkender uit met het plein en de oude huizen. Toch gaat het allemaal om de show en de perfectie van de weergave van de muziek. Het concert begint zoals het recente album begint, de spanning ten top en het aanstekelijke titelsong van dat album wordt prachtig weergegeven. Ja, dan ga je er wel weer even voor zitten. Naast de solo songs van dat album,7 stuks waaronder “Today” en “Faces of Stone”, komen “On an Island” en “the Blue” van Gilmours On An Island album. De rest van de set zijn de voor de hand liggende Pink Floyd songs waaronder “Money”, “Shine on You Crazy Diamonds”, “Wish You Where Here” en “Run Like Hell”. Met als extra op de dvd een documentaire over Pompeii “Then & Now”, is het album als cd dvd blue ray en een box van 4 albums en een mooi boekwerk verkrijgbaar.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Prophets of Rage – Prophets of Rage
Label Fearless / Caroline
Beoordeling 8,5
Review De Amerikaanse rap hiphop rockers Prophets of Rage is niet zomaar een band. Zoals de naam aan doet is het een afsplitsing van Rage Against the Machine/ Audioslave met de Public Enemy leden DJ Lord en Chuck D. en Cypress Hill rapper B-Real. Het is dan ook bij voorbaat een uniek album, met hoge verwachtingen. Deze verwachtingen maken ze volwaardig waar. Nu is de samenstelling van Tom Morello, Brad Wilk en Tim Commerford van RATM/ Audioslave wel vaker in voor iets anders. Met Chris Cornell wist men de rock van Audioslave tot grote hoogte te stuwen. Nu is het aan de rap power en hun maatschappelijke teksten die binnen de rocksound zich vereeuwigen. “Ligalize Me”, “Unfuck The World” en “Hail To The Chief” zijn al titels waarbij het “omdenken” is verscholen. We hebben al feeling good movies, maar hier probeert de band fans op een nadere mindset te brengen. Het voor de hand liggende negatief maatschappelijk gerelateerde teksten brengen een twee splijt van hun en wij, al zou de waarheid nog steeds zo helder zijn. Door het op een andere wijze te benoemen wordt het ook anders aangevlogen. De informatie blijft hetzelfde en is hier meer doordacht. Daarnaast hebben we de heerlijke rockdrive van Morello op “Living on the 110”(hope & pray for democracy), de DJ trucks van “Counteroffensive”. De drones die in allerlei vormen op je afkomen bespreken de rappers op “Take Me Higher” en met “Fired A Shot” wordt het allemaal weer erg actueel. Een band dat erg actueel is en nieuwe maatschappelijke items aan de kaak stelt. Een band die de jonge en oudere generatie kan verenigen in stijl en woord.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 16 november 013 te Tilburg
Janis Ian – The Essential 2.0
Label Sony
Beoordeling 7,5
Review Wanneer je vader een muziekleraar is, is het logisch dat je al snel in je leven een instrument oppakt. Voor Janis Ian gold dat ook en klom op haar derde achter de piano. Het gevoel voor muziek was snel ontdekt, waardoor ze op haar 14de , in 1966, haar eerste single kon uitbrengen. Het resultaat was dat ze in Amerika een kleine hit scoort en het begin van haar carrière is gemaakt. Inmiddels is ze 66 en met haar album the Essential 2.0 weet ze met Sony haar rechten van al haar hits weer veilig te stellen. Een verzamelalbum waar al haar prachtige singer songwriters hits op staan. Wanneer ze met haar album Behind the Lines vele hits scoort, vestigt ze zich in de wereld van de popmuziek. Tegenwoordig zou ze tot de singer-songwriters gilde toetreden. Songs als “Jesse”, “On the Other Side” en “Fly Too High” behoren inmiddels tot de classics van de top 2000. Met duetten als Memphis met Willie Nelson of My Tennessee Hills met Dolly Parton geven aan waar ze staat. Maar ook het duet met “onze” Conny vanden Bos, “Don’t Leave Tonight” staat op dit album. Een mooi eerbetoon aan deze Nederlandse zangeres waar we in ons land wel eens lacherig over deden, maar ook Conny heeft prachtige songs gemaakt en was een goede zangeres.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Spandau Ballet – Through the Barricades
Label Legacy / Sony
Beoordeling 7,5
Review Het lijkt dat de historie zich herhaalt. De new wave band Spandau Ballet kende een sterke start met het new wave album Journeys to Glory. De band kwam in het rijtje van Duran Duran, Depeche Mode en New Order. Uiteindelijk wist de band hits te scoren waaronder de klassieker “Gold” van het album True. Het succes smaakte zo goed dat het volgende album “Parade” hetzelfde concept had gekregen. Daarna wordt het spannend. De keus om terug te keren naar de oude new wave sound of doorgaan met het succes. Dat is de weerspiegeling van het album “Through the Barricades”. De rock georiënteerde songs “Virgin” en “Snakes and Lovers” wisselen zich af met de gladdere “How Many Lies” en het titelsong “Through the Barricades”, dat overigens wel weer een grote hit werd.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Angelo de Augustine – Swim Inside The Mo
Label Asthmatik Kitty / Konkurrent
Beoordeling 8
Review De singer songwriter Angelo de Augustine mag dan wel nieuw aan het front zijn, maar wanneer hij als eerste een album maakt onder hoede van Sufjan Steven en dit op zijn nieuwe platenlabel mag uitbrengen dan heb je wel iets meer te bieden dan 13 in een dozijn. De Amerikaan weet met zijn akoestische gitaar mooie heldere klanken te produceren. Met zijn falset zangstijl neemt hij de luisteraar mee in een wereld voor dromen en mistige gebeurtenissen. “Truly Gone” is al een adembenemend nummer en met vrolijk klinkende “Haze” wordt het nog gezellig ook. Dit wordt wat anders met “More Than You Thought To Use” waar hij met een zingende zaag op de achtergrond een spooky sfeer te creëren.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Mutemath – Play Dead
Label Wojtek / Caroline
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse indierockers Mutemath zijn alweer toe aan hun vijfde album. Het heldere stemgeluid en aanstekelijke gitaarlijntjes brengt de band meer naar de popsound dan hun recente album Vitals. De band uit New Orleans staat onder leiding van zanger toetsenist Paul Meaney. Ditmaal zijn de gitaren meer aanwezig. “Hit Parade” en “Pixie Oaks” klinken als een klok en het goed gemixte “Stroll On” mag er ook zijn. Met “Break de Fever” wordt het allemaal minder. Het over geproduceerde disconummer geeft een andere wending in het album. Hier krijgen de toetsen weer de overhand en met “Nuisance” horen we weer het belang van Meaney. De synthesizers vieren weer hoogtij en de diversiteit en energie verliest de band. Niet dat het geen goede songs zijn, al is het geheel van het album weg. Het komt over dat de bandleden ook iets aan het album mochten toevoegen, maar niet te veel. Daar waar Jamiroquai wel een keus heeft kunnen maken om de jazz dance disco sound te kiezen, is het alsof men hier het graag wil maar niet iedereen in de band is er mee eens. Het is dan ook wat meer draaiuren nodig om het allemaal even te laten vallen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Artvark Saxophone Quartet – Trance
Label Artvark
Beoordeling 7,5
Review Voordat we ons in de wereld van de Trance begeven is het even nodig om te zeggen dat we het hier over de onnavolgbare saxofoon blazers van de jazz hebben. Het gaat hierbij om in een andere trans te komen en je te laten veroveren door een kwartetspel met wisselde klanken. Om dit als een geheel te krijgen is het kwartet compleet. “ As All Now” weten Rolf Delfos, Bert Wirtz, Mete Erker en Peter Broekhuizen een prachtige mix te maken van hun spel op de altsax, tenorsax en de baritonsax. De afwisselende ritmes in de songs zijn subtiel en dan weer speels. Alle stukjes vallen als een puzzel in elkaar en is het een kunst om dit eigenlijk niet mooi te vinden. Het spel van baslijnen en basisritme met daaroverheen een speelse melodie is een vertaling van de popsongs en hun bandjes.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 4 oktober Brebl te Nijmegen 14 oktober Jazzkerk te Aartswoud 15 oktober Fenix Factory te Rotterdam 20 oktober Willem II concertzaal te Tilburg 21 oktober Artishock te Soest e.v.a.
The Killers - Wonderful, Wonderful
Label Island/ Universal
Beoordeling 8
Review De rockers uit Las Vegas weten het mooie van het leven weer op plaat te zetten. Het titelstuk en de opener van de plaat is niet alleen aanstekelijk maar kent een meer uitgebalanceerd indie rock geluid. Het doet denken aan Depeche Mode zonder dat de band hun identiteit verliest. Brandon Flower en de zijnen braken in 2004 door met de hit “Somebody Told Me” van het debuutalbum Hot Fuss. Vier jaar later scoort men de grote hit “Human” en is hun positie op de grote festivals en zalen gevestigd. De indie rock verschuift langzaam naar de poprock songs. Op Wonderful Wonderful weet de band de herkenbare Killers-popsongs als “But” , “Life to Come” en Run “For Cover” af te wisselen met het steviger indierock werk met een verhaal over de boksers “Tyson & Douglas” en “The Calling”. Al zijn de ballads “Some Kind of Love” en “Have The Songs Been Written”. De industrierock van Money On Straigt en het titelstuk zullen wellicht een nieuwe invalshoek van The Killers worden waardoor ze zich ontwikkelen als de nieuwe Depeche Mode. Is daar wat mis mee? Nee, geheel niet. Dit album bewijst maar weer dat The Killers niet in herhaling willen vallen en dat er ieder album weer progressie is om hun eigen sound te ontwikkelen. Fijn dat een label hier nog ruimte voor geeft.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 28 februari 2018 Ziggo Dome te Amsterdam
Cymbals – Light In Your Mind
Label Tough Love rec
Beoordeling 7,5
Review De Engelse band Cymbals heeft hun naam van de Japanse act overgenomen. Drie jaar geleden debuteerde de band met “On The Age of Fracture”. Een indie poprock album met elektronica dat deed denken aan de jaren 80 90 acts als New Order, Depeche Mode en huidige acts als Snow Patrol, The Killers en Franz Ferdinand. Nu is het aan de nieuwe generatie en Cymbals weet met dit nieuwe album aansluiting te vinden bij de pop en electropop. Het popnummer “Car Crash” ligt gemakkelijk in het gehoor waardoor een potentiële hit is. Doorgaans zijn de songs gecomponeerd vanuit de synthesizers en electrosound. “Talk To Me” zou als one-man- band kunnen worden voortgebracht. Jack Cleverly en Dan Simons weten een open sound te maken waardoor de songs luchtig zijn. Het doet soms met “Where Nothing Can Be Defined” wat denken aan PetShopBoys. Het tweede deel van het album zit wat vernuftiger inelkaar. De composities zijn iets meer doordacht. “Fully Automated Luxery, Spitting”, “ASMR” zijn relaxt en kennen een andere groove. Wellicht dat deze tweeslijt er in zit in verband het een vinyl album, zodat de luisteraar een keus heeft de popsongs of de meer indie stijl te kiezen. Toch kennen beide delen mooie songs en is de band Cymbals een stap vooruit gegaan.
Lees meer www.mpodida
Te zien in Nederland
Depeche Mode – the Best of…. Vol. 1 re..
Label Mute / Sony
Beoordeling 9
Review Het is inmiddels 40 jaar geleden dat de New Wave genre over de wereld ging. Depeche Mode stond samen met Spandau Ballet, New Order / Joy Division. Inmiddels hebben Dave Gahan, Martin Gore en Andy Fletcher heel wat meegemaakt. Alle facetten van de rock and roll kennen ze. Dit hoor je door hun albums heen. Met hun laatste album Global Spirit staat de band nog steeds in de spotlights. Gahan is weer uit een diep dal geklommen en Martin Gore heeft zijn inspiratie op zijn solo album verwerkt. Met het eerste deel van the Best of …. serie geeft men toch een snel overzicht weer van hun oeuvre. Van de eerste hitsingle “See You”, naar het ultieme “Enjoy the Silence”, het stevige “Masters & Servant”, het drama in “Personal Jesus” of het nieuwere “Dream On” en “Precious” . Allen prachtige songs dat de band heeft voortgebracht. Het is dan niets nieuws voor de 40 plussers, maar voor de nieuwe generatie is het een must om deze songs te beluisteren om te weten waar de huidige bands hun inspiratie vandaan hebben gehaald. Het album is uit 2013, maar nu op vinyl verkrijgbaar.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 13 januari 2018
Kee of Hearts – Kee of Hearts
Label Frontiers / PIAS
Beoordeling 7
Review De naam van Kee Marcello is de sleutel voor de naam van deze band. De gitarist heeft zijn historie liggen bij de band Europe en luistert naar de naam Kjeld Hilding Lofbom. Marcello speelde zich in de kijker met de band Easy Action en sloot aan bij Europe wanneer John Norum vertrok. Out of this World met de hits “Superstitious” en “Open Your Heart” kwamen van zijn hand. Inmiddels is Marcello ondergebracht bij het Frontiers label waar Alessandro De Vecchio de chepter zwaait. Dit maal heeft Del Vecchio zijn eigen doorsnee songs weten te binden aan Marcello en noemt de band Kee of Hearts. Toch blijven het allemaal Del Vecchio songs die ingespeeld zijn door Tommy Heart, Ken Sandin, Marcello en Marco Di Salvia. Het probleem is met dit soort acts, dat het allemaal doorsnee rocksongs zijn en wanneer het geen potentie heeft dat de band uitelkaar valt. Gewoon omdat dit geen band is maar een samenstelling van mensen die elders hun opnamen maken. Binnen de doorsnee American rocksongs horen we dat de heren zeker goede muzikanten zijn. De goede rockstem van Tommy Heart komt goed uit op “Bridge To Heaven” en de “Crimson Dawn” geeft de ruimte aan de gitaren. Het catchy “Mama, Don’t Cry” en “S.O.S.” zijn songs die passen in de periode van Europe wanneer men met de hits in de hitlijsten stond. Inmiddels is Europe gevorderd tot een heerlijk hedendaagse rockact met hits van weleer. Met dit album blijft het allemaal wat hangen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 38
Carole King – Tapestry: Live in Hyde Par
Label Legacy / Sony
Beoordeling 8,5
Review Het Hyde Park in London is inmiddels een broedplaats geworden om liveshows op te nemen. Na Paul Simon is het nu de legendarische Carole King die haar concert op video en album heeft vastgelegd. Met Tapestry weet King in 1971 een legendarisch album te maken met Joni Mitchell, Merry Clayton en James Taylor als mede vocalisten. De Amerikaanse singer- songwriter heeft inmiddels een legendarische status door dit album. Haar zoete popsongs zijn vele malen gecoverd, terwijl vele muziekliefhebbers haar versie nog de mooiste vinden. Aangezien ze niet veel meer op tournee is, was dit zeker een goede gelegenheid om het vast te leggen. De songs “I Feel the Earth Move”, “It’s Too Late” en “You’ve Got A Friend” staan voor velen in het hoofd gegraveerd. Het is een tijdspad voor de generatie die in de jaren 70 opgroeide tussen het geweld van Led Zeppelin, Deep Purple, eind van Beatles en de hoogtij dagen van Rolling Stones.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Dig Deeper – In Central European Time
Label Alien Agency
Beoordeling 8
Review Einar Kapang weet met zijn verblijf in Bolivia dieper zijn leven te reflecteren. Hij kwam terug in Noorwegen waar hij met gitarist Oystein Braut (electric Eye) een nieuwe sfeer in de songs van Dig Deeper bracht. Inmiddels is het album In C. E. T. het derde album vol aanstekelijke poprocksongs. De band weet met hun songs vol slepende gitaar solo’s een sfeer neer te zetten dat een mix is tussen War on Drugs en Neil Young’s Crazy Horse. “How Can I Be Certain” en “Stars Tonight (Have You Seen)” weten je direct bij de lurven te pakken en mee te slepen in hun sound. Met Don’t Ask Too Much weet de band een laid back sfeer te maken dat aan de sfeer van Pink Floyd doet denken. Met een heerlijke solo instrumentaal deel weet Braut zich nu in de kijker te spelen, waarna het album alleen maar beter wordt. “Hey”, “the Ticket” en “Sky Brown Sky” nemen je mee in de songs die op het eerste gehoor niet verrassend zijn. Na enkele draaironden weet je het zeker goed te waarderen. Met hun maatschappelijk gerichte teksten weet men tot de muziek met een boodschap door te dringen. De band uit Noorwegen is niet direct toonaangevend voor de wereld van de muziek, al mag hier best meer aandacht voor worden gevraagd.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Madonna - Rebel Heart Tour
Label Universal
Beoordeling 8
Review Het is duidelijk dat de inmiddels bijna 60 jarige Madonna een icoon is binnen de popmuziek. Ze ziet er nog uit als een 40er en met haar energieke show weet ze iedere keer weer te verrassen. Met haar tiende worldtour is dit een registratie van haar Rebel Heart tourshow. Begin december 2015 stond ze met deze show in de Ziggo Dome van Amsterdam. Hier kreeg het publiek 2 andere songs, “Secret” en “Don’t Tell Me” voorgeschoteld. Deze songs hebben de live dvd niet gehaald, waardoor het een uniek moment was. De show vol heerlijke dans, geografie en show is met deze dvd weet perfect in beeld gebracht. De songs zijn goed gemixt zodat het op cd en dvd heerlijk is om naar te luisteren. Naast de Rebel Heart songs waaronder “Holy Water”, “Iconic”, “HeartBreak” en een sixpack verhaal bij de “Body Shop”. Met een ukelele wordt “True Blue” vertolkt en natuurlijk mogen de andere hits als “Into the Groove”, “La Isla Bonita” en “Holiday” niet ontbreken. Als bonus op de dvd zijn mooie versies van “Tears of a Clown” en “Like a Prayer” toegevoegd. Het mag dan wel een van de vele live of verzamel albums van Madonna zijn of men mag er van alles van vinden, maar een ding is zeker: Madonna staat voor kwaliteit en een fantastische show !
Lees meer www.mpdia.nl
Te zien in Nederland
Lety – The Wallflower
Label Isolde
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse zangeres Lety werd geboren in the Bronx en maakte al snel de oversteek naar het Europese vaste land. Als vocal coach ondersteunt ze in Duitsland mensen van Popstars, The Voice en werkte ze met Peter Maffay, Ray Wilson en CJ Stone. Haar liefde voor de Jazz vindt ze bij de Jazz legende Max Greger en weet inmiddels met dit album een behoorlijk stukje jazz op plaat te zetten. De muziek is als een “Therapy” in haar leven vergrendeld en met “The Blues” weet ze de drama van de liefde in de Jazz te vertolken. De songs krijgen een persoonlijk karakter door de wijze hoe ze de teksten gebruikt. “Beauty of September”, het prettig in gehoor liggende “Pick A Flight” of “Gypsy Girl” zijn songs die allen hetzelfde vertolken. Het onderweg zijn en nergens een vaste plek te hebben. Ze leeft als het ware als een passant en ziet zich zelf als een muurbloem dat niet in de schijnwerpers staat. Haar activiteiten staan vooral ten dienste van in plaats van zelf op de voorgrond te staan. Ditmaal probeert ze dat te realiseren, al is de genre juist weer een genre waarvan je kunt denken of hiermee op de voorgrond komt te staan. Maar wellicht voelt ze zich hier het prettigste bij en daar is dan ook niets mis mee. Haar kwaliteit van zingen staat voorop en dat horen we in “Big River of Dreams” en het geestige “Tarantino Dilemma”. Maar wellicht haalt ze haar meeste voldoening in het ondersteunen van derden.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
The Script – Freedom Child
Label Sony
Beoordeling 8
Review Het gaat goed met de poprock van de Ierse band the Script. Het is een van de eerste Ierse opvolgers die dezelfde zalen als U2 bespeelt. Nu wel meer met een popsound dat het publiek haat of erg geliefd is. Met de single “For The First Time” brak de band in 2009 door. Nu zijn we zeven jaar en 4 albums en een rits aan hits verder. Het geeft weer dat deze band een manier heeft gevonden om voornamelijk hits te scoren. De albums staan dan ook vol singles en dat geldt ook weer voor dit album. Inmiddels is “Rain” alweer een grote hit en met de opener “No Man Is An Island” kunnen we de volgende dance pop hit op de lijst schrijven. David O’Donaghue en Mark Sheehan weten de perfectie van hits schrijven te bereiken. Met luistert wat er om zich gebeurd en schrijven dan moeiteloos een song a la Ed Sheeran met “Arms Open”, een gladde dance popsong “Rock the World” of opsong “Mad Love” met hip hop invloeden. Hoewel het album vooral divers is, is het ook erg glad geproduceerd. Dat had men in het verleden minder, waardoor de songs beter uit de verf kwamen. Nu is het allemaal gepolijst en zoal de perfectie in de live shows ook weer terug keren. Dan vragen we ons af of het allemaal wel echt live is en wordt de perfectie van de band weer in twijfel getrokken. Dat zou nu zo jammer zijn, want ze zijn net zo lekker bezig, maar iets minder glad mag wel.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 15 maart 2018 Ziggo Dome te Amsterdam
Intergalactic Lovers - Exhale
Label Unday/ PIAS
Beoordeling 7,5
Review De Belgische indie rock van Intergalactic Lovers gaat er bij onze zuiderburen in als zoete koek. De populariteit in Nederland is gelukkig in de lift. Het is namelijk een heerlijke indiepop act. Na het debuut album Greetings and Salutions uit 2011 ging het snel met Lana Chedraoui en haar bandleden. Voordien deed men succesvol mee aan diverse competities, maar de band aam Free Zumunda bracht hen in een lastig parket. Vandaar een naamverandering en het succes lacht hen toe. De heldere zang van Chedraoui is het handelsmerk van de band. Al zijn de composities doordacht. Soms spannend met chello op “Tale! Tale!”en “Fot The Young Ones”, of met een lekkere drive op “River”en “My I”. Al doet men ook niet moeilijk om eens lekker recht door zee te gaan met “Give It Up” en “Between the Lines”. Maar overal klinkt de stem van Lana helder en heerlijk er bovenuit en zweven de gitaren als een wolkendek door de songs. Met No Shame wordt er een mooi popliedje gemaakt, waardoor het album erg divers van aard is. Intergalactic Lovers is dan ook een verdiende aanwinst voor de Belgische popmuziek dat in de toekomst hoge ogen kan scoren.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 23 oktober Effenaar te Eindhoven 25 oktober Paradiso te Amsterdam 14 december Tivoli te Utrecht 15 december ’t Beest te Goes 16 december Rotown te Rotterdam 10 januari Bibelot te Dordrecht 11 januari Neushoorn te Leeuwarden 12 januari Doornroosje te Nijmegen 13 januari Gieterij te Maastricht
Foo Fighters – Concrete and Gold
Label Roswell Records/ RCA
Beoordeling 8
Review Het is inmiddels het negende album van de Amerikaanse rockband Foo Fighters. De powerrock heeft zijn hoogtepunt gekregen met het recente album Sonic Highway. Het werd een struggle om de tour positief en heel af te sluiten, maar het bracht de band tot nadenken. Dit album is het resultaat. Meer melodie en terug naar de rock and roll waar men ooit zo van hield. Met het “T shirt” wordt het direct al duidelijk dat Grohl & Co de melodieuze kant van de rock kiezen. Noem het gerust een poprock song. Lekker in het gehoor liggend en veel belovend voor de rest van het album. De single “Run” kenden we al en is het meest old grunge song dat enigszins schreeuwerig de finish haalt. Met “Make it Right“ is het weer back on track. Hier horen we de inspiratiebron van David Grohl helemaal terug. Het KISS achtige nummer doet zijn helden eer aan. Na de covers van KISS bij NIrvana en als b kanten van de singles van Foo Fighters is het nu om een eigen versie van deze rocksound te maken. We horen het ook terug in “The Sky Is A Neighborhood”. De meeslepende refreinen en meervoudige vocalen zouden niet misstaan op een nieuwe KISS album. Of is het een sollicitatie om met de helden een album te schrijven. Of wordt Foo Fighters een nieuwe authentieke KISS zonder masker. “La Dee Da”(zonder het geschreeuw), “Dirty Water” en “The Line” zijn songs die allemaal in het verlengde liggen. De poprock van Foo Fighters is iets minder hard, maar meer melodieuzer en toch in your face! Geinig is dat Paul McCartney het nummer Sunday Rain in drumt en Dave Koz zijn saxofoon neemt op La Dee Da.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Fink – Resurgam
Label R’Coup’D
Beoordeling 8
Review De DJ Fin Greenall uit het mooie Engelse Cornwall is een artiest die zich de laatste jaren op een mooie wijze zijn sporen heeft verdiend. Inmiddels heeft hij zijn talenten verweven met de singer- songwriters genre. Hierbij bediend hij een breed scala van de muziek waar hij uit kan putten. De laidback popsound weet Fink met akoestische sessies te bespelen. Met de combinatie van allerlei samples en instrumenten is het heerlijk om naar te luisteren. Het recente albums “Hard Believer” en Sunday Night Blues Club uit dit jaar zijn al een juweeltjes en nu is er met het album Resurgam een mooi vervolg. Fink trekt de donkere laid back sound door met songs al “Day 22” en “Crack Appear”. Met minimale percussie en veel stiltes worden “Not Everything Was Better Than The Past” en “Word To The Wise” met zijn “less is more” aanpak een prachtige intieme liedjes waar je stil van wordt. Wanneer de electrische gitaar in “Godhead” wordt geïntroduceerd, breekt het het album in een positieve zin. Voordat het album doodbloed met rustige songs is er even een powerful inpuls nodig om de luisteraar er bij te houden. Het album wordt hiermee gevarieerder. Met de songs van de vorige albums kan Fink de komende tijd een mooie setlist maken om zijn shows actief te houden.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 21 november Doornroosje te Nijmegen 22 november Paradiso te Amsterdam 23 november Paradiso te Amsterdam 3 december Oosterpoort te Groningen
Death From Above – Outrage! Is Now
Label Last Gang / SPV
Beoordeling 7,5
Review De dance rock duo Death From Above , DFA uit Toronto heeft hun fans al enige jaren laten wachten op een vervolg van You’re A Woman, I’m a Machine. Dit album verscheen in 2004, het vervolg kwam in 2014, maar nu is er al een nieuwe; Outrage! Is Now. Drummer Sebastian Grainger en bassist Jesse F Keeler weten een strakke basis neer te zetten, waarna men met gitaar de toetsen alle melodieuze klanken er aan toevoegt. De songs zijn uiteen lopend van de hand-clap popsongs “Caught Up” tot een stevige potje rock met “Freeze Me”. Het titelnummer komt met een diepe bas binnen waarna het militaristische karakter van het nummer de beat aan geeft. Stevig en spannend en een van de mooie tracks van dit album. Het moderne powerrock dance beats van Never Swim Alone is meer zoekend naar de juiste sound. Daar waar TRex en Joan Jett’s I Love Rock and Roll wordt aangedikt en ingezongen wordt met allerlei vervormers. Iets wat men indirect bij “Statues” ook doet maar hier wel meer aandacht aan de melodielijnen in de compositie heeft gegeven. Met het hardrockende beuken de heren de “Holy Books” door de speakers om een einde te breien aan dit album. Het geheel van het album is zeker niet gek, alleen mist er een verfijnde melodielijn waarmee de songs iets luchtiger worden en commercieel aantrekkelijker.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 37
Alex Cameron – Forced Witness
Label Secret Canadian/ Konkurrent
Beoordeling 8
Review De Australische excentrieke singer songwriter weet met zijn debuutalbum Jumping The Shark zich in de picture te spelen. Vooral zijn liveshows zijn energiek. De man is een echte entertainer en showman die zijn popsongs vol jaren 80 synthgeluiden vol overgave speelt. Nu is er een vervolg van dit album “Forced Witness”. Het concept is het zelfde als het debuut album. Heerlijk popsongs die zijn opgebouwd door synthesizers uit de jaren 80 90. Niet dat Cameron er alleen voor staat. Hij maakt wel gebruik van een band en levert heerlijk swingende songs als “Country Figs”, met Roy Molloy’s heerlijke saxofoon solo en “True Lies”. Met “Running Outta Luck” weet hij de jaren 80 pop weer helemaal tot leven te brengen. Niks nieuws maar wel heerlijk in een nieuw jasje voor een nieuwe generatie. Dat is waar Camaron voor staat. Herintrede van de 80pop in de huidige tijd. Met Angel Olsen weet hij het prachtige duet “Stranger’s Kiss” te brengen en terecht dat dit op single is verschenen. Het geeft een doorsnee van wat het gehele album brengt. Gemakkelijk in het gehoor liggende popsongs die snel zijn mee te zingen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 28 november in Paradiso Noord te Amsterdam
Gun – Favorite Pleasures
Label Caroline
Beoordeling 8
Review De band GUN uit het Schotse Glasgow brak door in de jaren 90 met een cover van Cameo’s “Word Up”. De ruwe rocksound van een glad popliedje verraste de wereld en de band van Dante Gizzi werd als meest getalenteerde act genoemd. Inmiddels zijn we al wat jaren verder en is “Favourite Pleasures” het zevende album. Knallend hits hebben we van hen niet meer gehoord waardoor het eerder een album band is geworden. Toch zijn de songs nog steeds heerlijk te noemen. “Here’s Where I Am” en het titelstuk zijn heerlijke poprock songs. Melodieus en energiek. Van bluesrockend naar straight rocksongs als “Take Me Down”, “SIlent Lovers” en “Black Heart”. Het brengt wellicht niet wat nieuws, maar het is heerlijk om naar te luisteren. Een echte festival act met passende songs. Het hoogtepunt is het nummer “Without You In My Life” dat een heerlijke drive kent. Wanneer de band het afsluit met een piano ballad “The Boy Who Fooled the World”, is het een voldaan gevoel. Dat zegt meer dat het album daarmee klopt en dat het een reis is geweest naar een bestemming waarmee iedereen vrede mee heeft. Het is duidelijk dat GUN nog steeds een prima album af kan leveren en klaar is op het podium weer energiek te lijf te gaan.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Neil Young - Hitchhiker
Label Reprise / Warner
Beoordeling 8
Review Het is de authentieke singer songwriter Neil Young die altijd weet te verrassen met een goed album. Hij houdt zich niet aan de regels en wetten van de muziek, maar vind dat hij zijn verhaal kwijt moet en dat via het medium van muziek. Wel of niet met zijn rockband The Crazy Horse, of de jonkies van Lucas Nelson of zijn Americana boys Steven Stills, Graham Nash en David Crosby. Met Hitchhiker neemt hij het heft zelf in handen. Dat wil zeggen dat Young nu heeft besloten om zijn vergeten album uit 1976 groen ligt heeft gegeven om uit te brengen. Het album werd gemaakt in de periode dat hij met zijn rockact The Crazy Horse het album ZUMA en American Stars n Bars kwam. Met het album Hitchhiker heeft Neil Young een serie songs opgenomen waarbij hij alleen gebruik maakt van een akoestische gitaar. Later zullen de meeste songs op diverse albums van Young verschijnen. “Pocohontas” en “Powerfinger” kennen prachtige versies op het live album Rust Never Sleeps, terwijl “Give Me Strength” en “Hawaii” op dit album voor het eerst te horen zijn. Gezien de tijd is het wel begrijpelijk dat Young de songs heeft laten liggen om te rijpen. Maar inmiddels zijn de songs van dit album in deze tijd weer acceptabel goed te noemen. Hier is Young altijd bewust van om zijn fans in een tijdspad te vangen. Het titelnummer was al te horen op Le Noise maar dit is voor mij een betere uitvoering. Het is allemaal overtuigender en gelijk kwetsbaarder in de zang, waardoor dit een must is voor de Young fans en voor de nieuwe generatie een mooi album om de meester van de singsongwriters rock te ontdekken.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
SIMO – Rise and Shine
Label provogue / Mascot
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse bluesrockers SIMO uit het Amerikaanse Nashville speelde het voorprogramma van Walter Trout. Nu Trout zijn nieuw album uit heeft, komt SIMO in de slipstream mee. De band draait om de gitarist en zanger JD Simo, die met zijn gitaarspel een andere kant van de bluesrock laat horen. “Return” kent al een funky sfeertje met de bas en de lichte gitaar lickjes. Meeslepen en spannend dat hij doorvoert in het meer melodieuze “Meditation”. Door te spelen met zijn zangververvorming klinkt het hier en daar zelfs als Prince die uit de dood is herrezen. Ook SIMO gebruikt geen ellenlange gitaarsoli in de songs maar erg subtiel een solo en vooral aanwezig in de basislijn van de composities. Wat overgedubde gitaar solo’s zijn er in verwerkt. Deze doen wat denken aan Robert Cray’s gitaarspel. Het past wel bij de sessie gitarist die op vele albums zijn klanken heeft nagelaten. Met “Shine” horen we the Sweet’s Bloclbuster op een geinige wijze er door. Wellicht niet bewust, maar doet het direct aan denken. Met Light the Candle trekken ze even van leer. Het heftige intro dat in de blues sound valt doet denken aan de oude ZZ Top gemengd met Led Zeppelin’s Page gitaarsound. Waarna de rust met het Jeff Healy achtige “Be With You” terug keert. Een album dat zeker de moeite waard is voor de blues rock liefhebbers!!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Ace Frehley - Anomaly
Label SPV
Beoordeling 8
Review Het album Anomaly is het vierde album dat de voormalige KISS gitarist als solo album uitbrengt. Het album is oorspronkelijk uitgebracht in 2009 en krijgt nu een herkansing. Inmiddels is er een cover album door Frehley uitgebracht, waar hij de eerste stap heeft gezet om een betere samenwerking met zijn KISS maatje Paul Stanley te krijgen. Afgelopen week heeft Ace met het andere maatje Gene SImmons live op de bühne gestaan. Het zou mooi zijn dat dit een stap is op een hereniging van de boys. Ook al is het maar om nieuwe song te maken voor een nieuw KISS album. Live zal Ace zijn masker niet meer gaan opzetten. Het album Anomaly is opnieuwe uitgebracht met de nieuwe songs “Hard For Me”, een langzame versie van “Pain in the Neck” en de bonus song “Return of the Spacebar”. Naast dat het album al goede recensies heeft ontvangen bij de originele release, blijft het tot op vandaag een goed rock album. Frehley weet met dit album jammer genoeg weinig toe te voegen tot het origineel. The Sweet cover “Fox on the Run” is een fijne herbeleving van deze Engelse band. Verder kent het album allemaal typerende Frehley songs als “Too Many Faces”, “Genghis Kahn”, It’s A Great Life”. Prima om dit album van een ondergewaardeerde gitarist weer uit de kast te halen!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Black Country Communion – BCCIV
Label Mascot / Provogue
Beoordeling 8,5
Review Daar waar Led Zeppelin eindigt weet Black Country Communion het haarfijn weer op te pakken. Met deze superband zit het dan ook wel goed met de kwaliteit. Zeppelin’s John Bonham’s zoon Jason (nu Foreigner), Derek Sherinian (Dream Theater/ Alice Cooper), voormalig Deep Purple en Trapeze zanger Glenn Hughes en Joe Bonamassa op gitaar dan is het feest weer compleet. Het heeft enige tijd geduurd dat er een opvolger kwam op het album Afterglow. Bonamassa wilde zich op zijn solo albums storten en de rest ging ieders weegs. Na diverse blues albums had Bonamassa toch weer de behoefte om weer even lekker te rocken. De band kome bij elkaar en Kevin Shirley zit weer vertrouwd achter de knoppen. Na een classic 70 rocksong “Collide” als opener, is Over My Head aanstekelijk en krijgt het een poprock randje. Het verhaal over de violist van de Titanic Wallace Hartley, horen we terug in het nummer “The Last Song For My Resting Place”. Meeslepend mooi en opgebloeid met een viooltje, mandoline en fluit waardoor er een folk sfeertje ontstaat dat vermengd wordt met classic rock. Met het 7 minuten durende “The Cove” horen we de slepende bluesrock dat we ook bij Bonamassa kennen. Met Glenn Hughes als zanger wordt het allemaal dramatischer en meeslepend. Dit kan hij als geen ander. De baslijnen in “The Crow” zijn heerlijk stuwend, de zang gaat door merg en been en met de Hammond orgel is dit heerlijke rocknummer maakt men het nummer geheel af. Het is een van de beste songs van dit album. Het typische Hughes song “Wanderlust” is heerlijk en hier hoor je dat Hughes net deze volledige band mist op zijn solo albums. Die zijn net weer wat matiger dan wat hij hier laat horen. Met “When the Morning Comes” weer te dan het album te eindigen, maar op vinyl komt er een toegift: “With You I Go”. Het is dan ook weer een heerlijk album van deze superband. Hopelijk komt er meer met een tournee. Inmiddels zijn de losse shows in 2018 in UK en USA al uitverkocht.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Sass Jordan – Racine Revisited
Label Canada rec/ Konkurrent.
Beoordeling 7,5
Review De Canadese rockchick Sass Jordan die begin jaren 90 de wereld veroverde met het heerlijke nummer “Make You A Believer”. Het rocknummer vol soul and power was niet alleen pakkend maar een doorbraak voor de rockwoman om weer in de picture te komen. Met Stevie Salas op gitaar had ze een zeer getalenteerde gitarist die inmiddels is ingehuurd als adviseur voor de hedendaagse muziek in een museum. Dit maal brengt Jordan, in het kader van 25 jaar jubileum, het gehele album opnieuw uit. Ditmaal ingespeeld met andere muzikanten met The Guess Who zanger gitarist en haar man Derek Sharp en Chris Caddell op gitaar. Brent Fitz (Vince Neil) op drums en meester bassist Rudy Sarzo (Quiet Riot /Whitesnake). Het vreemde van dit album is dat het album op nieuw is ingespeeld. Nu is het hier en daar wel iets frisser en feller, maar over het algemeen is het album identiek. Dus niet echt nieuw. Ze tourt op dit moment door Nederland met Chris Caddell and the Wreckage als support act. Kortom het wordt een heerlijk Canadees rockfeestje!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 21 september de Neushoorn te Leeuwarden 22 september De Spot te Middelburg 23 september Metropool te Hengelo (Ov) 24 september De Bosuil te Weert
Chad VanGaalen – Light Information
Label Subpop / Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De Canadees van Calgary weet met zijn elektronica een indie rocksound te maken dat wordt vermengd met folk. Het is VanGaalen’s zesde album bij Subpop en is zeker niet een van zijn minste. Het is spannend en energierijk, experimenteel maar ook gemakkelijk in het gehoor liggend. Het album begint met “Mind Hijacker Curse”, een les in het nemen van lifters. Het nummer is direct pakkend en enigszins pop georiënteerd. Terwijl het daarop volgend “Locked in a Phase” toch meer indie en post punk klinkt. Met de klankschalen weten VanGaalen het “Prep Piano” song te openen. Het geeft meteen aan de deze man niet in een genre te vangen is en dat hij het heerlijk vind om allerlei variaties in de muziek te brengen. Het maakt het album vooral afwisselend, maar soms haalt het de vaart ook uit het album. De songs zijn overwegend kort van aard. Het gemiddelde is 3 minuten. De jaren 60 psychedelische popsound vol experimentele gitaarsoli op “Mystery Elementals” is op zijn minst geinig te noemen. Met zijn kopstem weet hij een heldere klank in de songs te brengen “Old Heads”, “Pine and Clover” en “You Fool” zijn fijne songs. Al blijft het twijfelen of dit om festivals en live het ook goed gaat doen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 15 oktober Ekko te Utrecht 16 oktober Rotown te Rotterdam
Voltage - Around the Bend
Label Eigen beheer
Beoordeling 8
Review De vette Rock and Roll uit Brabant is ruw heerlijk en drivin by power! Samen met Guido Aalbers (Bokkers, Miss Montreal) achter de knoppen schieten ze vanaf het eerste nummer al in de roos. Pistole Pete of Piestolen Paultje past in de Sountern rocksound van Blackberry Smoke en de stevige Black Crowes van ooit. De opvolger van het debuutalbum Travellin’ Man is volwassender en beter uitgewerkt. Kortom de meters die Dave Vermeulen en de zijnen hebben gemaakt, hebben zijn resultaat gehaald. “Up the Road”, “Good Times” en “For Better Ways” zijn allen stuk voor stuk prima rocknummers. Met een vleugje country en vol overgave van de zang maakt het allemaal even beter dan een doorsnee rockact. Inmiddels zijn de heren onder de hoede van Sanne Hans, die hen overal mee naar toe neemt. Festivals als Paaspop en Zwarte Cross heeft men bespeeld en als support voor Status Quo is er inmiddels voldoende grote podium ervaring. Het maakt een band ook groter, waardoor de songs volwassener gaan worden. Met de Popronde in het verschiet, is dit zeker een act om te gaan zien. Niet dat het vernieuwend is maar een band met prima bluesrock songs zoals ze horen te klinken.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Toby Keith - The Bus Songs
Beschrijving Thirty Tigers/ Bertus
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse country zanger is vooral in Amerika een grootheid. Naast zijn muzikale carrière, speelt hij in diverse comedies en Amerikaanse series. Had een vete met de Dixie Chicks dat publiekelijk werd uitgevochten, maar het gaat hier om de zijn laatste album. The Bus Songs is een compilatie album dat een doorsnee van zijn oeuvre moet weergeven. Hij vult het album nog met twee nieuwe nummers, “Shitty Golfer” en “Wacky “Tobaccy” om het album voor de fans nog wat aantrekkelijk te maken. Voor de mensen die hem niet kennen is het een prettig album. Zijn stem is een heerlijk rustige stem en de songs zijn vooral vanuit een singer songwriters view geschreven. Met een vleugje country in de songs en zijn cowboy hoed op is het al snel een ingeburgerde US country man. Songs waaronder “The Critic” en “Ballad of Ballad” zijn afwijkend van de songs. Toch blijft de country erdoor heen te luisteren, maar de storytelling staat hier voorop. Met twee live songs “Weed With Willie” en “Get Out of My Car” laat Keith weten dat het live allemaal klopt en dat het een sfeervol geheel is. Een prima album om wat meer over hem te leren kennen.!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 35
Motorpsycho – The Tower
Label Konkurrent
Beoordeling 9
Review De Noorse rockact uit Trondheim weet zich met dit album weer goed te onderscheiden van de mainstream rockacts. De psychedelische rock wordt afgewisseld met metal, jazz en pop door de jaren heen. Wanneer de band de films van Russ Meyer als inspiratiebron gebruikten voor de naam, bleef Motorpsycho na Mudhoney en Faster Pussycat over. Al is het zeker het meest passend bij hun sound. Inmiddels zijn Bent Saether en Hans Magnus Ryan de drijvende kracht en originele bandleden. Het titelnummer is de opener van het album en is direct al een juweeltje. De diversiteit spat er vanaf. De band weet met hun ruim 8 minuten durende songs zoveel solo’s en diversiteit er in te stoppen dat je vergeet dat het nummer in de basis eigenlijk maar enkele minuten is. De rest is in de songs gebouwd en uitgewerkt tot een geheel. Voor de een is het een ellenlang durig nummer voor de andere is het een uitgewerkt pronkstukje. De jaren 60 sound hoor je door the Tower terwijl het ook heftige solos kent. Bartok of the Universe is een meer psychedelisch metal georiënteerd stuk, terwijl ASFE al meer een melodieuze rockdrive kent. Het meer experimentele “Intrepid Explorer” en “In Every Dream Home” zijn op zijn minst spannen en aantrekkelijk te noemen. Niet alleen omdat de songs rond de 9 minuten duren. Men neemt je mee in het muzikale verhaal vol muzikale verrassingen. Dan zijn we uiteindelijk nog maar halverwege het album. De muzikale reis door de 60’s westcoast sound, pop rock krijgt op het tweede deel een luchtig intro met “The Maypolet” om tot het epic nummer A Pacific Sonate te komen. Het is een 15 minuten durend hypnotiserend stuk met alle muzikale facetten van het bovenstaande toegevoegd. Kortom men had zich ook kunnen beperken tot dit nummer en dan was het al een fantastisch album geweest. Maar nee, dit wordt nog eens overgedaan met het andere 15 minuten durende “Ship of Fools”. Misschien zegt dat alles over deze band.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Living Colour – Shade
Label Megaforce / Bertus
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse funkrockers uit New York wisten eind jaren 80 door te breken met Middle Man en het album Vivid. De crossover van funkrock had deze band verfijnd tot heerlijk dansbare rock. Met de maatschappelijk georiënteerde teksten, was dit toentertijd de start van een prettige nieuwe stroming. Wanneer het tweede album de hit “Love Rears Its Ugly Head” bracht was het hek van de dam. Corey Glover en de zijnen hadden het succes in eigen hand. Toch wist de band dit niet helemaal waar te maken. Het album Staind werd nog goed ontvangen maar daarna hebben we weinig van de band gehoord. Ja, inmiddels zijn ze tot het zesde album gekomen. Shade is voornamelijk een stap in de goede richting waar men ooit was. Ditmaal met de blues in de hand weet men de cross over te mengen. Robert Johnson’s “Preaching Blues” is de drijfveer van de band. Maar “Program”, “Pattern in Time” en het laid backrock “Always Wrong” klinken weer als vanouds. De bas op “Blackout” is weer heerlijk . Vernon Reid speelt op zijn gitaar weer de sterren van de hemel en met zijn bluesy invulling weet hij binnen “Who’s That” en solo’s het heerlijk te gebruiken. Prima album en hopelijk is dit de vast gestelde terugkeer van een waardig maatschappelijk kritische band met ontzettend veel humor in de songs.
Lees meer www.Mpodia.nl
Te zien in Nederland 8 & 9 September City rock Eindhoven / Leeuwarden
Bergen Big Band & Dag Arnesen – Norwegia
Label Odin / PIAS
Beoordeling 7,5
Review De Noorse producer en componist Dag Arnesen begon zijn Noorse Songbook serie in 2006. Nu ruim tien jaar later levert hij zijn vierde album van deze serie. De jazz big band en Arnesen heeft nu gekozen om de muziek van Edvard Grieg onder de loep te nemen. Edward Grieg was een piano componist aan het eind van 1800. Zijn muziek werd als romantiek voor de muziek beschouwd. Zijn composities waren voornamelijk op Noorse traditionele gebaseerd. Hier is dan ook de link naar de Noorse componist van nu. Dit horen we terug in de pianostukken van “Varen” en “Arietta”. Terwijl de andere stukken vooral op de blaaspartijen zijn gericht, brengen de pianostukken de rust in het album. Opvallend is dat de stukken ontspannen klinken, met een accent op een heftig gedeelte binnen de composities dat maar voor even duurt. Kortom een relaxt album voor de zondagochtend, met een verhaal dat niet uitgesproken wordt.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Razz – Nocturnal
Label SPV
Beoordeling 7
Review Het is de Duitse poprock act Razz dat inmiddels goed aan de weg timmert. Het viertal begon enige jaren geleden en debuteerde met het album With Your Hands We Conquer. Nu weet de indie rockband hier een vervolg aan te geven. De opener “Paralysed” klinkt als een stevige rockact dat ergens een mix is tussen de Staat en Kaiser Chiefs. Het kent electronisch catchy deuntjes in o.a. “Trapdoor” en “Another Heart Another Mind”. Maar ook wat matige gitaarsongs als “Could Sleep” en “Silver Lining” passeren de revue. Halverwege het album weet de band de sfeer meer richting de elektronica te geven. “By & By”, “Step Step Step” en “Let It In Let It Out” zijn wel de meest dansbare songs van het album, terwijl men met “Lector” de relaxte elektrosound van de jaren 80 heeft gevonden. Het album is daarom nogal divers van aard waardoor het klinkt dat de band nog steeds zoekend is naar waar men naar toe wil. Dat terwijl men de met hun debuut al diverse grote festivals heeft aangedaan en een gevestigde sound a la Editors had. Nu is het allemaal wat te wisselvallig geworden.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Steve Winwood – Winwood Greatest Hits Li
Label Thirty Tigers/ Bertus
Beoordeling 8
Review Voor velen is Steve Winwood een begrip, voor veel anderen is het een man met hitjes uit de jaren 80 en voor nog een groep is het een volstrekt onbekende. De muziekant uit het Engelse Birmingham weet met zijn Hammond orgel sound de aandacht al te trekken in de Spencer Davis Group en een van de eerste supergroepen Traffic. Na Traffic stapte hij in Blind Faith met Eric Clapton, Ginger Baker, en Rick Grech, al heeft deze act maar even bestaan. Tourde met Eric Clapton en David Gilmour en had solo vele hits in de jaren 80. Dit live album is een registratie van de tour dat hij afgelopen jaren maakte. Het album bevat alle classics uit zijn vorige bands en solo carriere waaronder “Back in the High Life Again”, “Gimme Some Lovin”, “Higher Love” en “Why Can’t We Live Together”. Maar zoals Winwood het altijd al heeft gedaan, zijn deze songs ook weer onder handen genomen en als een nieuwe versie live gespeeld. Het past in de sfeer van de overdadige Hammond orgel sound dat als een rode draad door het album loopt. “Pearly Queen”, John Barleycom en Low Sparkt krijgen een heerlijke uitvoering dat je iedere keer tot in het diepste van de songs sleept. De solo’s van sax (“Glad”) toetsen en gitaren zijn de toetjes op de prachtige songs. Ja, Steve Winwood wordt niet altijd genoemd, maar behoord wel degelijk tot een van de meest inspirerende muzikanten op deze wereld. Om niet direct de gehele collectie aan te hoeven schaffen is dit album zeker een aanrader om de muziek van Winwood te leren kennen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
InHeaven – InHeaven
Label PIAS
Beoordeling 7
Review De indie rockband InHeaven uit London weet met dit album te debuteren. De band stond al op Reading en Leeds Festival van 2016 omdat men al enige singles heeft uitgebracht. Het album is dan ook een verzameling van de songs uit het verleden. De ruwe grungerock als “Treats” doet denken aan de oude Nirvana sound, maar dan met een Engels jasje dat uit de punk periode komt. Het klinkt qua mix ruwer en platter dan de Amerikanen dit doen. Met Chloe Little als bassist / zangeres en James Taylor als gitarist / zanger weet men dit goed af te wisselen waardoor het divers qua klankkleur is. Binnen de songs van weleer tot aan de nieuwe songs als “Stupid Things”, het hitgevoelige “Vulture” en “Worlds on Fire” zit een mooie opbouw in. Hierdoor hoor je dat de band is gaan groeien door de jaren heen. De composities krijgen meer een vollediger vorm en een eigen stijl. De felle punksound wordt vervangen door de harmonische vocalen en uitgebalanceerd gitaarwerk. Toch klinkt het dat het album met haast is gemaakt. Het zou dan ook mooi zijn geweest dat de band de oude songs had vervangen door nieuwe songs.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 25 oktober Cinetol te Amsterdam
week 34
Shelby Lynne & Allison Moorer – Not Dark
Label Silver Cross rec./ Bertus
Beoordeling 8
Review Wanneer je als kind in een drama terecht komt van een vader die zijn vriendin vermoord en daarna zelfmoord pleegt, wordt je vanzelf hard. De zusjes doken ieder op eigen manier in de muziek en zijn hier verrassend genoeg met veel succes uitgekomen. Shelby maakte al een serie albums die de moeite waard zijn. Haar Dysty Springfield cover album is al een juweeltje dat gerust in de lijn van Adele mag liggen. Terwijl Allison haar sporen heeft verdient in de country en hier haar naam al heeft gevestigd. Na een gezamenlijke tournee is het plan ontstaan om samen een album te maken. Het is een coveralbum geworden waarbij de dames terug gaan in de tijd waar ze elkaar nog wilden overtuigen hoe goed een plaat was. Jason Isbell’s “The Color of a Cloudy Day”, Louvin Brothers “Every Time You Leave” en het titelstuk van Bob Dylan komen op dit album voorbij. De countrysfeer en de harmonische vocalen van deze mensen is heerlijk om naar te luisteren. Het is ontspannen en geen een heerlijke sfeer van love & peace. “Into My Arms” van Nick Cave en “Lithium” van Nirvana krijgen hier een heel andere versie, maar de kracht van de songs blijven bestaan. Het album mag gerust tot een van de betere albums van dit jaar worden gerekend, als het gaat om de muziekstijl wat men vertegenwoordigd. Hierbij zijn de vocalen van deze zussen toch van grote meerwaarde.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Jake Bugg - Hearts That Strain
Label Virgin rec. / Universal
Beoordeling 8,5
Review De Engelse singer- songwriter Jake Edwin Kennedy Bugg wist zich met zijn titelloze debuutalbum zich in de kijker te spelen. De Bob Dylan inspiratie hoorde je in het geluid van de kwetsbare liedjes. Het vervolg album Shangri La kreeg niet de lof dat zijn voorganger had. Met het album On My Own is de zoektocht naar een passende sound begonnen, gelukkig heeft Bugg zich nu herpakt met een prachtig album. De kunst van alleen te zingen met een akoestische gitaar heeft Bugg aan de wilgen gehangen. Het album Hearts That Strain is een modern popalbum dat de jaren 60 en 70 weer doet herleven. Ditmaal wel erg geslaagd. Het sterke openingsnummer “How Soon The Dawn” wordt met “Soutern Rain” doorgetrokken. Langzaam wanen we in de tijd waar The Byrds en Hollies hoogtij vieren. “In The Event Of My Demise”. De afslag naar de countrypop wordt genomen in “This Time”. Met een slide gitaar weet je dan al snel dat geluid te creëren, maar zonder zou het een prima popsong zijn geweest. Het duet met Noah Cyrus op “Waiting” krijgt ook een countrysausje maar nu met blazers en saxofoon. Het ontstaat wanneer je in Nashville je plaat opneemt. Dat kom je snel in de verleiding om je album een countrystijl aan te meten, al zijn de songs al thuis geschreven. Het prachtige piano “The Man On Stage” met de strijkers is prachtig, al krijg je meer het idee dat Burt Bacharach hierachter zit. Het album pakt je direct vanaf het begin en neemt je mee tot de laatste groef op het vinyl. Heerlijk album met echte muziek, zonder digitale beats en samples. Maar gewoon op basis van instrumenten.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Rolling Blackouts C.F. – Talk Tight
Label Subpop / Konkurrent
Beoordeling 8
Review Om direct de C.F. te verklaren; dit staat voor Coastal Fever, dan zijn we daar ook weer uit. Het is de Amerikaanse indieband van Fran Keaney die het zonnige California in de indierock weet te brengen. De band stond al op het prestigieus festival SXSW en heeft zich hier zo in de picture gespeeld dat wij hier over de plas nog de nagalmen horen. Het resultaat is dan ook dat ze komende week in Nederland te zien zijn meet hun aanstekelijke vrolijke songs als de opener van het album “ Wither With You”. Dat we California als surf city kennen is terug te horen op het Wide Eyes waar de surfsound in is verwerkt. Niks geen moeilijk gedoe, maar gewoon heerlijke muziek maken, is het motto. Dat is dan ook te horen op Heard You’re Moving wn “Tender is the Neck”. Nee, het is allemaal niet zo moeilijk om een heerlijke zonnige plaat te maken. De kracht zit hem vooral in het “doe het maar eens” . En dat is moeilijker dan gedacht. Rolling Blackouts Coastel Fever is er met dit album meer dan in geslaagd! Heerlijke zomerplaat, ook voor de na zomer.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 9 september Paradiso te Amsterdam
LCD Soundsystem - American Dream
Label Columbia / Sony
Beoordeling 8
Review Daar waar de jaren 80-90 Orchestral Manouvres in the Dark domineerden in de electropop, heeft LCD Soundsystem dit als inspiratiebron overgenomen en weet men dit in een nieuw modern jasje te brengen. Terwijl OMD deze week ook een nieuw album weet te brengen, weet men dit mooi in de slipstream mee te brengen of andersom. Vanaf de eerste tonen van Oh Baby, is het oude OMD geluid terug te horen en zou dit net zogoed een nummer van de band kunnen zijn. Met het “Other Voices” trekt de band even van leer. It’s sounds like the nineties…You’re just a baby now”. Al is het een reactie op hoe de mensen op hun sound reageren. Nee, er is niets mis met de songs van James Murphy. Ze klinken eigentijds met een knipoog en weten de mensen te laten swingen. Met “Change Yr Mind” en “Tonite” weer Murphy er een heerlijke draai aan te geven. Door gebruik te maken van meer percussie en scheurende gitaren klinkt het heerlijk. “Emotional Haircut” doet direct denken aan de “Devilish Haircut” van Beck al zit dat wellicht alleen maar in het hoofd. Met het hypnotiserende “Black Screen” sluit Murphy dit goede album af.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
.jpg/scale_1200_0/)
Olafur Arnalds - Eulogy ... (re-release)
Label Erased Tapes
Beoordeling 8
Review Het is de IJslandse multi instrumentalist Olafur Arnalds die zijn debuutalbum Eulogy of Evolution het 10 jarige jubileum viert. De voormalige drummer kon niet echt doorbreken met zijn rock metal bands waar in hij speelde. Olafur koos voor de toetsen en eigen producties en heeft hier wel succes mee. In Nederland kennen we de muziek van de man meer uit de serie Broadchurch. Met Eulogy of Evolution horen we Olafur vooral de rust in de pianostukken. Het is een tegenreactie van de bands waar hij voorheen in speelde, al gaat het bij de metalrock ook veelal om de rustpunten zodat het andere bombastischer gaat klinken. Dat geldt in zekere mate ook voor dit album. Olafur weet aan het eind nog even van leer te trekken met de hectische powersound zodat iedereen weer wakker wordt, nadat hij ruim een half uur iedereen in rusttoestand heeft gebracht. De meeslepende melodielijnen zijn prettig naar te luisteren. Ze klinken gemakkelijk in het gehoor, waardoor dit album een aanrader is om de overstap te maken naar de klassiekere hoek binnen de muziek. Naast de gangbare melodielijnen en psychedelische invalshoeken, heerst er een sfeer van perfectie en een eigentijdse klassiek geluid. Zeker de moeite waard om het te beluisteren wanneer je een rustmoment hebt.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Gordi - Reservoir
Label Jagjaguwar
Beoordeling 7
Review Achter de naam Gordi schuilt de naam van Sophie Payten, al is er ook een rockmetal act met dezelfde naam. De singer songwriter uit het Austraische Sydney weet haar songs voornamelijk in een indie folk en electronische vorm te gieten; Folktronica genaamd. Als openingsact voor Bon Iver en The Tallest Man on Earth is Gordi live ook een aantrekkelijke act. Ze staat met een volledige band op het podium. Na een Ep is het nu de tijd voor een volledig album. Dit begint al met een aanstekelijk “Long Way” waarbij ze direct de spijker op de kop slaat voor de rest van het album. Het album is misschien iets te lang, al zijn de songs “On My Side”, het meer akoestische “Bitter End” en “Can We Work It Out” de highlights van het album. Misschien dat dit komt omdat ze de songs aan elkaar heeft “geplakt”. Hierdoor gaan de songs in elkaar over en wanneer er geen variatie in verschijnt klinkt het al een geheel. Hoewel het uitgangspunt is om een laidback album te maken dat je in een swingende mood mee neemt, is dat zeer geslaagd. Gordi heeft inmiddels aangekondigd dat ze als support act mee gaat met Asgeir.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Joan Osborne – Songs of Bob Dylan
Label Thirty Tigers / Bertus
Beoordeling 7,5
Review We kennen de Amerikaanse singer songwriter Joan Orborne van het nummer “One Of Us”. De versie dat geschreven is door Eric Brazilian van The Hooters werd een wereldhit. Inmiddels zijn we acht albums verder. Albums van diverse kwaliteit, al blijft ze een mooie zangstem houden. Ditmaal is het een album geheel geweid aan Bob Dylan. De ode aan de oude meester waar ze mee is opgegroeid brengt haar favoriete songs. “Tangled Up in Blue”, “Rainy Day Woman” en “Highway Revisited” zijn songs die misschien nog voor de hand liggend zijn. Toch weet ze verrassende songs er in te verweven. De minder bekende songs waaronder “Buckets of Rain”,”High Water” en “Dark Eyes” zien we minder snel op Dylan tribute albums. Mooi is het Quinn the Eskimo (“The Mighty Queen”) waar Manfred Mann zijn hit mee had en het “You Ain’t Going Nowhere”. In de songs weet Osborne binnen de folk een gospel soul sound in te brengen. Al is het belangrijker dat Osborne een manier van zingen heeft dat het verhaal goed weergeeft. Dit was al met haar hit “One of Us” maar dat horen we met de “Masters of War” en “Trying To Get To Heaven” nog eens mooi terug. Haar zangstijl geeft diverse songs meer glans en komt het verhaal beter uit de verf dan het origineel. Dat is zeker een luisterronde waard voor de Dylan fans. .
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Lukas Nelson & The Promise of the Real
Label Fantasy / Universal
Beoordeling 7,5
Review De zonen van de beroemde country held Willy Nelson hebben hun eigen band. Hoewel Lukas zijn naam er aan verbonden heeft als zanger is, was zijn broer Micah tijdens The Monsanto Years tevens gitarist binnen de band. Maar dat was in de periode dat Neil Young de band op sleeptouw nam en zijn inspiratie bij de jonge generatie had gelegd. Inmiddels is Lukas met de band verder gegroeid en is nu zijn titelloos album op een groot label te beluisteren. Met zijn hoofd op de hoes trekt hij de hele band naar zich toe. Het album start met het “Set Me Down on A Cloud” dat we kennen van hun vorig album Something Real. Alleen is het nu voller in de klankkleur. Met “Find Yourself” en “High Times” horen we dat de band met Neil Young heeft getourd. De uitgerekte solo’s zijn niet alleen heerlijk maar ook snerpend binnen de songs. Al was dit meer bij hun vorig album aanwezig en legt men nu het accent op folk pop soul etc. Daar overheen horen we de zuid Amerikaanse zangstijl van Lukas dat doet denken aan zijn vader, maar nu met een vollere stem. Het meer country folk song “Fool Me Once” en het singer songwriterssongs “Just Outside in Austin” en “Breath of My Baby” komt de sound van zijn vader en Tom Petty helemaal terug. Het album is vooral breeder in de muziekstijl dan hun vorige albums. Het is de zoektocht naar het grotere publiek.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 23 oktober Paradiso te Amsterdam
A Giant Dog – Toy
Label Merge / Konkurrent
Beoordeling 7
Review De Amerikaanse punkrockers komen met hun tweede album op Merge Records. De band doet denken aan de begin periode van Blondie gemengd met de postpunksound van Green Day. Rauw en recht uit het hart. Na het aftellen kan het feest beginnen. Verrassend is “Get Away” en popgevoelig en met “Fake Plastic Trees” en “Bend Over” komt er al wat meer rock and roll in. Daar waar de Runaways vroeger meer de rock kant kozen is het aan A Giant Dog eenzelfde insteek maar nu met het geluid van cleane punk gitaren. Uiteindelijk weet men de punksound weer terug te vinden, “Toy Gun” en “Lucky Ponderosa” klinken dan weer als de oude vertrouwde punkrockersongs van A Giant Dog. Sabrina Ellis was al niet meer in scherpte op Bendrover maar dat gebeurd gedurende het album alleen maar vaker. Het is een charme waar je doorheen luistert of geheel aan gaat storen. Dat laatste is begrijpelijk als je het na 10 songs terug blijft horen. De diversiteit van de songs wordt gedurende het album minder en de kracht verliest de band bij “Tongue Tied”, het 9de nummer. Aangezien het album 13 nummers kent, is dit net iets te veel om het te blijven laten boeien.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Jonny Lang - Signs
Label Macot
Beoordeling 8
Review De inmiddels 36-jarige Jonny Lang heeft er al een heel muziekleven opzitten, inclusief een Grammy in 2006 voor het met gospel doorspekte album Turn Around. Nieuwsgierigheid en spanning zijn dan ook de sleutelwoorden bij het uitkomen van het nieuwe album Signs van deze Amerikaan. De Amerikaanse gitarist groeide op in Fargo, North Dakota en speelt sinds zijn 12e gitaar. Hij maakte kennis met de blues door optredens bij te wonen van de lokale bluesformatie Bad Medicine Blues Band. Na een tijdje gitaarlessen te hebben gevolgd bij de gitarist van de band nam Lang de stap om in de band te stappen die spontaan van naam veranderde in Kid Jonny Lang & The Bing Bang. De band verhuisde naar Minneapolis en het duurde niet lang voordat het album Smoking het daglicht zag. Vervolgens ging Lang solo verder en in 1997 was daar het album Lie To Me waarvoor hij een Grammy-nominatie ontving. Vervolgens bracht hij nog een drietal albums uit waarvan het al eerder genoemde ‘Turn Around’ uit 2006 het meest succesvol was. In de tussentijd vind je Lang terug bij diverse samenwerkingsverbanden en als gitarist bij diverse artiesten. Ook deelde hij het podium met allerlei grootheden zoals Eric Clapton, Buddy Guy, The Rolling Stones en anderen. Hoe verrassend is het dan ook dan nu ineens er een geheel nieuw album uitkomt op het Provogue/Mascot-label.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/jonny-lang-signs/
Te zien in Nederland
week 33
William the Conqueror – Proud Disturber
Label Loose - Bertus
Beoordeling 9
Review Wie had dat nu gedacht dat Willem de Veroveraar als reïncarnatie terug zou keren als troubadour danwel singer songwriter in de huidige tijd, al is het wel met een rock tintje. En ja hoor hij heeft het weer geflikt. Een pracht album waarmee hij de wereld zou kunnen veroveren. Wie houdt hem nu nog tegen zou je zeggen. De luisteraar die het heeft gemist wellicht? “In My Dreams” zou hij wel gezegd hebben, maar hiermee te beginnen is al een heerlijke binnenkomer. Het trio uit Cornwall is ooit begonnen met de folk inslag van Ruarri Joseph. Inmiddels klinkt de band als The Kings of Leon, met een folk tintje dan (“Did You Wrong”). Anderen noemen het indie of wat dan ook. Het klinkt heerlijk en gevarieerd. Met het blues georiënteerde “Pedestals” en “Many Faces of a Good Thruth” weer men weer een andere draai aan de songs te geven zonder dat het in de sfeer en kwaliteit veranderd. Om vervolgens met een Americana song over “Sunny is the Style” te zingen. Heerlijk mellow en integer. Al blijft voor mij het titelstuk een juweeltje van het album. Een pracht album dat maar in je audiosysteem door blijft gaan, zonder dat je er genoeg van krijgt! Top album!
Lees meer Mpodia.nl
Te zien in Nederland 2 september Misty Fields fest. te Heusden
Jen Cohlen - Jen Cohlen
Label Kobalt / V2
Beoordeling 8
Review Simpel en eenvoudig. Het nieuwe album van Jen Cloher is titelloos en dat heeft ze bewust gedaan omdat dit haar meest eerlijke en persoonlijk album tot op heden is. Jen geeft aan dat op dit laatste album eigenlijk een drietal thema’s centraal staan, te weten “Music, Australia en Love”.Ze timmert al een aantal jaren aan de weg en heeft al het nodige werk uitgebracht. Haar debuut EP Permanent Waker kwam in 2005 uit en sindsdien bracht ze enkele volwaardige albums solo uit maar ook zijn er diverse samenwerkingsverbanden. Er zijn albums die ze samen maakte met bijvoorbeeld The Endless Sea, Mia Dyson maar ook met haar partner Courtney Barnett. Daar hebben we waarschijnlijk ook de eerste verwijzing naar het thema “Love” want haar partner, singer/songwriter Courtney Barnett, kent haar eigen stromachtige carrière waardoor de relatie nogal eens onder druk komt te staan. In de opener ‘Forgot Myself’, overigens een ijzersterk nummer, horen we haar dan ook zingen : “You’d been gone so long you could have been dead / You’re riding round the world / You’re doing this and you’re signing that / The facts are that you’re there and I’m here”.
Lees verder
Te zien in Nederland
Max Meser - Pictures
Label PIAS
Beoordeling 8
Review Het klinkt als de beste muzikant van de flower power. Max Meser weet met zijn nieuwe album de sfeer van de jaren 60 aan zich te binden. Samen met Paul Weller bassist Andy Crofts als producer leidt hij Meser door een proces wat uitpakt als een top product. Nu mag the Analogues een remake doen van The White Album van The Beatles, Meser weet met dit album eigen nummers te brengen. De songs doen denken aan dit Beatles album. Met Who’re Going to Blame” en “Love” wordt de sfeer bepaald en met het meezing festijn en de la la’s in de rock and roll van Mr Jimbo zijn de sixties helemaal terug. Daar wat het al begon met het debuut album “Change”, wist Matthijs van Duijvenbode Meser al te ondersteunen. Maar Max wil meer en veel meer. Hij kan het ook en weet met dit album dan ook een hele stap voorwaarts te maken. Het zou raar zijn dat hij het komende jaar niet op de festivals zal staan. Het is een must om dit album even een keer te beluisteren, dan komt de volgende keer vanzelf.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Amy O - Elastic
Label Konkurrent
Beoordeling 6,5
Review De “O” staat voor Oelsner, de achternaam van deze uit Bloomington, Indiana, afkomstige singer/songwriter die onlangs haar nieuwste album Elastic uitbracht. De afgelopen jaren bracht Amy ‘O’ al meerdere albums uit, sommige alleen digitaal, sommige fysiek. Haar nieuwste album heet Elastic en neigt naar Lo-Fi achtig klinkende punkrock liedjes.Het album trapt af met het slechts anderhalve minuut durende ‘Lavender Night’ dat meteen in de hoogste versnelling wordt neergezet en misschien zelfs wat chaotisch overkomt; een hoog ritme, af en toe een gierende gitaar en prominent aanwezig synths. Dat hoge tempo hanteert ze vaker want nummers als ‘Untouchable Heart’, ‘Spacey Feeling’ en ‘Patterns’ zijn allemaal snel uitgevoerde tracks die ook allemaal binnen hetzelfde spectrum vallen. Verder is het opvallend dat het merendeel van de twaalf nummer de “single-grens” van drie minuten niet haalt waardoor het geheel ook wat gejaagd overkomt. Overigens ligt dat natuurlijk ook aan de nummers zelf die behoorlijk recht-toe-recht-aan klinken. De titelsong, één van de betere tracks op dit album vormt een soort van natuurlijke scheidslijn op het album.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/amy-o-elastic/
Te zien in Nederland
Iron and Wine – Beast Epic
Label Subpop
Beoordeling 8
Review Sam Beam is zo goed als Iron and Wine samen. Inmiddels is het vier jaar geleden dat de Amerikaanse singer- songwriter zijn laatste album “Morning Becomes Eclectic” uitbracht. Natuurlijk had hij vorig jaar met Love Letter for Fire een prachtig duet album met Jesca Hoop. Nu is hij terug met een eigen album. Beam weet met zijn folk inslag Beast Epic tot een prachtig album te smeden. De beeldende verhalen van “About A Bruise” of “Summer Clouds” zijn al schilderijtjes op muziek. Het idee dat Iron and Wine tot een stevige band doet denken is vooral misleidend. De Americana songs als “Thomas Country Law” en “Bitter Truth” kennen veel harmonische vocalen. Met het kwetsbaar gezongen “Last Night” en “Our Light Miles” weet Beam ook een andere kant van de folk te laten klinken. Mooi ingetogen en klein nummer net als het akoestisch tokkelend nummer “The Trust Stars We Know”. Kortom, Iron and Wine is terug met een prachtig kwetsbaar album en zal begin 2018 live te zien zijn in Nederland.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederand 2018
Babalong - Greatest Hits
Label Tiny Room rec.
Beoordeling 7,5
Review Met een Greatest Hits album je discografie te beginnen, is altijd gewaagd, maar toont ook van het hebben van lef. Uitgaande van de hits die je nog gaat produceren en de aanstekelijke gladde popsongs moet dit wel hits gaan opleveren. Babalong is een studioproject van Dave Mollen en Willem Waterschoot die hun creativiteit los laten gaan wanneer ze achter een mix en mengpaneel kunnen uitleven. Het Row On is een wat onwennig begin, maar dat loopt halverwege het nummer al beter. Cannot is direct heerlijk en aanstekelijk te noemen. Goede electropop waarbij je direct voelt dat de heren zich hier als een vis in het water voelen. De inspiratie van de oude Depeche Mode en Vince Clark- projecten horen we in “Longer”. Het refrein is aanstekelijk en met de oude synthesizersounds weet men dit in een mooi nieuw jasje te gieten. Hoewel het album amper 40 minuten telt, doet het allemaal wel veel langer aan. Of dit nu komt door hun lo-fi sound of de herhaling in de songs, het haalt de vaart soms uit het album. Toch is er veel te beluisteren in “The Opium”, “Obsure” en “Higher”. Het kost even wat meer draaiuren om alles te beluisteren en op te vangen wat de heren binnen de songs ten gehore brengen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Joseph Shabason – Atche
Label Western Vinyl/ Konkurrent
Beoordeling 8
Review De saxofonist weet met Atche zijn debuut album te maken. Shabason weet de ruimte te vullen van de nu jazz naar de experimentele technische invulling van de sax en zijn muzikale omgeving. Soms past het onder het noemer van noise, anderzijds is het baanbrekend en zal er gevolg aan worden gegeven. Het is spannend met het titelstuk en het “Neil McCauley”, de meesterdief uit de film Heat. Dat wordt er niet bij verteld, al doet de song spannend aan. Met “Smokestack” weet Shabason een mooie invulling te geven aan de rijdende locomotief en alle verkeersperikelen die zich voor doen. Terwijl de “Tite Cycle” een heel ander voorwerp waar je rustig door de velden rijdt en geniet van wat er allemaal om je heen gebeurd. Het symboliseert de muziek dat ook de rust van de natuur kiest. Zo weet Shabason een door experimentele vormen geluiden te produceren binnen de kader van zijn composities. Het is een afwisselend jazz album waar de saxofoon centraal staat maar ook deze uitingen van andere geluiden tot expressie in het album is verwerkt.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
The Nights - the Nights
Label Frontiers records
Beoordeling 8
Review Het duo Sami Hyde en IlkkaWirtanen hebben elkaar gevonden in de wereld van de melodic rock. De voormalige gitarist/ zanger van o.a. Tony Mills en Geof Nicholls wilde zijn Scandinavische rockhelden eren om net zo’n album te maken. Of noemen we dat liften op het succes van een ander. Sami weet producer en de ongekende gitarist Wirtanen te strikken om uiteindelijke prachtige melodic rocksongs te schrijven. Het is dan ook een album vol heerlijke poprocksongs. Van het eerste nummer Welcome to the Show is het direct vol energie en weet Wirtanen zijn stempel op het geheel te drukken. De oohs en aaahs horen we op “Nothing but Love”. Het zijn heerlijke meezingers als het gaat om de melodic rock sound. Na een wat matige “Julliette” weten de heren met “I Will Never Stop Loving You” een knaller van een knuffelrocksong te maken.
Lees meer https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/persberichten/the-nights-the-nights/
Te zien in Nederland
Week 32
World Trade – Unify
Beschrijving Frontiers / PIAS
Beoordeling 8
Review Bij de naam van de band World Trade, doken we even terug in de tijd. De band bracht in 1989 hun debuutalbum uit. De band rondom bassist zanger Billy Sherwood werd goed ontvangen, maar kreeg niet de ruimte dat het had verdiend. Wellicht had dit te maken dat het als het ware een open sollicitatie was waar de band Yes op reageerde. Sherwood werd daarna bassist bij de top prog rock act. Nu zijn er wat jaren voorbij en tussentijds heeft Sherwood als World Trade nog een album op de markt gebracht. De co productie met Chris Squier bracht een Yes kloon productie. Nu is het tijd om er wederom nieuw leven in te blazen. Na een matig begin wordt “The New Norm” geïntroduceerd. Gelukkig weet de band met “Were Were Going” zich te herpakken en met dit 7 minuten durende symfonische prog weer vanouds te presteren. Naast de vele keyboards zijn de composities gemakkelijk in het gehoor liggend maar in gewikkelder om te spelen. De bas binnen “Pandora’s Box” en bijbehorende stopjes en wisselingen zijn al lastig maar dit geheel blijft lekker naar te luisteren en dat is de kracht van World Trade. Hierdoor komt het in de buurt van de Yes song. Het meer rockende “On Target On Time” klinkt dan daar in tegen weer wat licht, maar past in het geheel van het album. “For the Fallen” weet de band een passende ode te brengen aan de gevallenden en met “The Same Old Song” wordt het muzikaal weer interessanter en stijgt dit even boven de mainstream progrock van “Unify” en “Life Force” uit. Klein detail is dat drummer Mark T. Williams het broertje is van Toto zanger Joseph Williams en zoon van John Williams die op zijn beurt vele film muziek schrijft waaronder de muziek voor Star Wars, Indiana Jones en E.T.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Kryptonite - Kryptonite
Label Frontiers / PIAS
Beoordeling 7
Review Het is de voormalige zanger van The Poodles, Jack Samuels die Del Vecchio van Frontiers kon overtuigen om een album met hem te maken. De Zweedse zanger nam zijn bassist mee en dook in het adressenboek hun Zweedse band te formeren. Met een opening “Chasing Fire” wordt er al gespeeld met vuur. Het nummer zit geinig in elkaar door allerlei quotes en melodielijnen van andere songs binnen dit nummer te weven. Het wordt dan al een herkenbaarheid van melodic rock door de jaren heen. Het aanstekelijke “Fallen Angels” is een mainstream rocksong waar al velen van zijn. Het is dan ook uit de koker van de Frontiers producer die erg gecharmeerd is van dit soort songs. Het gevolg is dat er erg veel van dit soort songs terug keren op het label. Door de samengestelde band krijgt je toch iets dat je de gezamenlijkheid binnen de songs mist. “Across the Water” is dan weer een juweeltje binnen de 11 songs. Het wijkt af van het vastgestelde compositieschema. Het album van Kryptonite is dan ook een album van 13 in een dozijn dat het niet haalt bij de eerste albums van the Poodles die de echtheid en frisheid in hun songs heeft.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Matthew Bourne - Isotach
Label Leaf / Konkurrent
Beoordeling 7
Review Na het zien van Frank Sinatra was Matthew Bourne verkocht aan de piano. Het bracht hem op diverse paden en uiteindelijk vond hij zijn heil in de jazz. Wanneer we de albums van hem beluisteren komen we op de jazz dat vooral de stilte en timing van de piano weergeeft. Met Isotach weet hij dit haarfijn in balans te krijgen. Zijn voorganger “Moogmemory” was een ode aan de Moog en daarvoor deed Bourne al een ode aan de krautpop van Kraftwerk. Ditmaal is het allemaal hypnotiserend en de instrumentale songs zijn als een geheel op het album te beluisteren. Dat wil zeggen dat de tussenliggende pauze van song naar song net zo lang duurt als de stiltes binnen de songs. Het is vooral een rustgevende plaat waarbij je niet gehaast moet zijn of juist de rem er op wil hebben. Voor een prachtige rustige zondag ochtend is het zeker een aanrader.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Steven Wilson - To The Bone
Label Caroline
Beoordeling 8,5
Review Het is voor veel muziekliefhebbers een uitkijken waard voor een nieuw album van Steven Wilson. Dat is niet onterecht. Het voormalige Porcupine Tree lid weet inmiddels met zijn solo albums en zijn producties en remixen van vele popacts uit de jaren 80 en 90 een status te creëren waar menig iemand jaloers op is. Zijn inspiratie heeft hij dit maal uit de songs van de jaren 80 act Talk Talk gehaald. Om de kunde dan in huis te halen is het samenwerking met Andy Patriche van XTC een mooie vondst. “Nowhere Now” en “Pariah”(duet met Ninet Tayeb) zijn dan ook prachtige songs die de piano pop doet herleven. Dit vermengd met de progrock sound van Wilson en wat Pink Floyd invloeden, dan hebben we toch aardige ingrediënten voor mooie songs. Dit weet Wilson dan ook te perfectioneren en uit te werken tot een geheel album. Het album geeft dan ook een nieuwe wending in zijn oeuvre. De songs zijn meer naar de popsound opgeschoven De kopstem in “The Same Asylum” is iets minder geslaagd, al blijft het zeker een mooi rocknummer. Waarna “Refugee” met een solo dat deels doet denken aan de topsongs van Supertramp. Dit doet hij nog over in het heerlijke “Detonation” nummer. Hier komt de prog en pop geheel bij elkaar. Met dit album weet Wilson vele fans te verrassen. Of men het nu mooi vind of te poppy en glad, het is een goede wending van Wilson om het grote publiek aan zich te binden met kwaliteit songs.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 7 maart 2018 AFAS life te Amsterdam
Siv Jakobsen – the Nordic Mellow
Label Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review De droom van Siv Jakobsen is in volle gang. De jonge Noorse singer songwriter weet met haar intieme songs op fluister volume de kerken te betoveren tot een popzaal met zwijgende luisteraars die aan het einde van het concert pas in beweging komen en dat afsluiten met een luid applaus. Dit gebeurde al in de Lutherse Kerk te Groningen op het Eurosonic Noorderslag festival begin dit jaar. Nu is Jakobsen terug met een album vol intieme luisterliedjes. De beeldende verhalen van “To Leave You”, “Crazy”en “We Are Not In Love” zijn zoals de titels al aangeven, melancholisch en met haar wijze van zingen zou je spontaan medelijden met haar krijgen als je de plaat al beluisterd. Ze weet in een korte tijd als een girl next door je huis binnen te dringen en je te vragen om een schouder waar ze haar hart uitstort. En dat doe je dan gewoon… Je geeft haar een warme “Blanket” en stopt haar onder. Verder laat je je betoveren met de songs Space en Berry Whythe en wordt wakker in een wereld wanneer de cd stopt. Om dit te beleven is het mooi om een concert van haar bij te wonen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 28 september Ekko te Utrecht 29 september Stevenskerk te Nijmegen 30 september 7 Layers Fest. te Amsterdam
Everything Everything - A Fever Dream
Label RCA
Beoordeling 7,5
Review De indierockers uit het Engelese Kent zijn inmiddels verhuisd naar Manchester waar de in de popdance gedoken zijn. Het vierde album “A Fever Dream” zit vol elektronische indie popsongs dat de hoge stem van Jonathan Higgs (nog steeds) als een herkenbaar markeerpunt wanneer ze op de festivals spelen. De band weet met dit album wat meer gedoseerd en uitgewerkte songs te presenteren. Het slepende “Desire” en “Can’t Do” weten te swingen en het ingetogen “Big Game” doet de tijden van Orchestral Manouvres in the Dark te herleven. Maar nu met een volledige band. Het mooie aan deze band is dat de heren als boys next door kunnen leven. Deze boys next door weten catchy songs te schrijven waaronder het “Good Shot Good Soldier” en het wat stevigere “Run The Numbers”. Maar in de tekst zijn de maatschappelijke issues verwerkt waardoor er tevens kracht zit in de songs, al klinkt het allemaal licht. Al staat de “Ivory Tower” garant voor stevige dance. Met dit album weet de band de lijn in positieve zin voort te zetten en zal men komend jaar wellicht weer op vele festivals staan.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 22 sept Paradiso te Amsterdam
.png/scale_1200_0/)
Kesha - Rainbow
Label Sony
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse zangeres Kesha Rose Sebert weet in 2009 met “Tik Tok” en met Pittbull “Timber” enorme hits te scoren. Het is allemaal poppy en ze weet uiteindelijk de voetsporen van Britney Spears en Pink te vinden. Het nieuwe album Rainbow is pop maar met een volwassen randje. Dat geldt ook voor het nieuwe album Rainbow waarmee ze haar titelstuk erg mooi heeft ingezongen en uiteindelijk weet ze met het piano balladestuk naar een climax met koor te realiseren. Het “Spaceship” hangt ergens tussen de country en pop in. Het is een kleine stap voor Kesha en weet voor het andere country nummer “Old Flames Can’t Hold A Candle To You” Dolly Parton te strikken. Wanneer Kesha de hele artiestenstal afbelt zijn er altijd mensen die haar willen ondersteunen. Zo zijn The Eagles of Death Metal (die lenen zicht tegenwoordig alleen maar uit) levert “Let ‘em Talk” en The Dap Kings Hornes horen we op “Woman”, waar Trumps “grab them by the pussy” uitspraak als inspiratiebron gold. Producer Ryan Lewis, Rickey Reed en Ben Folds leveren allemaal hun bijdrage. Het album kent prima pop songs met een randje van de rock. Al is het wel allemaal erg laid back. Toch weet ze er een heerlijke drive aan de songs te geven waardoor het geheel een prima album is geworden met een onthullende hoes, dat al een alternatieve versie kent.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Guantanamo Baywatch – Desert Center
Label Suicide Squeeze rec.
Beoordeling 7
Review De Amerikaanse band uit Portland is met dit album uitgebreid van een trio naar een kwartet. Maar de jaren 60 surfpop is gebleven en misschien nog wat verfijnder dan voorheen. Het is een album met 9 songs waarvan er 5 instrumentaal zijn. De jaren 60 weet men te doen herleven met de sound en de pop en soul sausje dat binnen de songs wordt gegoten. De shap shap als achtergrond van “Neglet” komen uiteindelijk uit op de gitaar solo. Het gitaargeluid dat zo herkenbaar is voor de surfmuziek doet wat denken aan de oude Shoes. “The Scavanger”, “Blame Myself” of “Conquistador”, hier heeft de gitaar zijn stempel op gedrukt. Het 30 seconden durende tussenstukken zijn wat overbodig, maar in het geheel is het 29 minuten durende album wat aan de korte kant. Al is dit ook in dit genre wel herkenbaar.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 31
Live – Mental Jewelry
Label Geffen / Universal
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse rockband Live scoorde vele hits waaronder “All Over You”, “Overcome”, “Heaven” en “Selling the Drama”. Wanneer zanger Ed Kowalczyk de band anders voorlichte ontstond er spanning en werd hij in 2009 uit de band gezet. Kowalczyk ging op solopad en de band ging door onder de naam Gracious Few met Kevin Martin en Sean Hennsy van Canlebox. Wanneer alle initiatieven geen succes bracht, bedacht de band om in 2016 al het gedoe bij te leggen en als reunie band weer verder te gaan. Live is niet meer wat het was geweest, maar daarom is het goed om dit alles weer te herhalen. Het begon officieel dus met het album Mental Jewelry ( de e.p. Death of the Dictionary daar gelaten). Het album was een aanloop tot het succes album “Trowing Copper” dat 3 jaar later zou verschijnen. Inmiddels is het debuutalbum 25 jaar en daarom is dit album wederom op de markt gebracht. Met songs die al het geluid van Live liet klinken. De powerrock van “The Beauty of Gray” , de spanning in de ballades van “Brothers Unaware” en het aanstekelijke “Tired of Me”, horen we later terug in uitgewerkte songs met het zelfde karakter als “I Alone” en o.a. bovenstaande hits.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/live-mental-jewelry/
Te zien in Nederland
Waxahatchee - Out in The Storm
Label Merge rec. / Konkurrent
Beoordeling 7
Review Waxahatchee is de artiestennaam van Katie Crutchfield, genoemd naar de Waxahatchee Creek in Alabama. Ze vormde in het verleden al samen met haar zus Allison een band in P.S. Eliot maar beide zussen besloten solo verder te gaan. Onder het Don Giovanni Records Label bracht ze een tweetal albums uit voordat ze bij Merge Records een platencontract tekende. Vooral Cerulean Salt kon op lovende kritieken rekenen en nu is daar haar nieuwe album Out In The Storm. Het album kent een vliegende opening met de recht-toe-recht-aan rockende opener ‘Never Been Wrong’ en ‘Silver’. Meteen wordt ook duidelijk dat we hier met een deel zelfreflectie te maken hebben over een relatie waarin ze veel te lang is blijven hangen. Zelf zingt ze hierover : “I spent all my time learning how to defeat / You at your own game, it’s embarrassing / I walk around like This is the last strike / I love being right / Especially with you “. Tussen de twee strak neergezette nummers is daar ‘8 Ball’, een nummer dat nét iets meer raffinement kent en doet denken aan de sfeer die Sheryl Crow met haar succesvolle album Tuesday Night Music Club wist neer te zetten. Verrassend is het dromerige, sfeervolle ‘Recite Remorse’, dat toch zijn rauwe randje behoudt.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/waxahatchee-out-in-the-storm/
Te zien in Nederland
Cage The Elephant - Unpeeled
Label RCA
Eindoordeel 8
Review Het is één van meest enerverende Rockacts van deze tijd; Cage The Elephant. De band uit Kentucky, USA heeft de afgelopen jaren furore gemaakt. Niet alleen door de uitgebrachte albums (Tell Me I’m Pretty uit 2015 won zelfs een Grammy) maar ook vanwege de energieke shows die de band geeft. In het middelpunt staat dan frontman en zanger Matt Schultz die als één brok energie over het podium raast en waarbij al vaker de vergelijking van een kloon van Mick Jagger en Iggy Pop is gebruikt. En toch is er niet echt iets vernieuwends en heb je met regelmaat het gevoel naar muziek uit de seventies te luisteren; een oud album dat je net hebt afgepoetst. Je moet er even goed voor gaan zitten; 21 nummers waarvan 18 eigen werk en een drietal covers (o.a. Daft Punk’s ‘Instant Crush’) met een speeltijd van ongeveer 1 uur en twintig minuten die je meeneemt naar hun interpretatie van een “stripped-down” gig. Wat maakt dit livealbum nu speciaal. Allereerst de strijkers die toegevoegd werden waarover Schultz in een interview zegt: “Many times you’re adding sonic layers looking for something to hide behind, and what you don’t realize is that that vulnerability and that nakedness might be the most compelling and interesting thing about the song”. Verder is de wijze van opnemen bijzonder want met regelmaat heb je het gevoel naar een live-album uit de tachtiger jaren te luisteren toen het heel gebruikelijk was om op vinyl het publiek te keer te horen gaan. En natuurlijk die al eerder vermelde speeltijd.
Lees meer https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/cage-the-elephant-unpeeled/
Te zien in Nederland
Katie von Schleicher – Shitty Hits
Label Full Time Hobby / Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review Na het succesvol ontvangen EP Bleaksploitation uit 2015 is het logisch dat er een volwaardig album uit komt van de Amerikaanse Katie von Schleicher. Shitty Hits is dat verwachte debuutalbum van deze singer/songwriter die Brooklyn als thuishaven heeft. Ze neemt haar nummers naar eigen zeggen op met een “tape-machine” en is daardoor in staat om diverse laagjes aan te leggen en de instrumenten hier en daar wat vervormd te laten klinken. Soms laat ze nummers wat vrolijk en helder klinken, andere nummers krijgen een wat donkerder karakter mee. De opening van het album met ‘The Image’ en ‘Midsummer’ is in ieder geval prima. Het zijn beide midtempo nummers waar ze inderdaad wat aan de knoppen draait waardoor de nummers ook wel een wat Lo-Fi achtig karakter mee krijgen. Dat ze ook een andere kant heeft blijkt wel uit het broeierige ‘Soon’, waar je met een beetje verbeelding Katie ziet optreden in een sfeervolle nachtclub. Subtiel pianospel en “jazzy Horns” maken het plaatje compleet.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/katie-von-schleicher-shitty-hits/
Te zien in Nederland
Randy Newman – Dark Matter
Label Nonesuch rec. Warner
Beoordeling 8
Review Afgelopen jaar verscheen er al een prachtige box van de singer songwriter. Nu na 8 jaar is er een vervolg op zijn meest recente album. Natuurlijk heeft de man met “Good Old Boys” en “Sail Away” prachtige albums gemaakt. Zijn manier van tekstschrijven kwam hier tot bloei. De humor en ironie van de oorlog tegen Vietnam en maatschappelijke issues zijn hierop mooi verwerkt. Met Dark Matter weet Newman weer los te komen van de (animatie)film scripts en maakt wederom een prachtig album. Wanneer The Eagels hun ondersteuning gaf op het album “Little Criminals” kwam zijn grootste hit “Short People” waar hij de kleine mensen op de hak neemt. Wanneer hij in de voetsporen treed van zijn ouders en familie, gaan deuren van de film wereld open. Na een serie soundtracks maakt hij de klassiekers van Toy Story, Monsters Inc en de Cars –series. Maar de man kent zijn jaren en heeft de afgelopen jaren veel geleerd van zijn collega’s die er in middels niet meer zijn. Ook Newman kijkt terug op zijn leven en begint zijn album met “The Great Debate”. Een kijk op de wereld waar het ooit mee begon en dat men hierover nu discussieert. Theologen en wetenschappers, Newman vindt het vermakelijk om hier als derde persoon naar te kijken en hier het zijne van denkt.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/randy-newman-dark-matter/
Te zien in Nederland
Wouter Hamel – Amaury
Label V2 records
Beoordeling 7,5
Review Als zanger, artiest en muzikant timmert Wouter Hamel tien jaar lang aan de weg. Op het debuut Hamel (2007) brak hij door als troubadour en jazzvocalist in Nederland, Duitsland, Japan en Korea. Het komende vijfde album AMAURY is Hamels meest veelzijdige en eerlijke plaat tot nu toe. De albums Lohengrin en Pompadour zijn als het ware een opmaat geweest voor dit nieuwe album. De wat donkere kant van Hamel dat op die albums te horen is krijgt met Amaury een andere wending. Het album dat met Andy Platt is opgenomen, geeft een frisse kijk van Wouter Hamel op de wereld. Met “Stray Cat” gaat Hamel weer door de wereld. Als een zwerver door de straten bekijkt hij de wereld in een notendop. “Hey Now” en “Soul Sold” zijn de weerspiegelingen van wat hij heeft gezien en herkent in zijn eigen leven. De songs doen meer pop aan dan het klassiek geschoolde jazz. Het is fris en prettig om naar te luisteren. Wanneer dit als pop act wordt gepresenteerd, zou het internationaal goed kunnen gaan scoren. De vocalen van de close harmony song “Shackled” is een prettige toevoeging aan het geheel. Het laat de grote diversiteit van de man zien. Om uiteindelijk het album te sluiten met “When All The Bars Have Closed” is het verhaal weer rond. Wouter Hamel heeft met dit album een mooi en positief album gemaakt dat niet alleen voor jazz liefhebbers toegankelijk is.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Michael Nau – Some Twist
Label Full Time Hobby / Konkurrent
Beoordeling 7
Review Een half jaar na de release van zijn solodebuut Mowing is daar al weer de opvolger No Twist van Michael Nau. De uit Maryland afkomstige singer/songwriter en multi-instrumentalist, die indiepop produceert met een vleugje folk en dat verpakt in een “vintage”-sound. Voorheen maakte hij deel uit van de Amerikaanse indieband Page France en de indiefolk-formatie The Cotton Basket Ride. De 32-jarige Nau was het creatieve brein van de band en nu is daar alweer zijn tweede volwaardige album met de titel Some Twist. Michael Nau trapt af met het rustige ‘Good Thing’, een nummer dat onmiskenbaar elementen uit de jaren ’70 bevat en waar het lijkt alsof het instrumentarium gedempt wordt weergegeven. Deze aftrap is meteen sfeerbepalend. Dat gevoel uit vervlogen jaren wordt verder uitgebouwd met een nummer als ‘I Root’ maar dan wel met die nuance dat deze track nét wat zonniger klinkt door het gitaar rif dat boven komt drijven en een vleugje Doo-Wop. Vervolgens pakt Nau terug naar het muzikale singer/songwriter palet met een nummer als ‘Wonder’ waarbij we naast Nau vooral de akoestische gitaar horen en een subtiele piano. Op enig moment komen krijgen we ‘Scumways’ voorgeschoteld, een nummer dat toch een andere “vibe” kent doordat de instrumenten wat transparanter en helderder hoorbaar zijn en het tempo wat wordt opgeschroefd.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/michael-nau-some-twist/
Te zien in Nederland 28 september : Rotterdam, V11 29 september : Paradiso, Amsterdam
Ian Felice – In the Kingdom
Label Loose rec.
Beoordeling 8
Review Wanneer de broers Ian, James en Simon naar de Hudson Vallei buiten New York vertrekken krijgen ze de geest van Bob Dylan die hier samen met The Band zijn band carriere begon. De sound van country, singer songwriting en folk muziek zit er dan al snel in. Nu gaat Ian even uit de familie traditie stappen maar zijn liefde voor deze muziek houdt hij overeind. De folksongs met banjo “21st Century” of akoestisch “In Memoriam” komen al dicht in de buurt van de oude Bob Dylan, of jonge Dylan, waar hij nog alleen zijn verhalen vertelde. Ian Felice weet het zowel alleen als met band of piano te brengen. “Signs of Spring” of het vrolijke “Road To America” zijn allemaal songs met een folk sausje. Het brengt de man even in het spotlicht zonder zijn broers. Maar of het nu allemaal anders is dan de Felice Brothers kun je je afvragen. In band vorm zal hij wellicht meer concessies moeten doen, maar we kunnen ook zeggen dat het een nieuw album van de broeders is. Ditmaal wat lichter aangekleed.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Circus Maximus - Havoc in Oslo
Label Frontiers
Beoordeling 7,5
Review De Noorse progressieve metal act keert terug naar hun eigen hoofdstad. De band is daar door Michael Ericksen en de broertjes Mats en Truls Haugen opgericht. Met Dream Theater als inspiratiebron ging de band 17 jaar geleden aan de slag. Nu vullen ze de zaal van hun hoofdstad om hun recente album Havoc te presenteren. Ditmaal gaat het dan ook om een live album, waarbij de songs van het laatste album voorbij komen. Het gedreven “Highest Bitter” sluit naadloos aan op het 10 minuten durende epos song “Architect of Fortune” van het album Nine. Of het nu “The Weight” of “Havoc” is, live weet de band het bijna identiek vast te houden aan het origineel. Dat was al bekend toen de band een Live in Japan show via Youtube presenteerde. Maar nu is er een goed gebalanceerd en gemixt live album met dvd. Hier is op te zien dat het stevig er aan toe gaat, maar ook de subtiele highlights komen voorbij. De snelle solo’s in “Arrival to Love” en het meedeinde “Loved Ones”. Het is een mooi overzicht van hun 15 jarige bestaan van albums maken, al zijn het er maar 4. Maar zeker een smul momentje voor de prog metal fans!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Atriarch – Dead As Truth
Label Relapse records
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse metal act Atriarch timmert vanaf 2010 al aan de weg. Hun debuut Forever the End verscheen een jaar later, waarna er een komen en gaan kwam van bassisten. Uiteindelijk weet Lenny Smith en drummer Ronald Avila met Joshua Dark en Andy Savage (what’s all-in the name) de band weer nieuw leven in te blazen. De zware doom metal is vooral log te nomen en met het “Inferno” weet men dit direct te presenteren. Het openingsnummer sleept je door de donkere stem met de logge drumbeats. Het kenmerkt de band. Daar waar de traagheid inschuift en de donkere drums de basis legt zijn de gitaren met luie en volle accoorden dreigend te noemen. De lange songs “Void” en het prettig gestarte “Happiness” kennen vooral de schreeuwende uithalen als climax van de songs. Het truckje is voor een of twee songs mooi maar hier komt het net wat te veel voor. Voor de metal fans die de underground van de jaren 80 ook een warm hart toedragen is het zeker een aanrader.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Fangclub - Fangclub
Label EMI / Universal
Beoordeling 7
Review Bij het luisteren van de eerste songs van deze rockband uit Dublin is het direct raakt. “Bullet Head” doet wat denken aan de begin periode van Nirvana gemixt met song 2 van Blur. Lekker fel en brutaal trekt de band van leer. Het trio met zanger / gitarist Steven King, bassist Kevin Keane en drummer Dara Coleman weten met hun in your face song “Role Models” helemaal de Nirvanastijl van “Feels like Teen Spirit” over te nemen. Of het allemaal in de huidige tijd past en het succes krijgt van Nirvana is nog even af te wachten. De Fangclub weet er in ieder geval heerlijk van zich af te bijten. Het stevige rockwerk gaat maar door. “Lightning”, het wat mindere “Psycho” en “Dreamcatcher”, de songs behoren allemaal tot de postpunk sound dat we uit de jaren 90 herkennen. Men heeft er veel naar geluisterd en hier een kopie van kunnen maken. Met “Bad Words” maakt men er plotseling een poppy Weezer song van. Het is het startsein om de songs iets luchtiger in te zetten, al blijft het lekker klinken met “Loner” en “Animal Skin”.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Mr. Big - Defying Gravity
Label Frontiers
Beoordeling 8
Review De Amerikaanse rockact Mr. Big had in de jaren 90 grote hits in Amerika. Voor Nederland bleef het beperkt tot het nummer ”To Be With You” Dat wekenlang de hoogste postitie van de hitlijsten bezet hield. Zanger Eric Martin wist de wereld bassist Billy Sheehan (o.a. Talas, Steve Vai, David Lee Roth band) en Racer X gitarist Paul Gilbert binnen te halen. Samen met Pat Torpey (Robert Plant, Montrose en John Parr) op drums en producer Kevin Elson is deze formatie weer de studio ingedoken om tot een prachtig album te komen. De baslijnen van “Everybody Needs A Litttle Trouble” zijn weer fabelachtig en met hun openingsnummer Open Your Eyes” kondigen ze zich al aan met “Oke, we are on” waarna de American rock sound weer los kan gaan. Herkenbaar met de harmonische vocalen en heerlijke riffjes van Paul Gilbert in het titelstuk, is het weer een overduidelijk Mr. Big soundje. “Mean to Me” geeft even een andere drive in de rocksound en het akoestisch georiënteerde “Nothing Bad ( Bout Feeling Good)” past in de 13 in een dozijn popballads. De band gaat nog even terug naar de hoogtijdagen in het bluesy “1992”. Het album is past in de lijn van hun vorige sound. Naast poprock even wat stevigere rock of een blues in de songs verwerkt maar alles even vermakelijk als toen.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 27 okt Effenaar te Eindhoven met Faster Pussycat en The Answer
Quiet Riot - Road Rage
Label Frontiers
Beoordeling 7
Review De band Quiet Riot neemt een belangrijke plaats in als het gaat om de historie van de hard rock. De rockband uit Amerika is in 1973 opgericht door Randy Rhoads. De wereldberoemde gitarist die om het leven kwam bij een vliegtuig ongeluk tijdens een tour van Ozzy Osbourne waarbij hij toen gitarist was en over hem werd gesproken als opvolger van Jimi Hendrix. Samen met bassist Kelly Garni (later Super Trouper) werd, Drew Forsyth en Kevin Dubrow werd de band gestart. Wanneer Rudy Sarzo, Frank Banali en Carlos Cavazo hun intrede doen, is Debrow de enige overgeblevene. Toch weet deze samenstelling het succes te halen waar het zolang naar smacht. “Metal Heath” en “Condition Critical” behoren inmiddels tot de rock klassiekers. Vreemd genoeg scoren ze hits met Slade songs “C’mon Feel the Noize” en “Mama We’re All Crazee Now”.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/quiet-riot-road-rage/
Te zien in Nederland
The Allergies - Push On
Label Japapeno rec.
Beoordeling 7
Review De producer en DJ uit het Engelse Bristol weet de soul pop en dance als een geheel te vormen. Wanneer we “Entiteld to That” horen, swingt dit de pan uit en zijn de jaren 60-70 sounds weer terug in de huidige wereld van de pop en dance. Maar The Allergies is meer dan alleen de oude soul in een nieuw jasje proppen. Het duo weet met het gevoel van de disco “Get Down On You” en “Hold On Close” verschillende muziekstijlen te mengen met de pop. Andy Cooper (Ungly Duckling) weet het met teksten en de productie het debuut album te evenaren. De hapklare popdance van “Push On”, “Funky Feelings” en “Get On the Floor” is voor elk wat wils in de disco toepasbaar. Hier valt weinig verder over te zeggen dan dat het een feestje is zowel live als op plaat!
Lees meer www.mpdia.nl
Te zien in Nederland
Anne Marie Giortz – Capital Punishment f
Label Grappa / PIAS
Beoordeling 7
Review In Noorwegen is Anne-Marie Giørtz geen onbekende. Naast een solocarrière maakte ze ook nog deel uit van Ab und Zu en is ze verder terug te vinden en te horen in diverse andere samenwerkingsverbanden. Haar laatste album, På Egne Vegne, dateert alweer uit 2009 en werd door Anne Marie volledig in het Noors gezongen. Nu is daar haar nieuwste album Capital Punishments For Cars, een album dat vooral schuurt tussen pop, jazz en alternatief. Op zich ook weer niet zo vreemd als we In ogenschouw nemen dat ook nog zangleraren is in het genre Jazz en last bout nog least getrouwd is met een Noorse gitarist. Al die verschillende invloeden horen we terug op Capital Punishments For Cars, een album dat een warme luisterervaring blijkt te zijn. Het album trapt af met de titelsong en meteen wordt duidelijk dat Anne-Marie op dit album diverse muziekstijlen met elkaar zal gaan combineren en daarom heen verhalen zal gaan vertellen. De titelsong is dan ook een kruising tussen Pop en Jazz met diverse uitstapjes naar alternatief en soms klinken bepaalde delen zelfs wat experimenteel. Ook de inbreng van multi-instrumentalist Peter Baden wordt al snel duidelijk. Vervolgens is daar met ‘Make New Friends’ een compositie uit een totaal ander spectrum; rustig, zwoel, een beetje Latin en vervolgens is daar ineens het akoestische ‘What About Me’, een klein nummer waar we Anne-Marie horen, ondersteund door wat percussie. Wat opvalt, zijn de denkbeeldige rollen die Anne Marie voor de luisteraar aanneemt waarbij ze vooral de verhalenvertelster is die zij weet te verpakken in diverse muzikale stijlen.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/anne-marie-giortz-capital-punishment-for-cars/
Te zien in Nederland
Hard Working Americans - We’re All In t
Label Thirty Tigers
Beoordeling 8
Review Het Amerikaans bluesrock collectief Hard Working Americans is een combinatie van bandleden uit Chris Robinson’s Brotherhood, Widespread Panic, Great American Taxi en Neal Casal. De band rond Todd Snider heeft de afgelopen 3 jaar drie albums op de markt gebracht en dan is het tijd om deze verzameling als een live album te verpakken met de pakkende titel We’re All-in This Together. De heerlijke blues rock van “Is This Thing Working”, “Another Train” en “Run A Mile” doen dan ook denken aan The Black Crowes sound uit de jaren 90, terwijl de rock and roll bluessongs “Roman Candles” eerder de goede tijd van Herman Brood doet herleven. Juist de stem is te vergelijken met Brood in zijn snelle goede periode. Het wat stevigere “School Day” zet er nog even een tempo bovenop. De songs zijn niet allemaal van eigen hand en dat is ook niet erg wanneer je een goede combinatie van setlijst er op nalaat. Het gaat hierbij om het geheel van het album en niet met een of twee tracks die we uit de spotify halen. Het geheel is dat dit album juist heerlijk doet klinken!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Poppy Ackroyd – Sketches
Label Little Indian / Konkurrent
Beoordeling 7
Review De Engelse componiste Poppy Ackroyd weet met Sketsches haar vierde album te brengen. Haar debuutalbum verscheen in 2012 en met regelmaat weet ze haar pianostukken te presenteren. De pianiste uit London werkt tegenwoordig in het zonnige Brighton waar ze aan haar composities werkt. Met Sketches weet ze een album vol pianostukken te brengen die geïnspireerd zijn op wat ze dagelijks om haar heen ziet gebeuren. Met “Light”, “Feathers” en “Time” maakt ze de beeldende verhalen tot solo stukken levendig. Het klinkt vlot en speels. De accenten worden door de felheid van de aanslag weergegeven. Hierdoor worden de composities ook speelser en weet de jonge componist een goede balans te vinden tussen deze speelsheid en de spanning van een compositie, voordat het allemaal te langdraderig wordt. Klein detail is dat ze was betrokken bij het prestigieuze Hidden Orchestra project. Poppy Ackroyd is te zien op 23 november Qbus te Leiden
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Dead Cross - Dead Cross
Label Ipacoc / PIAS
Beoordeling 7
Review De heftigheid van de titel van de band en album is ook wat je krijgt te horen. De Amerikaanse band is niet zomaar een band. Je mag wel zeggen dat het een superact is, de heren zich hier even kunnen uitleven. Het gaat om Mike Patton (Faith No More), Dave Lombardo (Slayer, Testament & Suïcidal Tendencies), Justin Pearson (The Locust, Headwound City) en Michael Crain (Retox). Kortom een clubje dat er stevig tegenaan kan gaan. Het gebeurd dan ook. Songs zijn amper 3 minuten en vol energieke uptown powermetal. Naast de experimentele songs die zo uit de mauw zijn geschud gaat het wellicht meer om de combinatie van deze muzikanten dan de uitgebalanceerde en geniale songs die de heren bij hun vaste bands als Fate No More en Slayer laten horen. Het is hier allemaal wat te rechttoe en rechtaan. “Shillelagh”, “Obendience School” en “Bela Lugosrs Dead” zijn dan mooie titels. De songs blijven in hetzelfde segment en snelheid. Daar in tegen horen de we de geniale gitaarriffs en power ritmesecties. De verwachtingen voor dit project lag hier wat hoger dan het uiteindelijke resultaat.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 30
Harem Scarum - United
Label Frontiers
Beoordeling 8
Review De hardrock uit Toronto, Canada kent een grote aanhang in de wereld van de Amerikaanse melodic Rock. De band is in Nederland amper bekend, laat staan dat ze ergens te zien zijn. Na 14 albums en een tussenpauze van 5 jaar doet de band alweer 4 jaar mee. Harry Hess en Pete Lesperance zijn de twee overgebleven muzikanten die inmiddels 30 jaar geleden de band zijn gestart. Zij pakten de draad in 2013 weer op met de passende titel Mood Swings 2 (de eerste kwam uit in 1993), waarna met Thirteen het dertiende album werd betiteld. Inmiddels heeft de band een constante bezetting en wordt de titel United. De band opent het album met de gelijknamige song. Lekker uptempo en vooral herkenbaar voor Harem Scarem. Gladde rock met veel vocalen, goede afwisselingen in het gitaarwerk van Grafity en No Regrets. Het hoogtepunt is “The Sky Is Falling” waar alles samenkomt en het in een poprocksound wordt gegoten. Even wat anders dan de mainstream rocksound, dat hier zeker niet ondergewaardeerd mag worden. Het mag in het geheel niks nieuws zijn, maar het is toch weer een heerlijk melodieus rock album!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Broken Social Scene – Hug of Thunder
Label Canada - Konkurrent
Beoordeling 7,5
Review Het Canadese collectief Broken Social Scene bestaat uit 15 muzikanten met leden uit o.a. Stars, Apostle of Hustle, KC Accidental, Amy Millan, Jason Collett, Leslie Feist. Dit brengt een enorm discipline om ieder de ruimte te geven en te nemen om tot een goed product te komen. De personen die hier aan deelnemen doen dit vanuit het onderschikte om de muziek tot een hoger plan te krijgen. De emoties worden overboord gezet en de composities worden als een orkest gearrangeerd. Blazers, gitaren, vocalen, drums en strijkers geven een warm gevoel van saamhorigheid. “Victim Lover”, “Skyline” en “Stay Happy” zijn prachtige songs geworden. Soms is het intens met “Please Take Me With You” en dan weer poppy met “Gonne Get Better”. Al is het hier en daar ook wel wat zoekend naar de juiste toon met het rockende “Vinity Pail Kids” en “Mouth Guards of th Apocalypse”. Maar het is vooral een dynamisch en uitdagend album voor zowel de makers als de luisteraar. Zeker de moeite waard om eens te proberen!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
.jpg/scale_1200_0/)
Groove Armada - Vertigo & Goodbye
Label Sony
Beoordeling 7,5
Review Groove Armada bestaat inmiddels 30 jaar en bestaat uit het duo Andy Cato en Tom Findlay. De elektropop heeft zich inmiddels helemaal ontwikkeld tot een popsound. Met een re release op vinyl zijn de heren weer helemaal upto date voor de sound of 2017. Of is er eigenlijk niet veel veranderd. Het album Vertigo en Goodby Country komen uit het jaar 1999 en 2001. De Vertigo hits “At The River” en “I See You Baby” zijn vooral bekend geworden van de auto reclames. Een album waarbij de hip hop en dance mooi in elkaar over gaat. De uitgewerkte versie van deze sound horen we op het album Goodbye Country. Heerlijke popsongs anno 2000 met o.a. Richie Havens en Jeru de Damaja als gast muzikanten op “Litlle By Little”, “the Healing” en het mooie “Suntoucher”. Prima albums die nu gewoon weer mee kunnen in de tijd op een dance feestje.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Secret Sphere – The Nature of Time
Label Frontiers
Beoordeling 7,5
Review Secret Sphere is een symfonische rockact uit Italië, dat al enige jaren meegaat. Het genre kent in Nederland wel een grote aanhang maar voor het grote publiek blijft het matig. Het kan zijn dat de radio het te achterhaald vind, maar de songs zijn daarom niet minder. Het album bestaat uit 4 stukken; “Genesis”, “The Seven Virtues”, “New Dawn” en “the Way” waarvan de zeven deugden des leven centraal staan. Door te leven naar deze oerdeugden, is de behoefte van de mens uit te groeien naar een ego dat tot een goddelijke geest gaat. Het mainstream popnummer “Love” doet wat denken aan Styx en het uptempo rock van “Courage” straalt de fun uit de speakers. Het is duidelijk dat zanger Michele Luppi zijn kunsten verstaat. Als ghost zanger en toetsenist bij Whitesnake weer hij het grote publiek ook te bespelen. Na ruim 20 jaar is deze band toch uitgegroeid tot een heerlijke poprock act. De vocalen en koortjes op “Kindness” zijn zeker geestig in de compositie verwerkt. Wanneer je volgens de deugden des levens leeft zou de stap naar het spirituele Godheid gaan. De zin van goed en kwaad en de afweging horen we in het 8 minuten durende “Awakening”. Met religeuze koren gaat de band langzaam over naar een onvoorwaardelijke liefde die men zal ervaren en een nieuw leven beginnen. “The New Beginning” is dan ook een licht stuk dat helderheid geeft. Een mooi popnummer dat zo ook weer in de gospel rockshow past. Al blijft het een mooi melodieus progrock album.
Lees meer www.mpodiia.nl
Titel
Manchester Orchestra – A Black Mile To t
Label Caroline
Beoordeling 8
Review Nu zou je misschien denken dat Manchester Orchestra uit het Engelse Manchester komt, maar nee het komt uit Atlanta, Georgia. De band van Robert McDowell en Andy Hull weet met dit album een gebalanceerd hun nieuwe sound te brengen. De soms onevenredige stevige sound heeft de band geruild met een mooie moderne popsound dat in de lijn ligt van Bear’s Den. Het is alsof de band de wens had om een Engelse sound te maken en dat is met dit album gelukt. Ingetogen en tot sterk met “the Moth” en hun single “The Gold” weet de band samen met Ccatherine Sparks (PJ Harvey/ the Killers) en John Congleton (st Vincent) heerlijke songs te produceren. Geinig onderdeel is dat de band voor alle songs een titel heeft bedacht met een kernpunt waardoor je The… ervoor kunt zetten. Het relaxte popsong “The Sunshine”, het vocaal centrale nummer“The Alien” en “The Mistake” wordt doorbroken met het dromerig lichte lsd song “Lead SD”. De stevigere gitaarsongs mogen niet ontbreken met “The Grocery” en “The Wolf”
Lees meer https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/concert-recensie/manchester-orchestra-a-black-mile-to-the-surface/
Te zien in Nederland 2 november Melkweg te Amsterdam
James Vincent McMorrow – True Care
Label Believe
Beoordeling 7,5
Review De singer songwriter McMorrow komt al snel met de opvolger van het succesvolle We Move album. Welgeteld 9 maanden is het nieuwe product True Care ter wereld gekomen en we kunnen zeggen dat het album intiemer en intenser is dan zijn voorganger. Het zit de Ieren ook in het bloed om de beeldende verhalen met een gitaar te vertolken en dat weer McMorrow met dit album met zorg op te nemen. Met een kopstem en een folk sound weet hij zich te profileren en net iets anders te brengen dan de meeste acts. Het album begint met het heerlijk “December 2914” waar hij gebruik maakt van blazers en de schaduw vocalen maken het allemaal spannend om tot een vol slotstuk te komen. Om vervolgens met een a capella stuk dat slechts met een licht gitaartje wordt ondervangen uit te werken naar een handclap bijna relie song dat tevens het titelstuk is. Het pianostuk van “The National” geeft weer sfeer op de plaat.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/james-vincent-mcmorrow-true-care/
Te zien in Nederland
Prong – Zero Days
Label SPV
Beoordeling 7,5
Review De Amerikaanse crossover metal act Prong wist in de jaren rondom het millenium geen enkel album te maken en sterker nog de band had zich zo goed als ontbonden. Daar komen ze nu op terug met een passende titel Zero Days en het daarbij behorende titelnummer. Inmiddels heeft de band in dit millenium al zeven albums gemaakt en een gelijk aantal bandwisselingen. Vol energie begint de band met “However It May End”. Korte gitaarriffs dat de drums opzweept tot het zelfde tempo te hanteren. Toch is het geen metal act waar geen melodie in zit. Tommy Victor weet met zijn donkere inslag altijd een heldere swung in de songs te brengen, al zou je het op het eerste gehoor niet zeggen. “Wasting of the Dawn” mag dan stevig zijn maar het kent een aanstekelijk refrein dat al snel het meezing brein doet werken. “Devide and Conquer” en “Off the Grind” worden meer toegankelijk voor het grotere publiek. Dat Prong nog dezelfde energie op de plaat kent als in de jaren 90 is een verrassing en daarmee ook een kunst die we alleen maar kunnen eerbiedigen. Goede metal hoeft echt niet lelijk te zijn!
Lees verder www.mpoidia.nl
Te zien in Nederland
Shaman Harvest – Red Hands Black Deeds
Label Macot
Beoordeling 8
Review Het is de Amerikaanse rock van Shaman Harvest uit Missouri dat de tent voor je op de kop zet. De band rondom Nathan Hunt en Josh Hamler weten met een spannend begin het zesde album te openen om vervolgens heerlijk los te kunnen gaan. “Broken Ones” klinkt dan ook heerlijk en moddervet uit je speakers. (zeker na het luisteren van Dans Les Arberes, dat als prima support act kan fungeren). Het is inmiddels 3 jaar geleden dat hun recente album “Smokin’ Hearts” uitkwam, dus werd het wel weer eens tijd voor de heerlijke scherpe zangpartijen en stevig gebeuk dat we horen op “The Come Up” en “Soul Crusher”. Het is geen AOR met poprock of jaren 80 rock, maar ook geen Joe Bonemassa rock sound. Het is ruwer en vetter in het geheel waardoor het een soort van filthy Southern rock wordt. Niets van gestyled en over geproduceerd album maar songs die recht uit hun hart komen. Zoals klassieke rock albums is nummer 4 een ballad dat hier vanachter de piano wordt opgebouwd. Maar ook de wat country rock doet met “Off The Tracks” zijn intrede. Het nummer stoort niet in het geheel van dit album, maar het meer spannende blues rock van “Long Way Home” spreekt hier meer aan. Door de diversiteit is het een mooi album geworden.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Lana del Rey - Lust for Life
Label Polydor / Universal
Beoordeling 8
Review Ze is één van de meest ongrijpbare zangeressen van dit moment en je hoort óf tot de liefhebbers, óf tot de groep die haar muziek verafschuwt. Lana Del Rey heeft de allure van Hollywood-ster uit de vervlogen zwart/wit periode en haar melancholische, zweverige stemgeluid is inmiddels haar handelsmerk geworden. Deze week zag het nieuwe album Lust For Life het daglicht en het wordt duidelijk dat Lana op de eerder ingeslagen (en uiterst succesvolle) weg verder gaat. Tevens spreekt zich inmiddels uit tegen het beleid van Trump en op dit album is er relatief weinig ruimte voor The American Dream. Geen Amerikaanse vlaggen ed. en in een interview gaf ze laatst aan erg bezorgd te zijn over de wereldtoestand en het dat bommen het dagelijkse nieuws beheersen. Lana opent met ‘Love’ en meteen is het een voltreffer; het is meer Lana dan ooit en als luisteraar dompel je jezelf onder in een zwaarmoedige geestestoestand. Ook ’13 Beaches’ (met een romantische opening voorzien van strijkers) is in hetzelfde kader te plaatsen en op haar eigen, droefgeestige wijze vertelt ze het verhaal op zoek te zijn naar die ene plek waar ze zichzelf kan zijn (“It took thirteen beaches to find one empty / But finally it’s mine”). Vervolgens krijgen we een aantal tracks voorgeschoteld die wel des Lana’s zijn, zoals ‘White Mustang’ en ‘Cherry’ maar niet exceptioneel goed. ‘In My Feelings’ horen we de onafhankelijke, stoere Lana terug “'Cause you got me in my feelings / Who's doper than this bitch?”) en bij ‘Coachella – Woodstock In My Mind‘ zijn het de kinderstemmen die je in haar verhaal naar vervlogen tijden mee terug nemen.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/lana-del-ray-lust-for-life/
Te zien in Nederland
Ben Lukas Boysen & Sebastian Plano - Eve
Label Erased Tapes / Konkurrent
Beoordeling 7
Klant De componist Boysen heeft zich gevestigd in Berlijn om de elektronica en klassiek pianospel te smeden. Door zijn eigen producties onder de naam Hecq weet hij zijn naam te vestigen en wordt gevraagd om de muziek te componeren voor films, games en kunstproducties. Wanneer hij voor een project de pianist Sebastian Plano ontmoet gaan de heren aan de slag. Het project voor een game is uitgewerkt tot van alles, Everything. De stukken zijn instrumentaal en gaan naadloos in elkaar over. Voor de meeste songs is de piano leidend en weet Boysen de muzikale ondersteuning hier op aan te passen. De spanning van de composities zijn te horen en passen in het concept van de games. Van vrolijke klanken van “Aalystice” en “We’re Here” tot de spanning in “Opening Light”, waarbij voor te stellen is hoe dit in een game vorm geeft. Met een totaal van 10 songs vol klassieke en sfeervolle klanken kan de luisteraar nog een digitale toegift krijgen door gebruik te maken van een code. Om het voor de echte liefhebbers het nog aanlokkelijker te maken zijn de eerste serie vinyl albums een code voor de game toegevoegd.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 29
Elvis - A Boy From Tupelo
Label Legacy
Beoordeling 8
Review De KING of Rock and Roll hoeft geen verdere introductie, gezien dit icoon toch generaties lang de mensen weet te boeien. Elvis heeft met zijn albums een nieuwsgierigheid betast dat er iedere keer een jongere generatie een plaat op de draaitafel weet te leggen en dan te denken; Best geinig. Het is dit jaar dat Elvis alweer 40 jaar geleden overleed. Met “A Boy From Tupelo” is er het meest uitgebreide album uitgebracht met songs die elders te vinden zijn. Toch staat er op het album een nieuw gevonden nummer met een passende titel; “I Forgot To Remember To Forget”. Het mooie aan deze compilatie is de kwaliteit van het album. Juist de songs die in 1953-1955 zijn opgenomen in de (later geworden beroemde) SUN studio’s zijn van uitstekende kwaliteit. De eigen betaalde sessie van 4 songs in de Memphis Studio’s van 4 songs (“My Happiness”, “That’s When Your Heartaches Begin”, “I’ll Never Stand In Your Way” en “It Wouldn’t Be The Same”) opent dit drieluik. Naast de Sun Masters en latere RCA masters met remixen van het origineel vinden we de complete studiosessies met vele takes en variaties op de songs “Blue Moon”, “I Love You Because”, “When It Rains It Pours” en “I’m Left, Your’re Right, She gone”.
Lees meer https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/elvis-presley-a-boy-from-tupelo-1953-1955-recordings/
Te zien in Nederland
Santana & The Isley Brothers – Power of
Label Legacy- Sony
Beoordeling 8
Review De afgelopen jaren heeft de legendarische gitarist Carlos Santana diverse albums gemaakt met allerlei gasten. Nu weet hij een pack te smeden met The Isley Brothers. De soul die zijn meebrengen is weergaloos en samen met de creativiteit van Santana en zijn vrouw Cindy Blackman Santana (voorheen Lenny Kravits banden sessiedrummer) als drummer, is dit album al bijzonder te noemen. Het is een album vol covers geworden. Een album waarbij de heren een eigen versie van het origineel maken en daardoor klinken songs volledig anders, maar niet minder mooi. Stevie Wonder’s “Higher Ground” swingt nog steeds en “God Bless The Child” van Billy Holliday krijgt een sfeervol soul laagje. Cindy mag haar eigen momentje hebben met het nummer “I Remember” dat ze zingt. Prima dat ze die ruimte krijgt, al haalt dit het niet bij de heerlijke soulsongs als “Gypsy Woman”, “Love Piece Happiness” en Marvin Gaye’s “Mercy Mercy” . Met een wat maatschappelijk getinte “What the World Needs Now Is Love Sweet Love” van Burt Bacherac en het Jill Jackson’s “Let There Be Peace One Earth” passen in het huidige tijdsbeeld. Vandaar de titel van het album. Power of Peace is dan ook een mooi vredig album van de oudgedienden die in hun platenkast op zoek zijn gegaan naar passende soul songs. Prachtig!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Mura Masa – Mura Masa
Label Polydor/ Universal
Beoordeling 7
Review .Onder de naam Mura Masa is de DJ Alex Crossan in de wereld van de dance beter bekend. De 21 jarige DJ is vooral in Engeland bekend. Zijn “Lovesick” werd een hit en met dit album weet hij het grote publiek te veroveren. Het album is geen thunderdome achtig album. Het album bevat vooral dansbare pop songs die Mura Masa door zijn productie en elektronica samen heeft gesteld. Het doet deels denken aan de Soul To Soul uit het jaar waarin hij geboren was. De heerlijke beats met een aanstekelijke hip hop rap van Asap Rocky wordt verfraaid met heerlijke popsounds op “Nuggets”, Desiigner doet zijn werk op het ‘All Around the World” en Bonzai op “What If I Go”. Wanneer je de artiesten op hun solo albums hoort weet je het effect van Mura Masa. Hij brengt hier toch een vrolijk onbevangen sound binnen de songs waardoor de nummers bij andere collega’s hier even uitsteken. Voor dance liefhebbers zeker een momentje op dit minstens te proberen!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 18 aug Lowlands te Biddinghuizen 25 oktober TivoliVredenburg te Utrecht
Alice Cooper - Paranormal
Label EAR music / V2 rec
Beoordeling 8
Review Het was half mei dit jaar dat de fans van Alice Cooper werden verrast bij een concert in Amerika. Na de guillotine act werd het heel lang stil en donker in de zaal. Wanneer het licht weer ging stonden de oud gedienden Michael Bruce, Dennis Dunaway en Neal Smith op het podium om de klassieke songs “I’m Eighteen”, “Billion Dollar Babies”, “Muscle of Love”, “Billion Dollar Babies” en “Schools Out” met Alice te spelen. De miniset van deze reunie van de befaamde Alice Cooper band is als bonus toegevoegd aan het nieuwe album van Alice Cooper Paranormal. Het is dat Alice Cooper weinig concessies doet aan de tijd en zijn sleaze glamrock met donkere teksten (met humor) de wereld in slingerd. Een heerlijke show vol met macabere theater elementen blijft het altijd vermakelijk. Het is bijna een vast gegeven dat producer Bob Ezrin met Alice Cooper werkt. Het resultaat van Ezrin is over het algemeen verrassend en goed te noemen, Hierdoor heeft de man legio top albums van Kiss Pink Floyd en Deep Purple op zijn naam staan. En natuurlijk een waslijst met Alice Cooper albums. Met het titelstuk opent het alter ego van Vincent Furnier het album veelbelovend en sterk. De swingende drums met stevig gitaarwerk wijkt even af van de reguliere Cooper sound. “Dead Flies”, “Private Public” en “Fireball” krijgen het vertrouwde rock geluid, waarna de uptempo rock n roll in “Dynamite” er even een andere swing in brengt. Dat Alice Cooper toch een icoon is, blijkt door de gasten van dit album. Bill Gibbons (ZZ Top), Larry Mullen Jr. (U2) en Roger Glover (Deep Purple). Het 40 jarige jubileum van Alice gaat gepaard met lekkere rock (and roll) en een mini reünie.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 4 december 013 te Tilburg
Vanden Plas – The Seraphic Live Works
Label Frontiers
Beoordeling 7
Review De Duitse prog metal act Vanden Plas weet Kaiserslautern op de kaart te zetten. Voor hun voetbalclub schreef de band het volkslied “Keep On Running”, maar inmiddels is de band uitgegroeid tot een internationale act. Onder aanvoering van zanger Andy Kuntz weet de band enkele opmerkelijk goede albums te maken waaronder het album The Seraphic Clockwork uit 2010. De agressieve gitaren wisselen zich af met melodieuze klanken en de songs zijn veelal rond de 8 minuten. Met dit album keert de band terug en speelt het album geheel live. Het verschil met het origineel is dat het levendiger klinkt. Naast hun donkere hoezen is de band erg open in hun stijl. Het is prettig om te luisteren en de teksten zijn verhalen als concept voor het album. Vol fantasie en geschiedenis dat door elkaar heen loopt. Dat dit album al zeer goed is was bekend en live weet men dit nog steeds mooi ten tonele brengen. Prima live album, als is het wel een album op herhaling. Maar voor de liefhebber nu met beeld door de toegevoegde dvd.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Royal Hunt - 2016
Label Frontiers
Beoordeling 7
Review Progressieve rock uit Denemarken. Stevige kost met sprankelende melodielijnen van toetsenist Andre Andersen die de band begin jaren 90 heeft opgericht. Inmiddels zijn er 18 albums van de band op de markt gebracht waarvan 2016 een van de 6 live albums is. Hoewel de band niet echt een hele vaste bezetting heeft is de huidige samenstelling al enige jaren samen. Dit geeft vertrouwen en dat was al op het recente album Devil Dozen te horen. Met dit live album is een samenstelling gemaakt van songs dat van de laatste tour is samengesteld. Het heerlijke “River of Pain” komt wel vaker op de live albums terug maar “One Minute” is weer een juweeltje erbij. Het is dan ook altijd mooi om een speciaal live album te hebben van een band. Royal Hunt heeft er meer een gewoonte van gemaakt en daardoor gaat het speciale hier van af. Het concert in Moskou heeft de band goed gedaan en is op beeld dan ook als meerwaarde . Belangrijker is dat dit hun 25 jarige jubileum glans geeft. Daardoor is dit een mooi overzicht en 2 cds vol prog rock met “Army of Slaves”, “Wasted Time” en “Message to God”.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Arcade Fire – Everything Now
Label Columbia
Beoordeling 6,5
Review Van de Canadese rock band Arcade Fire weet de grenzen te verkennen en die over te gaan. Van het oude rock geluid weet de band langzaam de elektonic sound aan toe te voegen. Hierdoor klinkt het verfrissend en weet de band langzaam op te schuiven van de indie band naar een act voor het grote publiek. Het openingsnummer “Everything Now” is nog herkenbaar als Arcade Fire waarna bij “Signs of Life” al snel de electronica zijn intrede doet. Met “Chemestry” zoekt de band een mix van Reggae en elektronica op, wat wel wat matig is. Dit her haalt zich in Infinite Content en krijgt een dieptepunt in het chaotische “Electric Blue”. De laatste songs We Don’t Deserve Love en Put Your Money On Me moeten het tweede deel van het album wat redden. In de praktijk zullen deze songs niet meer te horen zijn wanneer je de cd in de stereo stopt, omdat je dan halverwege tijd gunt voor iets beter. De verwachting was iets anders dan het uiteindelijk resultaat
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Dans Les Arbres – Phosphoreschence
Label Hubro
Eindoordeel 6,5
Review Het gezelschap van Dans Les Arbres is een combinatie van musici uit Noorwegen en Frankrijk. De geïmproviseerde sfeermuziek met strijkers, klankschalen en gongs brengen een rustgevende sfeer. Daar waar de mindfulness hun intrede doet, kun je dit album tegenkomen. Het album bestaat uit 4 instrumentale songs die vooral op de ritmes en focussen. De klanken en de galm dat het met zich meer brengt krijgt de ruimte om uit te klinken voordat een ander instrument dit “overschreeuwd”. Door gebruik te maken van de ritmische aanslag weet men de spanning in de 10 minuten durende songs te mengen. Daar waar het eenmaal op plaat staat dan zou je zeggen dat het klaar is, wanneer dit herhaaldelijk live te spelen is, wordt dit een kunst.
Lees verder www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 28
Kenny Wayne Shepherd – Lay It On Down
Label Mascot rec.
Beoordeling 8
Review Wanneer de kleine Kenny op zeven jarige leeftijd Stevie Ray Vaughan ontmoet, wist hij het zeker. Hij zou later gitarist worden en begon direct gitaarles te nemen. Afgelopen jaren werkte hij met Steven Stills (Crosby Stills Nash) en Barry Goldberg (Electric Flag), Kevin McCormick (o.a. Melissa Etheridge) en Chis Layton (Stevie Ray Vaughan’s Double Trouble) onder de naam the Rides. Nu is het weer tijd om een eigen solo album uit te brengen. Shepherd weet hele mooie blues albums te maken, maar ook de pop en rock is hem niet onbekend. Met Lay It On Down weet hij een mooie mix te maken. Het titelnummer is een heerlijke slow blues pop song waarna hij de onvervalste bluesrock a la Jeff Healey op “She ’s Money” laat horen. Als regelmatige bezoeker van Nederland speelde hij onlangs in Grolloo op het blues festival. Shepherd zit in een goede flow en dat is ook op dit album te horen. Het klinkt allemaal fris en gretig met “Hard Lesson Learned”, “How Low Can You Go”, “Diamonds and Gold” en het heerlijke “Louisiana Rain”. Heerlijke bluesrock album van Shepherd!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 3 november op Lighttown Blues festival te Eindhoven met o.a. Supersonic Blues Machine (Eric Gales, Fabrizio grossi en Kenny Aronoff), Mike Zito, Aaron Keylock.
Stanton Moore – With You In Mind
Label Cool Green / Mascot
Beoordeling 7
Review De hoes van dit album doet iets anders vermoeden dan waar Stanton Moore voor staat. De piano staat pontificaal op de hoes, maar de Amerikaanse drummer wil hiermee eigenlijk laten zien dat het album om de jazz gaat. Als sessie drummer is hij op veel jazz en blues albums te horen. Toch weet hij met regelmaat tijd te vinden voor een solo album. Ditmaal gaat het om een album vol songs van Allen Toussaint. Het is de piano dat synoniem staat voor Toussaint die enkele jaren geleden is te komen overlijden. Zijn werk is te horen op albums van Elvis Costello The Pointer Sisters en Fats Domino. Zijn swingende soul sound is terug te horen op “Here Come The Girls”, “Night People” en “Life”. De soul in de jazz is op dit album van Moore mooi terug gebracht. Met medewerking van de Neville Brothers en Nicholas Payton en Maceo Parker op trompet weet Moore een goede mix te maken van de jazz soul sound van New Orleans, de stad waar hij is geboren en is opgegroeid.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
%20(-1732824026.Jpeg/scale_1200_0/)
Sivert Hoyem - Live at Acropolis
Label Hektor Grammofon
beoordeling 8,5
Review De ambiance is prachtig wanneer Hoyem het podium op loopt van de 2000 jaar oude Akropolis van de Griekse hoofdstad. Silvert Hoyem is duidelijk erg populair in Griekenland. Eind vorig jaar speelde hij nog op Down the Rabbit Hole festival en in Paradiso. De Noor weet met zijn melancholische popsongs zich hier te overtreffen en neemt de luisteraar mee langs de highlights van zijn 20 jarige carrière. De songs zijn allen heerlijke popsongs te noemen. Vanuit de singer songwriters genre weet hij met zijn akoestische gitaar prachtige songs te vertolken. “Honey Bee”, “Black and Gold” en “My Thieving Heart” zijn maar enkele songs die op dit album er uit springen. De zanger van de rockband Madrugada nam het solopad nadat gitarist Robert Buras kwam te overlijden. Madrugada hield in 2008 op te bestaan. Met dit album weet Hoyem het brede publiek aan zich te binden. Het recente album “Lioness” staat voor dit album en de bijgaande tour centraal. Een album van vorig jaar dat zeker tot een van de beter albums mag worden gerekend. Met deze live versie gaat Hoyem op herhaling om mee te dingen voor het album van het jaar. Nu met extra songs van zijn vorige band waaronder “Majesty” en “What’s on your Mind”. Het eerbetoon aan zijn voormalige gitarist was een cover van Lana del Rey “Born To Die”, maar die is van de setlist voor de album geschrapt. Erg mooi album!
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
CBR - Barefoot in the Head
Label Proper / Bertus
Beoordeling 7,5
Review Nu gitarist Richard Robinson de Black Crowes deels weer bijeen heeft gebracht en onder de naam The Magpie Salute tourt, weet broer Chris Robinson met zijn Brotherhood aan de lopende band een album uit te persen. Het album “Barefoot in the Head” is dan alweer hun zesde album. Daar waar Richard the bluesrock wil uitbuiten, ziet Chris de luchtigheid van de pop folk en soul meer zijn keuze de blues kant. De man met inmiddels grote baard wist afgelopen jaar met zijn band al een heerlijke show te geven in Nederland. Op plaat is het allemaal wat meer gestyled. Maar de songs als de 60’s folk van “Hark The Herald Hermit Speaks” of het country soulblues “Blonde Light of Morning” zijn wel weer prachtige songs, waarbij je in de kosmos erg klein kan zijn. Met de mooie verhalen in de teksten van “Dog Eat Sun” en het “Blue Star Woman” met de mondharp geeft het verschil tussen de broers weer. Het accent bij Chris ligt meer op de teksten en bij Richard ligt het vooral op het gitaarspel. Wanneer dit ooit weer tot een geheel van Black Crowes gaat leiden is nog de vraag. Maar de heren werken indirect nog steeds met elkaar en krijgen we niet het idee dat dit een onoverbrugbaar iets is. De CRB heeft weer een lekker album uitgebracht en kan in ieder geval weer een poosje mee.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Haim - Something To Tell You
Label Polydor
Beoordeling 7,5
Review In de muziekwereld is er niet altijd evenveel respect en waardering voor meidenbands. Binnen de R&B-scene zijn er wel enkele succesvolle namen (denk o.a. aan TLC en En Vogue in hun glorietijd) te bedenken maar binnen de popmuziek zijn ze schaars. Haim legt de lat echter hoger. Wilson Philips, The Bangles, Heart zijn enkele exponenten maar ze zijn nog steeds zeer in de minderheid. In 2013 was daar het zeer goed ontvangen debuut album van Haim met de titel Days Are Gone (behaalde zelfs nummer 1-positie in de UK-albumlijst). De drie zussen hadden succes en kenden hit noteringen van een aantal singles zoals ‘The Wire’ en ‘Forever’. De afgelopen jaren tourden de drie zussen (Este op basgitaar, Danielle op gitaar en zang en Alana op keys en gitaar) redelijk intensief, waren ze betrokken bij de soundtrack van The Hunger Games : Mockinjay en werkten ze vooral aan nieuw materiaal. Ook nu was producer Ariel Rechtshaid prominent aanwezig en wil Haim vooral als volwaardige band gezien worden en niet als “girlband” worden betiteld. Alana Haim zij hier onlangs over : When People Call Us A Girl Band, I Take It As An Insult”. De band is verder gegaan op de ingeslagen weg. Popmuziek waarvoor een buiging op zijn plaats is en waarbij ook wat R&B en soulinvloeden hoorbaar zijn. Opener ‘I Want You Back’ is daar meteen een voorbeeld van; veel tempowisselingen, meerstemmigheid, vlot lopende vocalen en dat allemaal verpakt in een strakke compositie. Wereldformatie Fleetwood Mac wordt vaak als dé inspiratiebron voor de band genoemd en op zich is dat ook niet vreemd. De zusjes Haim kregen in het huis waar ze opgroeiden de muziek van deze band met de paplepel ingegoten. Als we dan een nummer als ‘Nothing’s Wrong’ horen is het niet raar dat criticasters deze parallel trekken.
Lees verder www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Marillion - Misplaced Childhood
Label Parlophone / Universal
Eindoordeel 8,5
Review De prog rock of symfonische rock uit Schotland maakte half jaren 80 een juweeltje van een album. Misplaced Childhood mag dan ook gerust een klassieker worden genoemd. Om dit album te promoten kwam de band naar Vredenburg Utrecht waar de band een concert gaf dat we tot op de dag van vandaag nog helder voor de geest hebben. Het was een week nadat een act na een half uur besloten had om met de show te stoppen, met die gedachte keek het publiek naar Marillion die de eerste songs “Script For A Jester Tear”, “Incubus”, “Chelsea’s Monday” en “The Web” van hun eerdere albums hadden gespeeld. Wanneer de geschminkte Fish dan hun laatste nummer aankondigt viel er een teleurstellende sfeer in de zaal. (even uitgaande dat er geen setlijst sites zijn en dat de bezoeker meestal geen voor onderzoek kon doen). Zoals het ook op dit album is geperst verteld Fish dat het laatste nummer “The Misplaced Childhood” is, en de band het gehele album integraal live speelt. De hit “Kayleigh” stond hoog in de hitlijsten en was geschreven voor de vriendin van Fish. Wanneer deze vrouw door dit liedje toch weer de liefde bij hem vond speelde even voorafgaand aan dit concert, waardoor het laatste zinnetje van het nummer met veel applaus wordt ontvangen. Het concert sluit af met een lange versie van “Fugazi”, “Garden Party” en “Market Square Heroes”. Enigszins teleurgesteld als toen heeft men “Assasing” niet gespeeld. Maar het gevoel van een heerlijke show heerste en horen we nu terug op dit album. Het is dan ook geen review of het een mooi album is of niet. Dit album is al legendarisch, nu met een remix van Steven Wilson en gaat het nu om het sentiment en de herinnering dat nu op plaat staat. Een mooi album om aan te schaffen en een must voor de toenmalige bezoeker. Do You Remember………
Lees meer mpodia.nl
Te zien in Nederland
Foster The People – Sacred Hearts Club
Label Columbia / Sony
Beoordeling 7
Review De Amerikaanse indieband Foster The People brak in 2011 door met het nummer “Pumped Up Kicks” dat als de dag van vandaag nog veel op de draaitafels van de DJ’s ligt. Drie jaar na hun tweede album Supermodels is er weer een nieuw album vol aanstekelijke popdance songs die het gat tussen The Petshop Boys en Prince vullen. Het zijn de songs “Show”, “I Love My Friends” en “Orange Dream” die de tent doet swingen. Met de single “Doing It For The Money” weet de band een heerlijk catchy refrein te maken dat maar niet uit je kop krijgt. Het draait hier allemaal om Mark Foster die verantwoordelijk is voor meeste instrumenten en de zangpartijen. Daarbij wordt hij ondersteund door de people Isom Innes, Sean Cimino, Mark Pontius en John Hill. Met een nieuwe People band kan de bandnaam netjes bij het oude blijven en blijft het een swingend geheel. Uiteindelijk eindigt de band in een wat droompop songs van “Harden the Paint” en “III”. Het eerste deel van het album geeft meer actie in de songs, al is het tweede deel een aanloop naar waar de band naar toe wil. Dat zullen we wellicht over drie jaar horen. Laten we zeggen dat dit een tussenfase album is.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Paul Heaton & Jacqui Abbott – Crooked Ca
Label Virgin / Universal
Beoordeling 8,5
Review Wanneer de zomer aanbreekt klinken de zonnige popsongs het mooist. Door de heldere klanken van Jacqueline Abbott wordt het vanzelf zomer ongeacht wat ze zingt. Wanneer in de jaren 80 the Housemartins met “Caravan of Love” een grote hit wordt gescoord, was het voor Paul Heaton en Norman Cook (Fat Boy Slim) het uiteindelijk duidelijk om ieder hun weg te gaan. Paul Heaton bracht met The Beautiful South (met Jacq Abbott) prachtige albums met vele hits. Nu zijn we weer samen en als duo en is dit sinds 2014 hun derde album. Op Crooked Calypso klinkt het allemaal weer helemaal prachtig. “Gotta Praise”, “Blackwater Banks” en “Love Makes You Happy” zijn weer juweeltjes. De beeldende teksten geven direct kleur aan de songs. Binnen de popsongs heeft ieder een eigen folk, blues, soul en rock and roll waaronder “The Lord is A White Cow” en “The Fat Man”. “Silence Is” doet wel erg denken aan Beatles “Obla di Obla da” heeft gaat het hier om de kanker dat zich stilletjes uitbereid. Maar de vrolijkheid is op het album op en top aanwezig. Klein detail; het album is geschreven in Bergen, Dordrecht en Monnickendam Nederland. Dus als je je zelf in de beeldende verhalen herkent, ben je vast gepot! Het album is tevens als deluxe versie uitgebracht. Hier is een dvd met de liveshow in Scarborough aan toegevoegd. Een album met de, voornamelijk Engelse, hits uit het verleden van hun voormalige bands Housemartins en Beautiful South. Ze komen allemaal voorbij; “Happy Hour”, “Caravan of Love”, “A Little Time”, “Don’t Marry Her” en “Rotterdam”.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Art Feynman - Blast Off Through the Wick
Label Western Vinyl / Konkurrent
Beoordeling 7
Review Onder de naam Art Feynman bracht Luke Temple deze week zijn eerste soloalbum uit nadat hij enkele jaren actief is geweest met de band Here We Go Magic met wie hij sinds 2009 enkele albums uitbracht. Ook nu horen we bij de in New York woonachtige singer/songwriter die psychedelische invloeden terug en ook nu is die Lo-Fi achtige sound weer alom aanwezig. Het album kenmerkt zich door wat psychedelische ritmes en teksten waarbij ook het geluid waarin de opnames zijn gemaakt (lees Lo-FI) bepalend zijn. Nummers als ‘Slow Down’ en ‘Can’t Stand It’ zijn minimalistisch met niet meer dan wat strakke drums, wat toegevoegde elektronica en dat toch wat typisch klinkende stemgeluid. Bij ‘Feeling Good About Feeling Good’ vormt een soepel gitaarrifje de basis maar gaandeweg lijkt het alsof Temple diverse instrumenten in de muzikale vitrine zet door ze als in een jamsectie naar de voorgrond te schuiven. Soms gaat Temple terug naar de basis zoals bij het erg rustige maar tevens zielloos klinkende ‘Win Win’ maar ook ‘Party Line’ dat verder op het album terug te vinden is. Verder lijkt het alsof Blast Off Though The Wicker een persoonlijke zoektocht is. Het 7 minuten durende en gejaagd klinkende ‘Hot Night Jeremiah’ is hier ook een sprekend voorbeeld van waarbij de fluisterend uitgesproken flarden tekst je in verwarring achter laat. Het album wordt afgesloten met ‘Small House Blues’, een nummer waarbij Temple laat horen ook over een falset-achtig stemgeluid te beschikken en ondanks dat ook hier he keyword minimalistisch” is, hebben we hier te maken met het beste nummer van het album”. Qua stijl gaat Temple verder op de weg die hij ook al eerder ingeslagen was met zijn band Here We Go Magic. Het is een combinatie van elektronische muziek, Krautrock in een minimalistische setting en met een Lo-Fi achtig geluid. Het geheel komt wat experimenteel en onsamenhangend over en het lijkt alsof hij dit album vooral voor zichzelf gemaakt heeft. Behoudens een nummer als ‘Can’t Stand It’ en ‘Small House Blues’ verwacht ik weinig nummers terug te zien of horen in diverse playlists.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
All 4 1 - The World's Best Hope
Label Frontiers
Eindoordeel 7
Review Het is weer een product van de Alessandro Del Vecchio die aan het team van Frontiers records verbonden is. Het gaat nu om ALL 4 1, dat misschien een verwarring kan geven met de Amerikaanse country popact All 4 One. Het gaat hierbij om een nieuwe band met Terry Brock, Robert Berry, Gary Pihl en Matt Starr. American rock waar al veel van is gemaakt. Het album begint erg cliché met “After the Rain” waarna “Cyanide” en “Down Life’s Page” als goede rocksongs volgen. Het mag dan wel wat voor de hand liggende rocksongs zijn. Met Gary Pihl als gitarist en Matt Starr (KISS’s Ace Frehley’s band) heb je kwaliteit in de band. Wanneer Sammy Hagar de overstap maakt naar VanHalen weet Tom Scholtz van Boston al snel bij Gary aan te kloppen en maakt hij het derde album van Boston. Pihl maakt nog steeds deel uit van deze band en doet zo nu en dan wat projecten waaronder Alliance en All 4 1. Met de goede ruwe rockstem van Terry Brock en Robert Berry op bas is deze gelegenheidsband voltallig. Met “Mother Don’t Cry” weet de band een prachtige ballade te maken. Eentje die herkenbaar en alleen bij de rockbands te vinden is. Met “The Worlds Best Hope” weet Alessandro als producer en schrijver van de meeste songs het album te beëindigen. De songs zijn wat 13 in een dozijn en de uitvoerenden zijn weer goed uitgezocht. Dat zien we vaker bij de producten van Del Vecchio.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Mr. Jukes – God First
Label Island Universal
Beoordeling 8
Review Wanneer de werkzaamheden van Bombay Bicycle Club even op hun gat liggen, duikt Jack Steadman in zijn eigen project. Het kreeg de naam Mr. Jukes me en is vooral swingend funky met veel soul te noemen. Het kan dan ook zo zijn dat dit project de populariteit van de BBC kunnen overstijgen. Het is een heerlijk fris en swingend album geworden. Charles Bradley weet een heerlijke invulling te geven aan het soulvolle“Grant Green”. BJ The Chicago Kid doet dit op het “Angels” netjes over en op het “Leaf of Faith” levert De La Soul hun bijdrage. Als een soundtrack leader klinkt het heerlijke “From Golden Stars Comes Silver Dew”. Met de gasten is het nog niet gedaan, het hele album staat er vol van. Lianna La Havas wist Steadman te strikken voor het mooie en afsluitende “When Your Light Goes Out”. Steadman overtreft zich hiermee en voegt zich op een mooie manier tot een van de verrassende albums van het jaar.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 26 september Paradiso te Amsterdam
Tuesday The Sky – Drift
Label Inside Outside
Beoordeling 8
Review De gitarist van Fates Warning weet zich te inspireren door muzikanten uit andere stromingen als Sigur Ros. Hierdoor ontstaat er een mooi effect om rock met moderne indie pop te verenigen. Jim Matheos weet met het album Drift haarfijn de rust te vinden in uitgestreken heftige prog rock gitaarpartijen. Met sessie muzikant Lloyd Hanney op drums en Dream Theatre toetsenist Kevin Moore is de sky the limit om te gaan experimenteren. Today the Sky en Kite zijn mooi uitgebalanceerde gitaarstukken waar je even stil van wordt. Voor de vocalen, die onderdeel maken van de compositie als voice instrument is Anne Lynn Williams, van indie rockers Trespassers William aan getrokken. Het experimentele “Dyatlov Pass” weet zich uiteindelijk te ontpoppen tot een rock epos waarbij het accent vooral ligt op de spanning en anti climax binnen het nummer. Het is een pracht en rustig instrumentaal album geworden waarbij de rocksound vloeiend overgaat in de zweverig natuur klanken.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Week 27
Jay - Z - 4:44
Label Def Jam
Beoordeling 7,5
Review Daar wanneer Beyonce haar bolle buik aan de wereld toont, is het Jay – Z die door het stof moet om zijn overspel te onthullen om de relatie met Beyonce te helen. Ja en hoe doet men dat als ster ? Door een album te maken. Beyonce’s “Lemonade” werd de hemel in geprezen. Prachtig hoe zo’n vrouw de maatschappelijke problematiek kundig maakt. Nu is het de buurt aan Jay – Z die met het antwoord op de vragen van “Lemonade” komt. Met “4:44” is de over de top egocentrische rapper weer gewoon een rapper van alledag. Een rapper die verteld over de geaardheid van zijn vrienden, de onoverkomelijkheden dat je vreemd moet gaan en dat je hier geen keus in hebt. Dat dit gebeurd zonder dat je het wil en dat de wereld om je heen zich zo absurd gedraagt. Het zijn ook de verhalen die hij door zijn slechte jeugd zo het leven is gelopen en tegen zijn prachtige vrouw verteld om door het stof te gaan en te zeggen hoe goed en mooi ze is om zijn uitstapjes te helen. Uiteindelijk stemt Beyonce er zelfs in mee om op dit album te zingen ene tals Gloria Carter (“Smile”) en Frank Ocean op “Caught Their Eyes”. Toch weet hij met enige humor de titel “Kill Jay Z” te kiezen. Al kan dat natuurlijk ook verkeer d aflopen. Het mooie verhaal over O.J. Simpson wordt mooi vertolkt. Daar waarmee hij worstelde en boven de rassen stond is een droom waar vele mee worstelen. Dat dit uiteindelijk verkeerd afloopt is weer een bevestiging waar het vaak naar toe gaat. Het zijn thema’s wat deze rappers en familie mee bezig houdt. Uiterlijk vertoon en rassen discriminatie.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/jay-z-444/
Te zien in Nederland
Intergrity – Howling For The Nightmare S
Label Relapse rec. Spinefarm
Beoordeling 6
Review Hoewel integriteit een groot goed is, weet deze metal punkact uit Amerika hier een andere vorm aan te geven. Inmiddels bestaat de band bijna 30 jaar en heeft frontman Dwin Hellion ruim 30 albums en e.p.’s op zijn naam staan. Klein detail hierbij is dat hij inmiddels een wachtrij aan muzikanten heeft verslonden en is nu uiteindelijk alleen overgebleven van de oorspronkelijke band. Vol bravoure gaat Dwin Hellion er tegenaan. Met de schreeuwende uitspattingen weet hij de eindstreep van de songs steeds te behalen. Inmiddels zijn de muzikanten van grotere waarde. De powerful riffs van Domenic Romeo komen beter uit de verf. De snelheid en de drives op “I’m the Spell” en “Hymn For The Children” zijn prima en de basis van drums en bas weten het goed te volgen. Het muzikale stuk “Serpent of the Crossroads” is heerlijk te noemen totdat er iemand denkt hierdoor heen te schreeuwen. Het is geen grind of zangkunsten waar je op kunt bouwen en dat is wellicht de clou waarom de muzikanten komen en gaan. Wanneer het allemaal met een betere zanger werd ingevuld zou ook dit weer een prima metal album zijn. Howling for the nightmare is already started.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
This is the Kit - Moonshine Freeze
Label Rough Trade
Beoordeling 7,5
Review Het hoesje geeft de indruk dat het album aan de stevige kant zal zijn, maar niets van dit is waar. Het is een kalme relaxt album van Kate Stables. De zangeres uit het Engelse Bristol weet met Moonshine Freeze haar vierde album te brengen. Het was voornamelijk de BBC die haar een warm hart toedroeg. Haar albums werden veelvuldig op de radio geslingerd door de DJ’s van BBC6, de radio 5 van de Engelse zender. Hier past de subtiele rustige songs die je van het begin tot het einde van het album meenemen. De verhalen zijn mooi maar door de tokkelende banjo en gitaar zit er wat te weinig dynamiek in het album. Het is allemaal wat zoetjes en lief, waardoor de songs op elkaar gaan lijken en aan het eind van het album (“Show Me So” en “By The Demons Eve”) de songs voorspelbaar klinken. Haar producer John Parish weet met PJ Harvey het vuur aan haar schenen te leggen en komt er nogal wat energie vrij. Met dit album moet het allemaal van ver komen als het daar om gaat. Wanneer we het in een ander daglicht zetten is het album heerlijk ontspannen en zijn het mooie intense liedjes. “Hotter Colder”, “Easy On The Thieves” en het afsluitende en gezellige “Solid Grease” zijn allen mooie liedjes. Het kabbelt heerlijk voort en voordat je het weet heb je het album 3x beluisterd en weet je nog niet welk liedje wat is.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 5 November Melkweg te Amsterdam
Husky - Pumchbuzz
Label Embassady of Music
Beoordeling 8
Review Het derde album van het duo uit Melbourne weet de weg te bewandelen naar het grote publiek. Het duo Husky Gawenda en Gideon Preis weten met hun alternatieve elektropop een mix van 80’s sound met swingende pop voor te brengen. Inmiddels heeft de band al voor vele acts als support act gespeeld en opvallend hierbij is dat het voor Neil Young tot Noah and the Whale is. Het geeft aan dat deze band veelzijdig in hun werk is, terwijl de basis erg klein is. Het swingende “Late Night Storen” en “Ghost” wordt afgewisseld door een zweverige Cut The Air waarbij het tokkelende gitaar met de elektro toetsen klein in de sound blijft, al is de compositie ingewikkelder dat je op het eerste geluid zou horen. Na een lange aanloop gaat men subtiel over in een popsong. Deze creativiteit is op het gehele album te horen. Hierdoor wordt Husky interessanter en boeiend voor nu en in de toekomst. Met “Splinters in the Fire”, Walking In Your Sleep” en “Shark Fin” mogen de doorsnee popsongs er ook zijn. Misschien klinken ze 13 in een dozijn, maar zijn wel lekker.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
The Americans - I"ll Be Yours
Label Loose rec. / Bertus
Beoordeling 8
Review Afgelopen jaar werd door Robert Redford een serie gemaakt over het ontstaan van de Amerikaanse folk, blues. American Epic is een mooie film waarbij Redford de hulp inriep van T-Bone Burnett en Jack White. Zij doken de archieven in en produceerden de soundtrack. Hierbij werd een band gevonden die dit verhaal inspeelde. Nu genaamd; The Americans. Met dit tweede album weet de band de folk en pop samen te brengen. Met een licht tintje van de Rock n Roll is het titelsong, The Right Stuff en Last Chance mooie songs geworden. Het doet wat denken aan een nieuwe versie van 16 HP maar dan meer pop gericht. Met Hooky zet de band de vaart er in. De stevige rock a Billy valt binnen het geheel van het album even buiten de boot, om vervolgens met de akoestische sound van “Gone At Last” de rust weer in het album te brengen.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/the-americans-ill-be-yours/
Te zien in Nederland
Riverdogs - California
Label Frontiers records
Eindoordeel 8
Review Riverdogs – California Label: Frontiers Eindoordeel: 8 De Amerikaanse rockband Riverdogs werd eind jaren 80 opgericht en hun titelloos album verscheen in 1990. Nu is er het album California, met prachtige poprock songs, heerlijk gezongen en mooie composities. De band was een side project van gitarist Vivian Campbell. Hij had zijn naam toen gemaakt als gitarist bij Ronnie James Dio’s DIO. De klassiekers binnen de rock, “Holy Diver” en “Last in Line” zijn albums die bijna iedere hard rocker in de kast heeft staan. Aansluitend speelt hij het titelloze album van Whitesnake van 1987 in. Alweer een klassieker waarbij deze band nog steeds op de hits van dit album het publiek ontvangt. Wanneer Foreigner zanger Lou Gramm zich meld, levert Campbell ook hier zijn bijdrage. Uiteindelijk vindt hij zijn vaste plek bij Def Leppard. Als vervanger van de overleden Steve Clarke, is Campbell nu alweer 25 jaar bij de band. Daarnaast levert hij zijn bijdrage in de Tribute band van DIO Last in Line en levert zo nu en dan een solo album of gast bijdrage. Ditmaal keert hij terug naar zijn hobbyband. Met Marc Danzeisen (Little Ceasar, Gilby Clarke), Nick Brophy (Everclear, Garbage en the Rolling Stones) en Rob Lamothe ( Greg Chaisson) kunnen we zeggen dat zijn maatjes allemaal goed terecht zijn gekomen en dat Riverdogs nu wel een superband genoemd mag worden.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/riverdogs-california/
Te zien in Nederland
John Joseph Brill - I'm Not Allright
Label Eigen
Beoordeling 8
Review Het gaat eigenlijk best goed met de singer- songwriter John Joseph Brill, al doet de titel anders vermoeden. De afgelopen jaren weet de voormalig bandlid van Burning Beard, rond de zomer een E.P. af te leveren. De man uit Liverpool weet met zijn doordringende stem en moderne pop, de mensen aan zich te binden. Dit maal weet hij weer te verrassen met 4 nieuwe songs. Het elektronisch getinte pop van “Smoke” doet denken aan Human League. Net als Matt Berninger, zanger van The National, weet ook Brill een warme diepe stem in zijn songs te plaatsen. Met alleen een piano en achtergrond vocalen van “A Place To Drown” wordt het liedje intens en is het prachtig vertolkt. Voordat iedereen verdrinkt in de stem van Brill sluit hij deze EP toepasselijk af met “The Leaving Song”. Al zijn songs zijn vooral kwetsbaar te noemen en dweepend in de mineurstemming. Of dit nu komt omdat hij te kampen had met een ernstige ziekte, de kijk op de wereld hiermee is hierdoor wel gekleurd.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Graham Bonnet - Live ....Here Comes the
Label Frontiers
Beoordeling 7
Review De Engelse rockzanger Graham Bonnet behoort tot een van de beste rockzangers die er rond lopen. De afgelopen jaren is Bonnet vooral ingevlogen als gast zanger, bracht matige albums, maar heeft in het verleden mooie rocksongs op zijn naam gezet. Zijn krachtige powerful stem was te horen op Rainbow’s hits “Since You Been Gone” en “All Night Long”, Michael Schenker Group’s album Assault Attack en De band Alcatrazz. De laatste band had gitaarvirtuozen Yngwie Malmsteen en Steve Vai in de gelederen. Met “God Blessed Video” en het album Disturbing the Piece wist hij met deze band een ondergewaardeerd top album te produceren. Als gastzanger verscheen Bonnet op talloze albums. Soms als zanger van een song maar meestal werd er een compleet album met hem gemaakt. Bands als Blackthorne, (met Bob Kulick, Frank Banali, Jimmy Waldo en Chuck Wricht), Force field projecten (met Whitsnake gitaristen Mick Moody en Bernie Marsden, Jan Akkerman, Cozy Powell) of Impelitteri (met Chris Impelitteri, Dave Spitz en Stet Howland) zijn wel superacts te noemen.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/graham-bonnet-live/
Te zien in Nederland
Beth Ditto – Fake Sugar
Label Virgin / Universal
Beoordeling 8
Review Ze is geboren als Mary Beth Patterson in Arkensas. De Amerikaanse weet met haar heldere felle stem de sound van pop en rock te verbinden. Als artiestennaam gebruikt ze Beth Ditto en was voorheen zangeres van de rockact Gossip en hier had ze al een kleine hit met “I Wrote The Book”. De release van haar debuutalbum Fake Sugar brengt heerlijke rocksongs met zich mee. Haar single en openingstrack “Fire” is qua compositie heerlijke en zingt direct heerlijk mee. Commercieel gezien een goed nummer om binnen te komen. Ze weet met haar excentrieke stijl en design de aandacht te vangen, maar nu weet ze ook solo een heerlijk album te produceren. De gitaarlikjes van het titelstuk doen denken aan Paul Simon songs anno 2017. Het ademt de sfeer van een swingende Adele “Go Baby Go”, “Savoir Faire” en “In and Out” dat vermengt wordt met het oude geluid van de band Toyah op “Fire” en “Oo La La”. De teksten vertellen de waarheid over de liefde die ze als gay persoon kent. De popballade “Love in Real Life” en het dance georiënteerde “Do You Want Me To” brengen Ditto haar veelzijdigheid aan het licht. Hierdoor is het een verfrissende gevarieerd album geworden.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland 14 oktober Paradiso te Amsterdam
Squrl - EP # 260
Label Juno Rec. Konkurrent
Beoordeling 6
Review De experimentele noiseband uit New York is een samenstelling van muzikanten die een soundtrack opnamen. Voor die gelegenheid kwam Jim Jarmusch, Carter Logan aangevuld met Shane Stoneback bijelkaar. Het resultaat was naar wens waardoor men voor meerdere soundtracks werd gevraagd. De experimentele elektrosounds wordt aangevuld met drums en gitaren. De songs zijn veelal langdradig in de basis waarover de muzikale ritmes en zangpartijen worden uitgewerkt. Het is meeslepend en past inde wereld van de soundtracks van mooie plaatjes. Met deze EP zijn de songs niet gerelateerd aan een film of soundtrack al kent het dezelfde inhoud. “Solstice” kent al een lang intro met een feedbacksound. Spannend of langdurig maar met “The Dark Rift” komt er leven in de brouwerij of met ”Equinox” de drieluik af te sluiten. Wanneer Anton Newcombe van the Brain Jonestown Massacre een remix van het laatste deel, weet Anton dit geheel als nieuw nummer “Gates of Ishtar” te verwerken. Follakzoid neemt “The Dark Rift” onder handen. Ook hij weet met zijn remix een wat levendiger verhaal van het geheel te maken. Het is dan ook wat teleurstellend dat de band zelf onder de maat presteert en dat de remixen het geheel moeten opvrolijken.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Expulsion – Nightmare Future
Label Spinefarm
Beoordeling 7
Review De deathmetal act uit Nedeland weten met hun strakheid een heerlijke snelle metal op de plak te brengen. De voormalige muzikanten van Repulsion en Exhumed kennen met deze band een opleving die er mag zijn. Het is duidelijk dat binnen de metal het niet altijd gaat om de langste album te maken. De snelle riffs van Altar of Slaughter en Mask of Fear snijden door de groeven van het vinyl. Met “Funeral Bells” en het titelstuk brengt Matt Harvey meer dynamiek in de songs. Terwijl Danny Walker en Menno Verbaten de aansluiting van de ritmesectie behouden. En dat gaat in een sneltreinvaart. De songs van 2 minuten bevatten zoveel info en riffjes dat je na het luisteren van het album al kapot bent. En dan hebben we het over een album van pakweg 14 minuten 7 songs en geen geneuzel.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Little Barrie – Death Express
Label Cargo
Beoordeling 7
Review De Engelse neo-psychedelica rock uit Nottingham weet met hun vijfde album Death Express wederom de grenzen op te zoeken van alternatieve indie rock. Little Barrie Cadogan vond in 2005 zijn maatjes Virgil Howe en Lewis Wharton als begeleidings muzikanten. De drive van Cadogan doet denken aan Jimi Hendrix en Cream om een mix van rock funk rock and roll te maken. De drive in de songs zijn hypnotiserend met “New Disease”, “Golden Age” en het surfrock van “You Won’t Stop Us”. De swingende dance sounds met de extra elektronica is een stap in de moderne tijd. Het experimentele blijft met Ultra Violet Blues al is het titelstuk qua compositie aangepast aan dit nieuwe concept. Met de filmische spanning in de songs “Sonic Lodge” en “The Dodge” zijn meer delen van ideeën dan uitgewerkte songs. Met 30 -90 seconden werk is dit een wat onnodige vulling van het album. Hoewel het een erg divers album is, horen we de heren zoeken naar de passende sound binnen de elektropop en de psychedelische sound van weleer. Hierdoor mist er iets van volledige overredingskracht.
Lees meer www.mpodia.nl
Te zien in Nederland
Juni 2017
Beach Boys - 1969
Label Universal
Beoordeling 8
Review De zomer van dit jaar wordt we The Summer of Lover revisited. Het is dan ook 50 jaar geleden dat dit een zomer was waarover later nog jaren werd gesproken. Het jaar stond voor vele bijzondere albums en het begin van het fenomeen Festival. Hier maakte de Beach Boys dan een belangrijk onderdeel van. Na het album Pet Sounds, dat nog steeds tot een van de beste albums ooit behoord, kwam het niet mindere Wild Honey. Tussen deze albums werkte Brian Wilson aan het album Smile, dat pas enkele jaren geleden officieel het licht zang. Met dit verzamelwerk staat het album Wild Honey centraal. Het bevat de remix van het origineel, maar interessanter zijn de bijbehorende opnamen. Het zijn outtakes en live takes, waaronder Hawaii. The Beach Boys namen deze live show op zonder publiek en focussen zich op het gezamenlijk musiceren. Covers waaronder “The Letter” van the Box Tops en “With A Little Help From My Friends” van the Beatles sieren het album rondom hun variërende versies van hun eigen songs. “Help Me Rhonda”, “California Girls”, “Good Vibrations” en een live opname van het meesterwerk “God Only Knows” en het traditionele folksliedje “Sloop John B.” Het album is een verzameling van het beste van The Beach Boys, want toentertijd waren ze op hun best.
Lees meer www.mpodia.nl
Various Artist - Summer of Love
Label Universal
Beoordeling 7
Review Deze zomer weet men over de hele wereld The Summer of Love te vieren. Het is inmiddels 50 jaar geleden en dat mag gevierd worden. Leo Blokhuis heeft zijn theaterprogramma hier al op aangepast en Universal gooit er een heerlijk 3cd box de wereld in. Het brengt een overzicht van het jaar waarbij de artiesten van toen op hun hoogtepunt waren en songs brachten die belangrijk voor de popmuziek waren. “If You Are Going to San Francisco” van Scott McKenzie. Maar ook de Mama’s & the Pappa’s, The Kinks, Jefferson Airplay en the Monkeys zijn weer van de partij. Het zijn de doorsnee hit songs die weer voorbij komen. The Cowsills brengen “The Rain The Park and Other Things”, Youngbloods het “Get Together” en “I Had Too Much To Dream Last Night van The Electric Prunens. Dit brengt even wat anders dan de doorsnee hits die we kennen van vele albums. Voor het jongere luisteraar is dit een prima album om het gehele ’67 oeuvre op een album te krijgen. Want het zijn per slot van rekening wel allemaal classics!
Lees meer www.mpodia.nl
Bob Marley - Exodus 40
Label Island/ Universal
Beoordeling 8
Review Het legendarisch album “Exodus” van Bob Marley mag dit jaar zijn 40ste verjaardag vieren. Hiervan is inmiddels een cdbox van verschenen, maar de prachtige vinyl box is onlangs in de winkel verkrijgbaar. Het is een van de belangrijkste albums van Bob Marley geweest. Dus ook voor de gehele reggae. Zijn zoon Ziggy heeft dit onder handen genomen en opnieuw gemixt. Hierdoor zijn diverse instrumenten helder in de muziek geworden. Door het absorberen van geluiden vallen instrumenten in de songs soms weg, al zijn ze wel ingespeeld. Het klinkt allemaal weer fris en helder. Zeker wanneer het origineel al helemaal is grijs gedraaid. “Natural Mystics”, “Jamming” en het heerlijke titelnummer “Exodus” zijn songs waarbij de associatie met de reggae definitief werd. Het is het album dat voor Bob Marley de bevrijding gaf van geloof en spiritualiteit er om heen. “Heathen” en “Waiting in Vain” zijn op de dag van vandaag nog heerlijke songs. Tijdloos en dat maakt dit album ook zo bijzonder.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/bob-marley-exodus/
Te zien in Nederland
Ex Eye - Ex Eye
Label Relapse rec.
Beoordeling 7
Review De Canadese saxofonist Colin Stetson is een begrip in de wereld van de Jazz. Zijn grensoverschrijdende manier van spelen wekt nieuwsgierigheid bij de gevorderde saxofonist liefhebber. Stetson weet zijn spel te combineren met met noise en metalsound. Deze experimentele muziek weet zijn weg te vinden naar een speciaal publiek. Wanneer Stetson drummer Greg Fox van de metal act Guardian Angel en Liturgy achter de kit weet te plaatsen, weten we dat de dubbele basdrum partijen niet lang op zich laat wachten. Dan is het aan Stetson om dit bij te kunnen houden. Samen met gitarist Toby Sommerfield van o.a. Never Enough Hope en The Ginger Group en de Pakistaanse basfreak Shahzad Ismaily weten we dat het een experimenteel album wordt van hoog niveau.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/ex-eye-ex-eye/
Te zien in Nederland 28 oktober Bimhuis te Amsterdam
A Blaze of Feather – A Blaze of Feather
Label Hell Up Rec. / Sony
Beoordeling 7,5
Review Het project van Mickey Smith heeft de naam A Blaze of Feather meegekregen. Een mooie titel voor een band waarmee hij zijn titelloos debuutalbum maakt. Als gitarist van de live band van Ben Howard weet hij nu Howerd te strikken als gitarist, waardoor de rollen voor een keer zijn omgekeerd. Het album kent prachtige songs waar Howard een stempel op drukt. Zijn gitaarspel is herkenbaar en met de ontspannen sfeer van “Valkery”, “Six Years” en “Greatest Heights” brengen een zweverige sound met zich mee. Smith wil zijn eigen stempel op het album drukken door zijn zangstijl en de meervoudige vocalen op het mooie “Behold” en “Requim”. De songs van het album kennen een mooi beeldend verhalen, met een muziekstijl dat ergens ligt bij Sigur Ros of War On Drugs. Intens en breekbaar.
Lees meer https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/a-blaze-of-feather-a-blaze-of-feather/
Te zien in Nederland Lowlands
Raymond Scott – Three Willow Park
Label Bertus
Beoordeling 7
Review Met de naam Raymond Scott zijn hele generaties verbonden, waar een orgel in huis stond of waar vaderlief zijn technische muzikale kunsten ter ore lag. De Amerikaanse componist was een virtuoos als het ging om elektronische muziek. Zijn echte naam was Harry Warnow en overleed in 1994. Inmiddels zijn er generaties met de elektronische deuntjes van Scott opgegroeid. Wie de deuntjes van de Amerikaanse cartoons als Bugs Bunny, Looney Tunes en andere Warner Brothers cartoons kent, dan zijn dat de deuntjes die Scott voor hen in zijn productieruimte heeft opgenomen. Met het album Three Willow Park zijn deze deuntjes verzameld en achterelkaar gezet. Take 5,6,7…. Het is niet een album waarmee je rustig onderuit kunt zitten en kunt genieten van de composities. Nee het gaat hier vooral om de toeters en bellen, bliepjes en animatiesounds. Gemiddeld 20 seconden met uitschieters van composities die tussen de 5 en 10 minuten duren. Dit met 5 cds vol. Het zijn dan ook mooie samples die gebruikt kunnen worden in moderne dance. Al is het meer ook een historisch document.
Lees verder
Te zien in Nederland
Paul Simon – The Concert In Hyde Park
Label Legacy/ Sony
Beoordeling 7,5
Review Een ander die samen met zijn maatje Art Garfunkel de Summer of Love invulling gaf is Paul Simon. De albums “Sounds of Silence” en “Parsley, Sage Rosemary & Thyme” bevatten diverse hits van het singer songwriters koppel dat begin van 1967 de hitlijsten sierden. Het was allemaal gemoedelijk en rustig, maar o zo mooi en beeldend weergegeven. Het album The Concert in Central Park zal niet geëvenaard worden, maar solo weet Paul Simon toch een prachtig concert te geven en nog steeds mooie albums te produceren. Al heeft het laatste album Stranger To Stranger, vier jaar op zich laten wachten. In de tussentijd is er een jubileum uitgave verschenen van het meest succesvolle solo album “Graceland”. Dat de ruim in de 70 jarige Paul Simon in 2012 een tournee deed, was verrassend en meer dan de moeite waard. Hierbij is de show in het Hide Park te London opgenomen. Als hoofdact van het Hard Rock festival (???) speelt Simon zijn set vol hits. Niet altijd even volgens het origineel, waardoor het hier en daar wat wennen is. Het openingsnummer “Kodachrome” wordt al even anders ingezet, waarna de “Gone at Last” en “Dazzling Blue” van de nieuwere albums komen. De reggea zanger Jimmy Cliff weet zijn gastoptreden te verzilveren met zijn hits “The Harder They Come”, “Many Rivers to Cross” en “Vietnam”. Hij is een van de gasten die die avond Paul Simon zullen ondersteunen. Lady Smith Black Mambazo is natuurlijk van de partij bij “Homeless” en “Diamonds on the Soles of Her Shoes”. De blues en bluegrass gitarist Jerry Douglass was voor Simon al te horen op diverse albums. Naast zijn solo albums, heeft hij inmiddels op ruim 1600!!! albums gespeeld. Dit vooral in de country en blues genre.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/paul-simon-the-concert-in-the-park/
Te zien in Nederland
Bruce Springsteen - Hammersmith Odeon
Label Sony
Beoordeling 8
Review Na de release van het album Born to Run, maakt Springsteen met zijn E Street Band de oversteek naar het Walhalla van de muziek. Hammersmith Odeon was een zaal waar je als muzikant een moord voor deed om te kunnen spelen. London was het Mekka van de popmuziek en de band keek hun ogen uit. Vol energie en overgave werd dit concert gespeeld. Dit werd gelukkig opgenomen op film en audio. De band bestond naast Bruce Springsteen uit Roy Bittan, DGarry Tallent, Max Weinberg en Little Steven van Zandt, die tot op heden nog deel uit maken van de E Street band. Ten tijde van het concert waren toetsenis Danny Federici en Clare Clemons op saxofoon nog van de partij. De band moest het Europese publiek overtuigen met de nu bekende songs “Thunder Road”, “Spirit in the Night” en “Born To Run”. Het concert geeft heerlijke versies weer van “Lost in the Flood” en gewapend met mondharmonica wordt “She’s the One” een juweeltje, net als het “For You” waarmee het album bijna wordt afgesloten. “The E Street Band” met Sam Cookes “Having A Party” bestrijkt net als Kitty’s Back met solo en Moondance van Van Morrison hierin verwerkt, een kant van een album, wanneer je het op vinyl aanschaft. Het is dan ook een re issue van de dvd die 10 jaar geleden verscheen. De songs zijn later nog op cd verschenen en nu, in het kader van de Record Store Days is het op vinyl verkrijgbaar. De opname van dit concert is van zeer goede kwaliteit. Enkele songs zijn terug te vinden op zijn bekendere Live 1975-1985 box. Maar nu is het als geheel op vinyl.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/bruce-springsteen-hammersmith-odeon-london-75/
Te zien in Nederland
Danny and The Champions of the World – B
Label Loose / Bertus
Beoordeling 8
Review Het wordt een beetje discutabel wanneer je jezelf Danny and the Champions of the World gaat noemen. Het is een boek van Roald Dahl dat later verfilmd is. Dit blijkt de inspiratiebron te zijn om een naam voor een band te verzinnen. Ditmaal gaat het om de band van Danny Wilson dat hij inmiddels bijna tien jaar geleden begon en is inmiddels toe aan zijn zesde album. Hoewel de naam zo zo is, weet de band een heerlijke folk poprock te produceren dat in de richting ligt van Bruce Springsteen en Neil Young. Het openingsnummer “Bring Me To My Knees” zal prettig verrassen. De rockdrive met het folksausje geeft net een andere twist dan de doorsnee bands. De country van “You”ll Remember Me” wordt opgepoetst met een heerlijk orgeltje waarover een saxofonist Geoff heel subtiel zijn solopartij doet. De heerlijke vocalen van “Swift Street” komen prachtig tot hun recht.
Lees verder https://www.mpodia.nl/muzieknieuws/album-recensie/danny-and-the-champions-of-the-world-brilliant-light/
Te zien in Nederland